logo

Arxiu/ARXIU 2005/JA TARDES 2005/


Transcribed podcasts: 460
Time transcribed: 6d 0h 13m 53s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Amb l'Andrés, aquesta setmana estem repassant, o vaja, fent el mateix camí que fa el Quixot,
no el de la Manxa, sinó el d'Orson Welles.
Ara us ho acabem d'explicar de tota manera avui és dijous.
Andrés, bona tarda.
Molt bona tarda.
I anem de moment cap a l'antiga audiència.
Exacte. Mireu-hi, a l'antiga audiència i acabant el cicle que hem dedicat a la Societat Protectora d'Animals i Plantes de Tarragona,
passem a l'última pel·lícula d'aquest cicle, d'aquest mes, que és L'Hombre del Catraz.
Quan? Aquesta tarda, a les 6, d'aquí un ratet, amb entrada completament gratuïta.
L'Hombre del Catraz és un cas verídic que interpreta Burlancaster i va dirigir John Frankenheimer.
És la història d'un reclus que comença a cuidar un moixonet i acaba sent un dels millors ornitòlegs del món.
Aquesta tarda, ja dic, a les 6, entrada gratuïta amb bones butaques.
I seguim escoltant aquest personalíssim Don Quixote que va preparar Orson Welles i que no el va acabar de muntar per falta de diners.
Però Jesús Franco, o Ges Franco, ens el va muntar i crec que val la pena revisar-lo perquè va ser una obra que la gent no coneix gaire,
però val la pena, si algun dia hi ha oportunitat de veure-la, d'anar-la a veure per passar un ratet distret.
Seguim amb les endances de Don Quixote, que ahir vam acabar, que alguna cosa va passar,
que ens sembla que Don Quixote s'ha caigut del cavall o s'ha caigut muntanyet avall.
Anem a veure què és el que ha passat.
Oh, bendito! Bendito tu, o siglo! Bendita las morcillas!
Bendito siglo que viste nacer a Don Quixote de la Mancha, esclavo de la sin par dulcinea!
Oh!
¡Ay, Dios, que sí me han descalabrado!
¡Eh, eh, Don Quixote!
¡Don Quixote!
¡Oh, señora de la hermosura! Escuerto y vigor del debilitado corazón mío.
Ahora es tiempo de que vuelvas. Esquiva de ti, dulcísima enemiga mía,
los ojos de tu grandeza a este cautivo caballero que tamañas aventuras por tu fermosura está viviendo.
No, no entiendo un carajo.
No, Sancho. Y sin embargo, es sencillo. Significa que tu amo continúa su periodo de ayuno.
¡Pues vaya mierda!
No pienses que a humo de paja ni por cobrar fama hago esto. Que los periodos de abstinencia nos ayudan a recogernos mejor en la meditación.
Y una vez despegados de lo terrenal, nos seguimos al fin alcanzar la paz del espíritu.
¡Eh, jodida lanza!
Debes mesurar más tus palabras.
¡Tripa vacía no mide, pide!
De comida hablas otra vez, Sancho.
De un cocidito vida abundante para ser exactos.
Y me pregunto, ¿dónde lo voy a encontrar?
Aquí.
En lo alto del monte.
Donde el espíritu vuela.
Y mi barriga.
Saco de males.
Saco vacío será.
Donde las águilas rompen la amarga soledad para ser testigos de mi despecho.
Y de su hambre, supongo.
Usted haga su penitencia, que yo llenaré las alforjas.
Y no hablemos más.
Haz como entiendas, bestión de poca alma e insaciable vientre.
¡Eso eres!
Ahí se queda.
Y mastigue barro si le aprieta la necesidad.
¡Ve, miserable!
Inculteme si quiere.
Iré igual.
Dejando a don Quijote hartarse de altísimos pensamientos,
partió Sancho en pos de su pitanza.
Y la encontró.
No le abre el apetito a este lorcillo.
¿Sabe a gloria?
Hágote saber, Sancho.
Que es honra de los caballeros santantes no comer en un mes.
¿Ah, sí?
De todos modos nadie nos ve, señor.
Si gustáis.
¡Cállate una vez y come!
Sí, eso haré.
De veras, no quiero un poquito.
¡Qué lástima!
¡Vamos, señor!
No me tientes, demonio.
Seguro que no quiere un poco, señor.
Está de rechupete.
Venga.
Vamos, anímese, señor.
Una alita no le sacará del ayuno.
Venga, mi señor don Quijote, pruebe esta alita.
Hasta los caballeros santantes tienen que alimentarse de vez en cuando, ¿no le parece?
Anímese.
No disimule más y ataque sin miedo, señor.
Que se está quedando como el espíritu de la golosina.
No le ve nadie.
Sí.
Rico, ¿eh?
Está buenísimo, pero...
No debo.
Eso es todo.
Pues por mí encantado.
Venga, usted.
A mí me gusta comer así.
Sin melindres ni respetos.
Sin tener que mascar despacio, limpiarse menudo o beber poco.
Bueno, ya me entiende.
Haciendo las cosas que solo puedes hacer cuando estás solo.
¿Qué, señor?
No le hincaría el diente otro poquito.
Vamos, tragaldabas.
Cójala entera.
Eres el demonio, Sancho.
Está realmente deliciosa.
Andé, anímese, que aún queda...
Solo esto.
Poco imaginaba el buen Sancho que las aventuras habrían de cruzárseles en el camino para dar al traste con su pacífica digestión.
¡Vaya calor!
¡Vaya calor!
¡Eh, tú!
¡No me des guerra!
¡Vamos, Sancho!
¡Largo es el camino!
¡Anda, vamos!
Con pan y vino se anda el camino, dicen.
Pero un pollo debe estropear las cuentas y jorobar la digestión.
Si hubieras ayunado como yo.
Mira, burro, que te doy un guantazo, ¿eh?
¡Venga!
¡Mira para adelante!
¡Ya!
Mis armas, Sancho.
¿Ves aquella polvareda?
Es copiosísimo ejército.
Dos ejércitos dirá, porque hay dos polvaredas.
Los siglos venideros recordarán este día.
Don Quijote no dará cuartel a los que osan retarle.
Escucha, Sancho, no oyes el fragor.
Y ese ejército lo conduce el valeroso lauracalco.
Y aquel lo guía el temido micocolembo.
¡Por Zuntinea!
¡No ve que solo son corderos!
¡Por Zuntinea!
¡Por Zuntinea!
¡Vuelva, señor Don Quijote!
¡Ya se me ha ido hablando de ahí, cabrón!
¡Otrás!
¡Y tú!
¡San de ahí, hijo puta!
¡No, moncitos!
¡Ahora verás!
¡Toma!
¡Cobartes!
¡Toma!
¡Muadre miserable!
¡Toma!
¡Ajúdate esperes!
¡Ajúdate!
¡Toma, Marbur!
¡Carao!
¡No quieren!
¡Hén en hueco!
¡��� Americanos!
El me ha traicionado.
Però no s'ha d'acord de que eren ovejas.
Ai, no para, no para.
Aquest home ha de posar-se en problemes, eh?
És la història.
I ara, doncs, què passa?
S'han trobat a la propera aventura, és aquesta, no?
Pensava que era un exèrcit.
Això és la història de Don Quixote.
Ja tot de vents, els pastors comencen a tirar-li pedres
contra l'armadura que porta el pobre home,
el fan caure del cavall, li passen per sobre,
l'acaben d'estomacar
i el pobre Sancho també en rep algun, eh?
Bé, demà seguirem.
Veurem quin ha estat, a veure en quina aventura es troben.
Gràcies, Andrés.
Fins demà.
Gràcies, Andrés.
Fins demà!