logo

Arxiu/ARXIU 2012/ENTREVISTES 2012/


Transcribed podcasts: 1220
Time transcribed: 17d 4h 50m 41s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

El matí de Tarragona Ràdio.
El planari d'aquesta tarda, a partir de les 5,
un pla que per ser us recordem que podeu seguir en directe a Tarragona Ràdio
i serà el pas previ a que la Generalitat, Urbanisme, Territori i Sostenibilitat
digui ja el sí definitiu, és a dir, que això ja estigui dat i beneït.
Abans s'han hagut d'introduir els textos refors que exigia a Urbanisme,
són 80 planes, tot un procés complex, però el planeixement de la ciutat
ja fa molts anys que acueix.
De fet, avui es parla que portem 12 anys parlar-ne d'Alpom,
fins i tot hauria de dir que algun més.
En qualsevol cas, el 2007 va haver, i recordaran, molta polèmica
perquè hi havia veïns de diferents zones de la ciutat
que es queixaven que s'havien assabentat, pràcticament parat sarda,
que casa seva havia de ser expropiada.
Això va generar molta inquietud, molta controvèrsia.
Es van fer diferents plataformes, una coordinadora...
Avui volem rememorar-ho, volem recordar aquells moments
perquè els que ho van cobrir ho recordem com a moments tensos
de preocupació per moltes famílies i avui volem parlar-ne
perquè volem veure si a partir d'avui ja hi haurà un abans i un després,
si es tanca això ja de forma definitiva.
Tenim tres convidats als estudis, una banda Jorge Rodríguez,
ell és de la zona de davant del corte inglès,
aquelles cases que hi ha que se'n diuen cases barates.
Jorge, què tal? Bon dia, benvingut.
Bon dia.
Sou davant però no ben bé, entre el corte inglès i la persona,
així en diagonal, la part d'aquella de...
Entrant a la ciutat, els primers que troben són les vostres cases.
També s'acompanya Jacinto Picó. Jacinto, bon dia, benvingut.
Buenos días.
Jacinto, vostè era llavors president dels veïns de l'Avinguda d'Andorra.
Sí.
Ara ja no ho és, eh?
No, aquest any era imitida.
Però era president dels veïns i recordo també que el seu edifici
també estava afectat per aquell primer boom.
I ens acompanya també Santiago Blanco.
Santiago, bon dia.
Hola, bon dia.
Vostè va ser portaveu de la coordinadora que es va crear,
perquè clar, totes aquestes zones van fent moltíssimes al·legacions,
es van haver de coordinar, va haver-hi moltíssimes reunions,
jornades d'informació pública, etcètera, etcètera, etcètera.
Què recorden d'aquell període?
I la pregunta primera que els hi faig,
és a dir, avui hi haurà un abans i un després, consideren?
Santiago?
Jo em penso que l'abans i el després no sabem exactament en quin moment situar-ho.
és a dir, quan heu fet la presentació de l'acte,
bé, d'aquesta xerrada que estàvem fent avui,
esteu parlant dels anys que fa que està durant tot això.
Estem en una part d'aquest procés d'anys,
que no sabem exactament quan acabarà.
És a dir, avui hi ha un acte que s'aprova al plenari de l'Ajuntament,
però que aquest acte tampoc és el darrer.
És a dir, n'hi ha uns altres després.
I ens trobem en una situació amb la qual els que hem estat visquent això més de prop,
doncs pràcticament fa sis anys que ens estem pensant que és l'últim moment,
que és l'última vegada i que ja està tot arreglat i no ha estat així.
Continuem esperant i confiant que aquesta sigui realment l'última vegada.
Crec que d'una manera o altra s'ajunten ara una sèrie de circumstàncies
que permeten pensar que poder sí que aquesta sigui la definitiva.
Jo crec que el fet que l'IQE estigui vinculat a la seva vinguda a Tarragona
amb l'aprovació definitiva del PUM,
crec que això d'una manera o altra ens ajuda, ens afavoreix.
Però el que no tenim clar tampoc és quin serà el resultat final.
És a dir, que aquest PUM que s'acabi aprovant,
totes aquestes modificacions que s'han fet,
totes aquestes, diríem, rectificacions o afegits
que s'han estat fent en el PUM en el seu moment,
tampoc els coneixem amb tota la seva mesura.
I per tant, fins que no estigui tot aprovat,
no podem estar fent una valoració real d'aquesta situació.
Jacinto, Jorge, esteu d'acord amb el que diu Santiago?
Estan d'acord?
No. Hombre, desde el 17 de mayo del 2007 hasta ahora
se han rectificado muchas cosas, porque se pon...
Yo sé que todas las ciudades lo necesitan para poder expandirse
y para poder subir, pero había cosas que eran incovoentes.
Por ejemplo, el número 10 de la vida de Andorra,
ese bloque, un bloque nuevo, se echaba abajo para hacer un parque.
Por el amor de Dios, porque a la derecha hay un parque
de unos 400 metros cuadrados, que no sé si llegará.
Entonces, para que fuese igual a una parte de la carretera que a otra,
se nos derribaba los pisos.
Eso era el proyecto del ayuntamiento.
El Corte Inglés todavía no estaba.
El Corte Inglés todavía no estaba.
No, no, el Corte Inglés aún no estaba.
Pero ya estaba en proyecto.
La sombra del Corte Inglés ya se ternía sobre el barrio.
Yo sé que algunos pisos necesitaban remodelarlos, arreglarlos y tal,
pero como para echarlos abajo, no.
Y lo nuestro es que era, sobre todo el que yo vivo,
de propósito, un piso nuevo que además nos habíamos gastado 16 millones de pesos y tal,
pues unos seis meses antes.
Fachadas, todo nuevo, que da gusto verlo.
Y eso iba para hacer un pequeño parque,
para que a la entrada de Tarragona, igual que a la derecha,
enfrente de nosotros hay un parque pequeñito,
se viese bien, ¿no?, a la derecha y a la izquierda.
Eso era lo que podía el PON.
Claro, eso.
Yo creo que ahora será ya lo definitivo,
porque además de que el gobierno actual lo prometió,
yo creo que se llevará, creo que va a tardar tiempo,
porque si ahora hay elecciones,
aunque se apruebe en Tarragona,
la Generalitat tiene que darle el visto bueno.
Y eso puede tardar tiempo, ¿eh?
Yo no creo que en meses esto esté arreglado,
porque con la que nos cae ahora, si hay elecciones,
no va a hacer nada de esto.
Espero que sí, que en realidad sea bien,
que se acabe de aprobar
y que Tarragona pueda empezar ya otra vez a subir un poquito para arriba.
Ya el compromiso, n'ha d'haverdido,
de la Generalitat de aprobarlo abans de que se acabe aquest año.
Es un compromiso, ¿eh?
Jorge, en el vostro caso,
¿qué preveía el PON a la zona de Casas Baratas?
Bueno, había que tirarlas
y van a construir 400 viviendas.
I van a tirarlas
y había que construir 400 viviendas.
Es decir, blocs, ¿no?
El antes y el después está cuando
nos dieron del Ayuntamiento la carpeta
con el nuevo proyecto,
que ahora van a aprobar
o cuando lo aprueben,
si es antes de que acabe el año,
y a partir de que nos dieron aquello,
si no ha habido cambios,
que yo supongo que no los ha habido,
pues bueno,
para mí el después fue
cuando nos quedamos convencidos
o bastante convencidos
de que no nos iban a tirar abajo.
Por lo demás,
después de que ha pasado este tiempo,
que para mí ya está solucionado,
supongo que cuando aprueben el PUNO
nos encontraremos
que han hecho alguna rectificación.
Yo me quedo con la impotencia
que sentimos al principio
de que parecía como si pudieran
hacer lo que quisieran,
sin que tuviéramos derecho a nada,
en realidad a nada.
Por suerte que hubo elecciones,
cambió el Gobierno,
el Ayuntamiento, quiero decir,
y bueno,
fueron más receptivos
a nuestro punto de vista,
pero si no llega a haber elecciones
y si no llega a haber crisis,
quizás,
porque la crisis me pregunto
hasta qué punto
no les ha detenido también.
Sobre todo la impotencia
ante los políticos,
ante determinados políticos
o movimientos
que inician los políticos
y gracias a la crisis,
creo yo.
Santiago,
él hablaba de reuniones,
¿cuántas reuniones
vau arribar a hacer?
¿Por qué van ser...?
No lo sé,
pero primero las de cada sector,
después también hablaba
con la coordinadora,
a presentar las alegaciones,
van ser unos años
muy intensos,
¿no?
Sí, sí,
evidentemente,
va ser un temps
d'una activitat frenética
que podría después,
donc,
s'ha diluït
donada la confianza
que ens van donar
els polítics
en què tot es canviava,
¿no?
Va ser,
totes aquellas reunions
i tota aquella situació
va ser conseqüència
de la por,
és a dir,
de l'imprevist,
de trobar-te
amb aquesta situació
que es posaven ara aquí
i que d'una manera o altra
tots la van viure
amb la mateixa mesura.
Tots la van viure
amb la mateixa mesura
i que tornem a recordar
que afectava
a 4.500 famílies
de la ciutat.
És a dir,
no era allò de dir
d'efecte 22
o d'efecte 17
o d'efecte en un bloc,
que tot i ser greu,
és una unitat,
sinó que estava afectant
a diverses parts
de la ciutat
tan
tan
tan
desparramades
com podia ser
això,
l'Avinguda d'Andorra,
les cases barates
o la muntanyeta de Sant Pere
o Torreforte
o el que era
la zona del Miracle
o el que era
la zona del Teatre Romà.
És a dir,
a tota la ciutat
ens trobàvem
amb què hi havia
afectats
per aquesta nova situació
que plantejava el Pum,
no?
I que aquesta nova situació
que plantejava el Pum
en alguna manera
és allò
a terra
i taula rasa
i comencem de nou,
però sense donar-te
aclaracions
de com aquest nou seria,
aquesta situació nova seria.
Clar,
tot això
va donar com a resultat
això,
inquietuds,
que aquestes inquietuds
es traslladaven
amb preguntes
i que es traslladaven
amb voluntat
de fer alguna cosa.
Aquí vam venir
de tot el tema
de les al·legacions
i juntament amb això
naturalment
totes les reunions
per tirar endavant.
També va haver-hi
recordar molt
que ens ha portat
de la Sancre
també alguna plataforma
que exigia
la retirada
completa
del Pum.
Va ser un procés
que hi van intervenir
molts sectors
i que es va anar
estant en com
una taca d'oli
perquè al principi
suposo que ho sentíeu
més sols,
al començament
quan un cop
us entereu
pràcticament
per atzar
perquè és veritat
que el casal
estarà a ser expropiada
ho sentiu una mica sols
imagino al començament
però després ja aneu
teixint
aquesta coordinadora
estigui una mica
tots a la mà
clar, jo em penso
que cada un de nosaltres
o cada grup
nostre
va rebre la notícia
diríem
amb un tempus
diferenciat
en cada
un dels indrets
les coses
van anar
coneguent
amb una
diríem
amb unes
dades
diferents
o amb unes
dades diferents
jo recordo
en aquella època
que no ho sé
tota aquesta zona
que estava al voltant
del cort anglès
d'una manera o altra
ja tenia una por
significada
per l'avinguda
per el que podia significar
diríem
de canvis
aquella avinguda
però hi havia altres zones
de la ciutat
en les quals pensaven
que aquesta situació
que allí l'entenien
que es donés
doncs en altres zones
de la ciutat
els costava d'entendre
que allò els hagués
d'afectar a ells
o pensaven que allò
no els afectaria a ells
el resultat final
va ser aquest
que no era una situació
d'un indret concret
sinó que era
de tot el territori
del municipi
i en aquest territori
del municipi
doncs està clar
les notícies
van anar rebent
amb compte gotes
en funció
a les necessitats
que es donaven
en determinats moments
a cada un d'aquests indrets
i els de la muntanya
de Sant Pere
i Sant Pau
doncs ho van saber
en un moment
i els de Torrefort
ho van saber
en un altre moment
perquè una veïna
va anar a demanar
permís per obres
per canviar la cuina
i així
ens vam anar trobant
tots plegats
vull dir
jo penso que
no va ser
una situació
que
se'ns posés
en coneixement
d'una forma simultània
a tots a l'hora
en el mateix moment
sinó que de manera
diríem casual
i en molts casos
doncs
naturalment progressiva
doncs vam anar
vam anar
col·legent
Jacinto
o Jorge
bueno
nosotros
cuando nos enteramos
si claro
al principio
te sientes solo
ya como particular
y luego como comunidad
y luego
lo que decías tú
de que se fue tejiendo
la plataforma
a la que pertenecía
o de que la cual
era portavoz
del señor Blanco
nosotros no quisimos
juntarnos
con nadie más
porque pensábamos
que nuestro caso
era un poco especial
porque aspirábamos
a que nos
reconocieran
como patrimonio
de Cataluña
porque las casas baratas
se construyeron
con la segunda república
y bueno
teníamos unas aspiraciones
supongo
que en algún momento
recuerdo
que se nos acusó
de Nadal
creo
el exalcalde Nadal
o alguien
de su
de su ayuntamiento
nos acusaron
de que queríamos
lo que queríamos
es que nos pagaran más
por nuestras casas
que claro
sin duda
pero es que
lo que no queríamos
era irnos
de nuestras casas
no había un afán
especulativo
en negarse
al PUM
en cualquier caso
no sé
nosotros fuimos
un poco
a solas
la verdad
no porque no nos lo propusieran
que nos propusieron
de juntarnos
el señor Blanco
varias veces
y siempre nos invitó
a sus reuniones
y tal
pero nosotros
quisimos ir
por nuestra cuenta
la verdad
no nos
no formamos
parte de ese entramado
que se formó
y habéis conseguido
esto que comentabas
dignificar la zona
conseguir una catalogación

estábamos catalogados
con una denominación
que ahora no recuerdo
cómo se llama
que era
a documentar
para destruir
estábamos
o sea
había que
encontrar toda la documentación
posible
de cómo se crearon
las casas baratas
y a continuación
se podía ya tirar
abajo las casas baratas
a partir de
el ayuntamiento
del señor Ballesteros
nos han dado
otra catalogación
que es la misma
que tenía en aquel momento
las casas
de la Salle
las que están delante
del sagrado corazón
del colegio
y nos han dado
la misma catalogación
que tenían ellos
que era
es como una especie
de impas
para ser catalogado
como patrimonio
de Cataluña
Jacinto
nosotros
nosotros nos enteramos
del PON
pues que estaba ya casi
pues unos días
faltaban
para que se aprobase
pero así
pero
descaradamente
nadie nos avisó
de nada
y yo por aquellos
entonces
casi todos los días
estaba en el ayuntamiento
y con el señor Nadal
con el señor Jordi Sendra
que decía
que era un amigo mío
nunca me dijeron nada
nunca me dijeron nada
y me enteré
por las casas baratas
porque un
no sé si fue usted
o un vecino suyo
pidió permiso
para hacer una reforma
o algo
en las casas baratas
yo acababa de tirar
mi casa
y cuando fue al ayuntamiento
le dijeron
no, no
no te podemos dar el permiso
porque estas casas
van
esto van de abajo
no, no
me lo dieron el permiso
o se lo dieron
me lo dieron
y a continuación
me querían
exactamente
y entonces
ya
alguien
un vecino mío
vino a decírmelo
yo ya
bueno
si me puse en contacto
con él
o con otro
de las casas baratas
y me fui
directamente
al ayuntamiento
hice que
el señor Nadal
fuese a la asociación
al tercer día
de enterarme
ya estaba por la tarde
que tuvo valores
porque allí fueron
de las casas baratas
de Covadonga
República Argentina
toda la avenida
Andorra
bueno
allí
estaba la asociación
que no se cogía
le echó valores
porque yo que digo
aquí se lo come
y no lo vendió
el señor Nadal
como que nos hacía
un favor
pero así de verdad
que iban a tirar
todo aquello
que tal
que nos iban a hacer
unos bloques
más allá
de las casas baratas
al lado de la carretera
unos bloques nuevos
que nos iban a cambiar
nuestro piso
por
por aquellos pisos
bueno
vendiéndolo
y eso no era la realidad
la realidad
era que nos lo expropiaban
que perdíamos
el bloque
nuestro
tenía 30 años
perdíamos
el 30%
ya del valor
del terreno
un 1%
por año
luego
el precio
de expropiación
y luego
parte del terreno
había que darlo gratis
porque era para un parque
de la ciudad
para un beneficio
de la ciudad
es decir que a nosotros
a mí me darían
unos 60.000 o 70.000 euros
hace 5 años
yo tengo un piso
de 100 metros cuadrados
y muy guapos
porque esos pisos
son guapos
y yo decía
bueno
y ya estaba
jubilado
y bueno
yo qué hago
pero yo qué hago
con 60.000 euros
que me da este hombre
él no
él lo vendía
dado en otro piso
¿cómo
es decir
cómo lo vivís
a nivel emocional?
uff
claro
porque aquí
aquí están parlando
de papel
están parlando
en fin
es que a nivel emocional
yo personalmente
hombre
tenía mi preocupación
pero no me lo tomé
como otros vecinos
mayores que yo
que pasaron enfermedades
pasaron enfermedades
personas mayores
lo pasaron muy mal
muy mal
llorando
pero bueno
pero qué hacemos
lo pasamos muy mal
esto fue
esto fue bueno
algo no sé
algo
que no tiene nombre
porque además fue atradición
porque el ayuntamiento
tiene que haber avisado
a todos los afectados
sacarlo en el periódico
sacarlo en la radio
sacarlo en la televisión
se va a hacer esto
se va a hacer esto
por esto
por esto
y por esto
esto fue con atradición
cuando nos enteramos
ya estaba todo preparado
yo lo que no entiendo
es que
nos expropiaban
y siempre se expropia
por el bien general
y es una cosa
que no entiendo
que el bien general
pueda ser el perjuicio
de unos cuantos
no tendría que ser
si hay que expropiar
habría que mirar
el beneficio
de esos
por lo menos
porque si no
ya no es un bien general
cuando hay
cuatro mil y pico personas
que resultan muy perjudicadas
y hubiéramos resultado
perjudicados
si nos llegan a expropiar
a ellos
dice que le daban
sesenta mil euros
en mi caso
de Cielmetro
unos sesenta mil euros
¿en las casas separadas
cuando nos daban?
ah bueno
fue una reunión
bastante interesante
con el señor Nadal
en el ayuntamiento
creo que vosotros
también estabais
que primero
nos empezó ofreciendo
un ático
yo le dije
que a nosotros
nos parecía
francamente
muy poco
por lo que valían
nuestras casas
es que
en nuestras casas
quizá desde fuera
no lo parezcan
pero hay gente
que se ha hecho
unas pedazos de casas
con dos plantas
por dentro de la mar de bien
super modernas
originales
bonitas
bueno pues dos áticos
no tuvo ningún problema
en decirnos
bueno uno no
dos
le dije mira
de verdad
no
tres áticos
no mira
es que queremos
un chalet
como nuestro
que nos gustan nuestras casas
os hago una urbanización
para vosotros
no era serio
no era serio
que el señor Nadal
ya había perdido
la alcaldía
como me podía ofrecer
un chalet
en una urbanización
a cinco minutos
de Tarragona
creo que estuvo
lleno de despropósitos
y que estaba ya
ofreciendo
lo que no podía ofrecer
Santiago
avui anireu
al plenari
vosotros a la tarda

naturalmente
l'acte es important
y traurem el cap
y algunos de nosotros
estaremos presentes
avui
más que nada
por el simbolismo
que esto comporta
y intentando
o esperando
con la esperanza
que todo esto
veritablemente
acabo algún día
es una mica
el deseo
que tenemos
todos plegados
entonces
hoy hemos volgut
recordar
aquí a Tarragona Rádio
porque
lo vivimos también
nosotros
desde la otra
parte
se informan
del que estaba
pasando
también
las reuniones
que recordemos
eso
entonces
fiel balanza
después de cada reunión
y una otra vez
y una otra vez
y una otra reunión
y van a ser
muchas
y finalmente
creo que
va a llegar
una solución
positiva
por todo
por todos
por todos los afectados
quisiera
quisiera hacer un inciso
ahora que dices eso
nos sentimos muy solos
pero cuando los medios
empezaron a preocuparse
por nosotros
cuando Mest Tarragona
o el PUN
o vosotros
o no recuerdo
que otros medios
empezaron a preocuparse
y vinieron a preguntarnos
y a entrevistarnos
yo creo que empezamos
a sentirnos un poco
más respaldados
porque pienso
que la opinión pública
estaba con nosotros
y
el hecho de que
trascendiera
al resto de la ciudad
nos hizo sentirnos
al menos
un poco
más apoyados
es verdad
esto que estás diciendo
es una
es una de las ventajas
que vamos a tener nosotros
es a decir
de una manera o otra
la opinión pública
en un espacio
de tiempo
pero muy cort
y gracias a todos
los medios
y a vosotros
y todo
se van decantando
de cara
a la nuestra causa
estar en contra
de aquella situación
y eso
evidentemente
va a ser
gracias a la atención
que vosotros
nos vau estar donando
vosotros en general
tots plegats
generalmente
los medios de la ciudad
más
pero hasta
los medios nacionales
es decir que no
feíamos la nuestra feina
es decir que
era explicarlo
en definitiva
a los oyentes

lo que pasa es que
tot i si que en la feina
de informar
hay a veces
que el poder
tiene muchos recursos
para condicionar
esta información
y hasta
y todo
algunas veces
para evitarla
y por una serie
de circunstancias
no va a ser el caso
senyos
gracias
por venir
Jorge Rodríguez
gracias
gracias
haciendo pico
muchas gracias
y Santiago Blanco
gracias
y que vagi muy bien
la tarde
al plenari
muy bien
muchas gracias
dos cuartos y tres minuts
una petita pausa
y de seguida os expliquemos
cómo se hace un sondeo
electoral
el matí de Tarragona
r пр안
y
suscríbete