logo

Arxiu/ARXIU 2004/JA TARDES 2004/


Transcribed podcasts: 493
Time transcribed: 6d 23h 41m 35s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Després del concurs d'Ecòpolis, continuem endavant.
El 96.7, Tarragona Ràdio, què tal?
Què és això?
Bona tarda, perdoneu, perdoneu, això ho feu sempre?
A veure, aprova-vos el micròfon, qui sou?
Nosaltres som la tonada de magisterio de Tarragona
i ens havia contractat la BBC i aquí estem.
Però això no és BBC, és Tarragona Ràdio.
No us haureu equivocat d'emisora?
Això no és Bodes, Bautizos i Comuniones.
No, no, no.
No?
Nos hemos equivocado.
Ja decía yo que faltaba un poco de vino, un poco de picoteo.
Segurament Antoñete, que es l'encarregat.
Qui és Antoñete?
Hola, Antoñete.
És el cas en carrega i avui no sé, no sé on s'ha aportat.
Home, però ja què és això?
No us decías que era la BBC, esto.
Jo creia que era la BBC, però ara resulta que esto és la radio
i aquesta chica tan maja és...
¿Cómo te llamas?
Silvia.
Sí, sí.
No es una canció para Silvia.
No era para Giorgi Dan, esto.
Ah, pero ¿habíais quedado con el Giorgi Dan?
Pues traérmelo para la radio, hombre.
Hombre.
No haremos una entrevista.
Bueno, pues le hacemos una canción a Silvia o...
Sí, porque ya que estamos aquí, Silvia.
Hombre, pero hacemos una cosa.
Primero hablamos, primero vamos a hablar de la tuna, ¿no?
Ya que estáis aquí.
Podemos hablar de la tuna y del tartamudeo.
Sí, porque ahora es que me habéis puesto nerviosa, ¿eh?
Ya, ya lo sé.
Por lo guapos que somos.
Pues sí.
Y además porque no me lo esperaba.
Claro, me habían dicho que vendía a alguien, pero que no...
Digo, esta gente.
Y cuando os he visto entrar, tan guapos, tan bien puestos,
con esas tintas, con esas cosas.
Yo, por el amor de Dios, ¿y esta gente qué son?
Pues somos seres humanos.
No, eso sí.
Eso sobre todo.
A ver, explicarme.
¿Dónde sale esta tuna?
A ver, ¿cuándo se cría?
¿Cuánta gente hay?
¿Sois dos mil?
¿Habéis visto una representación?
¿Cómo es esto?
Bueno, normalmente...
Dos mil no.
Pero bueno, doce o así nos podemos juntar.
En activo actualmente estamos siete.
Siete.
Y bueno, venimos...
A la espera de nuevas incorporaciones.
Venimos de la laboral y al quitar la universidad de allí,
pues buscamos otra donde nos acogieran mejor.
Y allí nos cogieron en magisterio.
La decana, a misericordia, muy amable ella,
nos ofrecía una sala para ensayar y todo lo que necesitásemos
y bueno, ensayamos allí y desde entonces somos la tuna de magisterio.
De Tarragona.
Una tuna de magisterio de Tarragona,
que ¿cuánto hace más o menos que vais rondando?
Pues como tuna de magisterio de Tarragona,
a lo mejor unos tres años o así.
¿Tres años?
Tres años, sí.
Pero bueno, algunos de nosotros pues llevamos en la tuna seis años o siete años.
Y otros se han dormido y se piensan que llevan dieciocho años en la tuna de magisterio.
Pero ¿cómo se hace eso de estar en una tuna?
Porque seguramente hay alguien que nos está escuchando y nos diga,
pues a mí me gustaría formar parte de la familia de la tuna.
Bueno, pues esto es muy sencillo, es muy sencillo.
Simplemente es tener ganas de beber Don Simón.
A ver, a ver, a ver.
Yo sé que moltes vegadas el que feo es cava y en plan...
No, esto es ganas de pasárselo bien, divertirse y si sabes tocar algún instrumento,
pues bueno, pero es secundario lo del instrumento.
Porque si tienes ganas de divertirte, ven a la tuna de magisterio y te enseñaremos un misterio.
¿Cuál, cuál, cuál, cuál, cuál, cuál?
¿Cuál misterio?
Claro, me lo dejas a...
Es que la radio es una lástima que no se pueda ver, ¿no?
Pues sí, pues sí, pues sí.
Bueno, pues déjame ir, déjame un misterio.
Porque nosotros somos un poco metrosexuales.
Pero yo tengo ganas de cantarle la canción a Silvia, por favor.
Porque se la teníamos que cantar a Giorgi y Dan, pero...
Pues cambiemos un Giorgi por una Silvia.
También teníamos una para Silvia.
Pues venga.
¿Vale?
Venga, venga.
Venga, va, Silvia.
A por ellos.
Qué bonito que es el amor, sobre todo cuando se hace.
Y lo caro que me sale.
Sonaron en la noche acordes de guitarras y dulces canciones.
Saliste a tu ventana y pude ver tu cara cubierta de ilusiones.
Y al ver tus bellos ojos y al ver tu bello rostro, las estrellas dijeron tu nombre a los luceros.
No aguanto ni contengo decir tu nombre a los luceros.
No aguanto ni contengo decir tu nombre al viento y repetir sin fin.
Silvia, canto tu nombre al trobar y vuelve a sentir el sonar que ahoga mi voz.
Silvia, canto tu nombre al trobar y vuelve a sentir el sonar de mi corazón.
Hoy es mi sueño de amor.
Es mi sueño de amor.
¡Oh, oh, oh, oh!
¡Oh, oh, oh!
¡Bravo!
¡Gracias a este público!
¡Quina maravilla, eh!
¡No, ahora el siguiente será loquillo!
¡Pero ahora es tú una de magisterio!
En serio, una cosa, amb això deu lligar un mundo, eh!
¡Qué va!
¡No!
¡No!
Sí, sí, sí, sí, eh!
Sí, es fa...
Això que millor t'ho pot dir és Fabio Clavelitos, alias Clavelitos, Tremperas.
A veure, Fabio Clavelitos, Tremperas, a veure, pròpate, què?
Se lliga molt o no se lliga molt amb això de la tuna?
Tu què creus?
O sigui, mirar-lo ahí, tu què creus?
Jo crec que sí.
Bueno, mirar-vos a tots, jo crec que sí.
¡Qué guapa!
Sou perillosos.
Más menos que más.
Sou perillosos, crec jo, eh!
Jo penso que es lliga una mica si portes el teu personatge.
Vull dir que has de ficar-te en la peda a qui ets, no?
És un llogar del segle XV, XVI, que mires a les noies amb alegància, però alhora...
I clar, impressiona, no?
Las donas son...
Las pone, las pone, las pone, las pone.
¡Como el que qué, boludo!
Este es un salido, viene Marte.
Sí, sobretot va a haber una boda que...
Passa amb el disfraz, t'has de ficar que anem tots disfrazats, amb les beques i tot això.
Dilem que no me pasó la boda aquella que s'enamoró del guitarra, la chica esta...
A veure, a veure, a veure, a veure, explica, explica.
Ui, que perillós, llavors, d'això...
Bueno, pues Fabio va tindre que contractar a Capos d'Itàlia perquè el volia empelar,
perquè va anar a una boda i la nòvia del nòvio, en qüestió, es va enamorar d'ell.
I...
¿Qué me pasa? A veure, a veure, explicao'm, explicao'm, que això és una anécdota d'aquella...
Cuenta la leyenda, cuenta la leyenda.
Cuenta la leyenda.
No, pero mira, una cosa que sí que es verídica total es que, a part de anar a las bodas,
hem estat algun acomiadament, ¿no?
Que, por cierto, si tenéis alguna boda, aquí estamos, no os damos el número de teléfono.
I tant, i tant, ho fem-ho, eh?
Vinga, diga la situació.
Hi ha una estrella soltera, no diré, el puesto i tal, aquest home, alias Calamares,
que és el que xerra tant, va sortir llançat per totes les dones, cap un...
I amb calçotets.
I amb calçotets.
Es pot arribar molt lluny amb la tuna.
Es pot arribar molt lluny.
Sí, jo llegué, toqué la palmera arriba, me pinxé con la coquera, llegué alto, alto, eh?
Què més coses han arribat a passar amb la tuna? Allò que dius, inimaginable.
La quieres explicar tu, José, que no hablas.
Vinga, apropa't, José, José, és veritat, vinga, apropa't.
Temos José al mudo.
Es Travol, ell el seu apodo es Travol.
El Travolta, molt bé.
El Travolta, sí, Travolta.
Lo que pasó en la furgoneta...
¿Qué pasó en la furgoneta?
Es que esto fue en un viaje, pero yo no estaba en esto.
No estabas.
No estabas.
Bueno, ¿lo explico yo?
Bueno, pues acababan d'una actuació, veníem d'una boda,
de hacer felices y de ser románticos con una pareja que s'acababa de casar,
i estàvem ja canviant-nos, no?
En mig del carrer, que és el nostre vestuari,
és el nostre vestíbul, en mig del carrer,
o sigui, si un día veus parlar rambla i gent canviant-se,
es va a la cuna de Magisterio de Tarragona en persona.
Y la gente dice...
Y bueno, y ens va para una furgoneta, ens va a dir,
bueno, vosotros sabéis ser charangas?
Charangas.
Y dic, hombre, nosotros cantamos clavelitos,
cantamos canta y no llores,
bueno, pues cantamos canciones típicas, ¿no?
De la península ibérica.
Y entonces, vosotros podríais cantarle a mi ex-mujer,
que es que me acabo de separar,
y quiero...
Sí, sí, això es ser, es verídic.
O sigui, la furgoneta y 48 coches d'arrera.
I vosaltres canviem.
I parlant amb nosaltres.
És que me separé la setmana passada
i jo necessito, en català parlava l'home,
jo necessito que li aneu allí
i li canteu cançons tristes,
que plori, que es senti dolguda.
Bueno, i nosaltres, bueno, pues...
Diu, no, no, veniu.
Dic, bueno, no...
Nosaltres anem amb tota la desgràcia seva,
doncs anem cap allí i li cantem.
Diu, no, no, veniu i li canteu.
Vam anar a la floristeria on treballava,
arribem allí, tres dones...
I arribem allí amb...
Adiós con el corazón,
que con el alma...
I en ell, no puedo,
va aparèixer una dona que li tremolava
des del front fins a la punta del dit.
O sigui, li tremolava tot.
Dic, esta es, esta es, seguro que és.
I de cop veiem la furgoneta
que està fora de la tenda, esperant.
Total, que es van juntar tots dos
enmig de la carretera
i nosaltres tocant allí.
Clavelitos de mi corazón.
I després una altra trista.
Puerto Rico.
Plorant tots dos.
gràcies, que sou la joventut.
Això no ho deixeu anar.
Diu, aquesta, tots els quartos que m'ha pres.
I bueno, si m'està escoltant aquesta persona,
jo espero que hagi sortit bé tot,
perquè al final es van donar un petó
i sembla que vam reconciliar
un matrimoni desfet.
O sigui, un aplauso
per a tu, una magistèrica.
I tant, i tant.
Bravo, muy bien.
Som los mejores, eh?
Això és fantàstic, eh?
És fantàstic.
Jo, se'm va caure tot.
Perquè una boda ja té la seva festa, no?
És el Jolgorio que tenen un bateig
i el mateix, perquè són nens...
Però clar, una cosa així tan extraordinària,
tan...
Veniu, correu, agafeu...
Sí, sí, va ser totalment improvisat, no?
I tothom plorant allí, jo plorant i tot,
que no ens sortien ni les notes.
I en...
No, no, jo espero que salga bé.
Nos vamos a...
I com quan t'anem era, a ver si s'arregla esto.
I ho passava una mica de ritme.
Sí, jo, perquè estava...
Jo pareixo funerà.
Sí, sí.
No, les últimes paraules d'ell va ser...
Voleu un Frankfurt.
Vinga, que invita aquí el caballero.
Bueno, si ho recontiliés.
I tant, i tant.
Ara estava pensant, mentre em deies això,
quina...
Us en recordeu de la vostra primera actuació?
Aquella primera actuació que de veritat,
com deia abans, aquella senyora,
que te tremolan des de les selles
i fins a la punta del peu.
I que a més es de jo de...
Ara que nota qui ene.
Ai, que nota que no me acuerdo.
I ara no sé com va.
A veure, explica'm a cada estil la vostra.
Me estan mirando todos, me estan mirando todos.
¿Y aquella chica qué quiere?
José sabe la primera actuació.
José, vinga, explica.
Que lo pasó bastante mal, eh.
Que encara no va a explicar.
Dila, dila, dila.
Vinga.
Sé que iba todavía con la camisa blanca.
Sí.
Y nada, fue en...
A más ha sido...
Apropate una miqueta més,
que no sé por qué no el sentim.
A más fue la única actuación
que yo he tocado debajo de un balcón.
La única actuación que has tocado sota un balcón.
Sí.
O sea, que teníamos que tocar al balcón.
Y claro, éramos ahí un tiento y la madre.
Y nada, después subimos a la casa.
Allí un jolgorio montado.
¿Y quién era la canso?
Dándonos cerveza.
¿Quién era la canso, José?
A ver si te recordas.
Es que, ¿sabes lo que pasa?
Que esta era una actuación que era un...
¿Cómo es?
¿Cómo era?
Un cumpleaños.
No.
Era una ronda.
Era una ronda.
Que las rondas son actuaciones que se hacen gratuitas
a gente que conoces.
Ajá.
Y a cambio estas personas te hacen una cinta a cada tuno
y te ponen un poco de picar y cervezas y cosas así.
Ay, mola, qué mola.
¿Va a ser la primera persona a las mujeres?
Sí, sí, sí.
Bueno, bueno.
Llámales X.
Y nada, ahí yo extrañadísimo.
Eso era de lo que habías bebido.
Estabas extraño porque fue tu primera actuación
y tu primera borrachera.
Bueno, porque estaba Antoñete, que era mi hermano,
y más o menos, pues mira.
Pues te metía a primer.
No, pero yo que mirabas a la familia, ¿no?
Y dices, bien, ¿no?
Lo estoy haciendo bien.
Siempre ha sido el espejo.
Hombre.
El que se ha mirado.
Me miraba, los miraba, decía,
¿me miran porque toco bien o porque llevo la camisa blanca?
¿Hay algo raro?
¿Hay algo raro?
Hay algo.
Yo de la primera actuación no me en recuerdo gaire,
pero el primer parche que vamos a hacer sí que me en recuerdo.
¿Qué es lo que es eso de parche?
Lo de parche, cuando parlen de parche es que vas a los bars,
le dices al cambré, jefe, al mestre,
y le dices, ¿eh, que podemos tocar por aquí?
Tocas y después al Pandereta nos pasa.
Ah, muy bien.
Las mesas y las taulas.
Y estaban, pues, para Reus, ¿no era?
Sí, Reus era...
Bueno, no vamos a hacer publicidad,
era una pizzería que...
Bueno, pero bueno,
estaba mal al carrer, total,
que yo vaig ver a la noia
y el primer cop,
vaig a probar la historieta que estaba cantando.
O también la sí funciona.
Y mirad,
y la noia dos rien,
las dos, tal,
que surtan cada maldits
y una otra compañía que a mí no pot estar aquí
y comienzan a cantar.
i jo m'avanço una miqueta més
i sento, xof,
me giro
i els veig els dos tots mullats.
Y un papá, ¿sabes?
Amb una cara que ha rellat.
La noia i jo mirant-nos,
i jo, hòstia,
però, clar, jo reia
perquè a mí no m'havia caigut.
Clar, clar,
de aquel que has darrere.
Jo era el que ho havia iniciat.
I clar,
jo vaig estar rient un munt.
I clar,
amb aquesta,
doncs,
l'experiència es no tocar més.
Jo no ho faig més.
Perquè avant tenir sort,
que era aigua.
Podria ser un pizum
i encara...
o ácido sulfúrico
perquè la frase fue...
Bueno,
la podia dir, no?
¿Voleu callar, collons?
Callar,
por favor,
callar.
Només feu que molestar.
Amb aquest bon rollo
que caracteritza.
Fica la primera chat.
Me sembla que va ser
l'últim parche, eh?
Hòstia, vaya, vaya.
No,
si hacen parches,
hombre,
a veces,
por ejemplo,
en Salón una vez estábamos
y estábamos descansando
de hacer parches
sentados en un banco
y aparece una señora extranjera
nos da un euro
y nos dice
si se puede hacer
una foto con nosotros.
Hòstia, sí, vale.
Bueno, pues mira.
Era como
a las figuras de Barcelona
le doy un euro
y se hace una foto con nosotros.
Sí, sí, sí.
Mira,
pues mira que os pasaría.
I això segurament
que més d'una vegada
perquè per Tarragona, eh?
I tant.
Per mi,
se la rambla.
I tant.
Allò que dius,
ay, mira,
mira que bonito.
No, no, no.
Típica l'espanish,
corre.
Te acuerdas cuando grabamos
el documental
el tío este que era croata
y nos dijo
yo tengo una empresa
y nos volía portar
cap a Croacia
porque se pensaba
que eran toreros
y le íbamos tocar
a este tema
que cantaremos a continuación.
Sí, venga por allá.
Vale.
Venga.
Venga.
Venga.
Venga.
Venga.
Va.
La verdad es la verdad de tu boca, que pa' eso no hay que tener mucha vergüenza y poca.
Yo te daré un casca, ven, te lo prometo, chita, si tú me das esa miel que llevas en la boquita.
La verdad es la verdad de tu boca, que pa' eso no hay que tener mucha vergüenza y no hay que tener mucha vergüenza y no hay que tener mucha vergüenza.
No te creas que algo te quiero, es que no me dejo mi mujer, la Esther.
¿Veus?
Vale, muy bien.
Loquillo lo hago.
Una de loquillo.
Ven aquí para hacer amigos.
I què ha de fer la gent per contractar-vos, per tenir-vos tan a prou com nosaltres, ara mateix, i tenir la sort de gaudir de vosaltres.
Doncs mira, el que han de fer...
De la vostra música, a veure, que és que això pot tenir un mal entès, eh?
No, per gaudir de nosaltres i passar una tarda, nit, matí, de poesia, amor, fiesta i holgorio,
el que ha de fer és trucar a dos números de telèfon.
O sigui, pot trucar a un, però si li surt la dona de mena, pot trucar a l'altre.
La dona de mena, ja ho teniu controlat.
Sí, ja tenen contracte amb ell.
O sigui, de fet no diu, el teléfono està apagado fora de cobertura, diu, és la dona de magisterio.
I aquests xicos ja no estan.
Estos xicos no estan ara, estan un poco dormidos.
Molt bé.
Bueno, i han de trucar al número de telèfon, molta atenció.
En tanto, eh? Agafem.
6, 7, 9, 8, 8, 7, 6, 3, 0.
Molt bé.
O el 6, 2, 5, 96, 53, 58, que aquest sóc jo i tinc molt mala llet pel dematí.
O sigui que repetim el primer número.
Repetim el primer número.
6, 7, 9, 8, 8, 7, 6, 3, 0.
Molt bé.
No tira sus boletas si el bingo no ha sido correcto.
Exacto.
És que estic preparant pel darrere, és el bingo.
I, bueno, i el correu electrònic no te'l dono perquè...
És una mica complicat.
Sí, a part és una mica antiquat.
Home, jo també m'ofereixo Tarragona Ràdio 977 24 4767,
si no, agafat nota que nosaltres els hi donarem amb tota la tranquil·litat i molt contents.
Molt bé.
Ja estàs amb vosaltres.
Moltes gràcies.
Doncs companys, gràcies, moltíssimes gràcies per haver-vos equivocat,
per haver compartit aquests minuts de ràdio amb nosaltres.
Molt bé.
Ens ho hem passat molt però que molt bé.
Moltes gràcies.
I que res, quan vulgueu tornar a repetir, us voleu tornar a equivocar sense Jordi Dan, el que sigui.
Fem-ho, eh?
Podem marxar amb una cançó petita?
Doncs vinga, anem, anem.
Vinga, Sílvia, guapa.
Gràcies, eh?
Aquest és per tu també.
Adéu-sia, bona tarda.
Bona tarda, senyores i senyores.
Eso.
¡Ale!
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Bona tarda.
Yo soy un hombre sincero, de donde crece la palma, y antes de morir me quiero dejar mis besos el alma.
Guantanamera, sabor, limón, Guajira, Guantanamera, Guantanamera, Guajira, Guantanamera, ¡y nos vamos!
Gràcies! A vosaltres, adeu-siau.
Gràcies!
Gràcies!
Gràcies!
Gràcies!
Gràcies!