This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
Són dos quarts de dotze.
Són a la nostra sintonia de Don Simone i Telefunken
i així comencem el trafic d'abstraccions d'avui.
I avui us proposarem un retorn al passat, podríem dir.
Us proposem repassar un disc que es deia Cantautores de un Tempo i d'un País
en el seu volum 2.
Aquest disc, el segon, va aparèixer el 1996,
però l'any anterior, el 95, havia apareixut el primer volum
i el 97 van treure el tercer.
És la discogràfica Fono Music
que va aprofitar l'oportunitat comercial per treure a la llum
uns cantautors que potser havien quedat una miqueta amagats allà en el túnel del temps.
i comencem amb el tema 2 del disc 1,
que és el dedicat a les cançons d'amor,
amb el gran Luis Eduardo Aute, que simplement passava por aquí.
La hora fue sin duda lo que me hizo subir
al ver a una encendida la luz en la ventana de David.
No pienses que te espillo, no llego a ser tan ruina,
es torpe que tú creas que quiero sorprenderte en un desliz.
Y bien qué tontería, no soy nada sutil, si yo solo pasaba.
Pasaba por aquí, pasaba por aquí.
Ningún teléfono cerca y no lo pude resistir, pasaba por aquí.
Que esperas que te cuente, hay poco que decir.
Tal vez me vaya un tiempo, no aguanto este coñazo de Madrid.
Te veo muy distinta, es nuevo ese carmín,
estás mucho más guapa, ¿será que te embellece ser feliz?
Qué cosas se me ocurren, todo esto es tan puerir, si yo solo pasaba.
Pasaba por aquí, pasaba por aquí.
Ningún teléfono cerca y no lo pude resistir,
Pasaba por aquí, pasaba por aquí.
Ningún teléfono cerca y no lo pude resistir,
pasaba por aquí, pasaba por aquí.
Ningún teléfono cerca y no lo pude resistir,
pasaba por aquí.
El presente ya no es lo que era y el pasado es pura fabulación,
reinventando constantemente por una memoria colectiva
que nos lleva inevitablemente a coleccionar, recopilar o almacenar fotos,
objetos, películas, amantes, libros o canciones, casi siempre canciones.
I això és el que es pretenia en aquest recopilatori,
que dèiem que es titula Cantautores d'un tiempo y d'un país
i que presentava 40 cançons d'amor i d'esperança.
Continuem cantant-li l'amor amb Ángel Petisme, Turistas en el Paraíso.
Podríamos contemplar el vuelo de los albatros,
i el silencio recorrernos sin duda.
Tu escondes un paraíso y a mí me gusta viajar,
tu corazón de comiso y un tigre sale del mar.
Sin que podríamos contemplar el vuelo de Rubén Blades,
pedernos los mares de las caracolas, juntar las dos mitades,
cantar el amapola dulcísima.
Podríamos practicar posturas de los grabados,
locos de deseo hasta el filo del alba,
fregar juntos los platos, contagiarnos una plaga,
porque sin duda.
Tu escondes un paraíso y a mí me gusta viajar,
tu corazón de comiso y un tigre sale del mar.
Tu escondes un paraíso y a mí me gusta viajar,
tu corazón de comiso y un tigre sale del mar.
Y un tigre sale del mar.
Y un tigre sale del mar.
Podríamos apuntarnos a otra causa perdida,
y solo hay un problema ligero y cartesiano y es que no nos han presentado,
no nos han presentado todavía.
Tu escondes un paraíso y a mí me gusta viajar,
tu corazón de comiso y un tigre sale del mar.
y un tigre sale del mar.
Tu escondes un paraíso y a mí me gusta viajar,
tu corazón de comiso y un tigre sale del mar.
I ara el nostre estimat i venerat Pau Riba,
que sempre que en tenim ocasió l'aprofitem per posar-lo,
també aporta la seva cançó d'amor
en aquest recopilatori de cantautores d'un tiempo i d'un país,
amb el seu tema Oranella i gladiol.
Oranella i gladiol.
I tien o made Tucson timuturo y 하나 del amor.
Oranella, oh, oh, oh, oh, oh.
Oranella, oh, oh, oh, oh, oh, oh.
L'hai gladiol al cor y la ornelia.
l'ornelia o oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh.
Oh, oh, oh, oh, oh.
M'agradaria si el pagès no l'arregat.
M'agradaria si el pagès.
M'agradaria si el pagès.
El tema es va fer famós no per ell, sinó per un altre cantant, pel Miguel Ríos.
Estem parlant de Roque Narvaja amb la seva gran cançó Santa Lucía.
M'agradaria si el pagès.
M'agradaria si el pagès.
Me pregunto si algún día te veré.
Ya sé todo de tu vida y sin embargo
no conozco ni un detalle de ti.
El teléfono es muy frío, tus llamadas son muy pocas.
Yo sí quiero conocerte y tú no a mí.
Por favor, dame una cita.
Vamos al parque, entre en mi vida, sin anunciarte.
Abre las puertas, cierra los ojos, vamos a vernos un poquito a poco.
Dame tus manos, siente las mías.
Santa Lucía.
Santa Lucía.
Santa Lucía.
Santa Lucía.
Santa Lucía.
Santa Lucía.
A menudo me recuerdas a mí.
A menudo me recuerdas a mí.
La primera vez pensé si ha equivocado.
La segunda vez no supe qué decir.
Las demás me daban miedo, tanto loco que andas suelto.
Y ahora sé que no podría vivir sin ti.
Por favor, dame una cita.
Vamos al parque, entre en mi vida, sin anunciarte.
Abre las puertas, cierra los ojos, vamos a vernos un poquito a poco.
Dame tus manos, siente las mías como dos ciegos.
Santa Lucía.
Santa Lucía.
Santa Lucía.
A menudo me recuerdas a mí.
I dèiem que Santa Lucía va ser el tema més conegut de Roque Narvaja, i potser aquí a casa nostra el tema més conegut de Víctor Jara va ser, et recordo Amanda, famós en català interpretat per Raimon.
En aquest cas escoltem l'original Te Recuerdo Amanda, interpretada pel seu compositor, el cantant màrtir del règim xilè, Víctor Jara.
Te Recuerdo Amanda, la calle mojada, corriendo a la fábrica donde trabajaba Manuel.
La sonrisa ancha, la sonrisa ancha, la lluvia en el pelo, no importaba nada, ibas a encontrarte con él, con él, con él, con él.
Son cinco minutos, la vida es eterna en cinco minutos, suena la sirena de vuelta al trabajo, y tú caminando lo iluminas todo, los cinco minutos te hacen florecer.
Te Recuerdo Amanda, la calle mojada, corriendo a la fábrica donde trabajaba Manuel.
Manuel, la sonrisa ancha, la lluvia en el pelo, no importaba nada, ibas a encontrarte con él, con él, con él, con él, con él.
Que partió a la sirena, que partió a la sirena, que nunca hizo daño, que partió a la sirena.
Y en cinco minutos, quedó destrozado, suena la sirena.
De vuelta al trabajo, muchos no volvieron, tampoco Manuel.
Manuel, te recuerdo Amanda, la calle mojada, corriendo a la fábrica donde trabajaba Manuel.
Un altre cantautor històric seria Hilario Camacho, que fa una aportació en aquest cantautores d'un tiempo i d'un país,
a la part de Cançons d'Esperança, amb Madrid Amanece.
Madrid Amanece
Con ruido, con humo
Y oscuros borrones
Flotando entre nubes
Madrid Amanece
Entre sueños perdidos
Confusión y sorpresa
Latiendo en las venas
Y entre tinieblas de fiebre se abre paso la luz
Es como una resaca contagiosa y común
Que te vuelve a recordar
Que solo estás, que solo estás
Que solo estás
En medio de tanta gente que solo estás
En medio de tanta gente que solo estás
En medio de tanta gente que solo estás
En medio de tanta gente que solo estás
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit
Bona nit