This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
Fins demà!
Ha anat fantàsticament bé, no?
Sí, perfecto.
Després en parlem.
Deixem que el Pep primer es faci alguns apunts de l'agenda.
Mirem què tenim en perspectiva.
Per la gent menys aventurera, no?
Qui no volia anar al desert del Sàhara, amb el Jesús, eh?
Bé, cal dir que aquest cap de setmana hi ha la cursa de l'Alba,
aquí a Collbató,
per pujar i baixar a Montserrat.
Desnivell de 2.000 metres,
són 24 quilòmetres,
Déu-n'hi-do també,
però, a veure, tothom ja més o menys sabem...
Ja hem anat a Montserrat,
és el que hi ha i el que viuen avui dia, no?
Sí, sí, sí, sí.
Llavors ja...
Ningú t'enganya.
Està clar.
Els que volem anar dintre de la nostra província,
volem anar aquí,
hi ha la cursa de Pauls,
això ja són els ports,
llavors també són uns 23 quilòmetres,
1.300 metres de desnivell,
i bé, per donar els dorsals,
doncs des de la plaça de 8 a 9 del matí,
i la sortida,
el femení sortirà a les 9 i mitja,
i el masculí a les 9.45.
Tenim un temps límit d'unes 5 hores per fer-ho,
i bé, són uns 20 euros el que val.
La inscripció.
La inscripció.
Això el que vulgui,
a Pauls ja saben,
van fins a Xerta i de Xerta cap a Pauls.
No té complicació.
No té complicació.
Els que ja es dediquen més als raids,
tot i que ja ho saben,
doncs bé,
vam parlar l'altre dia del primer raid de Ribagursana,
del 12 al 14,
o sigui, començarà avui,
o sigui que la gent que ja...
Ho ha de mirar,
a mirar,
a mirar perquè hi ha molt a l'amunt,
i llavors això sí,
pel dia 27,
la gent que no ha pogut anar amb aquest,
el raid Ribagursana,
hi ha el raid Ecollevorsí 2006,
que bé,
és un raid universitari
de la Universitat Ramon Llull,
que bueno,
que si cal parlar,
doncs la setmana que ve
podem parlar una miqueta.
I cal dir també
que la setmana que ve
tots els amants de la BTT,
doncs hi ha la Cabrerest,
la Cabrerest,
doncs és un...
bueno,
un aconteixement
on s'ajunten
tots els que...
els agrada
tot el món
de la bici de muntanya,
però a nivell
tan particular
com a nivell amb la família,
perquè hi ha també
curses pels minis,
hi ha curses
per la gent que, bueno,
li vulgui fer més gran,
més llarga,
i l'entorn
és molt bonic
perquè és el poble
de l'Esquirol,
la zona de Rupit,
cap a Tabartet,
a l'altre costat
més o menys
del Montseny
i molt bé.
Bueno,
doncs ens demanem.
Doncs bé,
simplement,
doncs tornem aquests apunts
i la setmana que ve
els acabarem de parlar.
També m'han trucat
perquè parlem una miqueta
dels pedals de foc.
Què són els pedals de foc?
Si la gent coneix
la cursa
dels carros de foc,
que era el d'anar
buscant
una sèrie de refugis...
Sí,
hi havien de posar el segell,
tipus Camí de Santiago.
Perfecte,
però a la muntanya
i uns desnivells
bastant importants.
Doncs ja,
paral·lelament a aquests,
ara s'ha fet pedals de foc,
que és en bici de muntanya
i, bé,
també s'assurda
des de Viella,
però, bueno,
la setmana que ve
si puc portar
un invitat també d'aquí...
Perquè quan és això
dels pedals de foc?
El pedals de foc
comença l'11 de juny.
Ah, doncs aleshores
podem parlar-ne, sí, sí.
Més o menys
perquè la gent
se vagi preparant.
Molt bé.
Doncs, bé,
com a agenda...
No està malament.
I ara deixem que el Jesús
ens expliqui una miqueta
la seva experiència.
L'objectiu,
qui era?
Quin era?
Recordem-ho als oients.
Era una miqueta
marcar una ruta
que posteriorment
era crear-la
perquè si algú volia fer-la,
no?
Sí, bueno,
en principio te comenté
aquí que iríamos
aproximadamente
unos ocho días
en BTT.
Al final
lo hemos de recortar,
lo hicimos en siete.
Pero el recorrido
que ya habíais previsto.
El recorrido
que habíamos previsto
príncibamente montaña.
Aquí,
hacer hincapié
principalmente
que,
como te decía
al principio,
estaba quemado,
quemado,
pero en el buen sentido
de palabra que está,
es porque,
claro,
el itinerario
se hace pesado
dentro de lo que cabe
porque llevamos alforjas.
A ver,
¿salvisteis de Tarragona
hasta dónde?
¿Fuisteis de Tarragona?
De aquí a Marraqués directamente.
A Marraqués directamente.
Estuvimos allí directamente,
nos fuimos a las cataratas
que hay allí al lado,
cerca de Asidal.
Estuvimos el día ese
cuando llegamos por la tarde
y el autobús
te desplaza.
Allí,
tarda cuatro o cinco horas.
Entonces,
ese día,
pues no lo utiliza ya prácticamente.
Lo que hace,
aprovechas,
ves aquello
y fuimos a ver las cataratas
que son bonitas,
son bienes de ver,
¿no?
En ese aspecto.
Y al día siguiente
iniciamos prácticamente
la travesía en BTT,
¿no?
Las alforjas a punto,
como decías,
que es una parte importante.
En eso estabas...
Y se hincapié también
en el desplazamiento allí,
sobre todo la bicicleta.
Y hacer hincapié,
sobre todo,
en que llevar la bicicleta
implica,
a nosotros nos costó
incluso en el ir en el autobús,
más llevar la bicicleta
arriba en el autobús
que no es donde
sentado en el asiento.
¿Por qué?
Porque no había manera
de sujetarla,
de asegurarla.
Sí,
en otros sitios
nos cobran menos,
etcétera.
Allí no hay un precio estable
sobre decir...
Tuvisteis un poco
que pactar el precio.
Tuvisteis que pactar el precio.
Sí, sí, sí.
Ahí es pactar todo
y si no,
pues te dejan allí y ya está.
Entonces tienes que llegar
a acuerdo de mano.
Es así un poco
para que vaya allí
y más o menos sepa
que allí no es decir
fijo,
voy a esto,
esto, esto.
Es decir,
no,
saco el billetito
en el cajero
y no, no, no.
Es muy variado,
es así, ¿no?
Bueno,
y volviendo al tema,
pues iniciamos
la primera
travesía en BTT,
sobre todo
el primer jornal.
¿Llevabas mucho material, Jesús?
Sí, llevábamos,
sobre todo,
te comentaba ante la forja
porque llevábamos
independientemente
del posible avituallamiento
que llevábamos encima,
el agua, etcétera,
tenemos que llevar
pues vestimenta
porque tenemos que pasar
por puertos
de 2.700 metros
que estaban nevados
precisamente en ese momento,
saco de dormir,
chaquetones adecuados,
claro,
y todo lo que implica
es poder hacer,
tener que hacer un vivaz
si las condiciones
lo dan, ¿no?
Entonces, pues llevábamos
y yo sin exagerar
calculamos casi unos 20 kilos
en total
de la bicicleta más,
¿eh?
Las subiditas...
Eso, sí,
se notan,
se notan bastante.
Y entonces, pues...
La bici impromis
de 7, 8 kilos
una bici solo, ¿no?
Sí.
Y el resto...
Hay un abismo.
Sí.
Sobre todo ya contando
que el porta equipaje
y la forja
ya te se van
a 3, 4 kilos.
Claro.
Sí,
que ya llevas
una accedida
que tienes que llevar
obligatoriamente
independientemente
de las de eso.
Y entonces, pues,
empezamos lo que se puede decir,
la Cusa,
que fue la primera.
¿El objetivo cuál era?
¿El Atlas o pasamos
por el Atlas?
No, principio atravesar
el Atlas y terminar
en el Sáhara.
Terminar en el Sáhara.
Terminar en el Sáhara.
Ese fue el proyecto.
Entonces,
lo llevamos a cabo.
Es decir,
los tres primeros días
y principio del cuarto
fue principalmente
más montaña,
montaña a niveles altos,
y luego,
a partir ya de ahí,
pues,
fueron más suaves
y ya introduciéndonos
más en el calor,
bajando de altura,
etcétera,
y al final terminando
en lo que inicio
de lo que es
el desierto del Sáhara.
Son zonas muy poco pobladas
y son zonas
que los núcleos
de población
están muy aislados
y dispersos,
¿verdad?
Sí, sí.
Muy aislada,
de hecho está,
teníamos que tener cuidado
incluso con,
a pasar los pueblos,
porque ahí los niños
no había escuelas
ni nada,
se te venían
20 niños encima
y como te descuidara,
eso sí,
te quitaban,
a mí me quitaron los guantes
y no me enteré,
abrieron la que me hallara la forja
y tal,
te van a saludar,
no sé qué,
y otros están metiendo
por donde puede,
que eso hay que tenerlo en cuenta
en todo momento,
porque como dejes algo a la vista
te quedas sin él.
Vuela.
Y después eso,
visitar lo que es
todos los pueblos
donde pasa poquísima gente
y para que...
Claro,
no son rutas turísticas,
a pesar de que está aquí
en Marruecos
sí que hay organizadas,
muy organizadas por eso.
Sí, sí,
vimos algunas expediciones
ya organizadas
de 4x4
que incluso alemanes,
franceses bastante...
A estos sí que están acostumbrados
a este tipo de expediciones.
Y entonces pues ves tropiezas,
pero sobre todo en 4x4.
En BTT solamente encontramos
una expedición italiana
en mitad que había
en sentido contrario
de unos nueve componentes
que venían en sentido contrario.
Nos tropezamos en un pueblo,
dormimos todos juntos,
intercambiamos opiniones,
nosotros lo que hemos pasado
y ellos lo que habían pasado
que es lo que nos tocaba a nosotros.
Y coincidía bastante, ¿no?
Entonces pues íbamos un poco
a ver a lo que nos esperábamos.
Porque tú lees algo
de alguien que lo ha hecho,
y como nos pasó,
en principio vimos algo
de que alguien lo había hecho
y fue la mayor
desastre para todo, ¿eh?
Porque resulta que
lo que hizo fue
mirar el nivel de que salía
y el nivel de donde llegaba.
Entonces te decía
500 metros de nivel,
pero claro,
no contaba los toboganes
que hay.
Y entonces al final
nos encontramos
como que el primer día
creyendo que íbamos a hacer
mil y pico de desnivel
hicimos a dos mil y pico
de desnivel.
Eso es una burrada bestia.
El primer día
con unos puertos
de 2.700 metros
y llegamos, bueno,
de hecho está aquí
un descenso
de dos horas nocturnos
para llegar al pueblo.
Qué barbaridad.
Pero tremendo.
¿Os alojabais en los pueblos?
Sí, bueno,
allí no había problema
porque nada más ven luces
o ve a alguien,
cualquiera de las casas
que hay,
como diríamos rurales,
para decir una cosa,
pues te venían rápidamente
a buscar ofrecerte
que su casa tenía
en el alojamiento y tal.
Y sobre el precio,
estupendo, ¿no?
El precio,
vamos a ver que
nosotros nos costaba
a los tres,
300 y pico de ijan.
El ijan está
a 1,11 del euro,
es decir,
que nos salía 30 euros
en lo que era cenar,
dormir y desayunar bastante.
Es decir,
por 30 euros
estábamos los tres
cubiertos todo el día.
Entonces el gasto
era 30 euros diarios
solamente ya en esto.
Aparte el agua
y la bomba.
El tema de intendencia,
el agua y el alimento
que podíais tomar
durante el día
también lo solucionabais
en los pueblos.
Lo llevabais de aquí,
barritas energéticas.
Las pastillas isotónicas,
lo único que comprábamos
era agua mineral,
agua embotellada,
porque claro,
aparte que llevábamos
para potabilidad,
etcétera,
pero el agua
para evitar
problemas diarrea,
que era lo que te puede
ocasionar un problema
que te hace abandonar.
Problemas gastrointestinales
que son los habituales.
Que son los que te hacen
poder abandonar.
Y por lo demás,
con respecto al globo
general,
pues sí,
estuvo muy bien,
matizando sobre todo
que hicimos un total
de 600 kilómetros,
en los 6 y 7 días,
y un desnivel acumulado
de 8.200 metros.
Déu-n'hi-do.
Eso,
acompañado con el peso
que lleva,
se nota.
Claro,
cuando el Pep
hablaba de las
curses
de 23 kilómetros,
yo abría unos ulls
como plat,
el Jesús
ni miraba.
A mí cursas de 23 kilómetros.
Por no entranar.
Tú mirás,
por no entranar.
Déu-n'hi-do.
El segundo día
o estás bien
o entonces tienes
que abandonar,
que era el problema
que podía haber,
la resistencia
que tú podías tener.
Claro,
aparte de este error
o esta situación
que encontrasteis
del desnivel,
de la acumulación
de desnivel,
las etapas
las ibais cumpliendo
tal como las habíais previsto.
Desde aquí
ibais bastante
en sintonía
con tal como
lo habíais planificado.
Sí,
lo que no contamos
era con la incidencia
que sabías
que unos días antes
estuvo llenando mucho,
hubo unas borrascas
muy fuertes
tanto aquí en España
como en la parte de Marruecos,
venían precisamente del sur.
Entonces,
pensamos que en sitios
donde eran pistas
que cruzaban muchas veces
ríos y arroyos,
nos encontramos
con agua hasta la rodilla.
Que eso había que empujar,
mojando todo el equipo,
nos llevamos todo el equipo
estranco,
pero es como meter
la bicicleta enterita.
¿No contabais con eso?
No,
no contábamos
porque realmente
no lo habíamos leído
en ningún momento
que estos ríos
fugían agua,
pero claro,
como llovió tanto
y tal,
pues aquello no absorbe
tanto como hay aquí,
el terreno no absorbe,
el terreno baja
y en un momento
hace una riada
y se tira durante dos días
riando aquello
y después ya se queda seco.
Es que claro,
de todas maneras,
la idea que tenemos aquí
del Marroc
que es que hay mucha calor,
todo sec,
pero claro,
como digo él,
si me ha encontrado esta neu.
Hay neos,
hay boscos,
hay cataratas,
hay todo.
Ahí es torrencial,
cuando llueve es torrencial
y de hecho esta se ve,
¿no?
Esas grietas que se forma solamente
y cuando llueve
arrasa con todo
y a las dos horas
o tres horas
ya no hay nada,
a lo mejor,
las partes bajas,
¿no?
Y es lo que,
claro,
al no contar con esto
no encontramos
que de barro
y de agua
los tres primeros días
fueron criminales.
No había manera
de librar desde ahí.
Aquello era tela,
y entonces
acompañado desde el nivel
y acompañado a la distancia
y acompañado a ser
los primeros días
se nos hizo los tres días
pues los tres días
más pesados,
¿no?
¿Y hubo algún momento
la tentación de volver?
Decir,
uy,
si esto es el principio,
si la cosa empeora,
pues nos volvemos.
No,
lo que sí vino encima
fue que el primer día
se nos hizo tan pesado
y tan duro
pensando en que
no íbamos a tener fuerza
para llevar a cabo
toda la travesía
porque no sabíamos
después de encontrarnos
el primer día esto
a ver lo que vamos a encontrar después.
Entonces ya no hacíamos caso
mucho a los desniveles
que decían,
y entonces pues no,
al día siguiente
afortunadamente
nos recuperamos muy bien
los tres,
después de estar
ocho o diez horas
descansando,
volvimos a hacer otra jornada
que acabamos nocturnos
y así
pudimos
pasar la prueba más dura
que eran los tres o cuatro
primeros días
que era lo que veíamos
que acumulábamos más
por altura,
que también tenemos que ver
que trabajábamos en altura,
a 2.600 metros
no trabajas igual que
No, no, no,
lógicamente
el rendimiento
no es el mismo.
Entonces eso es lo importante
y superamos esa prueba.
Y comentaste antes
de partir
que lo que era muy importante
era la relación
que teníais
todos los miembros
de la expedición
porque claro,
en situaciones difíciles
tiene que haber
muy buena armonía,
muchísimo respeto
y cómo ha ido la cosa,
bien.
Muy bien, muy bien, muy bien.
Yo concretamente
había salido mucho
con uno,
lo conocía muy bien,
habíamos hecho
muchas travesías,
Jaume era la primera vez
que salía con él
y perfectamente
nos enlazamos perfectamente,
no hubo ninguna complicación,
entendíamos perfectamente,
en todo caso
íbamos pendientes
uno del otro
y todo lo que comentábamos
lo llevábamos a juicio
entre los tres,
no había,
no ha habido
en ningún momento
ninguna incomplicación
con respecto
al aspecto fisiológico,
¿no?
De lo que hablábamos.
Tú conocías la zona
por otras veces
que habías estado
en Marruecos,
en el desierto,
pero yo me imagino
que, a ver,
que no recorrías
precisamente
aquel metro de territorio,
no sé si te has llevado
una impresión diferente
de cuando estuviste
hace años, ¿no?
Muy diferente
porque 30 años,
cuenta mucho,
estuve allí,
estuve hace 30 años
y...
Y en la misma zona
más o menos.
Sí, bueno,
yo estuve más al sur
del Sáhara,
es decir,
estuve más enclavado
dentro de lo que es
donde ves las dunas,
donde ves todo el tapí
que no ves
y nada más que ves
la bruma esa
que...
Y los espejismos.
Los espejismos,
eso, ¿no?
Aquí hemos llegado
a tocarlos al final.
¿Se habéis quedado
a la puerta del desierto?
Efectivamente, sí, sí,
porque de hecho está...
Yo pienso que para
entrar en el desierto
tiene que ser
un poquito antes, ¿no?
Normalmente a partir
de ahora esta fecha
ya es muy caluroso,
muy, muy caluroso
y allí el problema
es peor el agua también,
que allí no lo vas
a encontrar tan fácil,
los poblados
no se encuentran tan fácil
y ahí no vas a hacer
un boquete
para buscar agua,
está claro.
Entonces,
es desde el punto
de que para ir al desierto
conviene hacerlo
quizá en abril,
que es cuando quizá
más se puede llevar.
Comentabas el tema
de las expediciones
4x4
y una expedición italiana
que también iba en BTT
que os encontrasteis.
No es una ruta
que esté concebida
para hacerla en BTT
en principio, ¿no?
No, inicialmente no.
Un poco ibais marcando
y a ver si alguien se anima...
Inicialmente no,
¿por qué?
Porque son rutas
que realmente
cuando te encuentras
como nosotros nos metimos,
que nos dijo
un vehículo 4x4
y dice,
ah, vas a encontrar
agua hasta la rodilla.
Y dice,
hay que cruzar el río
alrededor de las 15 o 20 veces
porque la pista discurre
por dentro, ¿no?
Entonces ya dijimos,
bueno,
pues ya hemos jao,
mojado, ¿no?
Ya está.
Y ya nada más en el primer
nos mojamos hasta la cabeza
como dice
y echándolo arriba
y tirado para adelante.
Y claro,
y eso hace que...
Menos mal que psicológicamente
lo superamos bastante bien.
Porque hay veces
lo que tú decías,
que hay veces
que puedes pensar,
pero en ningún momento
se nos vino a la cabeza
y decir,
abandonamos,
eso es en ningún momento.
Y por eso es tan important,
també es a vegades
trobat amb algú
en sentit contrari,
com deia,
els italians,
perquè, claro,
ells ja diuen,
han trobat tot això,
pues mira,
vosotros se't trobareu
això o altra,
no?
I així el canvi
d'impressions
és molt important.
De totes maneres,
ja sabem que cada cop
hi ha més persones
que es plantegen
fer expedicions,
perquè a prop
o no tan a prop
i que, clar,
cada cop el llistó
el posen més alt.
per aquesta que heu fet
vosaltres
s'ha de tenir
molta experiència
i tenir un bon bagatge,
no?,
en qüestió
de sortir
amb BTT.
A veure,
nosaltres salim...
I els primers feu la ruta
de la plata,
feu aquestes
i després ja anirem
al Marroc,
no?
Sí, bueno,
nosaltres estamos acostumbrados
a estudiar itinerario,
a hacerlo,
a estudiar
incluso para la empresa
Neil Travel,
estudiamos itinerario
y lo montamos,
etc.
Entonces,
esto para nosotros
no fue tan difícil.
Lo difícil fue
que te metías
en un terreno
en el cual puedes encontrar
muchos inconvenientes.
Primero,
el aspecto social
con la gente,
claro está,
no sabías
cómo se iban a comportar
y luego el aspecto
de que no tenía
el habituamiento
que tienes aquí,
si te rompes allí
una bicicleta,
dos radios,
si no lo llevas de repuesto
donde lo arreglas
y allí no hay medios.
Perquè, clar,
si en un moment determinat
tens un problema,
com et comuniques?
Eso es,
te lo digo una cosa
que quería comentar.
Perquè el tema
de la telefonía mòbil,
clar.
Eso te quería comentar,
precisamente,
no tienen agua,
no tienen muchas cosas
de eso,
pero la telefonía mòbil
funciona hasta
en el rincón más oscuro.
Yo he hablado
casi todos los días
con mi mujer
desde cualquier rincón
del mundo.
I aquí estás al Monsant
y no puedes trucar reus.
¿Qué dius ahora?
De verdad,
vías antenas
colocadas por todas las veces
y la comunicación
vía teléfono mòbil
existe en todo el país
perfectamente.
Increíble.
No, no,
està molt bé que ho digui,
això perquè jo
mentre anaves parlant
dic, calla,
jo penso al teléfono mòbil,
veus,
aquí com si aquí fóssim
la repera
amb el teléfono mòbil
no pots contactar,
te'n vas a la muntanya
i segons on estàs,
tu ho saps, Pep,
al Monsant mateix
hi ha vegades
que no pots contactar
per telèfon
perquè no hi ha cobertura.
Sí, perfecte.
És allí perfectamente.
De hecho está,
el día que hice
el alpinismo
para hacer tocán,
desde el pico de tocán
llamé a la familia,
llamé a los amigos,
etcétera,
increíble,
y yo he ido aquí picos
por aquí
que no tení,
bueno,
me he tenido que tirar
de la oreja.
Sí,
quan sempre busquem
alguna cursa,
doncs una de les coses
que fem
és agafar
i mirar la cobertura
que hi ha,
doncs aquí n'hi ha,
aquí no n'hi ha,
aquí se t'acaba
de seguida,
bueno,
l'última vegada
que vam anar
per aquí
per Vilanova de Prades
per posar una balessa
és que
estaven potser
a 40 metres
i perquè es veia
amb la mà,
si no no...
¿Y lo sabíais,
Jesús,
que había buena cobertura?
No, no sabíais
hasta que llegamos
al primer pueblo perdido
del mundo por ahí,
enciendo en el móvil
y tu cobertura a tope,
digo,
esto es que pasa aquí,
¿no?
Y efectivamente,
y ya nos fuimos encontrando
conforme ibas pasando,
a lo lejos,
antenas colocadas
que van expresamente allí,
alimentadas con grupos
electrógenos,
supongo,
y allí había antenas
de colocación con todo.
Eso,
y parabólica
para parar un tubo.
Lo que vemos aquí en España,
que son antenas
antiguamente normales,
allí es parabólica
todo el mundo.
Y otra cosa hincapié,
ves a los pueblos
ahí abandonadas
no sé qué
y ves la camiseta
fosforito del Barça
con los nombres de acá
y todo el mundo
conoce a la paráquita del Barça.
La parabólica,
la parabólica.
La parabólica, sí.
En todos los sitios que íbamos
es decir que lo tenían
muy, muy, muy, muy
y la parabólica está claro.
Vosotros ibais
con la cosa
de la bicicleta
al pedaleo
pero claro,
te quedan estas imágenes
que entran ya en la...
En este sentido
también has visto cambios
respecto a los 30 años
que tú estuviste en la zona
ha cambiado mucho.
Aparte de estas cosas técnicas.
Antes tenías que hacer
las señales por humo
como decíamos,
porque no había.
Desde el punto de vista
tecnológico ha cambiado.
Y lo único que llevaba
eran los enlaces radios
que eran los walkies
y que tenías
una pequeña cobertura.
Ahora mismo
es que yo me he quedado
pues alucinado
como decíamos
el enlace que tienen
todos ellos
en cuestión.
El paisaje,
el terreno,
todo aquello
que vas observando
en la ruta
es diferente
a lo que conocemos.
Totalmente.
Es plural,
es cambiante.
También es algo
en lo que hay que hacer hincapié,
¿verdad?
Bastante, bastante.
Sobre todo
a nivel de que allí
es muy áspera
el terreno.
Allí no ves una rama
ni ves nada.
Vas pasando por itinerarios
que dices imposible
porque además
la piedra es rojiza,
es fragmentada,
destroza todo.
Cuando llueve allí encima
arraza con todo,
no deja crecer casi nada.
Salvo en determinados valles
como decíamos antiguamente
cuando ves un oasis,
¿no?
Ahí,
con sus palmeras.
30-40 kilómetros.
El Valle del Drá,
por ejemplo,
es muy famoso
porque tiene alrededor
de 40 kilómetros o más
que va por una riera
y todos son palmeras.
Es increíble,
precioso,
¿no?
Y vas por allí por medio
con la bicicleta
y es digno de ver
que esa es la última etapa
cuando llegas a las valles
y ya este tipo,
¿no?
Nos queda solo un minuto,
tendrá que volver siempre.
Ya procuraré traer
a otro componente
y que pueda comentar,
¿no?
Sobre todo
para que comente también un poco,
¿no?
Nos ha gustado
que hayas venido,
que nos hayas explicado un poco,
ver que todo ha ido perfecto,
que habéis llegado
en perfectas condiciones de salud,
muy contentos
y ya me imagino
que preparando alguna otra,
¿no?
Sí,
bueno,
ahora hay que dejar un poco
entrar el veranillo
y luego ya para septiembre
ya te da otra,
¿no?
Porque cuando ya acaba el verano
es cuando realmente
ya te pica otra vez,
ya llevas tres meses
sin hacer nada.
No se puede estar
tanto tiempo parado.
Jesús,
bienvenido,
ha sido un placer,
como siempre,
hasta el próximo programa.
Hasta el próximo programa.
Pep Calvet,
Daniel Travel,
gracias.
Avui no te'n fet ni cas,
eh?
En cuanto a un convidat,
no et faig ni cas.
Cal dir que
tot el treball que ha fet
els ajuts
el penjarem
a la pàgina web
de Daniel Travel.
Molt rebé.
Entrarem de seguida.
En parlarem.
Gràcies, Pep,
bon cap de setmana.
Igualmente.
És la una,
les notícies.