This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
Demà mateix, al camp de futbol municipal de Salou,
la Oreja de Van Gogh en concert.
Ja tens la teva entrada? Espero que sí.
Per parlar-nos de la Oreja de Van Gogh,
que millor que connectar amb un dels seus components,
amb el Xavi. Hola, hola, hola, caballero, buenas tardes.
Muy buenas tardes, ¿qué tal estáis?
Primero, permíteme una pequeña cosa. Mira, mira, mira.
Empezamos de aniversario, ¿no?
Impresionante, impresionante. Bueno, bueno, qué reflejos, qué reflejos.
Sí, efectivamente, efectivamente, efectivamente, de aniversario.
Llevamos ya diez años juntos.
¿Cómo se aguantan diez años, Javi? ¿Cómo se aguantan? ¿Cómo es eso?
Así no se aguanta, sí, quiero decir que así no se aguanta,
así se disfrutan, sí quiero decir que...
La verdad es que no hemos tenido más que buenas noticias, ¿no?
La verdad es que... Además, lo hemos comentado hace poco,
joder, qué pasada, ¿no?
¿A qué velocidad pasa el tiempo?
Joder, es que hace nada ayer sentíamos que fue ayer
que éramos un grupo de amigos de la uni, de la universidad, ¿sabes?
Sí.
Que ahí se nos montamos un grupo, pero oye, qué sé, ¿sabes?
Para los amigos, para ser tontos, sin más, sin mirar, no soy, ¿no?
Que diez años después, parece, o sea, no sé, incluso nuestros amigos
dicen, han pasado diez años, o sea, para nosotros también, no sé.
Ha sido todo como todo tan rápido, han pasado tantas cosas que
yo creo que estamos asumiendo todavía el segundo o tercer año, ¿sabes?
La verdad es que es otro retraso.
Y a ver, por favor, que me devuelvan los ocho restantes
que yo todavía no los he pasado, ¿no?
Efectivamente, efectivamente, efectivamente.
Por cierto, que leía en el entrado de internet a vuestra página,
felicidades por ella, qué bonita es.
Es chula, ¿verdad?
Es una pasada.
A más a más, te da una...
Te relaja.
Sí, ¿no?
Por los colores, son muy dulces.
Sí, sí, ha quedado chula, ha quedado chula.
La verdad es que, bueno, el medidor no tiene nada que ver con nosotros, ¿eh?
Lo ha hecho la gente, la gente de Sony, bueno,
tienen ahí gente muy experta y se lo curra mucho.
Y la verdad es que sí, ha quedado muy bien, ha quedado muy bien.
Y leyendo dentro de esta página de internet encontramos
Guapa es la historia de quien no se da por vencido
en el maravilloso viaje de encontrarse a uno mismo.
¿Todavía estáis ahí buscando...?
Hombre, pues supongo, sí, suponemos que siempre, ¿no?
O sea, yo creo que uno ya, pues yo creo que con 95 años sigue ahí.
Dicen, bueno, que me gusta que soy, que puedo cambiar y cosas de estas, ¿no?
Bueno, ¿sabes? Que yo qué sé, sí.
No, yo creo que uno, no sé, de eso consiste, ¿no?
Yo creo la sensación, como dice una canción de Pastora,
como Wissulo, por cierto, que, ¿sabes?
Que, no sé, ¿qué sería de la vida sin que cada despertar,
¿sabes? Se haga un reto más, un, ¿sabes?
Un, yo qué sé, un mejor relasco, en fin, yo qué sé, no sé qué.
Eso también...
Bueno, tampoco nos vamos a poner filosóficos.
No, no, no, no, de repente.
No, y eso también es un poco lo que es el trabajo discográfico,
vuestro Guapa, es un poco ahí, un poco el indagar,
el tirar pa'lante, el probar nuevas músicas.
Efectivamente.
El mirar la voz de Amai a ver si va por aquí o puede ir también por allá.
Claro, eso es...
Mira, para nosotros la clave en cada disco es encontrar el equilibrio entre dos conceptos.
Y es, uno, el avanzar, es decir, que nunca queremos caer,
nos han ido bien las cosas, la verdad,
pero no queremos caer jamás en hacer otro disco con más de lo mismo, ¿no?
Sí.
Es decir, nos da mucho miedo que la gente diga,
ay, están estos, o sea, explotando fórmulas que saben que han funcionado.
Nos da mucho miedo que la gente piense eso, ¿no?
De alguna manera que os encasille, diga, siempre es lo mismo, el mismo sonido, no.
Y nos da miedo eso, ¿no?
El que, no sé, el no avanzar, ¿no?
Entonces, que por un lado queremos, pues eso, evolucionar
y que la música, pues, acompañe a nuestra edad mental, ¿no?
Sí.
Y bueno, y física, vea.
Es difícil, ¿eh?
Es difícil, ¿eh?
Es complicado, es complicado.
Pero, y queremos compatibilizar ese avance también con nuestra identidad.
Es decir, por otro lado, que tampoco digan,
joder, esto se les ha ido a la olla, ¿sabes?
Que de repente, no sé, se nos vuelva, se nos volvamos locos
y nos volvamos a hacer una cosa pretenciosa,
típico disco triple de canciones de diez minutos, ¿no?
Sí, y además, perdóname, Xavi, pero yo nos veo cantando, a ver,
un poquito de rap en plan pop, sí, pero rap en plan duro americano, no, ¿eh?
De momento, pues, sí.
Y espero que tampoco, ¿eh?
Espero que tampoco.
No, la verdad es que no, lo he traído de los planes.
Ni el heavy metal, ni cosas de estas, no os veo, no os veo.
Exacto.
Pues, yo creo que esa es la idea, es eso, ¿no?
Y en ese sentido va un poco ese texto que me parece la contraporta del CD.
Habla un poco de eso, del encontrarte, de encontrar cómo eres,
el aceptar que avanzas, pero tampoco dejar de ser tú mismo.
Yo qué sé, es un poco la reflexión del disco, ¿no?
A ver, explícame, ¿por qué ese trabajo discográfico ha estado grabado
a caballo entre Francia y España?
Exacto.
En la de Francia es donde estáis vosotros, en la de España,
y si ya lo tenemos muy visto.
No, la verdad es que grabamos el disco, sí, efectivamente,
la primera mitad la grabamos en donde vimos todos los anteriores,
en Du Manoir, en un estudio de la de San Sebastián, que es Francia.
Sí.
Y porque la verdad es que es un sitio alucinante, ¿no?
Magnífico, ¿no?
De las landas, en medio del bosque, y, pues, bueno,
sabes, es una, pues, bueno, pues, eso,
totalmente, o sea, pues, enfrascado en el disco,
y lo que no es el disco es dar un paso en bici por ahí,
¿sabes qué es?
Unas semivacaciones, vamos.
Exacto, exacto, exacto.
Y que dices, vamos a trabajar, pero vamos a trabajar a gusto,
con ganas.
Exacto.
Que es cuando mejor se hacen las cosas.
Exacto, exacto.
La verdad es que sí, no, o sea, además estamos sentitas en casa,
¿sabes?
por si nos apetece pasar un par de días fuera, yo qué sé.
Y luego la otra mitad, la que es la partida más de mezcla y de,
¿sabes?
De, ya de apurar, nos hemos ido a una especie en Boadilla del Monte
Madrid, en un estudio que hay con una tecnología bestial,
un pedazo de estudio alucinante, pecado, que se llama.
Sí.
Y la verdad es que ahí lo hemos terminado envueltos en todo lo
contrario, ¿no?
En, pues eso, en última, en alta tecnología, en unas apartas,
unas bibliotecas a las que nunca habíamos tenido acceso, ¿no?
Y la verdad es que, pues eso, el disco mezcla, pues eso,
una primera parte orgánica, o sea, el grupo tocando pum, pum, pum,
y una parte que es más ya de mirar con lupa, de, ¿sabes?
De ya apurar el detalle.
Javi, me tienes alucinada, ¿eh?
¿Has visto?
Han pasado 10 años y todavía te pueden sorprender con cosas.
¿Cómo? No sabes tú, no te puedes imaginar cómo andamos siempre.
Sí, sí, sí.
Eso es como estrenar zapatos nuevos cada dos por tres.
Efectivamente.
No, pero yo creo, con el hecho de ser cinco, además, y el hecho
de que, yo qué sé, joder, la verdad es que nos van muy las cosas
todavía, y pues eso todavía nos hace que, no sé, podamos disfrutar
mucho de todo esto, ¿no?
Y que todavía más, pues, joder, como, pues, no sé, conocemos nuevos
países, nuevos, yo qué sé, muy bien de gente que está súper
implicada, yo qué sé, la verdad es que eso todo yendo de dos
son dos sorpresas, ¿no? Y la verdad es que a pesar de los madrugones
y tanto avión y tanta furgoneta que hay que tragarse, la verdad es que
son todas buenas noticias y, joder, la verdad que quejarnos sería
cuando menos obsceno, la verdad.
Hablando de buenas noticias, yo sé que sobre mayo, más o menos,
nos abandonasteis, hicisteis una gira por Latinoamérica,
Argentina, Chile, Colombia, ¿cómo fue?
Porque muchas veces aquello dices, bueno, tenemos noticias de allí
y tal vez sí, nos esperan con los brazos abiertos, pero, ¿se espera la cantidad
de gente que después una vez ahí te encuentras?
No, no, no, no, no.
Imposible, ¿no?
O sea, al fin, no, es imposible imaginarse, porque claro, efectivamente te vienen
datos, ¿no? Y te dicen, no, bueno, venís mucho con los discos, ¿vale?
Y hay muchas fritas, y lo que pasa es que nunca sabes hasta qué punto es que, bueno,
la compañía te está dando un poco a la píldora y diciendo, sí, sí, ¿sabes?
O sea, yo qué sé, como todo el mundo dice que todo va a decir, ¿eh?
Bueno, al final, al final, nos miramos entre los cinco y dices, bueno, vente a saber
quién será de verdad, ¿no?
Y de repente llegamos, pues eso, además, esta vez, efectivamente, empezamos la gira,
en vez de aquí, empezamos en Sudamérica, en el Cono Suyo, de repente llegamos a Santiago
de Chile y de repente nos encontramos que el concierto, el concierto viene en 25.000 personas.
¿Qué dices? ¿Cómo se cuenta eso? ¿Cómo se cuenta eso?
Bueno, espectacular, ¿no? De repente, o sea, fue el primer concierto que hicimos con Guapa,
o sea, nada más salió el disco, fuimos del estudio, bueno, venga, primer concierto,
imagínate.
Y alucinaos la gente cantándolas todas.
Hombre, imagínate.
Y dices, bueno, pero a ver qué pasa aquí.
Claro, claro, claro, además nosotros estamos con el equipo nuevo, las canciones, la primera
vez que las tocamos en directo, las nuevas, tal, y de repente, pues eso, Santiago de Chile,
que tal, como a, pues eso, 14 horas de avión, de repente, ¿sabes?
Ostras, entonces te encuentro con semejante cosa y alucinas, alucinas.
Hombre, yo te digo, aquí no sé si 25.000 personas, las que tendréis en sala o mañana,
bueno, pero también intentaremos ser unas cuantas, ¿eh?
Y ruido, y ruido vamos a hacer, ¿eh?
Hombre, hombre, salud, salud, aparte que lo conocemos porque, bueno, hay colonia de unos
tierras, hay mucho, ¿eh?
Y tenemos muchos amigos y hemos sido, bueno, más de un verano ahí en Salou, ¿eh?
Nosotros habéis dicho el batería que me hace gestos, que está con nuestra entrevista,
que tiene familia allí también.
Hombre.
Y bueno, Salou lo conté, digo que, bueno, en fin, que además no solemos hacerlo por
cuidarnos, pero, pero esta vez, vamos a, vamos a, que hemos dicho, ¿qué coño vamos a salir
de juerga por ahí?
Hombre, a ver si, a ver si es verdad, porque te iba a preguntar eso, ¿cuándo pensáis
venir a Salou? ¿Ya por la mañana?
O sea, mañana por la mañana ya estáis aquí en Tarragona, ¿o...?
Llegaremos como, como muy tarde al mediodía.
A mediodía.
Como muy tarde al mediodía, estaremos ya por ahí, vamos, ¿eh?
Y ya, eso, ya relax, concierto y luego cuarga.
Nomás te lo digo así, ¿eh?
O sea, no lo hacemos nunca, porque siempre decimos, va, porque es que tenemos el siguiente
concierto es en Felanich y tenemos en medio un día libre.
Exacto, porque uno es el día, el día doce y el otro es el día catorce.
Sí, exacto.
Se coloca al cosa y dice libertad, libertad, ¿eh?
Exacto, libertad, libertad.
Además, entonces ya te digo que, pues eso, sin ira, ¿eh?
Nos vamos, ya te digo, vamos a disfrutar de Salou, sí, hombre.
Voltería, hombre.
Bueno, aparte de ir a Mallorca, el día catorce, que vais a Felanich, como has comentado,
tenéis Soria, Murcia, si no recuerdo, los últimos conciertos ya llegan ya a diciembre.
Hasta diciembre, sí, sí, sí, hasta diciembre.
Y además, casi cada dos o tres días cae un concierto.
Efectivamente.
Y en medio te has dejado la gira por México y Provincia Incluida y luego todos Estados Unidos.
Madre mía, ¿qué tomáis?
¿Vuestro qué es?
Colacao.
Colacao, ¿no?
Digo, es que, pásame la receta, pásame la receta.
Mucha disciplina.
Mira, pues la receta es dormir bien y mirarse un poco, de verdad, ¿eh?
Si, no, si, ¿sabes?
Precisamente lo que hay que hacer es descansar bien y, de verdad, y disciplina, disciplina.
Sí, mira, si descansas bien y no cometes excesos, se disfruta mucho más.
Esa es la verdad, ¿eh?
Pues sí, pues sí.
Mucho más espabilado.
Sobre todo además para la convivencia y todo esto es muy importante, ¿eh?
¿Sabes?
Estar de buen humor y con buena, ¿sabes?
Qué bueno, ¿eh?
Me encantaría viajar con vosotros ahora mismo, ¿eh?
Porque se oye la juerga de ahí, de por el fondo.
Ya lo he visto.
Ya lo he visto.
Qué bueno, qué bueno.
Porque ahora mismo estáis en ruta ya.
Porque tenéis esta noche que ir a Gerona.
Exacto, efectivamente.
En la Bisbal.
En la Bisbal, en el Juegos Números B.
Bueno, sí.
A la ciudad de Lampurda, sí.
A Lampurda, sí, sí, sí.
Me estaba pensando cómo pronunciarlo.
Le he visto.
¿Cómo se lee?
Tú no te preocupes.
¿Cómo se lee?
¿Cómo se lee?
Ah, pues sí, sí.
Estamos, te voy a decir, pues que veo algún cartel, le he prohibido adelantar, que no nos
da mucho.
Mira, estamos a 140.
Cuidado con los puntos, ¿eh?
Cuidado con los puntos, cuidado con los puntos.
Nada, nada.
El showfer va.
Bueno, ya he dicho que, bueno, ni por vosotros ni por nadie me juego los puntos.
Claro que no.
Vamos a 120,0.
Muy bien.
Javi, muchísimas, muchísimas gracias por estar un ratito con nosotros.
Nada, oye, muchísimas gracias a vosotros.
Y, bueno, eso, un beso a la Maya también y de todo el mundo que estamos aquí, pues
eso, estamos todos en la furgo que parece esto como, vamos, estamos todos con el móvil
intentando llegar a cuantos más sitios posibles.
La verdad es que, pues eso, me mandan todos así con la mano saludos a todo el mundo.
Gracias, muchísimas gracias.
Y nada, esperamos eso, mañana el concierto allí, en Salou.
Y eso, a ver si lo pasaremos todos muy bien.
Yo os espero que también.
Un besazo, un besazo bien gordo para vosotros.
Y nada, que esperamos que la próxima vez que os escapéis por Tarragona y por Salou,
a ver si hay que decir.
Mira, yo me acuerdo de una chica que hablé con ella de la radio.
A ver si os venís para acá.
Os invito, eh, aunque sea un café, unas patatas, con lo que sea, eh.
Vale, vale, vale, lo que sea, lo que sea, me tapa, pero por la voz te conoceré.
Venga, y diré, soy Silvia, yo y yo me pondré aquí, me haré una camiseta.
Soy Silvia, quiero conocer a la oreja.
Vale, vale, vale.
¿Haremos algo así?
Está claro, está claro.
Muy bien.
Gracias, Javi.
Oye, te loco la palabra.
Un beso muy grande, ¿vale?
Lo mismo digo.
Venga, chau, gracias.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.
Chao, chao.