logo

Arxiu/ARXIU 2012/JA TARDES 2012/


Transcribed podcasts: 436
Time transcribed: 6d 19h 32m 34s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Fins demà!
Fins demà!
Aquest divendres, dia 4, demà mateix a les 10 de la nit i a prou d'entrada de 5 euros, ens arriben per una banda els Docs in Low i per l'altra els Despeinados.
I per parlar d'espeinados ens han posat en contacte amb un dels seus components, amb el Miguel, la bateria, això que està sonant a fons, que fa tac, tac, tac, és ell, el Miguel.
Miguel, bona tarda, buenas tardes.
Hola, buenas tardes.
Pues que ya te tenemos aquí, no sé si decirte directamente buenos días, ¿no?
Sí, sí, hay que decir buenos días, ¿no?
Hay que decir siempre, ¿no? Buenos días, ya que sea por la mañana, por la tarde o por la noche, buenos días, pero has tenido un buen día.
Sí, sí, sí, hoy sí, la verdad, mucho trabajo, o sea que es buen día, es un buen día.
Sí, sí, fantástico. Hace ya 12 años, calculo más o menos, que estáis ahí en la carretera, que estáis dando guerra como despeinados, ¿y cómo estáis?
Pues bien, ahora mismo estamos muy contentos y con muchas ganas de seguir dando conciertos y nada, hemos tenido algunas experiencias muy buenas este último mes, en un festival en Cádiz hemos quedado en segundo puesto y muy contentos, la verdad, y fue una fiesta genial y nada, esperando repetirlo en Tarragona este viernes.
Hombre, pues sí, ¿no? Y además es que es mañana mismo ya.
Sí, sí, ya mañana, mañana.
¿Ya estáis viniendo para acá ya o todavía, cómo tenéis el planning para mañana? ¿A qué hora salís de casa para venir para acá?
Pues vamos en dos tandas, digamos, vamos un coche creo que saldrá sobre las cuatro de la tarde más o menos, o sea que vamos con poco tiempo realmente para la prueba y los demás salimos sobre las cinco más o menos.
Sí, porque despeinados calculo uno, dos, tres, cuatro, cinco, unos, ¿sois seis o siete, no?
Somos siete, sí, sí, ya llevamos un tiempo siendo siete, llevamos un nuevo trompeta, Carlos, Vizcaíno y nada, trompeta, trombón, guitarra, otra guitarra, bajo, batería y voz.
¿Sabes por qué te lo pregunto esto de que soy siete? No sé si es la primera vez que despeinados aterrizan a la vaquería.
Sí, sí, es la primera vez que vamos por allí.
Yo porque lo que es el escenario de la vaquería es coquetuelo, ¿eh?
Sí, ¿no? Estaremos pegaditos. Bueno, está bien, está bien.
Sí, sí, sí. Habrá un calor humano ahí.
Exacto, exacto, exacto. Nos gusta, nos gusta. Y luego que esté cerca el público, que eso es lo que nos gusta llamar, no vuelve locos, que estén ahí cerquita y nada, eso es lo mejor.
Y si no, mira, tenemos la alternativa. Unos arriba, otros abajo.
Exacto, no sería la primera vez.
Y depende de cómo va chuchando a la gente, ¿no?
Exacto, esa sería la primera vez. Ya te digo que el cantante Jaime es muy de bajar al público, de hacer una conga, de bailar, lo que dé de largo el cable, pues la verdad.
O sea, pues entonces no le damos un inalámbrico, que se nos pierde por la vaquería, ¿eh? Se nos pierde.
Exacto, exacto. Podría salir del bar y aparecer en otro unos días después.
¿Te imaginas?
Tampoco sería la primera vez, creo.
¿Dónde está? ¿Qué dices? ¿Os ha pasado? No, hombre, no me lo dices de broma.
No, así no, pero hombre, después de haber acabado el concierto, sí, sí.
Ah, eso ya es otra cosa, eso ya es otra cosa.
Claro, claro.
Eso es otro cantar, eso es otra cosa diferente.
Pues eso que os tenemos presentado un nuevo trabajo discográfico que se llama Buenos Días y que, por lo que me estás explicando, va bastante bien, ¿no?
Sí, sí, sí.
Diez canciones que están petando ahí y seguramente, claro, también un poquito de lo que ya teníais de atrás, ¿no?
Sí, claro, sí. Hay algunos temas que vienen de años atrás ya, tienen algunos seis o siete años y luego hay varios temas nuevos.
Lo que pasa es que, claro, no paras de componer y de ensayar y van saliendo temas nuevos, ya tenemos para otro disco.
Lo que pasa es que todavía no, claro, no está ni rodado este y ya te están saliendo temas nuevos y, claro, estás loco por tocarlos en directo, que es lo que pasa.
Claro, para hacer el estreno, ¿no?
Claro, claro, tiene muchas ganas. Lo que pasa es que también al público le tiene que dar un poquito lo que han oído en el disco y, nada, defenderlo en directo, que en realidad mola más incluso que el disco.
Está genial, pero en directo tiene otro feeling que la gente no suele gustar más.
Es lo que decíamos antes de lo del calor humano encima del escenario, ¿no? Si arriba en el escenario se nota el buen rollo, yo creo que eso ya se coge la sangre, ¿no?
La gente también se apunta, ¿no?
Sí, sí, sí. Es que además es eso. Hemos llegado a veces a escenarios que la gente está más fría y no tocas tampoco tan a gusto, pero en cuanto la gente se empieza a mover un poquito y ves que le gusta, que sonríe, ya te empiezas a subir, te creces, te creces y sale un concierto redondo.
Hombre, es que canciones como, por ejemplo, Colócate, que estamos sintiendo de fondo, no es para quedarse como en blanco, ¿no?
No, es para bailar.
Por eso te lo digo.
Hacemos rock, pero para bailar y para que la gente se divierta y se vuelva un poco loca, sí.
Y para que salte y para que, sobre todo, pero que se lo pase bien.
Claro, claro, exacto.
Y para eso venimos, ¿no? Lo despeinamos.
Exacto, exacto.
Para hacerlo y para que, y como muestra de botón, tenéis esa página de internet que yo tengo que decirte que os felicito.
Gracias.
Porque está muy bien trabajada.
Además, os recomiendo, cuando entráis en lo de la historia, que todavía siguen escribiéndola, está esa pluma.
Sí.
Ese libro que parece hecho de ahora, pero que no, que tiene sus añitos, ¿no?
Y que va pasando hoja y que seguís escribiendo, espero, por muchos años, ¿no?
Claro, claro, está animado y eso no para de escribirse porque cada dos por tres hay algo importante que poner, ¿no?
Y que se sigue moviendo y, bueno, pues eso, así está la historia en movimiento.
Sí.
Y cada día esperemos con mucho tiempo.
Por cierto, ¿quién es el que se encarga de escribirlo?
De la página web.
Exacto, ¿quién es el que se encarga de continuar escribiendo?
Pues, curiosamente, yo también.
¿Qué dices?
Ese es tú.
Que han tocado huesos, sí, sí, sí.
Pues, mira, pues felicidades, Miguel, por la parte que toca, porque está muy bien, ¿eh?
Está muy bien, muy bien.
Yo un poco lo plasmo, ¿no?
Luego la historia y las anécdotas, los sacerdillos, eso es un poco entre todos.
Pero me toca a mí luego recopilar un poquito.
Por cierto, que el último apunte que nos pones, del 2012, nos dices que habéis estado grabando el videoclip de la canción tan pronto.
Sí.
Y que continuéis con más conciertos, con más música y que lo que convenga, ¿no?
Sí, sí, claro. Estamos toda la que cae. Estamos intentando siempre, pues, un poco, poner un poco en movimiento la música que estamos trabajando.
Sí.
Pues, que se le dé un poco de salida en algún medio, para algún spot, algún anuncio.
Y luego el videoclip de tan pronto está ya toda la preproducción hecha. Tenemos el guión, localizaciones, hemos comprado focos y todo.
Y lo más difícil de todo es reunir tiempo para que todos nos podamos reunir y poder trabajar todos, pues, mínimo un fin de semana juntos.
Que parece una tontería, pero es difícil para siete personas que cada uno tiene un trabajo.
Tenemos alguno que está un poco fuera y tal. Y entonces, cuesta, cuesta. Lo más complicado es reunirnos a todos. Pero ganas e ideas, vamos.
No os faltan, ¿no?
Exacto.
Y, por cierto, ¿cómo lo hacéis, Miguel? Porque, claro, es lo que decíamos, siete personas, siete personas con cada uno con su inquietud, con sus obligaciones, tanto familiares como laborales.
Y, claro, todo eso se ha de relacionar y se ha de quedar para un día al menos determinado para decir, este vínculo no se rompe, este día tenemos que ensayar porque algo tiene que salir, ¿no?
Claro, claro, claro, sí. Es complicado, pero, bueno, siempre se consigue algún día, alguno da el brazo a torcer y, oye, pues, vamos a esta hora.
Es que uno sale de tarde de trabajar, otro está estudiando algo y tiene que salir también tarde.
Y, al final, siempre alguien da su brazo a torcer y siempre se hace un poco en común y algo de tiempo saca, siempre.
Y, por cierto, dime, perdona.
No, no, y luego para los conciertos a veces también cuesta, pero también conseguimos reunirnos.
Ahí ya vas con más ganas y muchas veces se tienen que, pues, tienes que renunciar a otras cosas para dedicarte a esto, que es lo que más te gusta reunirnos.
Claro, y seguramente que también, yo no sé, pero si, claro, los conciertos intentáis más o menos que estén cerca de casa, por aquello de los kilómetros, por aquello de...
Pero si hay alguno fuera que, oye, que tampoco se dice que no, ¿no?
Claro, no, no, ya te digo, el último festival, este que te comentaba, fue en un pueblo de Cádiz y a Cádiz nos fuimos, montamos en la furgoneta en el coche, nos hicimos ocho horas, Jaime condujo la furgoneta grande y fue por la noche, o sea que estuvo sin dormir, dio el concierto, luego se echó dos horas a dormir y a la mañana siguiente otra vez para Valencia, otras ocho horas de viaje, o sea que...
Pero encantadísimos, ¿eh? Que salga con gusto no pica.
Yo te iba a decir, Jaime, yo lo veo un showman encima del escenario, ¿es así?
Sí, sí, sí.
¿Se cambia totalmente? ¿Es como si le hubieran cambiado el cerebro?
Que dices, pero Jaime, a ver, por favor, por favor, ¿dónde está?
Está un poco loco, está un poco loco ya de por sí, entonces una vez se sube solo el reflejo un poco de su subconsciente, sale ahí, se libera y sale toda la fuerza y toda la energía que tiene, que es mucha, desde luego.
Y que no cambie, ¿eh?
Sí, sí, sí, sí, sí, sí.
Que tiene que despeinarnos, bueno, muchísimos años, ¿eh?
Exacto, exacto, sí que sí, de verdad.
Por cierto, así que es una pregunta que se habrán dicho muchas veces.
Pero esto de despeinados, ¿qué va? ¿Que vosotros sois de los de salir de la cama corriendo y ahí donde vaya?
Sí, era, bueno, era un poco realmente, empezó todo porque el bajista, Jabo, y su hermano, Paco, que estaba antes en el grupo antes, guitarra, solista, se empezaron a quedar calvos más o menos a unos tres o cuatro años.
Entonces, pues a partir de ahí dijeron, no, ya, nos tenemos que llamar a algo en coña con esto, tal. Y Pedro también le empezó a clarear.
Un poco todos iban ya para abajo, ¿no? Y dijeron, pues mira, despeinados con la broma de que nos estamos quedando un poco calvos y tal.
Y con la tontería al final ahí. Luego tiene muchas interpretaciones y cada uno lo puede ver por muchas cosas, ¿no?
También decimos que las cosas más divertidas de la vida siempre te despeinan, que decía, creo que era Kino, de Mafalda.
Y, bueno, pues cosas así, un poco, eso, un poco volverte loco, desmelenarte, un poquito eso.
Y luego, para acabar de rizar el rizo, nunca mejor dicho, vuestro email es notepeines.gmail.com.
Exacto, exacto.
Que yo dices, ala, vamos a acabar de rematar la historia, ¿no?
Claro, claro, tiene que ir todo un poco en la línea. Ahí nos pueden contactar, todos los fans y nada, lo que quieran.
Y después, además, también tenéis la página en Twitter, en Facebook, estáis también en YouTube, bueno.
Claro, intentamos eso, mantener en contacto todo lo que se pueda. Y vídeos intentamos, bueno, yo creo que seremos uno de los grupos que más vídeos tiene en YouTube, probablemente.
Pues nada, hay que siga, ¿no? Hay que siga la fiesta, hay que siga la presentación de estos buenos días.
Que, por cierto, claro, lo que decía, este buenos días todavía está calentito porque es del año pasado.
Sí, de junio, más de junio, sí.
Exacto, todavía se está moviendo. O sea, que como aquí que dicen, todavía no tiene un añito, que ya estás ahí creando y haciendo nuevas canciones.
Eso quiere decir que tal vez de aquí a menos de un año tengamos la oportunidad de volver a presentar un álbum nuevo de Despeinados, tal y como vais, como a esa máquina tan potente.
Sí, esa es la idea, esa es la idea. Queríamos entrar a grabar ahora, pues, para septiembre, octubre. Esa es la idea.
Todavía creo que no se lo hemos comentado en serio siquiera al productor, pero bueno, en principio esa es la idea.
No se lo creerá. Anda, que vosotros vais de coña, que siempre lo estáis de coña.
De hecho, se lo tenemos que empezar a decir ya para que nos guarde un hueco y empecemos ahí en septiembre, octubre, si queremos empezar ya a grabar nuevos temas, porque tenemos ya muchos.
Y es que nos gustan más aún de lo que teníamos antes, o sea que...
Y se va a poder ver, en la baquería mañana se va a poder ver algunos de esos temas, por lo menos dos o tres nuevos que no ha escuchado la gente y que, vamos, son un cañonazo.
Nos haréis ese regalo para nosotros aquí en Tarragona.
Sí, sí, sí, sí. Va a enamorar mucho, es verdad.
Pues por la parte que toca, muchísimas gracias.
Pues muchas gracias a vosotros.
Miguel, que recordamos que estaréis mañana mismo en Tarragona a partir de las 10.
Exacto.
El precio de entrada es de 5 euros, yo creo que es simbólico, es muy simbólico, que podrán pasárselo muy, pero que muy bien, que harán un repaso de ese trabajo discográfico que se llama Buenos Días,
pero que también harán aquello, un guiño hacia las canciones que ya conocemos de Despeinados y que nada, os esperamos que vamos a abrir ya las puertas de Tarragona para que mañana no tengáis ningún problema.
Pues ahí entraremos directamente.
Cuidado con la carretera, ¿eh?
Claro que sí, iremos despatito.
Un besazo muy gordo.
Un besazo, gracias.
Hasta mañana.
No, no, no, no, no, no.
Hoy desayuno a la orilla del desamor y dame saliva para limpiar el dolor.
Siempre fui un paso atrás de ti, guiado sin remedio en tu infierno de amor.
Siempre fui un paso atrás de ti, guiado sin remedio en tu infierno de amor.