logo

Arxiu/ARXIU 2005/ENTREVISTES 2005/


Transcribed podcasts: 1390
Time transcribed: 18d 4h 18m 22s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Dos minuts a tres quarts d'udre del migdia.
Canviem radicalment de tema aquí al matí de Tarragona Ràdio
i no podia faltar la referència,
com ja fèiem als serveis informatius a primera hora del matí,
al Congús de Focs Artificial Ciutat de Tarragona.
Hores d'ara, ja saben vostès que el primer premi,
8.000 euros al trofeu Venus Ciutat de Tarragona
i l'adjudicació dels espectacles
han anat a parar a la pirotènia japonesa Tamaya Kitahara.
Ha estat una decisió del jurat que volem comentar
justament amb una de les integrants del jurat veterana
d'aquest concurs de Focs, que és Izaskun Estondoa.
La tenim a l'altre costat del fil telefònic.
Izaskun, molt bon dia.
Hola, bon dia.
Ja he de tornar de casa teva, no?,
després d'aquests dies que has passat a Tarragona.
Sí.
L'altre dia, a través de la unitat mòbil,
vam poder conversar amb tu
i una mica tall de previsió,
parlar de què podíem veure aquell dia.
Finalment s'estrenava una companyia japonesa a Tarragona,
mai no havíem tingut cap,
i mira, per on ha resultat la guanyadora,
què és el que us agrada tant el jurat
per adjudicar-li el primer premi?
Pues yo creo que...
Bueno, no es la primera vez
que una empresa japonesa vine a Tarragona...
No era la primera vegada?
No, no, no.
No, no pensava que sí, ara.
No, recuerdo...
Lo que pasa es que con los años
yo me olvido de la fecha,
pero ahora dos o tres estuvo...
Creo que dos.
Marutamaya, también, de Japón.
Lo que pasa es que hice un espectáculo
que a lo mejor no gustó
porque, bueno, ya todos sabemos lo que nos gusta, ¿no?
Pasó bastante desapercibida, pues, entonces.
Sí, sí, yo creo que sí.
Pero, bueno, el espectáculo de Tamaya
fue, sin duda, muy impactante, más que nada, ¿no?
Combinaba mucho el fuego aéreo
con el fuego sobre el agua
y yo creo que eso es lo que más se valoró.
Se valoró mucho la ocupación,
entre otras muchas cuestiones, ¿no?,
que puntúa el jurado.
El concurso de este año
y probablemente otros años,
pero este, no sé,
da la sensación que nos ha permitido al público
contemplar la manera de hacer fuegos artificiales
en función del país de origen.
Entiendo cuando me hablas en catalán.
Sí, perfecto.
He cambiado.
Doncs yo continúo parlant en catalán.
Yo lo que pasa es que no me he arrancado todavía.
Bueno, no es cuestión de tiempo, ¿eh?
Bueno, sí, sí.
A vegades que véns a Tarragona
al final acabaràs parlant.
Sí, seguramente, seguramente.
Sí, yo creo que este año,
como el año que viene es un campeón de campeones,
todo el mundo ha venido
para efectivamente ser uno del próximo año, ¿no?
Y se ha visto mucho nivel
y muchas ganas de conseguir el premio.
Yo creo que se ha notado.
Per exemple,
per un tema de distancia,
moltes vegades
quan parlem d'Àfrica
o parlem d'Àsia
tenim tendència a posar-ho tot el mateix,
gran error,
perquè cada espai, petit espai,
té la seva idiosancràcia.
Parlàvem de focs artificials
que venien d'Orient.
Hem tingut una pirotècnia xinesa,
una japonesa.
Maneres de fer molt diferents, Izascon?
Sí, sí.
Yo además soy una defensora,
aunque hay mucha gente
que cree que eso de los Tilo no existe.
Sí que es cierto que existe.
También es verdad
que con la globalización
también ha llegado esto
al mundo de la pirotècnia
y cada vez se ve
pues un fuego más homogéneo, ¿no?
Pero yo creo que sí.
El espectáculo del otro día de Tamaya
sin desmerecer,
que me pareció
un magnífico espectáculo,
pues no se ajustaba
a lo que estoy segura
ellos hacen en Japón,
sino que estaba muy
muy adecuado
para el espacio
y para el lugar donde
yo creo que
alguien les había asesorado bien
y les había explicado.
Sí que han adaptado
els seus focs
al gust d'aquí.
Yo creo que sí,
sin duda.
Sin duda,
porque ellos son mucho más pausados.
Si alguno de los oyentes
recuerda el espectáculo
de Maru Tamaya,
el que te comentaba.
Sí, sí, sí.
Era mucho más pausado
y tampoco sin tanto sonido, ¿no?
Y Tamaya tuvo ambas cosas.
Tuvo mucho ritmo,
tuvo mucho sonido
y la verdad es que fue
una apoteosis casi continua, ¿no?
Claro.
I el que penso
en allò que et deia
de les diferències
entre un lloc u un altre,
entre una pirotècnia valenciana
com la que teníem
d'Antoni Cavaller
o una italiana
com la di Parente Romualdo,
hi ha diferències també
d'origen.
Sí, sí, sí.
El fuego italiano
también es más pausado,
es muy sonoro,
pero tiene un ritmo
distinto al valenciano.
Tampoco se dio mucho,
pero bueno,
en las diferentes italianas
que ha tenido
por suerte
tener Tarragona,
en algunas
sí se ha notado
la diferencia, ¿no?
Pero bueno,
no obstante,
siguen teniendo
ese marcado mediterráneo
por origen, ¿no?
Creus que es interessant
que adaptin
la seva manera
de fer algú
d'aquí
i no vinguin
presentant
el que fan
al seu país d'origen,
que això, doncs,
seria també
un tret cultural interessant?
Sí, hombre,
yo es que soy
un poco romántica
en ese sentido, ¿no?
A mí me gusta ver
o al menos
de la misma manera
que siempre pongo
y ya me repito mucho, ¿no?
De la misma manera
que voy a un restaurante
japonés
a comer comida japonesa,
me gustaría ver
un fuego japonés
tal y como ellos
lo harían allí.
Es como si en un japonés
et fessin una paella.
Por ejemplo,
o una merluza
a la Vizcaina
que sería...
Un japonés
i de menjar japonés.
No hay días
no hay días
a un japonés
que te pongan
en una paella
estilo valenciano, ¿no?
Entonces,
pero también entiendo
que, claro,
el público
y el jurado
de Tarragona,
en este caso,
pues valore
mucho
el tipo de espectáculo
al que estamos
acostumbrados.
Sobre todo
porque al público
le gusta, ¿no?
Y al final
el concurso
y los fuegos
se hacen
para que el público
lo pase bien,
no para que
algún loco
como yo
se lo pase bien
viendo un espectáculo
en su concepción pura, ¿no?
Como si fuese su país.
¿Tú has passat bé
en Guanyi, Zaskun?
Sí, sí.
Sí, sí, molt bé.
Has disfrutat molt?
Sí.
Ara caldràs
per veure
què pensa el públic
si coincideix
amb vosaltres.
A veure,
dimecres, ¿no?
Sí, dimecres
és quan es farà públic
el veredicto del públic
i aquí sí que va
la redundància.
Generalment,
no sé si tens
deies abans
amb el tema
de la memòria,
però coincideix
a vegades, ¿no?
El públic i el jurat,
no sempre.
Sí, yo creo
que en Tarragona
siempre, ¿no?
Sí, ¿no?
És que coincideix
allò de dir
que allà
sembla que hi hagi
algú espiant,
però realment...
Sí, convenciendo.
No, no, no.
Yo creo que siempre.
Y supongo
que este año también,
porque la verdad
es que la respuesta
del público
al espectáculo de Tamaya
fue bastante impactante, ¿no?
Doncs aquells
que per raons X
no van poder gaudir
d'aquests focs
ara tindran l'oportunitat
per Santa Tecla,
perquè com que és la guanyadora...
No sé si vindràs
per Santa Tecla,
si podràs venir.
Normalmente estoy
en Barcelona,
pero a la Merced
que también fan focs,
allí, festival de focs.
Doncs si tens ganes
de veure si fan paella
o sushi,
t'hi pots acostar
aquí a Tarragona
per Santa Tecla.
Faran paella,
perquè agrada més.
Faran paella,
doncs.
Molt bé.
I fas conestóndoa,
com sempre ha estat
un plaer parlar amb tu.
Gràcies per atendre
la nostra trucada
i fins la propera ocasió.
Gràcies a vosaltres.
Adéu-siau, bon dia.
Adéu-siau.
Adéu-siau.