logo

Arxiu/ARXIU 2006/ENTREVISTES 2006/


Transcribed podcasts: 1373
Time transcribed: 19d 14h 46m 14s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

El matí de Tarragona Ràdio.
Exactament, manquen en aquests moments sis minuts per tres quarts de dotze.
Continuem endavant el matí de Tarragona Ràdio.
Ja els hem anunciat que a aquesta hora la dedicaríem a parlar de diferents propostes musicals.
Una és la d'aquesta nit, francament interessant,
Michel Camilo i Tomatito al Camp de Mart,
una proposta certament estimulant,
i no ho és menys, la proposta que ens arriba demà a la nit,
en aquesta ocasió serà l'amfiteatre.
És la primera cita del cicle de concerts a l'amfiteatre
i la protagonitzen l'orquestra del Festival de Pergín a Itàlia.
Ens acompanyen avui diferents dels seus responsables.
Els saludem. En primer lloc saludem el senyor Julián Lombana,
que és el director titular de l'orquestra.
Senyor Lombana, moltes gràcies.
Moltes gràcies a vostès.
També ens acompanya el senyor Luis Guillermo Vicaria,
el director convidat en aquesta ocasió.
Senyor Vicaria, moltes gràcies, benvinguda també.
Moltes gràcies, moltes gràcies.
I també ens acompanya la Johanna Vargas.
Joana, bens dins.
Bens dins, moltes gràcies.
Ella és una de les cantantes de les que podrem escoltar esta noche.
Julián, el concierto, la proposta que ens ofreixi,
Julián, Luis Guillermo, qui se atreva,
es titula Las dos Américas.
Las dos Américas.
¿Qué son las dos Américas?
¿Qué podremos ver esta noche?
Pues qué lástima tener que hablar de las dos Américas.
Nos gustaría hablar de una sola.
Pero sus características...
El título es vuestro.
Está bueno.
Las características son...
Es querer unir un poco esos intereses estéticos musicales
que propone una América en la otra.
Esa Norteamérica con sus características de unión,
de algunos ritmos y algunas cosas prácticamente suyas.
Un Gershwin, por ejemplo.
Y luego una América Latina donde hay una grandísima variedad.
Y está claro que en mi acento se oye inmediatamente la colombianada.
Y entonces estamos contentos de poder proponer
con una orquesta internacional formada por 15 países de todo el mundo,
jóvenes que vienen de 15 países,
jóvenes entre los 18 y los 25 años,
que se están preparando un poco a este mundo profesional,
poder proponer un bazar.
Las dos Américas es un bazar.
Ahora hablaremos, ahora profundizaremos,
si te parece, Julián, en el repertorio.
Lo vamos a preguntar a Luis Guillermo,
pero me gustaría antes poder conocer más de este proyecto,
de esa orquestra,
que parece un poco la Asamblea General de las Naciones Unidas.
Ahora lo comentabas por la gran diversidad
de la procedencia de sus músicos.
¿Qué es exactamente la orquesta del Festival de Perjín?
Pues esa comparación que has tenido es interesante.
Nunca había pensado en eso.
A veces nos preocupa un poco la ONU.
Nos preocupa.
Pero la idea está en que hace unos nueve años
nos estábamos volviendo como locos.
Y entonces decidimos llamar la atención
a una serie de conservatorios de todo el mundo,
proponiéndoles que envíen,
de enviar un grupo de muchachos,
lo mejor que ellos tienen,
para formar una orquesta internacional.
Yo personalmente, pues creo,
son 25 años que vivo en Europa Occidental.
Ya serán casi 30 en este viejo continente.
Pero creo que la Europa se construye
no a través de los triángulos en las calles,
para que los carros paren o no.
Se construye en frente a un atril,
con idiomas diferentes,
unidos por un lenguaje común.
Y entonces este proyecto nació,
ya será casi 10 años,
en Pérgine, Valsugana,
un pueblito de 15.000 habitantes,
cerca a Trento,
allá donde se hizo el concilio de Trento,
en 1545,
donde se encuentran durante un mes y medio muchachos
que se unen bajo la guía
de importantísimos directores y profesores,
se unen para hacer música.
Entonces nuestro objetivo está en la formación,
porque es un proceso formativo,
en la producción de espectáculos
y en la distribución,
porque aquí estamos.
Estamos diciendo que el joven
tiene derecho a producir,
el joven tiene derecho
a comunicarse con los otros.
A veces queremos participar activamente.
Exacto.
Que el arte está en manos de los profesionales,
de los grandes, de los adultos,
para mí eso es mentira.
Cada uno en su edad tiene algo que decir.
Luis Guillermo,
cuando tienes la oportunidad
de tocar con estos jóvenes,
promesas o no tan promesas,
ya en muchas casas o realidades,
¿qué tal lo hacen?
Pues este año
ha sido una experiencia para mí
extraordinaria con eso,
porque esta es la tercera vez
que yo participo
en la orquesta de Pergin Espetáculo Aperto.
Las primeras dos veces,
que fueron en el 2001 y 2003,
fueron como contrabajista.
Y este año
pues tuve el honor y la fortuna
de ser invitado como director.
y es como tener la visión
del director ahora
en donde yo estuve antes
ahí en la orquesta
que me hace sentir
siempre parte de la orquesta.
Ahora tienes el papel
de director,
ese jugador de fútbol
que cuando ya ha colgado las botas
puede ser entrenador
del mismo equipo.
Entonces también
antes cuando mi compañero
ahora soy el que manda
al compañero,
que es una situación
que es muy particular
y muy especial.
¿Cómo tengo que mandar
yo a mi compañero?
¿Cómo tengo que mandar
a mi compañero?
¿Y cómo hago para que
mi compañero me vea
de una manera especial
en donde él sabe
que las riendas
las tiene que tener alguien?
Y ha sido una experiencia
impresionante.
Impresionante porque
porque la forma
y las cosas que se hacen
durante el festival
durante tantas semanas
que estamos todos juntos
conviviendo,
teniendo experiencia,
viviendo,
es como un mundo,
es como una vida
que dura seis semanas,
Perdi en Espetáculo Aperto.
Es una vida
que cada uno vive,
que es una vida entera
en seis semanas.
Y es una cosa
que es efímera,
pero que queda totalmente
en el corazón de todos.
Porque es algo,
personas que uno
nunca va a volver a ver
y todo alrededor
del quehacer musical
y el quehacer artístico.
Entonces,
hay momentos muy difíciles
porque todo el tiempo
se está jugando
con el entusiasmo
de la gente
y eso es una curva
que cambia
de una hora a otra.
Pero los momentos climáticos,
los momentos culminantes
de un concierto
o de un ensayo
que uno sabe qué pasó,
lo justifican todo.
O un concierto
como el de anoche,
o un concierto
como el de hace tres días.
Es algo que es
simplemente maravilloso
y es como,
justifica todo el esfuerzo
que se ha hecho
para lograr algo así.
y entonces es muy emocionante.
Es imposible
hablar de esto
sin emocionarse
y sentir lo que siente uno
cuando está viviendo todo esto.
Me gustaría completar
esa primera ronda
de impresiones
con la de la persona
que está también fuera,
encima del escenario.
con Chivana.
No, pues para mí
ha sido una gran oportunidad
y un honor
haber participado
en este festival
porque
pues
es una prueba
de vida,
de convivencia
en todo sentido
de la palabra
y
también
por la parte musical
es
es un hecho
de primeras veces.
Es la primera vez
que he sido acompañada
por una orquesta
entonces
eso
da alusión
a que
es
la primera vez
que
con base a eso
estaré
más
más
está nerviosa
está nerviosa
sí, estoy un poco nerviosa
qué pena
con base a que
ahora estoy viviendo
en Berlín
es una prueba
para mí
al haber estado
acá compartiendo
musicalmente
y espiritualmente
con demás seres
porque
porque
pues sí
me hará
mucho más grande
con más fortaleza
llegar allá
y pues
de todas formas
estoy muy agradecida
estoy muy nerviosa
qué pena
pero estoy muy agradecida
la primera vez que hago esto
pero estoy muy agradecida
con todos
por todas las enseñanzas
que me han dejado
y aportado
y
y espero
si es posible
volver
alguna
alguna
otra vez
México
Cuba
Colombia
Estados Unidos
Uruguay
Argentina
de esto
de todos estos países
de todas estas tradiciones
de toda esta cultura popular
de todos estos músicos
compositoros
vosotros habéis extraído
piezas
y de todo esto
vamos a juntar
y vamos a tener
un concierto mañana
sí totalmente
y una cosa que ahora
la pensé
cuando estaba hablando
Johanna
y es
ayer cuando estábamos
en el concierto
y estaba dirigiendo
Julián
estaban tocando
una pieza colombiana
que se llama
Colombia Tierra Querida
yo hice uno
de los ensayos
parciales
de las primeras
lecturas
que se hizo
de la obra
y al principio
se sentía
bueno
están las notas
y dónde está
el espíritu colombiano
y el espíritu latino
de los húngaros
pues los rumanos
todo
algo que
una cantidad de cosas
que son ajenas
a ellos
sí pero que sin esto
no fluye
no
en el concierto de ayer
lo que era
todos ya sabían
lo que significaba
ser latino
y se ve en la convivencia
con ellos
entonces ayer
estábamos en una reunión
después del concierto
en donde había una reunión
con americanos
con colombianos
con húngaros
con de todos los países
y era una reunión
latinoamericana
en donde había canto
en donde había
buen humor
en donde había
todo
dentro de
lo sano posible
que es bastante
y
eso es
y eso es
y eso es una
eso es una
pues eso es un invento
que tiene que ser
de alguien que
pues que se enloqueció
porque esto es una
una empresa
que es impresionante
es impresionante
antes de empezar
la entrevista
comentábamos con Julián
que la propuesta
para esta noche
es una propuesta
que
tiene algo de comercial
pero no es comercial
es una propuesta
fácil de llegar
al público
pero sin concesiones
hay nombres populares
lo hemos comentado
hay Silvio Rodríguez
hay Piazzola
hay Pablo Milanés
etcétera
hay también otros autores
quizá menos conocidos
en nuestra tierra
pero se tiene
estos dos elementos
hay algo que nos
es más fácil
hay otra parte que no
y tendremos
los espectadores
tendrán un poco
de prueba
mañana
Jordi
es importante
y para todos
pues yo
importante
sin ser pretencioso
ni pedante
porque tal vez
a veces uno defendiendo
si ya no estamos
defendiendo nada
estamos
simplicemente
evidenciando
una realidad
la música
es una sola
la que está bien escrita
la que pasa por el corazón
y por la mente
lo demás
no vale la pena hacerlo
tiene otro tipo
de objetivos
o sea estéticamente
y artísticamente
está catalogada
en otro momento
y en niveles
los hay
niveles jerárquicos
existen
existirán
no
y han existido
por tanto
esta propuesta
también
quiere
terminar
con una serie
de barreras
una barrera
entre los directores
y las orquestas
ha existido siempre
una distancia
entre el director
y la orquesta
como si el director
fuera más
y tenemos que acordarnos
que una orquesta
toca sin director
a un director
no le suena nada
sin orquesta
y otro elemento
importante
es que
la música
bien escrita
como decíamos
anteriormente
pues no tiene
fronteras
entonces
¿por qué no vamos
a hablar
de un son cubano
bien arreglado
para orquesta sinfónica
al lado
de Amazonas
de Villalobos
no veo por qué
no se puede hacer
y esa es una
de las ideas
es un granito
de arena
simplemente
que a los jóvenes
y al público
le interesa
entonces
es la calidad
de las cosas
las que hablan
no la cantidad
ni qué tipo
de música
estamos haciendo
la calidad
con la cual se hace
cuando el público
sale del concierto
y dice
en mi vida
ocurrió
en media hora
una hora
una hora y media
algo importante
quiere decir
que valió la pena
todo este esfuerzo
y son solamente
para nosotros
dos minutos
de aplauso
que nos están pagando
unos esfuerzos
importantes
una recompensa
que a veces
parece poca
pero en verdad
es mucha la gente
sabéis que en esos
dos minutos
de aplausos
hay muchas cosas
concentradas
antes lo habéis comentado
ya hace ya unos días
que estáis por nuestras tierras
habéis hecho
un par de conciertos
en Vilaseca por ejemplo
en el auditorio
Josep Carreras
Joana
que tal la experiencia
como está
como está yendo
pues muy bien
que pues muy bien
emocionante
emocionante
gratificante
todas las experiencias
unidas
y creo que
lo mejor
está por venir
mañana
Luis Guillermo
que tal
la recibida
el apoyo
del público
tarraconense
estos días
muy especial
es muy especial
¿por qué?
pues porque
siente uno
inmediatamente
la respuesta
de saber
que lo que
se reconoce
lo que uno
está mostrando
inmediatamente
hay un reconocimiento
de lo que hay ahí
desde los primeros
compases
entonces eso es
pues
es el objetivo
entonces se logra
un objetivo
de que podría estar
dentro de
un concierto
que dura dos horas
en los primeros
ocho compases
ahí ya se logró
algo
desde los primeros
ocho compases
inmediatamente
es difícil
esto
es difícil
pero hay una cosa
que es muy
muy interesante
además del programa
que se ha propuesto
y es que es una variedad
impresionante
entonces el espectador
no tiene tiempo
para descansar
o para aburrirse
cuando se comenzó
cuando se comenzó
a aburrir
le cambian todo
entonces no se le dio opción
entonces al final
pues lo que tiene
es un colorido
latinoamericano
un mosaico
un mosaico
un bazar
un bazar
tocáis mañana
en el anfiteatro
no sé si habéis tenido
oportunidad
a lo largo
de este proyecto
a lo largo
de estos años
de tocar
en un tipo
de escenario
como este
no pues tocar
en un anfiteatro
en uno de los más
importantes anfiteatros
de
sobre el Mediterráneo
porque sabemos muy bien
que tenemos un Taormina
en Italia
Sicilia
el norte
de Egipto
pues
reconoce también
sus maravillosos
anfiteatros romanos
y pues llegar
al anfiteatros
era verdad
para decir la verdad
era un sueño
que yo le estaba dando
vueltas desde hacía un tiempo
porque a mí
esta ciudad me gusta
esta ciudad me ha acogido
tengo queridos amigos
personas sensibles
personas como
como Mercé Martorey
como Cecilio Tieles
Evelio Tieles
Franci
bueno
el miércoles
estuvo en esta misma silla
Evelio
Evelio
maravilloso músico
en relación
de amistad
y de profesional
extraordinaria
con Evelio
y después que Cuba
está cerca a Colombia
lástima que
Colombia
no pueda volar
y entonces
ha sido una experiencia
anfiteatro romanas
lástima
que ahora
con estos problemas
que surgieron
que hubo problemas
con desplazamiento
de tierras ahí
pues tenemos que hacerlo
en un escenario
y vamos a estar
como los pobres
unos encima de otros
porque
pues nos toca
acomodarnos ahí
pero yo creo que va a ser
yo estoy muy ilusionado
¿no?
y pues
uno mira a la derecha
ayer cuando estábamos
haciendo
una observación
del lugar
miraba a la derecha
y veía el Mediterráneo
y decía
no es posible
lo estamos viendo
influye
Luis Guillermo
influye
parece mentira
desde fuera
el espectador
muchas veces
no se da cuenta
de ello
pero para el músico
para el intérprete
para el artista
el marco
el escenario
en que se desarrolla
la actuación
es importantísimo
es importantísimo
y hay algo
que no se puede descuidar
que un escenario
cualquiera que sea
también depende
del tipo
de grupo
que hay ahí
me refiero
lo que existe
hoy
en el grupo
de
en el grupo
de la orquesta
es algo demasiado especial
entonces
esos lazos
que son
unos lazos
indescriptibles
que hay hoy en día
en esto
se le suma
estar en semejante
monumento
monumento natural
y monumento
histórico
es algo
que se queda
sin palabras
es quedarse sin palabras
porque es una cosa
maravillosa
y es digamos
como
qué más puede pedir uno
para expresarse
como artista
entonces
una condición humana
ideal
en un escenario
que es
pues
espectacular
Luis Guillermo
Julián
Joana
muchas gracias
estamos agradecidos
de que hayamos tenido
la oportunidad
de compartir
estos minutos
con vosotros
con ustedes
esperamos que el concierto
de mañana sea un éxito
como ya han sido
los conciertos
que habéis ofrecido
estos días
en las comarcas
tarraconenses
y si os parece
nos vemos en la próxima
porque seguro
que va a haber
una próxima ocasión
estamos seguros
de eso
y en nombre de todos
nuestro agradecimiento
Jordi
gracias
hasta la próxima
buenos días
hasta la próxima
gracias