logo

Arxiu/ARXIU 2008/JA TARDES 2008/


Transcribed podcasts: 393
Time transcribed: 5d 16h 27m 52s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

¡Buen rollito!
Welcome to Tijuana, tequila, sexo y marihuana.
Welcome to Tijuana, con el collote no hay aduana.
Welcome to Tijuana, paraba-pa-pa, paraba-pa-pa.
Welcome to Tijuana, tequila, sexo y marihuana.
Welcome, welcome, welcome to Tijuana.
Welcome, welcome, welcome to Tijuana.
Aquest divendres, 15 d'agost, en dintre de l'enremada i d'espectacle inaugural,
arriba amb paranoia.
No és la primera vegada que passa per les nostres terres, que visita Tarragona.
Però hem de dir, avui, el dia 15 d'agost, aquest divendres,
és un dia molt especial, almenys per nosaltres i segurament que també per ella.
Parlem amb en Paranoia, parlem amb l'Emparo.
Emparo, buenas tardes.
Hola, buenas tardes.
¿Qué tal? ¿Cómo estàs?
Muy bien, muy bien, muy contenta.
El viernes te tenemos en Tarragona.
Claro.
¿Qué estás ya? ¿Cómo es eso que acabas ya, que nos dejas ya? ¿Qué ha pasado?
Bueno, estamos despidiendo el repertorio y el proyecto de Amparanoia este año con el Bye Bye Tour.
Y, bueno, se termina este repertorio, pero yo pues sigo caminando, como bien se llama el DVD.
Y, bueno, son mis intenciones, ¿no? Seguir haciendo música, seguir componiendo, seguir aprendiendo.
Pero sí, estamos en la gira de despedida de Amparanoia.
Uy, qué susto, de verdad, ¿eh? Yo me pensaba, digo, bueno, ¿y no seguirás? ¿Se dedicará a la familia?
No, yo voy a seguir, no, no, no sé hacer otra cosa que cantar, o sea que no, no, no.
Vale, vale. Es que leyéndolo, claro, se pone todo muy serio, ¿eh?
Bueno, no, yo la verdad, quiero decir que entiendo que se pueda interpretar de otra manera,
pero intentamos mandar un comunicado así bastante claro con la salida del DVD,
pero, bueno, sí, ha habido diferentes interpretaciones y, bueno, creo que la gente tiene,
los que son muy, muy fan, pues tienen pena de que se acaba el proyecto
y lo ven como una despedida, pero en realidad, bueno, mi idea es seguir haciendo música
y espero que le guste también al público mi nueva aventura
y lo único que dejamos descansar y cerramos este repertorio de hasta ahora.
Un repertorio que podremos escucharlo este mismo viernes,
a partir de las 11 de la noche en la plaza del ayuntamiento.
Tú ya habías estado por aquí, por Tarragona.
Sí, tengo un muy bueno recuerdo de Tarragona y de un concierto en esta plaza justo con Macaco,
muy bonito, muy bonito, tengo muy buenos recuerdos y, bueno, hemos tocado varias veces,
pero en esta plaza creo que va a ser ya la tercera vez.
¿La tercera vez ya?
Sí, recuerdo bien, sí.
Sí, sí, sí. ¿Y qué nos vas a ofrecer? Para toda la gente que, ya te digo que serán unos cuantos, ¿eh?
Prepara porque vamos a ser unos cuantos en la Plaza de la Fuente este viernes, ¿eh?
Además, como empieza la fiesta, es la fiesta pequeña de Tarragona, porque después viene otra más mayor,
pero bueno, que también ya tenemos ganas de fiesta, que esto de calentar el ambiente, que a vosotros se os da perfectamente, ¿no?
Pues sí, el repertorio es bastante festivo. Hemos seleccionado todas las canciones que sabemos que al público le gusta cantar con nosotros,
también en canciones que nos gustan a nosotros y vamos a una banda de nueve músicos en el escenario y hay mucha energía y mucha fiesta.
Así que creo que un buen repertorio para vuestra fiesta.
¿Será parecido más o menos a lo del Bye Bye Tour?
Digo, por lo que ya nos ofreciste, bueno, más o menos ya me lo has dicho al principio, ¿no?
Que será más o menos por ahí.
Sí, sí, sí. Será, bueno, la gira que venimos haciendo desde mediados de abril y sí, la gira de despedida donde hay de todos los discos, canciones.
Perfecto, perfecto. Y aquí en Tarragona vienes este viernes y a partir de aquí, ¿hacia dónde te vas?
Pues luego a la semana siguiente vamos a Bilbao, vamos a Ferrol, vamos, bueno, vamos a muchos sitios, la verdad.
Luego a Almería, a Espantapita, un festival. Luego tocamos en Barcelona también a final de septiembre, o sea, de agosto.
Y bueno, hasta final de octubre, la verdad, pues bueno, nos queda todavía fuera de nuestro país, Argentina, México y algunos países en Europa también en octubre.
Bueno, queda bastante, la verdad.
¿Qué dices? ¿También te vas a ir para, vas a salir de lo que es España? Bueno, no es la primera vez también que lo haces, pero bueno.
Sí, sí, claro, vamos a intentar despedirnos.
A lo grande, ¿eh?
Bueno, donde sabemos que nos están esperando, ¿no? Y que hay gente que ya nos sigue desde el principio y bueno.
Pues sí, queremos despedirnos, la verdad, del mayor público posible.
¿Y qué te dicen? Porque a ver, yo no quería entrar a donar más, porque claro, ya es triste de por sí, pero claro, es una...
Bueno, la gente por lo general me desea mucha suerte, ¿no? En lo que vaya a hacer a partir de ahora y también mucha curiosidad por escucharlo.
Y bueno, y también pena y también, pues no sé, que van a echar de menos los conciertos, que van a echar de menos nuevas canciones.
Pero bueno, que lo entienden también. Bastante comprensión, ¿no?
Sí.
Y desde el escenario oigo bastante lo de no te vayas, no nos dejes. Bueno, ha sido muy bonito, la verdad.
Pero Amparo, ¿qué es el que piensas hacer de aquí en futuro? No demasiado lejano, porque espero que no sea demasiado lejano.
¿Cómo se llama ese nuevo proyecto? ¿Se puede decir alguna cosilla ya?
Bueno, va a ser Amparo simplemente, siguen siendo mis canciones, pero bueno, pues son otro tipo de canciones o de estilo, mucho más acústico para escuchar y diferente.
No tiene el componente festivo que ha sido mi proyecto estos últimos 12 años, sino que van por otro camino, porque yo me siento también de otra manera a la hora de componer.
Y bueno, no sé, es el resultado de un trabajo que he hecho estos dos últimos años y a mí me gustan mucho las canciones.
Y bueno, pues espero que también le gustan a la gente, pero bueno, si ahora vienen preparados para la fiesta, pues en el siguiente repertorio vamos a compartir unas canciones juntos.
Amparo, tenemos también teatros, ¿eh?
Claro, sí, sí.
Que tenemos la parte más intimista, ¿no? Tenemos la parte más intimista.
Es aquello de que a Amparo ya se la pasa a la Amparanoia y ahora ya es una mujer más adulta y más centrada y esto es un poco lo que quieres también demostrar.
Bueno, claro, con Amparanoia sin ninguna duda he crecido muchísimo en muchos niveles, personal, claro, también, y han pasado 12 años, pues claro, normal, ¿no?
12 años ya hace, tú empezaste, madre mía.
Yo con este proyecto, sí, entonces, claro, he crecido mucho, he viajado mucho, he tenido la oportunidad de conocer mucho músico, otras propuestas de música, otros estilos musicales.
Claro, he tenido un tiempo de crecimiento y estoy muy agradecida por la respuesta del público, pero quiero seguir aprendiendo, quiero seguir creciendo y para eso, pues sé que tengo que despedirme de todo esto que he hecho hasta ahora para poder hacer nuevo, ¿no?
¿Y esas nuevas canciones las podremos tener bien pronto?
El año que viene, claro.
¿El año que viene ya?
Claro, yo ya llevo dos años trabajando con esto.
Tú eres una craque, tú eres una craque en este aspecto, si aquí ya lo tenías todo y al en horno.
No, claro, desde 2005 que grabamos La vida te da no he vuelto a grabar nada más para Amparanoia, sino que he ido grabando estos temas y claro, he tenido tiempo, aparte que me gusta mucho hacer canciones, me gusta ir grabando temas nuevos y claro, cuando, más o menos lo he ido preparando al mismo tiempo,
luego ya tomé la decisión de Amparanoia y ya me he centrado más en lo otro y realmente con Amparanoia estamos disfrutando un repertorio que conocemos, ¿no?
No hay ningún disco nuevo, no hay un trabajo extra que, aparte de la gira, entonces hay tiempo para todo y vamos trabajando, no sé hacer otra cosa que esto.
Y que, bueno, los músicos que te acompañarán seguramente que en este nuevo proyecto puede ser que sean los mismos.
Bueno, quizás algunos sí me acompañan a la aventura, pero sin duda la mayoría no, porque son ocho, ¿no?
Y desde luego para mi siguiente proyecto no vamos a ser tanta gente en directo porque no es necesario, no es la intención tampoco.
Entonces, bueno, no podrán acompañarme la mayoría, pero bueno, hay otra etapa en la vida y nos podremos volver a reencontrar en un futuro, nunca se sabe.
Tú sabes que cuando salgas al escenario, aunque ya sea como Amparo, la gente, alguna que otra canción de esas que cantabas y que cantas con Amparanoia,
también te la van a pedir, lo sabes, ¿no? ¿Qué pasarán estas cosas?
Bueno, me lo puedo imaginar, porque, claro, yo he ido a ver a gente, por ejemplo, me acuerdo, no por comparar ni mucho menos,
pero sí que me acuerdo de ir a ver a Joe Stramer con Los Mezcaleros, hace poco, antes de que falleciera, pues ahora 10 años, 12 años, algo así.
Y sí, me gustaba mucho lo que estaba tocando con Los Mezcaleros, pero claro, yo quería oír algo de Los Clash porque nunca lo había visto en directo.
Entonces, la ilusión era que tocara algún tema de Los Clash y sí que los tocó, tocó algo en el disc.
Entonces, bueno, a mí como público me hice ilusión, ahora desde el otro lado donde estoy, pues no es mi intención en un principio
y si elijo algún tema será en acorde con el repertorio que lleve, ¿no? A lo mejor lo que la gente espera oír.
Entonces, no sé, me gustaría, ya que he tomado la decisión y me ha costado también bastante, pues, pero fiel a lo que ahora quiero hacer.
Pero bueno, no soy inflexible tampoco, ¿no? Ya con el tiempo.
Lo veo un poco ahora mismo que debe ser un poco cuesta arriba, ¿no?
Ya has asimilado todo eso por lo que me estás explicando, que lo tienes ya seguro, que quieres hacerlo.
Pero que es aquello que dices, a ver qué pasará con este nuevo reto.
¿Cuándo creerás que ya dices, ay, ya lo he hecho, ya está?
¿Cuándo verás esa pequeña, entre comitas, seguridad de decir, ya estamos?
Cuando ya salgas el primer día al escenario, tomo mano.
Lo primero cuando acabe todo esto, para la olla, porque ahora mismo lo que es el directo estoy muy metida en la gira.
Y lo otro, pues, no sé, me imagino que cuando haga los primeros conciertos y vea la respuesta del público un poco
y vea cómo me siento yo también al bajar del escenario, no sé.
La verdad es que me estoy tirando a un precipicio al vacío.
No sé lo que hay cuando caiga, ¿no?
Pero es lo que quiero hacer.
Entonces, bueno, pues con esa fuerza de la escuela que voy.
Y con una fuerza que, como siempre, nos has trasladado.
Cada vez que oímos la voz de Amparo, no ya, Amparo, nos dejamos llevar.
Yo no sé qué tienes en tu voz.
¿Cómo se cultiva esa voz?
¿Cómo se hace para tenerla tan bien como la tienes tú?
Porque mira que es difícil muchas veces, ¿eh?
Un helado, y sobre todo ahora en verano, que es un heladito, que es una cosita más fría que otra.
Bueno, de cuidarme, la verdad es que no me cuido mucho.
Debería cuidarme bastante más de lo que me cuido.
Fumo, tomo frío, bueno.
Eso no lo digas, ya sabes que ahora somos la pesta.
Está muy mal que lo diga, pero la verdad es que sí, me gustaría dejar de fumar algún día por mi salud.
Y por la voz también, por supuesto, ¿no?
Porque va dentro de la salud.
Pues la verdad es que me encuentro muy bien y encuentro que mi voz se va madurando también con el tiempo y...
La tienes más aterciopelada, sería la voz, ¿no?
¿Ahora la tienes...?
Ahora la tengo, no sé cómo la tengo ahora.
Ahora no sé cómo la tengo, la verdad, porque hoy no he cantado todavía.
Pero la tengo un poco ronca, yo creo, porque este fin de semana he tenido un poco de fiesta, pero bueno.
Bueno, permitida, permitida.
Me cuido, pero me cuido mucho más los aeropuertos, el aire acondicionado, todo eso sí me cuido mucho, ¿no?
De que no pille frío así muy fuerte, pero luego la verdad debería de cuidarme más, pero bueno, poco a poco.
Bueno, poco a poco, eso es con los años, ¿eh?
Sí, ¿no?
Ya pasará, ya pasará.
Hay tiempo, hay tiempo.
Y tanto, hay tanto.
Este viernes, día 15 de agosto, te tenemos aquí en Tarragona.
Ya para acabar, ¿por qué no me invitas a la gente?
Que todavía está en dudas, es que yo no sé, el viernes, la fiesta...
No, no tienen que tener ninguna duda, porque al día siguiente no hay que trabajar, con lo cual, pues, podemos hacer la fiesta.
También tocamos solos, con lo cual también podremos tocar bastante rato.
Y bueno, yo le diría a la gente que venga a bailar y a cantar con nosotros, tanto si conoce las canciones como si no,
porque para quien no lo conozca, pues también le aseguramos que lo va a pasar bien y, bueno, que nos vamos a transmitir mucha energía
y vamos a hacer eso al principio de la fiesta, ¿no?
Nosotros y ya la gente seguirá luego.
Y bueno, pues nada, que está todo el mundo invitado.
Y que si quieren alguna cosa más, que entren dentro de internet, porque tenéis una página en la mar de chula, ¿eh?
Tenemos una página, ahora estamos trabajando mucho más con el MySpace, porque sí estamos en contacto con más gente
y en el MySpace vamos colgando fotos de la gira, algún vídeo, bueno, la verdad estamos...
La persona que lo está haciendo, porque yo no le dedico tanto rato, pero la gente que lo está ahí siguiendo,
la verdad que tenemos ahí como nuestra página donde estamos reflejando todo el final de la gira y está chulo, sí.
Y además, además, también pedís a toda la gente que, bueno, que entren en internet
y que haya estado en alguno de los conciertos del Bye Bye Tour, pues que envíen sus fotos
y que también tenéis un rinconcito para ellos.
Sí, claro. Sí, porque bueno, la gente ahora con los móviles, bueno, más que autógrafo.
Qué peligro, ¿eh? Qué peligro.
Claro, ya lo de los autógrafos está quedando súper antiguo, ya nadie lleva boli encima.
Entonces, sí, sí, lo de la foto, la verdad que es lo que más me hago, fotos con la gente
y, bueno, está simpático que ellos nos manden fotos y las vamos poniendo.
Ahora que me comentas esto, ¿encima del escenario se ven todas las cámaras o todos los móviles con fotos que están ahí?
Claro, y cuando te están grabando un rato o una canción, claro que sí, ayer vinieron unos amigos
que tuvimos fiesta en casa y me comentaban que están siguiendo la gira porque al día siguiente entran en YouTube
y siempre hay algún momento del concierto de la noche anterior, entonces, bueno, evidente que esto es incontrolable, ¿no?
No se puede controlar, pero sí, sí, claro que se ven los móviles y las cámaras y todo, muchísimo.
Debe ser un flash, nunca mejor dicho.
Bueno, a todo te acostumbras y la verdad que a esto pues ya sabes que sale al escenario y, bueno, y ya está.
Y que estás ahí, ¿no? Y que estás ahí encima.
Por cierto, cuando, que es una pregunta, ya que estamos así en plan íntimo,
¿cuándo se baja del escenario, qué se siente una vez que ya has hecho los vices,
que dices, bueno, ahora ya está, es la última canción?
¿Qué pasa por ahí?
Pues tiene mucho subidón, está muy contento y, claro, tiene un subidón muy fuerte de muy bien,
porque te sientes muy ligero y muy bien.
Y luego pues te viene el cansancio y te baja todo, pero de entrada, o sea, nada más bajarte,
y calor y alegría y, bueno, y sonrisa entre nosotros y abrazo entre los músicos y, bueno, bien.
Uno más, ¿no?
Y, sí, bien, contento, muy contento.
Y luego vienen los pesados de los periodistas a preguntaros qué es lo que pasa.
Los periodistas suelen venir antes, siempre quieren hacer la entrevista antes, que yo, para mí, es peor,
porque antes estás mucho más centrado en lo que falta, en el escenario, en terminarte, de arreglar, de preparar.
Siempre prefiero atender a la gente y hablar con la gente después, porque antes estás centrado en otra cosa, ¿no?
Y, pero no, no.
A nosotros nos hacemos...
No hay pesados, solo hay gente que tiene ganas de contarte algo, de abrazarte o darte un beso, de...
Es bonito.
Y luego también seguramente que os esperan para, lo que decíamos antes, ¿no?
Firmar autógrafos, hacerte una foto, casi, casi que dices, de tocarte, ¿no?
Para saber que has estado ahí, ¿no?
Para tener no solamente lo que se han quedado en la memoria, en su retina,
sino también para decir, mira, estas manos no me las lavo en dos meses, que he tocado a Amparo, ¿no?
La he tocado, la he tocado.
Sí, es muy bonito, es muy bonito, sí, sí, porque lo ves que están muy contentos
y que te piden, fírmame para mi amiga que no ha podido venir o para mi novio que lo conocí en un concierto tuyo
y, bueno, te cuentan historias muy bonitas, la verdad, claro que sí.
Algunas de estas historias, claro, son, comentábamos antes, 13 años en la carretera,
muchísimos años, muchísimas anécdotas, pero una de aquellas, Amparo,
que te haya quedado a ti para siempre, dices, es que esto, por mucho que pasen los años,
que no lo voy a olvidar en mi vida.
Muchas, la verdad es que son muchas, es que no, decir una y no decir las demás sería triste también,
porque son muchas, ¿no?
Ha habido, pues, desde encuentros con gente que llevaba 20 años sin ver
y que de pronto han venido al camerino a verme y casi me muero, ¿sabes?
Madre mía.
O gente que te cuenta, pues, su historia de alguien muy cercano que ha fallecido
y que era muy fan tuyo y, bueno, cosas muy fuertes, la verdad, te pasan cosas muy, muy fuertes.
Luego también muy divertidas y, pues, con los chofer que vienen a buscarte,
pues, también anécdotas cada uno, en fin, a gente muy loca, muy graciosa, de todo, claro.
Y, en fin, habría mil historias, la verdad.
Pues, espero que esa maleta de historia siga llenándose, al menos este viernes en Tarragona, Amparo,
y que, nada, que te esperamos con los brazos abiertos para cuando ya tengas ese nuevo proyecto ya en marcha,
que creo que te decía, que también para escuchar las intimidades y para dejarnos llevar por tu voz,
tenemos muchísimos teatros y no abrimos los que sean y que te volvamos a esperar otra vez aquí en Tarragona.
Muchas gracias.
Este viernes, día 15, a partir de las 10 de la noche, en la Plaza de La Fon, Amparanoia en concierto.
Amparo, muchísimas gracias y gracias por todo lo que nos has dado durante este tiempo, que has estado en la carretera.
Vale, muchas gracias a vosotros, muy amables.
Al contrario, gracias a ti.
Venga, hasta el viernes.
Hasta el viernes.
Chao.
Hasta el viernes, que estén tan bien.
Ahí está la pared
Ahí está la pared
Que separa tu vida y la vida
Ahí está la pared
Y que no deja que nos acerquemos
Esa maldita pared
Que yo la voy
Que yo la voy a romper cualquier día
Para que no pueda más
Interrumpir nuestras vidas
Y yo no puedo mirarte
Tampoco puedo besarte
Ni puedo abrazarte
Ni sentirte mío
Mío nada más
Mío nada más
Nada más
Nada más
Nada más
Nada más
Ahí está la pared
Que separa tu vida y la vida
Ahí está la pared
Y que no deja que nos acerquemos
Esa maldita pared
Que yo la voy
Que yo la voy
Que yo la voy a romper cualquier día
No ja ho he pogut sentir
El divendres dia 15 d'agost
L'espectacle inaugural
A partir de les 11 de la nit
A la plaça de la Font
L'espectacle inaugural
De Sant Magí
La gran dama del mestissatge
Posa punt i final
A 10 anys de carrera
Gairebé 13 ens explicava ella
I deixa enrere la seva paranoia
La mirada d'una de les artistes estatals
Amb més projecció internacional
Per constatar que sempre
La retindrem en la nostra memòria col·lectiva
Però ja saps
Perquè ho ens ha explicat ella mateixa
A Amparo Sánchez
A Amparo Sánchez
A Amparo Noia
Que continua la seva carrera
No com a Amparo Noia
Però sí com a Amparo
I que la tindrem més íntima que mai
A veure què és el que passarà
Estem esperant en candeletes aquest concert
I per què no
Aquest nou viatge
Que agafarà en solitari
Amparo
A Amparo
La pared, esa magnita pared
La pared, ahí la pared
La pared, ahí está la pared