This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
La una del migdia i vuit minuts.
Tenim a l'altre costat del fil telefònic,
Domingo Maura té 23 anys,
la seva parella, Jennifer Gamed, en té 21.
Tots dos viuen a l'urbanització Sant Ramon de Tarragona
i tenen en comú que es casaran
el proper dia 5 de febrer al Palau de Congressos,
davant de les càmeres de la televisió local,
dels mitjans de comunicació
i de moltes persones que probablement s'aplegaran
les que assisteixin al primer saló
de les cerimònies, festes i celebracions de Catalunya.
Ahir es va fer el sorteig
entre les més de 130 parelles,
135 concretament de tot Catalunya,
que optaven aquest premi.
Domingo i Jennifer han estat els guanyadors
i per això els volem felicitar.
Domingo Maura, molt bon dia.
Hola, bon dia.
Enhorabuena, eh? Antes que nada.
Contento, me imagino, no?
Sí, muy contento.
Ayer cuando fuisteis al Palau de Congressos
diràs, bueno, a ver, ¿qué pasa?
Hombre, siempre tienes un poquito la cosa
que te puede tocar, ¿no?
Pero siempre piensas que estas cosas
les pasan a los demás.
Sí.
Yo ni me lo creía.
¿Cómo fue un poco la cosa?
Sacaron una bola de un bombo.
Explícanos un poquito cómo fue todo.
No, fuimos allí,
nos dijeron a una chica
que teníamos que mirar el número,
que era nuestro nombre,
que estaba allí en un cartel grande.
Miremos el número
e ibas allí a la urna,
metías tu papelito con el número
y lo metías dentro.
Ya, ya.
Y luego la parte anterior,
que hubo el año pasado,
sacó los números.
¿Y?
Cuando dijo,
¿qué número era el vuestro?
El 059.
El 59.
¿Qué pasó?
Uf, me temblaba todo.
Hombre, tú dirás.
Tú dirás, ¿eh?
Dime una cosa, Domingos,
¿conocéis hace mucho tiempo
Jennifer y tú?
Sí.
Ocho años.
¿Ocho años?
Vamos a hacer ocho años ahora.
Pero si sois muy jóvenes.
O sea, que tú tenías 15 años.
Por ahí, por ahí.
Y ella tenía 13.
Sí, por ahí, por ahí.
¿Sois novios como los de antes?
Sí.
Que se dice, ¿no?
Sí.
¿Y teníais intención de casaros este año?
Sí, pero como nos metimos en el piso y todo,
pues nos dejamos un poquito más aparte.
Claro.
Porque os hacía ilusión, pues,
una boda como las que deben ser,
como las que se hacen así,
con todo un poco, ¿no?
Sí.
Con todos los detalles.
Un poquito completa.
Pero el piso ya lo tenéis, ¿no?
Sí, nos lo dieron hace poco.
¿Y ya vivís en él?
No, todavía no.
¿Todavía no?
Estamos amoblándolo y todo.
Uy, menudo año, ¿eh?
Que se os presenta.
Madre mía.
Y dime una cosa, Domingo,
¿cómo se os ocurrió presentaros a la campaña?
Una amiga le animó a mi novia
y se lo dijo.
Y ya...
Por apuntarnos, mira.
Pero en ningún momento pensabais
que os podía tocar, ¿no?
Como decíamos antes.
Hombre, yo pensaba que esto era cosa de...
Como los concursos que hay.
Claro.
Que va todo así por encima.
Mira, yo no sé,
yo siempre digo que esto de la lotería no existe,
que hay alguien que hace ver que es millonario
y que realmente es mentira.
Será porque no me toca a mí.
Y tú un poco tenías el mismo pensamiento con esto.
¿Tenéis la lista de todo lo que entra en este premio?
No, no, no.
Lo tienen que dar hoy por la tarde.
Yo es que no sé si la tengo por aquí,
pero es que, bueno,
desde los trajes,
las alianzas de oro,
la cena de petición de mano,
limusina,
una parte importante de los invitados,
la noche de bodas en la suite de lujo
en el Hotel Termas Monbrío.
Bueno,
calla, calla,
el viaje de bodas a Egipto
en crucero de lujo.
Sí.
Oye, yo me quiero casar también.
Qué maravilla, ¿no?
Aparte,
un viaje en Catamarán
y por aquí veo
que también tenéis un curso
de bailes de salón.
De baile.
¿Tú bailas?
Yo no.
Antes sí,
más jovencitos de que bailaba.
Pero ¿sabes bailar,
bailes, bailes?
No, hombre,
aquello de si no bailes así,
tipo bailes de salón,
¿sabes?
No, no, no.
Bueno, pues mira,
también aprenderás a bailar.
¿Quién te lo iba a decir?
Vaya, vaya.
Domingo,
la familia, ¿qué tal?
Me imagino que muy contenta, ¿no?
Sí, muy contenta.
Ayer avisemos a todos,
antes de entrar de la prensa,
avisemos a todos.
Y bien,
muy contentos todos.
¿Y cómo lleváis en que
no sea una boda íntima,
sino casi, casi como de famosos?
Mira, pues,
más negros tendremos.
Si no serán...
Pero es de verdad, ¿eh?
No es de atrezo,
la boda es de verdad, ¿eh?
No, ya, ya, ya, de verdad.
Del hecho que tengáis público y cámaras,
ya sabes tú que la cosa va en serio.
Sí, sí.
Pues nada, Domingo,
como estás en el trabajo,
tampoco te queremos entretener más de la cuenta.
No, acabo de plegar ahora.
Ah, mira,
pues yo ya estaba toda la preocupada,
digo, a ver si...
Jennifer, que está trabajando también...
Sí, Jennifer trabaja.
Está trabajando, plega más tarde.
¿Será una boda como la que
os habíais imaginado?
En cuanto a cosas, ¿eh?
Sí, más o menos, sí.
Un poquito menos,
pero más o menos, sí.
Hombre, pues,
no está nada mal.
Pues nada, Domingo,
muchísimas felicidades.
Gracias.
A mí.
Enhorabuena a ti y a Jennifer
y, bueno,
permíteme que me ponga un poco cursi,
pero desde aquí os deseamos
que seáis muy felices, ¿eh?
Vale, muchas gracias.
Hasta pronto, un abrazo.
Adiós, buenos días, adiós.
Adiós.