logo

Arxiu/ARXIU 2004/JA TARDES 2004/


Transcribed podcasts: 493
Time transcribed: 6d 23h 41m 35s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Passem 8 minuts, gairebé 9 del punt de dos quarts de set del vespre
i anem a complir amb un dels punts que anunciàvem abans en el sumari.
Es tracta de parlar, jo deia, d'una sala d'exposicions, galeria d'art...
No, aquí comencen els matisos.
Simplement és un local de treball d'artistes que vol estar obert a qualsevol iniciativa.
Ara ens ho expliquen les seves responsables, l'Àngeles Rodríguez i la Carme Mayas.
Bona tarda, noies.
Hola, bones tardes.
Matisem-ho, a veure, explica'm què és exactament el que inaugureu demà.
Bueno, lo que inaugurem demà...
Bueno, si no t'importa...
En castellana, tranquil·la.
No resulta més fàcil.
Lo que inauguramos mañana és el nostre taller.
I, de paso, jo també presento una exposició que tenia prevista hacía moltíssim temps,
que buscaba un local també d'on fer-la.
I, bé, he pensat que el millor local era aquest, que, a més, és molt bonit.
Sí, perquè tot això té una història.
Si us sembla, anem a parlar primer, aquí són la Carme Mayas i l'Àngeles Rodríguez.
I què fan?
Sois artistes 100%, os dedicàis 100% a això?
Sí, eso pretendemos.
Sí, Ángeles també.
Sí.
Ara, ganar la vida ja és més difícil.
Ja és altra cosa.
Dentro de poco, ja veràs com sí.
Àngeles, què haces tú exactamente, con què treballes?
Bueno, pues yo trabajo con el vidrio, con el cristal.
Me encanta, tiene unas posibilidades increíbles.
Estoy haciendo grabado de cristal y quiero combinarlo con pintura.
Entonces, también estoy haciendo ahora un tema de pintura, donde quiero hacer...
Bueno, estoy más que nada innovando y haciendo cosas...
A mí me gustan las cosas originales y cosas que no se hayan visto en ningún sitio.
O sea, eso es lo que de momento estoy haciendo.
Pues ya lo veíeu, l'Ángeles tira cap al cristal, cap al vidre, y la Carmen al lienzo.
Tú vas al lienzo.
Sí.
Tú pintas.
Sí, yo pinto al óleo.
Y bueno, generalmente, pues hago una cosa muy comercial, que son los temas de Tarragona.
Los hago de forma impresionista, que es una forma que me sale muy natural.
Y bueno, tengo bastantes temas de zonas de Tarragona, sobre todo la parte antigua.
Y luego, pues también, esta exposición que tenía preparada era un poco más intimista.
Quería un poco expresar mis emociones.
Y entonces he utilizado...
Es muy diferente.
He utilizado materia, he utilizado colores muy tierra.
Y es más orgánica.
y un poco más simbólica.
Es otra historia.
Pero necesitaba expresar una parte interna, ¿no?
Y bueno, pues se hace lo que se puede.
Doncs tota aquesta expressió de la Carmen la podréu veure a partir de demà al seu local de treball.
Com veieu, treballant al vidre, la pintura, en fi, es necessita un munt d'espai.
Fins ara, on estàveu?
On teníeu l'espai físic per poder treballar?
Sí.
Bueno, yo tenía un taller, también un taller estudio,
donde también de vez en cuando hacía algunos seminarios sobre cómo desarrollar la creatividad.
y estaba en las escalas de Arbós, número 6.
Lo que pasa es que era un local que estaba cerrado al público.
y bueno, pues de alguna manera, pues me quedaba muy, muy aislada.
y sin embargo, pues aquí, es un local que puedes abrir la puerta, puedes, no sé, estás integrado con la gente.
y desde que estamos aquí, pues no sé, parece como si hubiera mucha movida de artesanal, pictórica,
de mucho interés de hacer cosas, de conocer gente y de nutrirnos también con lo que hacen los demás.
Bueno, yo tengo que decir que he sido alumna de Carmen Mañas, hace tiempo, no, no quiere que lo diga, pero...
No, que compartíamos también.
Y compartíamos después, es que ha sido una evolución.
Primero nos conocimos, bueno, nos conocimos más lejos haciendo tai chi.
Entonces después empezamos a hacer...
Yo empecé a me dio clases de pintura, luego pues allí compartimos un espacio,
también tenía mi casa un poco como llena, ¿no?
Y hasta que me echaron de casa...
Ostras, es que claro, eso no puede ser ni una habitación...
No, íbamos buscando cada vez más espacio, además todo por en medio y al final pues tuvimos que buscar un local.
Pero queríamos buscar un local pequeño para las dos, pero este es un poquito más grande
y la verdad es que hay muchas posibilidades de hacer cosas no solamente para nosotras,
sino de cara a otras personas que está Tarragona plagada de artistas
y que tienen allí un espacio donde pueden venir a presentar sus obras.
A hacer lo que les parezca.
Hay un buzón de sugerencias.
Incluso seminarios, queremos hacer también una libreta de ideas,
donde la gente venga, exponga su idea, su nombre, su número de teléfono
y ponernos en contacto con ellas para desarrollarla.
O sea que...
Es muy curioso lo que os ha pasado a vosotros, que es eso,
anávame a lo práctico, necesitamos un local amplio para trabajar nosotros
y parece que vau encontrar un local tan...
O sea, el mismo local os va inspirar toda la cantidad de cosas que podían hacer.
¿Quién es ese local y cómo es físicamente?
Porque nos hacemos una idea.
Bueno, el carrero es Escribanías Bellas, número 5,
que está subiendo las escaleras de la catedral y girando a la izquierda.
Es una pequeña callecita que está enfrente de...
El Colegio de Ingenieros.
El Colegio de Ingenieros.
Es una cucada, es un trozo de historia.
Son los bajos, ¿no?
Sí, son los bajos, bajas dos escaleras, agachas la cabeza, porque es bajita.
Y la verdad que es un espacio que te envuelve, porque está todo lleno de piedras,
hay muro romano, debajo del local, se ven las arcadas.
y por ahí pasaban la centuria para ir a la plaza del Fórum a dormir por las noches y a descansar.
Entonces está todo lleno de historia.
Hay un lavadero que cae al agua constantemente y es un encanto.
Tenemos allí, hemos puesto unos cojines donde la gente viene a hablar con nosotras,
a tomarse un té, a compartir un... no sé, un ratito.
Es un sitio realmente encantador.
Aunque sea venir 10 o 15 minutos porque os va a cautivar.
Os invitaremos a un té.
Escolta, ¿hi ha hagut de fer alguna modificació, molta neteja, pintar-lo?
Home, neteja sí, perquè havia estat molt de temps sense alquilar.
I llavors, doncs, estava molt malament.
Però, bueno...
I una manita de pintura o no ha fet fàcil?
Sí, sí, sí.
Lo que pasa es que lo hemos hecho de la forma más discreta,
hemos cogido un tono lo más parecido a la piedra,
y hemos respetado sus espacios.
La verdad es que es un sitio donde se ve, bueno, como hace 100 años o más,
es... está así.
Un local que, a més, té tres sales independents, pel que comentaven,
i que a mesura que han anat passant la gent allí a beure-us, no?, i a fer el té i tal,
us han dit, ai, vos, jo aquí faria això, jo faria allò.
I d'aquí va sorgir la idea, doncs, una mica d'obrir-ho a tothom,
que la gent aportés les seves idees,
i, bueno, de moment ja teniu la idea que t'ha de fer algun seminari,
algun curset, contes, m'han dit també, no?
Sí, sí, sí, sí.
Bueno, por ejemplo, mañana, por ejemplo,
pues hay un chico que es vecino nuestro,
que también lo conocimos estando allí,
y, pues, al final también les pondrá unas lámparas
que hace con papel de seda, tratadas,
y que son muy orgánicas y que merece la pena,
de momento, gustan muchísimo.
Y, bueno, pues, le hemos ofrecido,
que si las quiere exponer, pues ahí tiene un espacio,
y también mañana, pues, hará su presentación.
Tot això serà demà en aquest local de l'Àngeles i la Carme
a partir de dos quarts de vuit.
Parlem ara més en profunditat, potser,
d'aquesta exposició que podrem veure de la Carme,
així com per inaugurar, no?
Comentaves que era...
que sacabas tu partent más sensible.
Sí, sí, és...
A veure, és difícil.
¿Es la primera vez que expones estos cuadros que veremos mañana?
Estos sí.
Sí, sí, he hecho muchas exposiciones,
he hecho muchas individuales, colectivas,
he participado en ferias, y, bueno, he hecho muchas cosas,
pero sí, esta es la primera vez que trato este tema también tan, tan intimista,
porque se llama Encuentros,
y es un poco, pues, todas las emociones de los encuentros y desencuentros
que estamos viviendo últimamente, ¿no?
Y quizás, pues, es un tema que me afectaba particularmente
y necesitaba expresarlo.
¿Cuántos cuadros van a componer esta exposición, más o menos, eh?
Pues unos...
¿Quince?
Sí, unos quince.
Sí.
Ángel, si tú, ¿deixarás alguna peça de vidre per allá también?
¿Tens algo preparat?
Sí, en principio había pensado participar, bueno,
exponer también parte de lo que hago yo.
Lo que pasa que estoy haciendo cosas nuevas que me están gustando
y no quería exponer, vamos,
que cuando me presenten en sociedad quiero exponer,
hacer una buena exposición.
Entonces, lo único que haré, pues, eran unas tazas que he grabado,
así envueltas, preparadas así de regalo, son muy bonitas, ¿no?
Originales.
Y luego, pues, lo último que estoy tocando,
que son... es un pintado y es muy bonito.
No sé, es que tenéis que venir a verlo.
Es poquito, no, yo es invicto.
Pero selecto.
Sí, sí, es poquito, pero bueno.
Eso es el anuncio de lo que vendrá más adelante.
Además, como buenas anfitrionas, ofreceréis té y un té muy especial.
Un té de cóctel, por decirlo de alguna manera.
Un té de Navidad, ¿no?
Un cóctel de champa, bueno, de cava.
De cava, cava.
Y nos lo ofrece nuestra íntima amiga Monse,
que tiene una tienda de té en la calle Mayor,
que se llama T-Shop.
Y luego, pues, también ahí tenemos un conocido.
Lo que pasa es que él no se dedica a...
No es pastelero, es maestro.
Y, bueno, pues, ofrece...
También nos da...
Nos ofrece unas mandalinas hechas por él,
que son una delicia.
Delicia.
Es como un trocito de cielo.
Déu no y doble, ¿qué tireu?
Os ha anat muy bien eso de estar a la parte alta.
Estaba al robell de la O.
Sí, sí.
Y como muy majo, ¿no?
El tema de que estáis ahí,
os le manan a la puerta a ver qué hacen estas chicas.
Bueno, no, la gente entra.
Además, es que ya cuando empezamos a ver el local,
estamos entrando y nos estaban empujando
porque la gente quería entrar.
Y estaba oscura, no se veía.
Y ahora es que la gente llama la atención
porque dicen, ¿y esto qué es?
Es muy bonito.
y, bueno, la gente entra a pasear.
Hasta los gatos se lo miran.
De momento no se han atrevido,
pero todo llegará.
Tenemos gatera incluida.
Lo que de momento está cerrada.
Ah, sí, está cerrada.
Una puerta pequeñita de madera que es...
Bueno, es que gatos, si parte alta,
es que va tot junt.
Sí, sí.
No es pot evitar.
Doncs dèiem que estan al robell de l'ou
perquè de moment tenim constància
de 20 artesans o 20 establiments
que es dediquen a l'artesania
i que estan fent els primers passos
cap a una mena d'associació d'artesans de la part alta,
tot i que, bueno, els primers passos.
De moment heu tret una mena de tríptic
que es diu artistes, artesans
i comerços especialitzats de la part alta.
Què és això?
I com és que hi ha tanta gent allà dalt?
Bueno, hay mucha más gente
de la que sale ahí.
Lo que pasa és que no hem tingut temps
de organitzar-lo.
Ha sido molt precipitat-lo
i només avisamos a els que teníem més cerca
o eren més coneixuts,
però hi ha hagut moltíssima gent
que també ha volgut participar
i que no ha dado temps.
Però, bueno, aquest és el primer pas
i de cara a l'any que viene
ja empezaremos con más,
teniéndolo todo,
con mucho más pensado, recapacitado
y pretendemos que sean todos
los que puedan participar,
no solo unos cuantos.
Es que hay muchísimos.
De moment tenim entre mans
això el primer fruit d'aquesta mena d'associació,
encara no del tot configurada,
en què es veu en aquest tríptic
un plànol de la part alta
i doncs aquests 20 establiments
situats en cada carrer,
en els seus respectius carrer
i al darrere del tríptic
una mica d'informació
a què es dedica cadascun.
I fins i tot teníeu pensat,
encara que per falta de temps,
d'organitzar alguna coseta
per aquest Nadal.
Pues sí, queríamos hacer,
igual que se hace la fira de Nadal
en la Rambla Nova,
pues queríamos hacer en la parte alta
una feria de artesanía.
Gente que está allí
que lleva muchos años,
hay mucha gente escondida
que son auténticos artistas
y que es una pena
porque no se han dado a conocer.
Entonces hacer allí
una feria de Navidad,
pero artesana,
donde todos podamos exponer
nuestras cosas
y la gente nos conozca.
Y bueno, pues invito
desde aquí también
al Ayuntamiento
al tema de comercio, cultura
y que venga por allí.
Hemos pedido a los Reyes Magos
que nos traiga una asociación
de artesanos y comerciantes especializados,
porque también tenemos allí joyeros
que tocan temas de Tarragona.
Bueno,
hay muchas más cosas
que ya tienen tienda
y bueno,
esto de cara al año que viene,
ahora montaremos la asociación
y...
¿Qué me parece que vas a tener
que curar más vosotras
que los Reyes Magos?
Bueno, no sé,
que ellos trabajan mucho,
que tienen que hacer
muchas casas.
Mira,
aprofitem que tenim aquí
dues artesanes
per fer-vos una pregunta
d'aquestes
una miqueta
problemàtiques,
si vosaltres voleu.
comentava la Carmen,
diu,
bueno,
diu,
jo per una banda
tinc el meu trosset de pintura
en què me dedico
a expressar els meus sentiments
i després la pintura
més comercial,
que és la que surt més
en què he tocat temes
de Tarragona.
Trobeu difícil
a nivell d'artesania
aquest equilibri
entre fer el que veieu
que sortirà,
que es vendrà i tal,
o fer el que realment
teniu ganes de fer?
O és fàcil compaginar
les dues coses
i no sé,
segurament la Carmen
disfruta igualment
fent paisatges de Tarragona
també.
Sí,
per suposo que sí,
la verdad és que
me lo passo molt bé,
disfruto molt fent-los,
me divirte molt,
però,
bé,
a vegades
tinc altres necessitats,
no m'agrada fer sempre
el mateix,
crec que,
bé,
no entenc com
un pintor
pode
quedarse
en un
estalcament
per sempre,
no fer un tipus
de pintura
i fer-la sempre igual,
no sé,
crec que se va
evolucionando
i bé,
hi ha diferents
necessitats
i s'han de expressar
de diferents formes.
És un poc difícil
de entendre
perquè,
ja te dic,
generalment,
quan alguna cosa
té éxito,
se segue
i se segue
i se segue
i se segue
i se segue
i la saciedad,
no?
Però no crec
sincerament
en ese planteament
perquè
crec que
hi ha una evolució,
hi ha una evolució,
i bé,
jo faig
les dues coses
perquè
en ese momento
me sale.
Àngeles,
està sensibilitzada
la gent,
tu creus que la gent
prefereix
la qualitat
aquesta del treball
artesanal,
tot i que el preu,
clar,
es deu notar,
és diferent.
Hombre,
jo crec que a la gent
li gusta mucho
ir a las tiendas
de 20 duros,
de todos.
Hombre,
segons para qué,
va bien, eh?
Però,
bueno,
podes encontrar
coses que estan bien,
no?
Però,
de todas maneres,
coses originales,
no és lo mateix
tenir una pieza
que és única
o que hi ha pocas,
a tenir una pieza
que la té tot el món,
que vas a la casa
del vecino
i te da la taza,
vei,
la he comprat
en la misma tienda
que jo,
no?
i,
pues eso.
Jo,
de todas maneras,
tengo más suerte
que Carmen
porque,
claro,
yo lo mío
puedo innovar
y, es más,
no es tan clásico,
tan específico.
Yo puedo hacer
cosas diferentes
y a la gente
le puede gustar.
Aún así,
tengo también
temas de Tarragona
grabados en cristal.
Chicas,
¿quina es la vostra
peça estrella?
A ver si la podran
veure demà.
Carmen,
el cuadro estrella
de la exposición de mañana,
Àngels,
tu,
mira,
si ens pots avançar
alguna cosa
d'aquestes
que estás fent
i que no estigui acabada.
No sé decirte,
el cuadro estrella.
El que a ti más te gusta,
eh?
No.
Porque te...
Bueno,
tengo,
que además se ve
desde la entrada
y que por
por unanimidad
lo hemos...
Un encanto.
Lo hemos puesto allí.
Es un cuadro de Tarragona
de metro por metro
que la verdad
es que aquí lo ve
le gusta muchísimo.
Es enamoraré.
Que parte de Tarragona,
eh?
Es la catedral.
Pero es una catedral...
Muy diferente.
Sí.
Cáutica.
Muy diferente.
Cáutica.
Sí,
es muy diferente.
Y la verdad
es que gusta muchísimo
a todo el mundo.
Te lo venderías
se lo comprarán o qué?
Por supuesto que sí.
Sí?
Es que los artistas
también son una mica,
yo lo entenc,
una mica gelosos,
no?
Cuando haces una cosa
que te ha quedado muy bien
y que te agrada mucho,
dius,
ay...
Pero la obra acabada
ya no es tuya,
es de los demás.
Bueno,
yo mi hija
opina diferente.
Porque yo,
por ejemplo,
podría hablar
de un cristal
que estoy trabajando ahora
con colores,
muy bonito.
Porque Ángeles,
tú qué haces?
No haces el cristal,
lo pintas,
lo pintas,
lo grabo y tal.
Lo pinto,
lo grabo y esto.
Nada de si no,
vaya al lugar
que yo lo tenéis
y no sé si te hago.
De momento,
en frío,
no?
El caliente ya vendrá.
Pero,
bueno,
mi hija lo que cree
que la primera pieza
eso no se vende nunca.
O sea,
que ya me ves
que voy a tener
un almacén en casa,
bueno,
que estoy teniendo
esto no lo vende.
Yo creo que está pensando
en su herencia
y por eso
no te lo deja vender.
Es posible,
pues más vale
que se trabaje ella.
Ángeles,
¿y tu pieza,
la que tienes así
como más cariño
aunque esté a medias
todavía?
Pues la verdad
que yo creo que
de,
a ver,
yo tengo
un vasito de cristal
con un asa,
tiene una forma
además de columna,
es nada,
sencillo
y tiene las columnas
estas del fórum,
que son dos columnas
y encima,
bueno,
los capiteles
y encima
un trocito
de muero,
¿no?,
de piedra.
Y entre las dos columnas
ves la T de Tarragona.
O sea,
es nada sencillito,
pero es una cocada.
Eso me gusta mucho.
Ja ho veieu,
peces com aquestes,
la tendràs,
Ángeles,
mañana expuesta?
No pensaba,
pero espero que sí.
la pondré allí.
Sí,
però si l'hi demaneu personalment
jo crec que us l'ensenyarà,
eh?
Sí,
la pondré allí.
Tot això,
més el té,
aquest especial té amb cava,
que els hi prepararan especialment
des de la botiga,
des de la T-Shop,
te quiero,
més,
en fi,
aquesta exposició de llums
fets amb paper,
més tota l'hospitalitat
que us puguin donar
l'Àngeles i la Carmen,
ho tindreu demà
a dos quarts de vuit
en aquest local
en què, bueno,
tot és entrar
i tirar el vostre suggeriment
en aquesta bústia
que tenen
i, no ho sé,
proposar de fer coses.
Tornem a repetir l'adreça.
Carrer Escrivanias Velles,
número 5,
baixos.
Davant del col·legi?
D'enginyers,
no?
Sí.
Arquitectes.
Ah, no,
ingenieros?
Sí.
Crec que sí.
En fi,
pla de la seu a l'esquerra.
Pujant les escales
a l'esquerra.
Bé.
Xiques,
moltes gràcies,
que vagi molt bé
i tot i que demà
és, diguéssim,
la inauguració oficial,
convidem a tothom
que passi per allí.
Em sembla que no ho podran evitar
que traguin el nas, eh?
Moltes gràcies.
Jo crec que no.
Ángeles,
Carmen,
gràcies.
Adiós,
moltes gràcies a tots.
Adiós.