This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
A punt de tocar aquest primer quart de 12 del matí 11 i 14 que marca el rellotge.
És el moment també de saber el que organitza l'Associació Cultural de la Casa d'Extremadura
per celebrar, més ben dit, aquesta setmana cultural.
Tenen un acte, com havia comentat, el 21 d'octubre a les 8 a la vagoneta
i en parlem amb Manuel Zapata, que el tenim al telèfon.
Ell és el president d'aquesta asociació.
Manuel, buenos días.
Hola, bon dia.
Bon dia.
Gràcies per atendernos, per telèfon, per parlar un poc d'aquestes activitats
que teniu organitzades per a la Semana Cultural.
Per a aquells que no coneixen, potser, l'associació,
explícanos un poc, brevment, quines sois o què hacéis,
què treballeu tirat des de la Casa d'Extremadura?
Bé, la Casa d'Extremadura en sí va hace 40 anys ja.
Estamos aquí en Sant Jut i intentem col·laborar con altres entidades,
como, por ejemplo, el otro día con Sant Jut Canta,
y, bueno, hacemos misas extremeñas,
hacemos conciertos con corales, con otras entidades y demás.
O sea, va siempre abierto para todo.
Tengo apuntado por aquí promover un poco vuestra cultura, ¿no?,
compartirla con todo el mundo.
Sí, exactamente.
Tenemos una cora que hace canciones extremeñas,
las misas también son misas extremeñas.
El coro de araja, ¿no?
No, el coro de araja es otro.
Ah, vale.
Ahora ensaya con nosotros porque no tenía loca.
Vale.
Nosotros la cora es viejas raíces.
Viejas raíces.
Sí, sí, sí.
Y es todo basado más o menos en Extremadura,
en canciones extremeñas,
aunque sí se sacan algunas otras canciones
de intérpretes de otros sitios,
pero, bueno, normalmente son casi todas extremeñas.
Y una pregunta, Manuel,
a partir de estos casi 40 años que tiene la asociación,
que creo que se creó en el 84, ¿no?, más o menos.
En el 84, en el 84.
Con estos años, ¿cómo habéis hecho para que tire de adelante,
para que no os quedéis sin gente que tire adelante estos proyectos?
Claro, el relievo generacional, digamos, ¿no?
Es decir, no sé si hay hijos o nietos que siguen también vuestro trabajo
o seguís siendo vosotros.
Seguimos siendo nosotros, muy difícil.
Hemos perdido mucha gente,
porque en sí nosotros teníamos antes un grupo de danza,
o sea, que bailaban jota extremeña.
El grupo este desapareció cuando la gente se fue haciendo mayor.
Claro.
Entonces, como la inmigración ha bajado,
es verdad que hay algunos hijos,
pero mínimamente.
O sea, esto lo seguimos adelante nosotros.
Sí.
El día que nosotros partemos en sí,
esto no sé qué por venir se le ve.
¿Quién lo va a coger?
Tendría que haber alguien, ¿no?
O familiares o gente implicada.
Es muy difícil.
Es muy difícil,
porque nuestros hijos ya viven otra cultura.
Ellos ya están,
aunque hayan ido a la Extremadura muchas veces,
como por ejemplo los míos,
pero ellos ya tienen otra cultura.
Ellos están más arriesgados a la cultura catalana,
por supuesto.
Eso es normal.
Y una pregunta,
aparte de, bueno,
que cuesta un poco coger este relievo,
¿cómo está la entidad?
¿Cuántos socios tenéis, más o menos, actualmente?
Actualmente somos 300.
De un y dos.
No está nada mal.
No, no, no.
Y no nos quejamos en socios.
En socios somos muchos,
pero la verdad es que no sé cómo decirte.
Son ya personas mayores que, bueno,
vienen, por ejemplo,
algunas cosas que se hacen.
También viene mucha gente que no son socias,
porque verdaderamente nosotros
no estamos cerrados
que sean todas las personas extremeñas.
Claro.
Nosotros estamos abiertos
a que sean andaluces, catalanes,
extremeños, gallegos.
O sea, que no cerramos las puertas a nadie.
Está abierto para todo el mundo.
En sí, el grupo este de Araja
canta canciones más bien andaluzas.
Y está ensayando con nosotros
y, bueno,
y actúa muchas veces con nosotros
y no hay problema de ninguna clase.
Estos son 300 socios,
pero luego la gente,
las personas que estáis organizando,
¿cuántas sois?
Es decir,
¿qué tiráis adelante esta Semana Cultural
o qué organizáis el cocido?
Todas estas...
En sí,
la junta depende de 12 personas,
12-14 personas.
Pero después lo que pasa
es que ayuda sí que tenemos.
Ayuda exterior de los socios
que le pides una colaboración
para el Día de las Migas
o le pides colaboración
para el cocido
o le pides colaboración
para ahora la paella que tenemos.
Las cosas que hacemos
es muy a lo grande, ¿sabes?
Claro.
La paella, por ejemplo,
pues contamos 200 personas más o menos.
Entonces, claro,
tenemos que pedir ayuda
y esto sí.
Los que pedimos que nos ayuden
están siempre dispuestos a ayudarnos.
Sí, tenéis una mano.
No hay problema de ninguna clase.
Sí, sí, sí.
Esto de la ayuda
tenemos total.
Eso es bueno.
Eso es bueno.
Buena señal también
de que lleváis
estos casi 40 años
en San Jus,
que hace
más de 40
empezasteis
a llegar
y a organizaros también
como para mantener
también vuestra cultura viva aquí.
Es decir,
no perderla, ¿no?
Sí, sí.
Y permitirnos
el poder la fe
y la ayuda
que hemos tenido siempre
por parte
del pueblo de San Jus,
en todo y por todo.
O sea,
bien sea por
políticos,
bien sea por
la gente del pueblo
que en general
toda la gente
nos ha ayudado siempre.
Bueno,
Adán no ha conocido.
Sí, sí, perdona.
No, no,
es que a veces
esto de no vernos,
Manuel,
hace que nos cortemos
sin saberlo.
Te iba a comentar también
que el próximo 21 de octubre,
la semana que viene,
tenéis la celebración
de esta semana cultural,
¿no?
Hacéis actuaciones
de los grupos
de coros y danzas,
hacéis un pregón.
Explícanos un poco
qué es lo que vais a hacer
a partir de las 8
en la vagoneta.
Sí, sí.
El viernes
hacemos el pregón,
empezamos con un pregón,
después hará
una actuación
la corada
de la entidad
y a continuación
hacemos,
nosotros solemos
hacer un pica-pica
cuando terminemos
y hacemos
uno
que sean
de productos
catalanes,
multifarra,
cava,
o sea,
cosas que
son más típicas
de Cataluña,
¿no?
Productos locales.
Después, sí,
después del sábado
hacemos una paella
para los socios,
para todos los socios
e invitados.
Habrá también
un grupo
que viene
de otro sitio,
de otro sitio,
de otra entidad
extremeña
a bailar
y, bueno,
este año
íbamos a intentar
que viniera
el SBAR,
pero ya
nos ha echado
el tiempo encima
porque
hemos sido
muy apretados
y
nada,
solamente viene
este grupo
de otra entidad
extremeña
de aquí
y después
el domingo
hacemos en la parroquia
una misa
extremeña.
Una misa cantada,
¿eh?
Tengo entendido.
Cantada,
cantada,
cantada.
Sí,
sí,
sí,
sí.
Las misas nuestras
son todas cantadas.
Sí,
es para verlo,
¿eh?
Son misas cantadas
extremeñas
que esto,
el profesor
de la cora
pues adapta
canciones,
Padre Nuestro
y todo esto,
o bueno,
lo que es una misa
adapta las canciones
al estilo
de J,
de J.
y después
terminaremos
con un pica-pica
estilo extremeño,
o sea,
ya ahí vamos
con chorizo
extremeño,
a lo mejor
hay un poco
de jamón.
¿Esto es en la misma
iglesia también?
No,
esto lo hacemos
en el local,
en el local,
cuando termine
la misa en la iglesia
bajamos al local
y a la vagoneta
y entonces
lo hacemos aquí.
Vale,
vale,
muy bien,
muy bien,
estáis bien organizados,
¿eh,
Manuel?
Sí,
bueno,
intentamos,
por lo menos
lo intentamos
organizarnos
y después
pues lo que te he dicho
antes,
mucha colaboración
con todas las entidades
de San Jú,
siempre que nos llaman
estamos dispuestos
a colaborar
siempre que podemos
totalmente.
Tenía apuntado
por aquí también,
había un grupo
de coros y danzas,
me comentaron
que no sé
si todavía existe
o se llama así,
que se llamaba
Amanecer Extremeño,
no sé si todavía existe.
Este es el que te he dicho
que desapareció.
Vale.
Desapareció
porque la gente
se fue haciendo mayor
y claro,
el bailar J
es un poco difícil.
Y ahora...
Es un poco difícil
para la gente
cuando se hace mayor.
El que tenéis
es el que comentabas
de viejas raíces,
¿no?
¿Qué se llama así?
Ahora el que tenemos
es ese.
Sí,
sí,
ya son mayores
son viejas.
Claro.
Viejas raíces.
Manuel,
¿y cómo lo hacéis
para manteneros,
mantener la entidad
con toda la gente,
los 300 socios,
más la junta,
más seguir organizando actividades
sin contar con el apoyo,
como decía,
de nuevas generaciones,
es decir,
vuestros hijos,
nietos,
más gente,
más joven,
realmente,
¿cómo lo hacéis?
Pues forzándonos
a algunas personas,
sacándonos muchas horas.
Hay muchos
que estamos ya
acumulados,
que bueno,
que tenemos horas libres
y es una forma
de distraernos
en vez de irnos
a un bar
a jugar al dómino
o a tomar una cerveza,
pues nos ponemos allí
y vamos pensando
en cómo hacer las cosas
y decidiendo
cuándo se hacen,
cuándo no se hacen,
en el momento
en que se hacen.
Bueno,
de esa manera,
siendo la mayoría
de días jubilados,
que tenemos tiempo libre
y podemos hacerlo,
y podemos hacerlo.
y es la única manera
y después,
pues bueno,
con ayuda
de instituciones
como la Junta de Extremadura,
el Ayuntamiento
y bueno,
cuotas de socios,
rifas,
de todo,
venta de lotería,
tenemos que hacer
de todo,
de todo
para seguir adelante,
claro.
Claro,
claro.
Apuntamos esta paella,
¿no?
El 21 de octubre
a las 8
era esta,
¿no?
El 21 a las 12.
No,
el 21 es la inauguración.
Es la inauguración.
La paella es el 22
a las 2 del mediodía.
Vale,
después de...
En la plaza de la Pau.
Exacto.
Has dicho paella para,
tengo apuntado por aquí también,
para 200 personas,
has dicho?
Sí,
más o menos.
Más o menos.
200 y algo.
Y quien quiera directamente
que se pase por ahí,
si quiere participar y comer
o cómo funciona.
No,
es solamente para socios.
Ah,
es solo para socios.
Socio,
socio e invitado.
Vale,
que los tienen que invitar
los mismos socios,
me imagino.
No,
los invitamos la Junta.
Vale,
¿y esto cómo funciona?
Son personas que colaboran
con la entidad
y entonces esas personas
que colaboran con la entidad
se invitan
o otras asociaciones,
pues se invitan a los presidentes
o alguna persona
que pueda ir
de otras asociaciones
de Sanyud
o de partidos políticos.
Invita a una persona
de cada partido político
si quiere ir.
O sea,
como te he dicho antes,
estamos abiertos a todos.
Claro.
Por tanto,
puede ir cualquier persona
que lo desee.
Perfecto.
Que nosotros invitemos.
Claro,
claro.
Tenéis la lista
de los invitados,
claro,
claro.
y más o menos
son estos.
Sí,
para este año
¿quién tenéis
en la lista
hecha
de los invitados?
No.
¿Todavía no?
No,
porque cuando los invitamos
le damos tiempo
para que se lo piensen
y tienen tiempo
hasta el jueves
para decidir
si vienen o no vienen.
Vale,
vale.
Entonces,
hasta el jueves
no podemos saber
si vienen o no vienen.
De acuerdo,
de acuerdo.
Pues,
Manuel,
que vaya muy bien
esta celebración,
esta Semana Cultural
de Extremadura.
Si hay alguien
que ahora
os ha descubierto
o por lo que sea
ahora os escucha
y tiene interés
en juntarse con vosotros,
en ayudaros
o lo que sea,
¿de qué forma
puede contactar con vosotros?
Pues,
bien por teléfono,
bien yendo allí
al local
que está abierto
todas las tardes
a partir de las 6 de la tarde
porque tenemos
ensayos de la Corá
o ensayos
del grupo este de Araja
o también ahora
estamos intentando,
estamos ensayando
un teatro,
o sea,
estamos intentando
hacer el teatro este
y bueno,
una obra de teatro.
O sea,
que por las tardes
estamos siempre allí,
cualquiera que lo veje
puede pasar.
En la vagoneta,
¿eh?
Necesitamos gente
para la Corá,
sobre todo músicos,
nos faltan
y bueno,
cualquiera que lo desee
puede pasar por allí
y nada,
le informamos gustosamente
de lo que se hace
y lo que no se hace
cada año más o menos.
Estupendo,
estupendo.
Y por cierto,
el Coro de Araja
que participó también
en la primera edición
de San Yuscanta
el domingo
en la Plaza Malaret.
Sí,
también,
también,
también.
Sí,
sí.
Los dos grupos,
el de Araja
y el nuestro
de vieja raíz.
Exacto,
los dos,
los dos.
Cierto,
fue muy bonita
la actuación también.
Sí que estuvo muy bien,
sí que estuvo muy bien
porque fue breve
y variada,
que es lo que gusta,
por lo menos a mí.
Porque lo que es mucho
cansa
y lo breve
y bueno...
dos veces,
bueno,
¿no?
Sí,
sí.
Eso es.
Si lo bueno breve,
¿no?
Es así,
creo,
sí.
Sí,
sí,
sí.
Porque además me gustó
porque hubo mucha variación
de grupos
y cada uno
a su estilo
y a mí me gustó
particularmente
y muy bien organizado
también,
hay que decirlo.
Cierto.
Pues Manuel,
no sé si te informaron
pero habrá una segunda edición
de este San Yuscanta
así que el año que viene
volveremos a tenerlos
en el escenario.
Sí,
sí,
estoy,
estoy en contacto
con una de las personas
que organizó todo esto.
La Marta Malaret,
seguramente.
Sí,
la Marta Malaret,
sí,
sí,
estoy en contacto
con ella
y bueno,
guaseamos y demás
y bueno,
lo podemos,
estamos al día.
Organizar,
muy bien.
Manuel,
apuntamos estas actividades,
además están dentro
del programa
de Festas de Atardó,
así que quien lo quiera
buscar o acudir,
lo que sea,
lo tienen también
en este panfleto
de estas Festas de Atardó,
que lo disfrutéis mucho,
Manuel,
y nos vemos pronto.
Muchas gracias
y bueno,
tengo que deciros
que si alguno
de la radio
quiere ir,
está invitado.
nos ponéis en la lista,
guau.
Sí,
vale,
muchas gracias,
Manuel.
Un abrazo.
O sea,
cualquiera que queráis ir,
podéis ir.
Muchas gracias,
muy amable,
un abrazo.
Igualmente
y muchas gracias
por llamarnos.
Buen día.
Bésame,
bésame,
bésame mucho,
como si fuera esta noche
la última vez.
Bésame,
bésame mucho,
que tengo miedo,
perderte,
perderte después.
Bésame,
bésame mucho,
como si fuera esta noche
la última vez.
Bésame,
bésame mucho,
que tengo miedo,
perderte,
perderte después.
Quiero sentirte muy cerca,
mirarme tus ojos,
verte junto a mí.
Piensa que tal vez
mañana
yo estaré
de luz
muy lejos
de ti.
Bésame,
bésame
mucho,
como si fuera esta noche
que es la última vez.
Bésame,
bésame mucho,
que tengo miedo,
perderte,
perderte después.
que tengo mucho tiempo.
C開心,
cabal,
que tengo corps,
te amo,
pero sí.
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!