This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
Són justament ara dos quarts de set de la tarda.
En passa un minut.
I tal com us anunciàvem amb el nostre sumari,
tenim una entrevista musical pendent.
El protagonista, Quico Rodríguez.
I és que ja sabeu, si sou uients habituals,
que des dels ja tardes ens agrada potenciar
les activitats que se celebren en els diversos àmbits,
en els diversos espais de la ciutat de Tarragona
i concretament en el teatre al magatzem,
que s'està conformant com un espai molt digne
per fer segons quin tipus d'esdeveniments, d'actuacions
i que val la pena aprofitar que no anem sobrats precisament de dos.
Quan a més tractar la programació del magatzem
implica una una mica de promoció a músics locals,
doncs encara millor que millor.
Dissabte, a dos quarts de la nit,
al teatre, al magatzem,
actuació de Quico Rodríguez Quartet.
Per parlar-nos-en, de quina música fan,
de com serà aquest directe,
doncs precisament tenim el seu protagonista,
el Quico Rodríguez.
Quico, bona tarda.
Buenas tardes.
El Quico ens ha avisat.
Soy un poco tímido, eh?
No me pongas en compromiso.
No hay problema, Quico.
No, no, no.
I com s'aporta això de ser tímid
i poder tocar en un escenari?
Muy difícil, eh?
Sí, porque además tú cantas,
o sea, tú das la cara.
Sí.
Pero bueno, cierras los ojos y vas fent.
Me dejo llevar, ¿no?
Me dejo...
De fet, el Quico és, doncs,
qui ha composat.
És un projecte personal.
Sí.
Us veieu, Quico Rodríguez Quartet,
per fer una mica d'esment de tothom,
ni que no hagin pogut venir.
Qui sou, a veure, de què t'acompanyes?
Bueno, el batería es Salvador Rodríguez,
ay, Granadero, perdona.
Tocava con Bill Gómez antes.
También Eugenio.
También tocava con Bill Gómez.
Y después Pepe Saez, el bajista.
Toca con...
Ha tocado con un montón de gente, vamos.
Sí, perquè això ja passa, això a Tarragona, no?
Que un músic no es pot estar només en una formació,
aneu fent tomets.
Hay que probar cosas.
Lo importante es disfrutar de la música
y probando distintos estilos
y siempre se aprende algo, ¿no?
Estabas tú también con Bill Gómez o no?
No, no, yo estaba...
Yo era guitarrista de los Soundmakers.
Ganamos el Cañarrol en el año 97.
O sea, que fa temps tots que os dediqueu ya
al mundillo de la música, ¿eh?
De manera profesional o no podéis vivir todavía de la música?
¿Cómo va eso?
Muy difícil.
Sí?
Muy difícil, sí.
Bill Gómez ya no existeix?
Bueno, sí, sí.
Encara van fent cosetes.
Hacen sus cosas también, ¿eh?
Pero bueno, la cuestión es ir probando y algo...
I un día te'ls conestos otros...
Claro.
Molt bé.
Y algún día saldrá algo, quién sabe, no sé.
I quant de temps fa que esteu vosaltres quatre junts
en aquest projecte teu?
Pues yo creo que si...
A ver, con los temas ya más o menos terminados,
cosa de un año, no más.
Un anyet que os aneus reunint per assajar, suposo, ¿no?
Sí.
I m'han dit que la composició i les lletres són tu culpa.
O sea, ¿es proyecto propio, sí?
Bueno, la música y bueno, y letras, conjunto con los músicos también,
me ayudan un poco porque tienen más experiencia que yo, mucha más.
Ai, ai, qué modéstia, qué modéstia.
Verdad, verdad.
Ara el sentireu, eh, que aquí no el veieu tan tímids a portar la guitarra
i després comprovarem l'experiència que té el Kiko.
I actuacions a Tarragona.
Com aneu d'actuacions?
En principio estamos dentro de lo de Tarragona Acústics,
con lo del Magatzem,
y en principio esto tenemos.
Y abiertos a lo que sea, o sea, a tocar donde sea.
Hombre, por la vaquería tenéis que pasar.
Vaquería estuvimos tocando, en la vaquería estuvimos tocando el,
me parece que era el 28 de octubre,
me parece que estuvimos tocando.
En la cantonada también estuvimos tocando
y ya está, tampoco muchos conciertos.
Bueno, ya sales de casa.
Sí, por lo menos disfruta, ¿no?
Es lo importante, disfrutar.
Pues cuéntanos, Kiko, de qué van tus canciones.
Son un poco, no sé, muy...
Música muy personal, no sé, lo encuentro...
Es que no lo sabrían casi ya en ningún estilo ni nada.
Lo encuentro un tipo de música muy personal, no sé qué...
Yo personalmente no lo he visto,
este estilo no lo he visto mucho aquí en Tarragona, ¿sabes?
No sé, es que no sé cómo definirlo, vamos.
Bueno, después lo escoltem y ya ens farem una idea,
ja et posarem naltros, les etiquetes.
La base, suposo, de la composició de las vostres canciones,
la guitarra...
Sí, y la melodía de la voz, sí, claro.
No teniu encara res grabat.
No.
Pero esto forma parte del futuro, ¿no?,
de proyectos que tenéis en la cabeza.
Sí, sí.
Pero ya...
Porque yo...
O sea, nuestra intención es probar.
O sea, por perder no vamos a perder nada, ¿me entiendes?
Vamos a lo que sea, arriesgarnos a lo que sea.
O sea, que tampoco...
Si hay que grabar, pues se grava y arriesgamos y lo movemos,
o a concursos o discográfica, donde haga falta.
O sea, la cuestión es probar suerte.
Home, és allò que diuen, no?,
que tenir alguna cosa gravada ni que sigui una maqueta,
pues clar, és la targeta de presentació.
Sí, sí, claro.
És el que tiene.
Bueno, un primer tast, eh,
com que no us podeu sentir enregistrats,
un primer tast el tindrem aquest dissabte al Teatre al Magatzem.
Us ho recordem a dos quarts d'onze.
Quico Rodríguez Quartet.
En solitari, Quico Rodríguez, ¿no es canta salgo?
Vale.
Sí? Venga, un parell de cançons.
De moment una, ¿vale?
De momento una, ¿no?
¿Cómo se llama? ¿Qué vas a cantar?
Se llama Pierdo.
Este tema se llama Pierdo.
Pues, cuando quieras.
Y un deseo, deseo verte, pero no te encuentro entre estas cuatro paredes.
Y aunque busque mis recuerdos, no consigo tenerte en mis dedos.
Y quisiera mi pensamiento borrar y olvidar esos momentos y todos tus besos.
Bajo los árboles del olvido camino mirando las estrellas.
Y un deseo, deseo verte, pero no te encuentro entre estas cuatro paredes.
Y aunque busque mis recuerdos, no consigo tenerte en mis dedos.
Y quisiera un instante para sentirte y decirte que te extraño.
Bajo los árboles del pasado te veo mirando las carreteras.
Y un deseo, deseo, deseo verte, pero no te encuentro entre estas cuatro paredes.
Y un deseo, deseo verte, pero no te encuentro entre estas cuatro paredes.
Y aunque busque mis recuerdos, no consigo tenerte en mis dedos.
Muy bien, ¿no? ¿Este es el hit? ¿El single?
Es una. No, no. Es una canción. Es una.
Doncs mira, no ho havíem dit fins ara, però ara que ja heu pogut sentir com sona el Quico Rodríguez,
si voleu anar al teatre o al magatzem, tenim un parell d'entrades.
Serà dissabte, dos quarts d'onze. Si voleu, ràpidament ens podeu trucar al 977-24-4767.
Us donem l'opció, doncs això, que pugueu anar gratis a veure Quico Rodríguez Quartet.
Les letres. Aquesta letra era com sonava a experiència pasada.
¿Cómo composes les letres?
No sé, és que no...
És un moment...
Però, ¿dónde lo haces? ¿Te pones conscientemente a componer o no?
No. O sea, incluso la música, estando en casa, hay a veces que estás, como todo el mundo, un poco más depre o alegre.
A veces, yo qué sé, que te apetece o notas que necesitas tocar y te sale cualquier cosa.
No sé, no se puede explicar. Yo no, vamos, yo no lo podría explicar. Es una sensación, un poco.
Vaja que sí, a trossets, no?, de dies d'estar a casa i anant recopilant, en total, quantes cançons teniu?
De canciones, creo que son 17.
Molt bé.
Y después de ideas tengo un montón.
Un montón.
Sí, pero...
Allí apuntada a estas y que ya en irán fe, ¿no?
Sí, ya saldrán.
Pues cuéntanos, Kiko, el concierto del Teatral Magazine. ¿Cómo será?
Pues será bastante, muy, muy, o sea, muy tranquilo, o sea, no muy tranquilo tampoco, pero muy, no es una música que sea muy rockera, ni es una música muy tirando pop, ¿no?
De hecho, será bastante parecido a esta improvisación que estamos haciendo aquí, porque es un acústico en principio, ¿no? O no, será más cañero.
Es que con muchas más, o sea, fondos, por ejemplo, la otra guitarra hace fondos musicales, con la guitarra hace más, o sea, como más ambiente, o sea, es que...
Lo acompaña, ¿no?, que verá más vestido.
Sí, sí, o sea, más vestido, exactamente, claro. O sea, la idea más o menos es la misma, ¿no?, pero con un grupo, no sé, suena como más...
Más compacto, sí, sí, sí, claro, más vestido que no pasa una guitarra sola rascant, ¿no?
17 canciones, 17 temas, pero os va a dar tiempo a tocarlos todos.
Yo creo que sí, ¿no?
¿Sí? ¿Cuántas horas tenemos de concert?
Pues no lo he calculado tampoco, ¿eh?
Vosotros empezáis y mira, hasta que os paren, nacen...
Hoy hay versiones en directo, ¿tocáis algo?
No, ninguna.
No, hombre, ¿tenéis 17 canciones propias? ¿Para qué?
Y aparte que también, ¿por qué tenemos que hacer versiones?
Sí, sí, lo importante es, yo creo que es mover la música de uno mismo.
A ver, que las versiones, no digo que las versiones no sean buenas hacerlas, ¿no?,
pero yo le encuentro más mérito hacer unos temas propios, ver...
Aparte, reto personal también de ver un tema tuyo acabado y cómo suena, ¿no?
Sabes, que te sientes satisfecho.
Yo prefiero eso, ¿no?
Pero que tampoco no me importaría hacer ninguna versión, o sea...
¿De quién harías versiones?
No sé...
¿Qué escuchas, Kiko, ahora mismo?
Bueno, escucho de...
¿Qué te gusta?
Ahora mismo, lo último que he escuchado ha sido David Silvan.
Me ha dicho, uns noms que yo no he sentido en la vida.
O Duncan Sheik también, son, no sé, música...
Ahora mismo estás metido en esto, ¿eh?
Sí.
Y en general, dinos referencias.
Referencias, de todo.
Gente que te guste.
De todo, de todo.
De todo, me no...
No sé, es que era...
De todo, es que no esté abierta a todo.
Molt bé, doncs a veure com serà aquest concert, que tindrà lloc, ho repartim, eh?
I de fet ho repetim perquè tenim entrades per regalar-vos.
Dissabte, dos quarts d'onze de la nit al Teatre al Magatzem.
Kiko Rodríguez Quartet, 977-2447-667, si voleu aconseguir aquest parellet d'entrades
per anar a veure música de Tarragona en directe.
De moment, per als directes que heu fet, comentaves a la bequeria i a la cantonada,
què tal el públic, la resposta, com ha anat?
Bien, bien.
No sé, yo creo que bien.
Sí, o s'escuchem, perquè clar, amb les lletres currades i tal, suposo que és com per tenir
l'audiència escoltant, no?
Bueno, és que tampoco...
Nos falta un poco de que la gente también coja y venga a ver los conciertos, que hable
también de nosotros, no sé, es que tampoco...
No da un poco de nombre.
Sí, claro, es que tampoco, también hemos cambiado de nombre, antes nos llamábamos otro nombre,
lamentable, no nos gustaba, lo cambiamos, ¿sabes? O sea que ahora, más o menos, ahora sí
que está concretado el nombre del grupo, los temas también, ahora es cuestión de ir
haciendo nombre, de ir tocando y que la gente vaya escuchándonos y...
Sí, poco a poco, de entrar en el estudio de grabación, ¿no? Y ponerse ahí a hacer
mezclas, a ver qué pasa.
A ver lo que pasa, vaya.
Pues Kiko, ya para terminar, venga, ¿qué otra canción nos tocas?
Cuando duermo.
Sí, cuéntanos un poquito, pero antes de tocarla, ¿cómo se te ocurrió? ¿Te acuerdas?
¿Cómo salió esta canción?
Es que son...
Es que se olvida, se olvida.
No, no, es que son como, no sé, momentos de... son como, es que no sé cómo explicarte...
¿Como si entraras en trance?
No, no, tampoco, tampoco, tampoco, no. Pero, no sé, son como situaciones al igual de cómo
te encuentras o en el momento de, ¿sabes? Sensaciones, ¿no? Yo...
A mí me parece, por tal como te veo, que los días de lluvia te deben ir muy bien para
inspirarte.
Y los de sol también.
¿Sí? No hay amanías. Mañana, tarde, noche, cuando sea.
Entonces, venga, ¿cuándo me duermo, has dicho?
Cuando duermo.
Cuando duermo.
Por las noches cuando duermo, y no duermo, siento que me alegro.
Y luego, luego, siento que me voy. No sé más, que mi cruda realidad, que termina cuando va a salir el sol.
Un momento, algo nuevo, algo viejo, algo que contar.
Sonreír cuando ves a alguien llorar, apagar el fuego que arde en mi interior.
Un mundo que nace en mi cabeza, gente que mira sin mirar atrás.
Oh, y las melodías de un poeta, nacen y mueren y no encuentran lugar.
Por las noches me despierto al espejo, contemplando muy perplejo.
Esta situación no se irá.
Esa leve sensación, ese absurdo caminar en mi interior.
Un mundo que nace en mi cabeza, gente que mira sin mirar atrás.
Y las melodías de un poeta, nacen y mueren y no encuentran lugar.
Ningún lugar.
Cuando duermo, tenéis que grabarlo, Kiko. Esto tiene que estar en CD.
Sí, ¿no?
Yo creo que sí, ¿eh? Próximo paso. Prometido?
Sí.
Y nos lo vienes a presentar cuando lo tengas.
Claro, sí, por supuesto.
Doncs com aquesta cançó, Cuando duermo, 16 meses.
Si el voleu veure en directe, Kiko Rodríguez Quartet.
Ho recordem un altre cop, dissabte, 28 de febrer, aquest dissabte, dos quarts d'11 al Teatre al Magatzem.
Pues, Kiko, estamos en contacto.
Muy bien.
Y eso, cuando vaya a CD, vuelves para acá.
Vengo ahora aquí.
Vaya muy bien comenzar.