This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
Diumenge 5 de desembre de 2004
és el temps de l'espai.
Habaneras desde el Balcó.
Era habanera hasta en la sopa, de Javier Capelles,
de la banda sonora original de la pel·lícula d'animació de l'any 1999, Goomer.
Els valencians Urbàlia-Rurana van gravar en 1997 Folk Nou,
on també van participar primera nota.
Ens ofereixen homenatge.
Passen com unes bengales, totes juntes a sopar.
Traveixen les majorales, per davant el carafal.
Mireu quines perles sanfines, fent punt desaire en passat.
que tenen aquestes padrines, em faran anar-te'l car.
Ja tornen ben arreglades, i al cafè van arribar.
Senyor, com les trien les mares, les festeres de quan.
Les xiques d'avui en dia, com d'orgulloses s'han fet.
Jo les contempla tan lotes, i en silenci vaig beber.
fan ballades a la plaça, i jo ja no hi puc anar.
Si veig sellar d'alguna traça, el seu record d'un palmar.
És com un poet d'eixides, que entra de sort al mirar.
Com si m'obrirem ferides, i se m'engolirà el mar.
I quan l'estiu ja s'acaba, només vull que torni a Sant Joan.
Ai, clar que cada vellera no veus que m'estic matant.
Tinc el cap ple de guinaltes, en un incendi constat.
I com un pobre dimoni, veig els dies com han passat.
A la llengua no veus que m'estic matant.
A la llengua no veus que m'estic matant.
El Gordillo i Del Valle són els autors de la habanera que canta,
amb el seu estil molt personal, el cantaó i cansoné Antonio Molina.
Adiós, lucerito mío.
Sombra y luz de mi sentío.
No encontrarás en el mundo un cariño como los míos.
Si hay que doblar la campana, no tienes que preguntar.
Es mi corazón que ha muerto y lo llevan a enterrar.
Yo si te estoy queriendo, mira cómo te querré.
Que antes prefiero la muerte que estar condenado a vivir sin tu querer.
No importa que la luna, no se asome...
No importa que la luna, no se asome,
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Interpreta de Antonio Burgos y Carlos Cano, Habaneras de Cádiz.
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
!
!
Fins demà!
!
!
Fins demà!
!
Fins demà!
!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
!
A principis del 80 i nitjà,
al seu camí,
a la cançó,
el cantautor Javier Crae,
del seu treball,
Càbales i cicatrices,
escoltem Ron de Caña.
Finge, finge, finge
Finge, que yo lo sé, yo sé que finge
Yo sé que es una artimaña contra mi autoestima
Y es que le doy mucha grima, siempre de hazaña en hazaña
Por eso me mete caña
Caña, caña, caña
Pobre de mí, ¿y dónde caña?
El ron de caña, el ron de caña
Oh, qué desdicha
El ron de caña, sí que me empaña
Las uso dicha
Y al primer ron
Y al primer ron
Aún sirvo de algo, pero al segundo
Casi no cundo, casi no valgo
Y al tercer ron
Y al tercer ron
Soy un escombro
Es un escombro
Con mi autoestima por la tarima, manga por hombro
Y le susurro a la oreja
Al ver su entusiasmo
Estás teniendo un orgasmo
Se te ha movido una ceja
Tu cuerpo se desmadeja
Deja, deja, deja, déjate ir
No tendrás quejas
Viendo que da su artimaña
Nulos resultados
Sus uñas en mis costados
Se deja, deja, deja, déjate ir
Y me araña
Fingiendo un poco de esa arña
Caña, caña, caña
Pobre de mí
Y ron de caña
El ron de caña
El ron de caña
Sí que me afecta
El ron de caña
El que acompaña
Mi edad provecta
Y al primer ron
Y al primer ron
Aún sirvo de algo
Pero al segundo
Casi no cundo
Casi no valgo
Y al tercer ron
Y al tercer ron
Soy solo un lastre
Es solo un lastre
Con mi autoestima por la tarima
Para el arrastre
El ron de caña
El ron de caña
Me compromete
El ron de caña
Que me desmaña
Y ya van siete
Y al primer ron
Y al primer ron
Aún sirvo de algo
Pero al segundo
Casi no cundo
Casi no valgo
Y al tercer ron
Y al tercer ron
Parezco un leño
Parece un leño
Y mi autoestima
Por la tarima
Ronca su sueño
Ronca su sueño
En 1939
Es va crear
Al País Basc
El grup músic vocal
Los Chimberos
Dedicant-se a tots
Els estills musicals
Entre ells
La vanera
Com aquesta
De Badiquen
De Carinyena
I de Moscatel
I de Moscatel
Al Control Núria
Us ha parlat
Javier
Us esperem
El proper diumenge
A dos quarts de 10 del matí
A Tarragona Ràdio
I de Moscatel
I de Moscatel
I de Moscatel
I de Moscatel
I de Moscatel
I de Moscatel
I de Moscatel
Una trompa
Que yo agarré
Y mi morena
Que así me vio
Entre mis brazos
Desvaldiaba
Se quedó
Entre suspiros
Me llamaba infiel
Borracho perdido
que abusas de mi querer.
Y yo le dije, no hay mejor placer
que emborracharse con vino de moscater.
Canta, mil vainitas, muy risueña mis canciones
porque el hombre goza cuando le hablan de ilusiones.
Canta, mil vainitas, muy risueña mi canción
porque el hombre goza cuando le hablan del amor.
Quiereme, niña feliz, quiéreme por compasión
que si tú a mí no me quieres, de pena me muero yo.
Quiereme, niña feliz, quiéreme por compasión
que si tú a mí no me quieres, de pena me muero yo.
Quiereme, niña feliz, quiéreme por compasión
que si tú a mí no me quieres, de pena me muero yo.