This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
I a poc a poc van desfilant pels nostres estudis els convidats
que avui protagonitzen el matí de Tarragona Ràdio.
Mireu el dissabte, aquest dissabte, el cafè del Metropol
acollirà a dos quarts de vuit del vespre
la presentació del llibre Vitamines per al Cerebro
de l'autora tarragonina Begoña Cebrian.
Sota aquest títol s'hi amaga tota una sèrie de propostes
que de seguida ens explicarà la seva autora.
Begoña Cebrian, molt bon dia.
Molt bon dia.
El títol és aquest, Vitamines per al Cerebro.
Exacto.
Clar, el títol no ens defineix massa cosa de moment.
O sí.
O sí, ahí, ahí, ahí, porque ahora...
Però clar, pot anar-se'n cap a moltes vessants.
On ho dirigim, això?
Pues mira, lo podemos dirigir primero a...
A ver, la palabra vitamina a todos nos sugiere un incremento de química, ¿no?
De química en el cuerpo que nos hace sentir mejor o más vivos o más fuertes en según qué aspectos.
Entonces, aquí lo que hay es vitamina existencial.
Que eso también es química, ¿eh?
Porque es un libro hecho con mucha paciencia porque son...
A ver, hay relatos con humor negro, hay pensamientos...
Bueno, la gente le llama aforismos, pero a mí me gusta llamarlo esencia.
Y bueno, es todo unos trozos de vida que se han ido acumulando
y lo presento para compartir, pues esto, ¿no?
Lo que mis ojos han visto y han sentido durante estos trece años.
¿Cuál es el objetivo principal?
Es decir, ¿dónde tiene que incidir esta vitamina del cerebro?
A la persona que lea, a las personas que leamos este libro.
Pues mira, el... a ver, también en...
También en... o sea, dentro de las vitaminas para el cerebro está la composición.
Y la composición es el silencio, concentración, parar la voz del ayayay, las quejas, los lamentos...
Entonces, te lleva a ver...
Hay gente que me ha dicho que le dan calma, otras personas incluso me han dicho que les ha podido frustrar
porque hay trozos que rayan la abstracción.
O sea, que... que es actuar en unas partes del cerebro que no solemos trabajar.
¿El libro va dirigido a todo el mundo? Es decir, ¿todo el mundo lo puede leer?
Sí, sí, porque... mira, uno de los retos que yo me propuse
era quitar todo término filosófico o complicado.
Con lo cual, aparte de usar un lenguaje lógico y sintético, he usado el lenguaje de calle.
Es decir, que no hace falta ser un experto, un erudito en el tema para entender el libro, ¿no?
Para nada. O sea, lo han leído... vale... o sea, tengo madrinas literarias...
O sea, durante este tiempo me ha acompañado gente.
Y desde una catedrática de filología que, bueno, tardó bastante en comprender, por ejemplo, un relato,
hasta gente que dejó el colegio en octavo DGB.
O sea, que no hace falta tener ni cultura ni preparación.
Tú dices o te defines a ti misma como una creativa polifacética.
¡Ay!
Y que, de hecho, utilizas el silencio como tu fuente, esa conexión interna que te permite expresarte con letras y con colores.
Pero, exactamente, ¿qué es lo que expresas? Es decir, ¿qué partes de tu vida?
Porque al fin y al cabo me imagino que muchos trozos, muchos de esos pedazos de ese libro contarán historias intrínsecas de tu vida, ¿no?
Sí, sí. Y, bueno, también, o sea, este libro también lo califico de experimental porque como autora polifacética y creativa me cogió una etapa donde quería experimentar el silencio.
Entonces, desde el silencio, que es un lugar interno, incluso, o sea, no solo es del cerebro, también es físico, o sea, es parar todo aquello que te altera, ¿no?
Todo ruido que te impide la concentración. Y esta es la parte más interesante del contenido, quizás, que nace no a partir de lo ya creado, sino del silencio.
Y desde ese punto, a ver, me da igual usar palabras, colores, y hay veces que hasta sueno. O cocino. O sea, es un punto donde no hay nada que decir. Uno está.
Y ese silencio, ¿cómo se ha plasmado en ese libro? ¿Qué te ha aportado para escribir ese libro?
A ver, el silencio. Es que es una palabra muy fuerte y muy mágica también.
Pues mira, el silencio, primero, me ha exigido abandonar, pues esto desde los medios de comunicación.
Estuve casi 11 años sin tele, ni radio, ni internet, apartada absolutamente de...
Tiene que ser difícil, ¿eh? Porque nosotros aquí en la radio somos muy enemigos del silencio.
Ahí, ahí, ahí.
Por definición. Es decir, para nosotros un silencio es una tortura, ¿no?
Cuando nos quedamos en silencio, todo se queda en silencio, ¿no? En la radio nunca se queda en silencio.
Entonces, quiero también que nos expliques eso para contrarrestar, es decir, para tener tu visión.
De acuerdo, porque, a ver, el silencio de lo que he experimentado tiene dos caras.
Una, el mudo, que ese es incómodo, que ese es vacío, que se asusta, que ese, pues esto te hace sentirte como un poco perdido.
Y luego está el silencio de la comprensión. Y es ahí donde he plasmado todo lo que poco a poco iba comprendiendo,
comprendiendo desde ese punto de, pues esto, de, no sé, pues esto de esencia, ¿no?
De decir, ostras, que esto es verdad, que esto es así, que...
El... Para enfrentarte a ese silencio, porque hay silencios que realmente son incómodos.
No sé si a ti eso en un principio, en un primer momento te pasó. Es decir, el silencio te generaba cierta incomodidad, ¿o no?
Mucha, mucha, muchísima. O sea, a ver, como... Mira, el día que mandé imprimir este libro, miré para atrás y se me cayeron las lágrimas, ¿eh?
Y dije, he roto aguas. Pero he roto aguas de, o sea, de todo lo que... O sea, los años con las experiencias que he tenido.
Los, pues esto, los vacíos, los miedos, el aislamiento... Ahora, contenta con el fruto. Muy contenta.
De esos vacíos, de esos miedos, de esas experiencias, nos hablas en tu libro. ¿Cómo crees que eso... Esas... Pues, por repetir, ¿eh?
Pero esos vacíos, esos miedos, esas experiencias, ¿pueden ayudar al lector?
Pues mira, ayudan. Primero, porque... ¿Quién no los ha sentido? Y como digo yo, aunque sean vacíos y haya angustia, se llenan.
O sea, que simplemente no hay que tenerles... No hay que huir de ellos. También hay que saber dejar que entren.
Porque ese espacio en donde no hay actividad o donde no hay una intención, ahí es donde hay magia.
Pero para mí, para ti y para todos. Es esa magia, ya te digo, que es comprender. Y eso es precioso.
Tal vez vivimos con demasiado ruido alrededor en la sociedad de hoy en día.
Mira, una mecena de Madrid que, bueno, que me ayudó a financiar el libro, fue lo que más le llamó la atención.
Porque me dijo, ¿cómo hablas de silencio en un mundo de ruido?
Una sociedad donde tenemos tanto y tanto ruido, tantos estímulos a nivel...
Porque hablamos de silencio a nivel auditivo, pero de ese silencio físico que tú nos comentabas antes, ¿no?
Sí, sí, exacto. Pues sí, mira, a cada uno por vocación le toca algo, ¿no?
A mí me ha tocado esto y compartirlo.
Y yo invito al silencio. O sea, invito porque si uno pasa, que son segundos, a veces, los ratos esos de decir dónde estoy, llega a unos lugares que son nuevos, que son experimentales, que te permiten ver diferentes ángulos de una misma situación, de una misma cosa.
Y te ayudan a pensar. Pero, como digo yo, para pensar hay que estar quieto, no parado. No significa que no hagas nada y que, lo que digo, no es esa cosa muda y hierva. No. Hay fruto. Hay...
Además, ese pararse a pensar, ese pequeño silencio, esos... A veces, a lo mejor, son segundos de silencio, minutos o años, como en tu caso, o días, ¿no?
Sí.
¿Pueden ayudar también a la persona que lee tus experiencias a incluso a sentirse mejor, a encarar las cosas de otro modo?
Ah, mira, otra buena pregunta. Porque este libro, ya te digo, como ha sido experimental, largo y compartido, lo he dejado incluso a personas con ingresos.
Ingresos psiquiátricos. Que la enfermedad psiquiátrica es la reina del ruido. O sea, es cuando ya el ruido te puede y te enferma.
Y me han dado las gracias porque me han dicho... Primero, veía a una persona que sabía de lo que hablaba. Y segundo, al final encontraba la calma y la paz a donde se llega cuando lo has parado.
El ruido, ¿eh? Me refiero.
Exactamente.
Con lo cual, pues sí, sí que llega, sí.
Además, ese libro, aparte de aportarte muchas cosas, Begoña, te ha aportado también, más a nivel anecdótico, quizás, pero te ha aportado el tema de meterte de lleno en el mundo de internet, de la informática, donde también hay mucho ruido, es verdad.
Sí, sí, sí.
Porque en principio parece que no, que es todo como muy silencioso, pero no, también hay muchísimo ruido, demasiado incluso a veces.
Sí, sí, sí.
Porque te has metido de lleno en esa plataforma que es Verkami para hacer ese crowdfunding, ese micromecenazgo, por llamarlo así.
¿Qué es exactamente lo que pedías? Si has conseguido tus propósitos, ¿cómo va ese tema?
A ver, este tema ha sido realmente, bueno, el regalo del año, porque otra cosa, que mientras uno trabaja el silencio y trabaja ese aislamiento que yo voluntariamente elegí, lo que ordenas es tu cerebro.
O sea, que yo nunca he tenido internet fuera, pero conseguí llegar a tener un internet interno.
Con lo cual, a ver, este año, pues mira, por la tele, oí la palabra Verkami, oí a quien lo presentaba y enseguida me aprobaron el proyecto.
Y a partir de ahí, magia, magia pura, porque...
Has conseguido el 100% recaudado, estoy ahora en la página, mi tendrías para el cerebro, 100% recaudado,
2.200 euros, ¿no?
Exacto. Y de esto, o sea, de esto recaudado también tuvo su gracia porque lo recaudé en 27 días, que te dan 40.
Y la gente que me ayudó en un principio, o sea, era gente de mi infancia, que yo he vivido 25 años fuera de Tarragona
y de repente volví a conectar con, pues esto, con gente que hacía, pues esto, 30 años que no veía.
Y empezaron todas, pues todas, todos, ¿no? A cooperar, a cooperar.
Hasta el profe de informática fue, sí, sí, dijo Begoña, a por ti, venga.
¿Dónde podemos conseguir el libro, Begoña, para las personas que queramos leerlo?
A ver, el libro, en Tarragona, está en tres establecimientos, que son la librería de la Rambla,
la librería La Capona y la librería Roslena de la Rambla también.
Perfecto.
En formato papel.
En formato papel, exacto.
¿En formato digital te has atrevido o eso es otro tema?
Aquí una ya, hombre, hombre, hombre, pasando, ahí, pasando límites.
En formato digital lo podéis comprar directamente en la editorial, que es Finisterra Ediciones
y, bueno, ellos también tienen tienda, tienen servicios, o sea, que entre los dos,
que también esto es una experiencia bonita, porque no es autoeditar.
Con Verkami llegué a conocer a un tipo de editorial joven e innovadora en donde coeditas,
con lo cual te responsabilizas el autor y el editor.
Cada uno tenemos unos ejemplares, yo también tengo los míos, que los venderé en la presentación,
o a través de mi blog, que también he hecho un blog este año.
Pues lo podemos buscar también, Begoña Cebrián.
Muy rápidamente, Begoña, comentar las últimas cuestiones más prácticas.
La presentación es este sábado a las siete y media, si no me equivoco, en el Café del Metropol.
¿Tienes algo preparado para ese día?
Bueno, tengo preparada un PowerPoint donde yo explicaré, sobre todo me voy a basar en el proceso
de cómo se ha escrito y se ha podido publicar este libro.
Porque, de verdad, en mi silencio y en mis años ahí de trabajo duro, siempre soñaba con mecenas.
Siempre, porque decía, esto hay que compartirlo.
Y la gente que tiene poder, por ejemplo, económico, tiene que ayudar al que se aparta del mundo,
de la vida corriente para poder investigar, para poder crear o producir algo que necesita,
pues esto, dedicación exclusiva.
Pues es el caso de Begoña Cebrián, que ha roto su silencio y nos ha editado, coeditado, este libro.
Vitaminas para el cerebro, que es presentará aquest dissabte, al dos quarts de vuit del vespre,
al Café del Metropol. Begoña Cebrián, moltes gràcies, muchas gràcies per acompanyar-nos.
De res, gràcies a tu.
Que vagi molt bé, bon dia.
Molt bé, gràcies.