logo

Arxiu/ARXIU 2005/JA TARDES 2005/


Transcribed podcasts: 582
Time transcribed: 6d 0h 13m 53s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Ara, si et sembla, fem una pausa o un punt i seguit,
perquè la Núria Cartanyà et vol fer el control antidoping.
Estàs disposat?
I tant, i tant que sí.
Sempre n'estic. Control antidoping.
Núria Cartanyà, bona nit.
Hola, bona nit, Jordi.
Ja tens les preguntes preparades?
Doncs avui, la veritat, no gaire.
He entrat en una rutina que ja no hem preparat.
És al revés que l'Usa.
L'Usa va començar amb papers de tovallons, ja escrits.
I pòstits, no?
I Cartanyà va començar amb un guió de set pàgines i ha anat al tema al revés, ara.
Quico, no tenim les respostes.
La resposta a mi, jo tampoc l'estem preparada.
Totes formes, escolta, fes-li a més això, que el Quico avui hem de dir
que li ha tocat un dia dur, després de set jornades sense guanyar,
amb el reirefons aquest del Tortolero, i li ha tocat anar a venir justament avui.
Quico, mira que hi ha dilluns durant l'any, mira que hem guanyat partits durant l'any per haver vingut.
Que dices que te ha pasado, Quico?
Que te ha pasado, dices?
No, no.
Que nos ha pasado.
Que lleváis unas jornadas sin ganar?
Sí.
No, eso es mentira.
Eso es mentira.
Pero no perdéis, el vaso medio lleno.
Es psicóloga.
Está bien, está bien.
No, pero eso es relativo, es como el frío, el frío no existe.
Ah, exactamente.
Bueno, ¿te afecta mucho esto de tantas jornadas sin ganar o qué?
Me afecta...
¿Como segundo entrenador?
Como segundo entrenador, como todo.
Es decir, me afecta mucho el no ganar y me afecta mucho el perder.
Porque, ¿qué hace un segundo entrenador?
¿Qué hace?
Sí.
Sufrir.
Justifica, justifica.
Un segundo entrenador hace sufrir.
Bueno, un segundo entrenador es la persona que intenta hacer de puente entre la plantilla
y el primer entrenador y, bueno, y es el que está al lado del entrenador en momentos
buenos y en momentos malos.
¿Pero qué es eso de hacer de puente?
¿Tienes que ser un poco psicólogo en las dos bandas?
Bueno, un poquito, sí.
Un poquito como tú, sí.
Oye, y si hay alguna decisión incluso a nivel personal del entrenador que no te gusta,
¿tú se lo dices?
Totalmente, sí.
Yo le doy mi opinión.
Yo siempre que me la piden se la doy.
El que decide es él, ¿eh?
Y también el que asume la responsabilidad.
Totalmente.
Que eso ya es va también.
Sí, para lo bueno y para lo malo, ¿eh?
Muy bien.
¿Y los jugadores confían en ti?
Es que, claro, es una figura, la del segundo entrenador, que está con un pie en cada lado.
No confían en mí en que le cuide el niño o en que le cuide...
No, no, no, no.
En el sentido de decir, Kiko, ¿tú qué tienes en mano?
A ver si consigues.
No, ellos se aprovechan.
Ellos se aprovechan de mi figura.
Ya no confían.
Se aprovechan directamente.
No, hombre, claro.
Como yo me aproveché en su día cuando era futbolista del segundo entrenador,
ellos se aprovechan de mi figura para intentar llegar al entrenador y, bueno, intentar conseguir cosas.
¿Te sobornan, Kiko?
¿Cómo se aprovechan?
¿Te compran cosas?
¿Te invitan a cenar?
No te creas, pero voy a poner un precio como Peter Man, ¿eh?
Me parece a mí, ¿eh?
Sí, porque tú admites que todo el mundo tiene precio.
Todo el mundo tiene precio, sí.
¿El tuyo cuál sería?
Danos un mínimo.
Difícil.
¿Se te puede comprar con una comida o qué?
No, no, no.
Bueno, no te creas, me gusta.
Ahí está.
No, precio, me cago en 10, precio.
¿Qué tal se vive en Tarragona?
¿En Tarragona?
Sí.
Muy bien, llevo toda la vida muy bien.
En Tarragona es...
Y tienes tu pasado, tú juegabas con el Nastic, ¿no?
Sí, he jugado con el Nastic y...
Y con unos cuantos más, ¿no?
Sí, con unos cuantos más y he sido del Nastic.
Cuando no jugaba con el Nastic muy joven era el niño que estaba detrás de la portería
en los entrenos y, sí.
O sea, desde ya pequeñito tú tenías claro que te dedicabas al fútbol.
Como hay muchos ahora también, ¿eh?
Ahora también hay muchos niños que están ahí.
¿Es la evolución lógica después de ser jugador pasar a ser entrenador?
Yo creo que es lo que quiere todo jugador.
No, que hay algunos que se montan tiendas de ropa fashion.
Ah, fashion.
Sí, sí.
Hay gente que gana mucho dinero.
Ya no les hace falta entrenar después.
Exactamente.
No, pero yo creo que lo bonito del fútbol es seguir vinculado a él.
Es una labor totalmente diferente porque las cosas se ven totalmente distintas.
Pero tiene su atractivo.
Yo creo que os debéis agobiar un poquito cuando veis los partidos de fútbol por la tele.
A nivel de entrenador.
En plan de, ostras, ¿pero qué haces?
Y si...
Bueno...
¿Analizas mucho los partidos?
¿O los vives, de verdad?
Hombre, los analizas.
No los vives.
Los analizas.
Y yo tuve un entrenador hace tiempo que decía, cada vez estoy más enfermo de fútbol.
Porque, bueno, cada año que pasaba era un año más viejo como entrenador.
Y es cierto, enfermas.
Y yo cada año veo el fútbol diferente.
Y la visión que tengo ahora como entrenador, a la que tenía como jugador, cada año la
tengo diferente.
¿Pero para mejor?
Sí, sí.
Diferente.
Es decir, veo otras cosas.
¿Veis otras cosas?
Sí.
Por ejemplo, a ver, ¿qué has visto este año que no habías visto el año pasado?
¿Cómo ves el fútbol este año?
¿Cómo veo el fútbol?
Hombre, el fútbol lo veo igual, ¿no?
Lo que veo diferente es la parcela del jugador y la parcela del entrenador.
Es decir...
El papel que juega cada uno.
Exactamente.
Es totalmente diferente.
El entrenador solo quiere ganar.
Al entrenador le da igual nombres, qué números, qué sistemas.
Le da igual todo.
Qué triste, qué deshumanizado.
El entrenador solo quiere ganar.
Y yo como jugador siempre he querido ganar, porque la mente es la ganadora, pero también
siempre he querido ganar yo.
Es decir, yo como delantero...
Quieres ser el que marca los goles.
Exacto.
Yo a veces como jugador soy egoísta.
Es decir, ¿qué prefieres?
¿Ganar o que el equipo gane?
¿Marcar tres goles y que el equipo no gane?
Y como jugador lo ves diferente.
Claro, yo mientras marque un gol...
A mí, yo ahora busco ganar solo.
Una de las tareas, creo yo, del segundo entrenador es también visionar.
Los partidos de fútbol de los rivales y analizarlos y montar un poquito de esquema.
De mira, estos juegan así, que esto es un trabajo de investigación.
¿A ti te toca?
No.
Esto es chingo.
Hay gente que trabaja para el club que se desplaza durante todas las semanas o cada semana a ver los rivales.
Yo creo que la figura del entrenador cada año se va encaminando más a un equipo, ¿no?
A un equipo de técnicos y yo creo que el año pasado y los anteriores y este año nosotros somos un gran equipo técnico, ¿no?
donde la cabeza visible, lógicamente, es el entrenador, pero todos los demás, pues tenemos nuestra opinión.
Yo le pregunté a Luis César en su día, que de hecho fue el primer día, un poco incauta de mí, pero bueno, yo tenía que intentarlo.
Que me diera un adjetivo para cada uno de los jugadores.
No se atrevió.
¿Te atreves tú o qué?
No, mira, entre otras cosas, un compañero fuera de entrenar le comentaba, para nosotros existen posiciones.
O sea, yo no entiendo de nombres.
¿Pero qué me estás diciendo?
Pero que sabes los nombres de ellos, ¿no?
Sí, sí.
Es que es súper impersonal, es la primera persona que me hace ver que el fútbol es una cosa impersonal.
Para nosotros son posiciones, es decir, para nosotros central, centrales, lateral, laterales, delanteros, nosotros no le ponemos nombre y apellido.
¿Sabes por qué dices eso? Porque son todos buenos, porque todos valen en su posición.
Porque si yo me pongo en alguna posición, te digo yo que te acuerdas de mi nombre.
¿Sí?
Claro, porque no daría una.
No, pero eso no se sabe nunca.
Igual descubres una gran futbolista.
Habría que verlo, habría que verlo.
¿Qué cualidades hay que tener?
¿Cualidades?
Sí.
Porque tú también influyes en los fichajes o cómo va eso?
Hombre, yo formo parte de la Comisión Deportiva, ¿no?
¿Y ahora quién vais a fichar esta nueva temporada?
Pues mira, si hacemos caso un poco al rumor popular...
Ah, pensaba que decías a Jordi Blanc, digo no hagáis caso.
No, no, no, no, fíjate tú.
Hasta he oído Jordi Cruyff por aquí, o sea que...
Y no sería el caso, ni os lo planteáis.
Mira, ayer perdimos 3 a 1.
Hemos venido en un avión en poco tiempo, es cierto, pero pasando un poco de miedo.
Y ahora mismo mi mente no está en quién vendrá el año que viene.
Es decir, llevamos no sé cuántas jornadas sin ganar.
Y aunque es cierto que perderemos, hemos perdido poco también.
Y lo único que estoy pensando es que llegue el sábado cuanto antes y ganar Alta Rasa y pasar página.
¿De qué hablabais en el avión?
¿De qué?
Sí, estaba todo el mundo hace un poco calladito.
Porque la hélice, el ruido no te deja el ruido de moto.
Sí, pero ¿qué os pasó? ¿Turbulencias?
¿Eh?
¿Turbulencias?
No, la... Bueno, turbulencias de haber perdido 3 a 1.
¿Te parece poco eso?
Le das vueltas a todo.
Le das vueltas a todo.
Bueno, pero es una situación que ya os tenéis que acostumbrar y ya está, hombre.
No, acostumbrados estamos.
Acostumbrados estamos.
Lo que pasa que lo pasas mal.
Nada, lo cambiamos.
La semana que viene lo cambiamos, sí.
¿Ah, sí?
Sí, yo lo estoy viendo.
¿Sí?
Venga, va.
Ya está, la vareta mágica.
De hecho, han pasado por aquí a futbolistas que les dijimos, la semana que viene marcas.
Y marcaron.
Bueno, Felipe, sin ir más lejos, y Valencia, marcaron.
No.
Parece que...
Sabe más de fútbol de lo que nos pensamos ya, ¿eh?
Porque esa pregunta tenía...
No, Kiko Ramírez, de verdad, que vamos terminando.
¿Nos has pedido un tema de Maná?
Sí.
¿Sí?
¿Por qué? ¿Por qué? ¿Te recuerda algo?
No, bueno, es un grupo que me gusta.
Me gusta el estilo de música que tiene.
¿Los has visto en directo?
Sí, los he visto en directo y los vi el día antes de casarme.
O sea, que imagínate, que me gusta.
Muy bien.
¿Crees que son de los que van a venir a esta superfiesta del Nastic?
Hombre, me gustaría, ¿eh?
Porque de la fiesta sabemos algo que se pueda decir.
¿Dónde hay que pedirlo eso?
Porque yo...
Al Precio, al Precio.
Peticiones al Precio.
A ver qué dice.
¿Se sabe de la fiesta algo que se pueda decir?
¿Que se sabe de la fiesta?
Para mí la fiesta, el día que el equipo esté en segunda división, matemáticamente, para mí ese día es la fiesta.
Y si no viene Maná, iré yo a donde está Maná.
No subimos todavía la música de Maná porque tú no te salvas tampoco de la promesa.
¿Te lo han explicado?
No.
Ay, no le he explicado las cosas a la gente.
Tendrías que hacernos una promesa si el Nastic consigue su objetivo de este año, que es la permanencia, o sea, ya.
Algo realista que puedas cumplir.
Realista, sí, porque la voy a tener que hacer ya.
Porque la voy a tener que hacer ya.
No sé.
¿Hay alguna sugerencia por aquí?
Es que yo...
Esto es un reto.
¿Qué vam dir Jordi que le demanaríamos al proper que vingués?
No, no, que no.
Afeitarme la cabeza no, porque dos pelados.
No, no, no, no, no.
Estaría bien.
Ui, es pelados, ostres.
Estaría mal esa, eh.
No estaría mal esa.
No sé, tenim de tot, no?
Des d'estendre la roba fins a planchar.
Samarretes, pilotes...
Hombre, mira, yo plancha el plancho.
No, no, ya tengo, ya tengo.
¿Sí?
Ya tengo quien me plancha.
¿Sí?
Sí.
Bueno.
¿Qué sap fer? ¿Qué corra, Mire?
Yo soy un poco... hago un poco de todo, pero no muy bien.
Y además es un hombre modesto, eh, ens agrada.
Mira, no, cuando haya la celebración y subas a decir tus palabras, porque te harán hablar, ¿no?
Mis palabras.
No, te harán hablar, un poquito de discurso, alguna cosilla.
Bueno, no lo sé.
Pues saludas a los amigos de deportes de Tarragona Radio.
¿Sí?
Sí, queda bé, ¿no?
Políticamente nos podes hacer.
Venga, pues nos das un saludo a los de Tarragona Radio.
Solo eso, ya está.
Sí, hombre, sí, con eso está.
Pero eso está hecho, hombre.
Me voy a pensar una chunga para el próximo que venga.
Aquí ve la setmana que ve.
Pues ahora mateix no ho sabem.
Pues aquí te he de posar.
No, la setmana que ve, Núria, la setmana que ve fem un gran programa.
Ja ho sé, t'ho posava en bandeja perquè ho diguessis.
Són noms en secret encara, però són quatre jugadors de la plantilla del Nàstic.
acompanyats de Pablo Luzarreta, que no sabem si ve com a jugador de la plantilla del Nàstic,
com a col·laborador d'aquest programa o com alguna cosa vindrà.
Els farem suar a tots.
Quico, muchas gracias.
Gràcies.
Pues amb la música de Maná acomiadem el Quico Ramírez.
Quico, moltes gràcies per haver-nos acompanyat i que hi hagi molta sort.
Venga, gracias.
Gràcies.