This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
Són dos quarts de 12 del migdia, 5 minuts.
Seguim en directe des de l'auditori del centre penitenciari de la ciutat de Tarragona.
Més de 100 interns ocupen aquest espai,
que ara deixarà de banda la paraula per deixar pas a la tecnologia i a la música.
Ja tenim a Carlos, Jordi, Kiko i Aitana preparats.
Són els Game Over Selectors.
Això s'ha de presentar com a les temes habituals?
O vosaltres tireu i ja està?
Vinga, va, doncs aneu fent, endavant, quan vulgueu.
Ja, ja, sentiu?
Sí, sí, sí, sí.
Game Over Selectors.
Game Over Style.
Aquest arançós diu nada.
Un poco más de volumen, técnico.
Sobretot una mica de volumen a les veus.
Sobretot, una mica de volumen a les veus.
Ja, ja, ja, ja.
Más, más.
Sí, sí.
Eh.
Contra Babilonia y a sortar su puta soga.
Que al buque se enriquece.
Y al pueblo siempre ahoga.
Y ahoga.
Ahora, ahora va de plonet.
Al pueblo siempre ahoga.
Ahoga, ahoga, ahoga, ahoga.
Porque al estroismo nos hablan de igualdad.
Yo supo que si hay clases que jamás podrá ver pa' que no habrá paz, no.
No habrá paz, no habrá paz, no.
Reggae.
Muestran a los ricos en su jena solidaria.
Falidias de la cara, enmascaran la falacia.
Siempre es lo mismo y a quien querés engañar.
Si nosotros vivimos la otra realidad.
Realidad.
Eh.
La otra realidad.
La otra realidad.
La otra realidad.
¿Cuál es la otra realidad?
La otra realidad es que ya que nos regalan con su capitalismo.
Y machacando siempre al pobre y lanzándolo al adivismo.
Al pozo sin fondo, qué difícil escapar.
Mientras nos observan, hoy comiendo javiar.
Y es que allá en su mansión, donde mueren los hilos.
Donde así reban al mundo y a todos un mecanismo.
En ganas de perfecto para manipular.
Todo para vosotros y nada.
Pa' los demás yo digo nada.
Nada pa' los demás que n' hay naadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadstridado aadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadadad
Bueno, representando, buenos días para todos vosotros.
¡Kiko Caballero, Stryla!
Y ahora sí que yo estoy, y estoy por aquí.
Y tú sabes que yo soy Kiko Caballero, sí.
Con Aitana ya cantaba junto con los Mad Monkeys.
Pero con Carlos Sequeros les dispara buen ritmo.
¡Qué hay mover, qué hay mover!
No me importa ni si se pronuncia en castellano
o se pronuncia en inglés.
Si no entiendes lo que digo, lo repito otra vez.
Y ahora hago yo de maestro y con mis rimas te enseñaré.
Y es que sabes lo que dice y el rimadero.
Y a palabras necias, oídos sordos.
Sordos como tapias, como tapias de colegios.
Colegios donde enseñan palabras necias.
Vete al árbol de la ciencia que te da inteligencia.
Y pasa de tus libros si en el cráneo tienes mierda.
Y por qué, y por qué, pero calla de una vez.
Si no atiendes y no siembras, no vas nunca a recoger.
Y el que no siembra no recoge, deberías de saber.
Y si escupes hacia arriba, encima te va a caer.
Todo el que escupe encima y encima le cae.
Y tratándose de gargajos, yo soy de lo que no hay.
Y digo nada, nada pa' los demás, que no hay nada.
Nada, nada, nada.
Nada pa' los demás, nada de nada.
Nada pa' los demás, que no hay nada.
Nada, nada, nada, nada de nada.
Y digo tú.
¡GAMEOVER SELECTOR!
¡GAMEOVER SELECTOR!
¡Es el barrio de carne!
¡Vamos ahí!
¡Juego, fuego!
¡Disparator, reading, brother!
¡Reggaet!
¡Requito de reggaet, Aragona, Sion, Nueva Bando Amati!
¡GAMEOVER SELECTORS!
Moltes gràcies, n'hi haurà més fins a la una.
Ara vull saludar 5 alumnes de l'escola Pau Casals del Centre Penitenciari de la Ciutat de Tarragona.
Gilberto, ¡muy buenos días!
¿Te puedes acercar el micrófono un poquito así?
Perfecto, ahora te iremos a la perfección.
Antonio, buenos días.
Buenos días.
Mamed, buenos días.
Buenos días.
José, buenos días.
Ángel, buenos días.
Ha acabado el curso.
A mí me han dicho que se me ha aprobado a todos.
Muy bien, muy bien.
¿Por enchufados o porque os lo merecéis?
Lo merecemos.
¿Sí? ¿Seguro?
Muy puntuales.
Muy puntuales.
Vosotros habéis hecho este año en la escuela Pau Casals de aquí del centro estudios completamente diferentes.
Gilberto ha hecho el examen de preacceso.
Gilberto, ¿tú eres venezolano?
No, yo soy paraguayo.
Paraguayo.
Pues estaba confundida.
Entonces has hecho el examen de preacceso porque en principio tú tienes estudios superiores universitarios de tu país.
Así mismo es.
Yo he realizado ya el curso de universitario en mi país.
He llegado a concretar más o menos la mitad de lo que sería la facultad de derecho de mi país.
Y lo he dejado por razones económicas, ¿verdad?
Ahora que estoy en España y estoy pasando por una circunstancia especial.
He querido empezar otra vez y seguir el hilo más o menos.
Y he hablado aquí con la gente, con los profesores y he encontrado una buenísima predisposición de parte de ello.
Hay que tener en cuenta de que el centro penitenciario de Tarragona no dispone un aula específico para estudios universitarios.
Pero los profesores y la directiva, la gente de aquí, han hecho todo lo posible para que yo pueda hacer ese estudio y me han facilitado los materiales necesarios para que pueda hacer un estudio el curso de preacceso en otro centro que es el centro penitenciario de Brianz 1.
Claro, porque a diferencia con el exterior, cuando un mayor de 25 años que no tiene los estudios superiores tiene que hacer el acceso a los 25, es un único examen.
En vuestro caso tenéis que hacer un examen, una prueba de preacceso y luego el acceso, propiamente dicho, ¿verdad?
Sí, sí, así mismo. Tengo entendido que el centro penitenciario hace una especie de colador, vamos a decir, un filtro entre todos los internos.
De tal modo que noto que el 100% de los internos no se presentan a un curso para el cual no está capacitado, ¿verdad?
Entonces el centro lo que hace es hacer un filtro, un examen a nivel de centro y a partir de ahí, si pasa ese preacceso, te da la opción, te matriculan para hacer el acceso propiamente dicho que es de la UNED.
En un futuro si completas el preacceso, el acceso y puedes hacer a distancia estudios universitarios, harías derecho o te plantearías hacer otros estudios?
El objetivo mío es seguir esa carrera, me apasiona, me interesa y sobre todo ojalá que se concrete eso, ¿verdad?
Antonio, tú has hecho clases de catalán, has fet clases de catalán.
Muy bien, muy bien.
Sí, et parlo en catalán o en castellà, ¿cómo es que et parli?
El catalán me parece interesante, me hace falta un poquito más de motivación.
¿De dónde eres?
Colombiano.
Colombiano.
Debido a los pensamientos que son personales, que muchos dicen que el catalán solamente sirve en Cataluña, se van a otras autonomías y no les sirve, pero yo considero que por cultura, por nuevas experiencias, debemos de aprender otros idiomas.
Oye, catalán y todos los que se nos pongan por delante, ¿verdad?
Inglés, francés, alemán.
Claro, todo lo que… Es el primer año que has hecho estudios de catalán.
Sí, señora.
Muy difícil, ¿lo has encontrado?
No, no, no. El catalán me parece muy interesante y como tiene mezclas de francés, italiano, como un castellano antiguo, me parece muy interesante.
Hay cosas que se parecen.
Y es fácil, es fácil. A mí no me ha costado.
¿Y practicas aquí en el centro?
Yo leo los periódicos y escucho tanto en la televisión como al 96.7 Radio Tarragona.
Hombre, a ver si tenemos un oyente. ¡Un aplauso para este oyente de Tarragona Radio! ¡Hombre! ¡Sólo faltaría!
Muy bien, muy bien. Mamet, tú has estado estudiando castellano.
Sí.
¿Eh? ¿Eres de Argelia?
Sí, soy argelino, pero mi idioma materno es francés.
Es el francés.
Sí, vivo en Andalucía desde hace más de 10 años y aprovecho esta oportunidad para mejorar mi castellano, aprender la gramática, por ejemplo.
y tengo esta oportunidad ahora. No veo las clases como una actividad como el deporte, porque es algo diferente.
Hay que ir. Vivimos aquí ahora en España. Hay que aprender más para comunicar.
Me gustaría dar las gracias a todos los maestros y también preguntar qué vamos a hacer este verano, ahora que acaban los cursos, hoy o mañana.
A ver, por respuesta a la callada, han deixat el Josep Maria Pobret sol per respondre.
Això li donarem un temps i a la Montse també i a la inspectora, la Teresa, li donarem un temps que s'ho pensin.
Això com els concursos de la tele, quan acabi el programa a veure si tenim la resposta.
Lo intentaremos, a ver si nos dicen algo.
Una pregunta que queda abierta a ver si encuentra respuesta.
José, has hecho formación instrumental 2.
Sí.
Exactamente, ¿qué es lo que has hecho este año en las clases?
Pues de todo, un poquito.
Escribir, leer...
Sí, sí. La falta de ortografía, todo el rollo ese.
Leer y escribir sabías, pero hacías faltas de ortografía, te faltaba vocabulario...
Sí, sí. Aprendí un poquito más.
¿Y qué tal?
Muy bien, muy bien.
¿Sí? ¿Has notado el cambio de cuando empezaste al final?
Mucho, mucho.
Porque a veces uno estudia algo y dices, es que no avanzo, no avanzo, pero en este caso sí.
Ah, pues yo sí he aprendido más de lo que sabía antes.
¿Y quieres ir el año que viene, en las circunstancias que estés, que no es el tema de esta mesa,
el año que viene, ¿te gustaría poder continuar aprendiendo un poco más o crees que ya...?
¿Por aquí o...?
Donde estés, que yo en esto no voy a entrar, porque siempre nos gusta decir que por respeto aquí en la vida personal no entramos de nadie.
Aquí no hemos venido a saber por qué estáis aquí. Aquí hemos venido a saber cómo estudiáis y cómo...
Sí, sí. Vamos, si queréis un poquito, sí.
Sí, te gustaría aquí o donde estuvieses poder seguir estudiando.
Sí, sí, para no perder la costumbre.
Hombre, es imprescindible, ¿verdad?
Sí, sí.
Se supone que tarde o temprano tendrás que hacer una vida diferente y hay que ir preparándose.
¿Os lo planteáis así también?
Sí, sí.
El aprovechar este tiempo de aquí para ir preparándoos para afuera.
Sí, claro.
Ángel lo tiene también muy claro en ese sentido el Ángel.
Sí.
Tú has hecho un curso por encima de...
José, has hecho ya la formación instrumental 3, que es un grado más porque, bueno, pues es ir avanzando lo mismo que hará José el año que viene, ¿no?
Sí, pero un poquillo más difícil.
Pero poquillo.
Tampoco mucho más.
Sí, lo justo, lo justo.
¿Os ayudáis mutuamente en los trabajos del colegio, de la escuela?
Vamos a las escuelas, sí.
Ah, vais a escuelas diferentes.
Pero, hombre, si tienes alguna duda...
Acércate al micrófono cuando...
Si tienes alguna duda...
Vamos, yo voy a otro curso.
Hombre, ya me lo imagino.
No, pero si tú no entiendes alguna cosa y no están, pues, José María o no está Monse...
Sí, le puedo preguntar, eh, también.
Oye, esto que no me acabo de ver yo el tema.
Sí, se puede.
¿Qué es lo que os ha costado más?
Yo, por ejemplo, recuerdo que cuando estudiábamos esto, pues, ha costado mucho el tema de los acentos, de las Bs y las Vs, todo este tipo de cosas.
La C y la Z.
La C y la Z.
¿Por qué?
¿De dónde eres, Ángel?
¿Eh?
¿De dónde eres?
De aquí.
Pero de aquí, pero de origen, ¿de dónde?
¿De tu familia?
No, yo soy catalán, pero mi madre de Granada...
Claro, y ahí estás acostumbrado a las S y las C, que suelen diferente, ¿no?
Me hace falta siempre.
Y entonces escribes palabras que tenían que ir con C y con S, pero bueno, este año ya lo has ido superando, ¿no?
Se puede entender.
Muy bien.
En cuanto a las actividades que habéis hecho, José María antes explicaba que han venido escritores, que habéis hecho visitas, no sé en qué medida habéis salido o habéis estado aquí.
¿Destacaríais alguna en particular que os haya llamado la atención?
Yo os invito a que intervengáis cuando queráis, ¿eh?
Hemos hecho una primera ronda de preguntas, pero cuando queráis intervenir, con absoluta libertad.
Perfecto, sí.
En forma personal he asistido a una charla que a mí me pareció muy impresionante, muy interesante.
sobre la historia de Tarragona aquí, en este salón mismo, ¿verdad?
Y la verdad que la primera vez que he tenido la experiencia de saber que un emperador romano ha estado aquí por mucho tiempo
y ha dejado vestigios de todo lo que fue eso, ¿verdad?
La verdad que a mí me impresionó bastante eso.
¿Os interesan, sí?
Dime, Antonio, ¿os interesan este tipo de temas?
Sí, también, es muy interesante la exposición, los temas de cómo iniciaron la novela Esteban con la clave Gaudí.
Ah, claro.
Interesantísimo la exposición de ellos, me pareció...
¿Que la habías leído previamente, la novela?
Sí, sí, ya me la había leído y fue, es decir, una disertación de cómo se puede iniciar una novela a base de fantasía, muchas cosas.
A propósito, estoy escribiendo una.
¿Estás escribiendo una novela?
Pero estás empezando, la tienes ya...
La voy por la mitad.
¿Se puede decir algo o no?
Sí, se va a llamar el secreto del Dorado.
Y esto debe tener un poco...
Y has tirado hacia tu tierra, ¿no?
Sí, sí, el secreto del Dorado tiene más o menos la siguiente trama.
Es sobre la historia del Dorado que no encontraron los españoles, que todavía tienen escondido en mi país, en Latinoamérica, las tribus indígenas.
Resulta que mi bisabuelo español...
No es una leyenda, realmente existe.
Está escondida, está escondida.
Luego hablaremos.
Y ya mi abuelo sabe dónde está.
¿Tu abuelo sabe dónde está?
Ya mi abuelo, sí.
Pero bueno, todos a visitar al abuelo de Antonio, por favor.
Pero es magnífico.
¿Y qué vas haciendo? ¿Como un recorrido en búsqueda del Dorado?
Bueno, les voy a adelantar para cuando salga la obra la puedan comprar, fuera de la que les voy a regalar.
La trama se desarrolla a partir de mi bisabuelo, Francisco Avendaño, que viajó de Galicia a Colombia.
Y empezó a buscar el tesoro.
Pero él llevaba dentro de sí esas teorías del santo grial, de la Atlántida.
Entonces empezó por la Atlántida a buscarla sobre las Azores, sobre el Triángulo de Bermudas.
Llegó a mi ciudad Colombia, a Medellín, y allí con mi abuelo le contó el secreto que le habían dicho los indios.
Bueno, entonces esa historia se refiere a que un sacerdote de la orden de los jesuitas,
los indios le contaron esa historia, le cortaron la cabeza,
y es un mito, una leyenda que pasa por todos los caminos llamado El Padre Sin Cabeza.
Ese Padre Sin Cabeza se encontró con mi abuelo y le contó dónde estaba el mapa,
debajo de la arquidiócesis en el altar y él va por él.
Ahí voy y hay tres que andan persiguiéndolo para quitarle ese mapa.
Está en una montaña sagrada y la otra mitad en una montaña encantada.
El protagonista es tu abuelo, entonces.
El protagonista es mi abuelo y yo soy su lazarillo, porque él en un tiempo quedó ciego,
entonces yo lo conduzco por diferentes caminos, con sus mulas y de todo,
va recorriendo y atravesando mitos y leyendas,
y tenemos una historia importantísima, añadiendole, que es sobre la Atlántida.
¿En qué punto estás ahora?
Estoy en el punto que él ya llegó al arquidiócesis de Santa Fe de Antioquia.
¿De momento todavía no ha tocado el mapa?
No, ya llegó al arquidiócesis donde está escondido debajo del altar.
Ya sabe que ahí está escondido.
¿Por qué no le sacáis del final de la novela?
Porque desde luego es interesante.
Yo no sé si, Mamed, con el tema del aprendizaje del español te ayuda a leer o lees,
te gusta leer en definitiva.
Sí, sí, claro.
¿Y qué tal lo llevas eso de leer en una lengua diferente?
¿Se te hace muy extraño?
No, es una forma de aprender también.
Hay que poner siempre el diccionario al lado.
Es una forma muy divertida también.
Y de las manifestaciones que había la semana pasada por San Jordi,
a mí me ha gustado mucho esta mistificación de Robert Capa,
la famosa fotografía y la investigación hecha por las personas que han venido ahí.
Nada más.
Muy interesante, además Raúl tiene una manera de comunicar realmente extraordinaria
y de conectar siempre con su auditorio.
Yo no sé si José y Ángel, que han tenido unas ciertas dificultades,
que ahora ya las han superado en cuanto a la lectura y la escritura,
¿el tema de leer os atrae, os gusta o no os tira mucho?
¿Preferís otro tipo de actividades?
Sí, me gusta leer.
Vamos, yo leo poco.
¿Pero qué te gusta leer cuando lees?
Oh, mi bea.
Cosas así, lo que te cae en las manos.
Claro.
¿Y tú, Ángel, te gusta leer o no es de las cosas que te atraigan mucho?
No, no me atrae.
Pero se hacen leer, ¿verdad?
Sí, sí, claro.
Vale, os hacen leer.
Os sugieren que leáis para que os dé un poco de ayuda en el aprendizaje.
No, no, no, nos hacen leer.
Y en cuanto a lo de San Jordi, ¿alguna actividad que queráis destacar?
Hombre, no sé si se han hecho poesías, no lo sé, porque yo no he participado.
Tú no has participado.
No.
Tú al tema de la lectura, pues ya estás en…
El año que viene vas a continuar.
Hombre, supongo que…
Insisto, donde estés, pero vas a continuar estudiando.
No lo sé.
Hombre, pues ya que se empezó el melón, ¿no?
No sé.
Bueno, tenemos una pregunta de Mamet y entre todos convencer a Ángel que siga estudiando.
El año que viene esté donde esté.
Tenemos dos retos y tenemos otra actuación pendiente.
Un poco de música, ¿no?
Ahora, luego seguimos hablando.
Os parece.
Game Over Selectors, auténticos profesionales que hacemos así, ya están preparados.
Por cierto, Aitana, ¿tenéis bolos, actuaciones este verano?
Espera a ver si me acercan un micrófono.
Bolos, actuaciones, sé que estuvisteis.
Yo la última referencia que tengo de vuestra actuación en público fue en la Jurídico
Gresca, en la Facultad del Campus Centra.
¿Y tenéis mucha cosa este verano o qué?
Sí, bueno, ahora tenemos, si no me equivoco, el 27 de junio en Cambrils, en Calarit, que
es un bar.
Este fin de semana, ¿verdad?
El 21 en Rasquera, en Lo Submarino.
Hola, Salalo Submarí, histórica.
Després, el 28 en Reus, ¿no? ¿Donde?
Al carrer del Carrasclet, d'un bar, un bar que se llama Carrasclet, allí delante, en la calle.
Molt bé, és un sistema al carrer, davant d'un bar.
Després, el 4 de juliol, el 4 de julio, en Andorra, en el Testaroc, que és un festival de rock que se hace,
que participa en otros grupos, como la Pegatina, i así.
Y luego, el 5 de julio, que es el día siguiente, en Reus, en el Regus, en el Festival de...
Quina memòria, eh? No necessiteu representar ni Agenda ni Reus, autogestioneu absolutament
tota la música, l'Agenda, el que convingui.
Per aquí a Tarragona, no teniu així en principi...
La tarda de Sant Joan anirem a punxar a la platja, però serà només un parell...
Una estoneta, no? Molt bé, eh?
Ja començarà tota la nit, de festa a la platja.
Doncs quan vulgueu, estem delerosos de tornar-vos a escoltar Game Over Selectors.
Ja.
Bueno, Tarragona, una mica de Bon Marley, abans de començar amb la cançó nova.
Es diu Respeto per tots vosaltres i per tota la gent.
Ha!
Game Over Sound.
Entre los individuos, como entre las naciones, el respeto al derecho ajeno es la paz.
Voy a hablar de ilusión, de amor y de respeto dedicado a las personas que realmente creen en esto,
Son las ganas de avanzar por caminos paralelos, cogido de la mano y alcanzando nuestros sueños.
Queremos cantar y lanzar rimas de respeto al inmigrante que lucha pa' conseguir sus derechos.
A la mujer que dice basta y se libera de sus miedos.
Al currante que no pisa al otro pa' conseguir retos.
Respeto.
Respeto.
Respeto.
Respeto.
Yeah, last of our eyes, they are mighty, you know?
Y es que aquí estamos otra vez de nuevo, y a todas tus penas intentamos poner remedio,
Disparando rims pa' que lo baile el mundo entero, agitando conciencia a base de sentimiento.
De moverte el endorso otra vez de nuevo, y a todas tus penas intentamos poner remedio,
Disparando rims pa' que lo baile el mundo entero, agitando conciencia a base de sentimiento.
¡Cola!
Respeto.
Yeah, last of our eyes.
Respeto.
Yeah, last of our eyes.
Respeto.
Yeah, last of our eyes, they are mighty, you know?
Respeto, respeto.
Si está todo fatal, hermano, busca el lado bueno, siempre queda molestar, cantaban hace tiempo.
Lo que tenemos claro es que jamás nos rendiremos, lucharemos sin cesar, consiguiendo nuestros sueños.
Por eso te cantamos, pa' que hagas volar tu mente, para que no te rindas y luches por lo que sientes.
Eres tú quien decide si te metes en el juego.
No bajes tu cabeza, cita y métele el juego, falla.
Respeto.
Yeah, last of our eyes.
Respeto.
Yeah, last of our eyes.
Respeto.
Yeah, last of our eyes, they are mighty, you know?
Respeto.
Y es que aquí estamos otra vez de nuevo, y a todas tus penas intentamos poner remedio.
Y disparando rispa que los bailen el mundo entero, agitando conciencia a base de sentimiento.
Que moverse lejos otra vez de nuevo, y a todas tus penas intentamos poner remedio.
Disparando rispa que los bailen el mundo entero, agitando conciencia a base de sentimiento.
Respeto.
Yeah, last of our eyes.
Respeto.
Yeah, last of our eyes.
Respeto.
Yeah, last of our eyes, they are mighty, you know?
Respeto.
Exigimos respeto, hemos dicho, exigimos porque el respeto al derecho ajeno es la paz.
Siempre estuvimos en tu juego, dimos la vuelta y volvimos y creamos un sound.
Se grita up, up.
Haz tu perro camino, descubre la hora al presente.
Haz lo que dices, lo que sientes está en tu mente.
Hazte un gran peta y que parezca un accidente.
Haz que este mundo sea menos decente.
Hazte un gran peta y que parezca un gran peta y que parezca un gran peta y que parezca un gran peta.