This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Va ser a les ventes
I 10 anys més tard
Ens ho van continuar passant molt però que molt rebé amb els hombres
I tenim l'oportunitat de veure'ls a Tarragona
Serà final d'aquest mes de juliol
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!
!
Fins demà!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
Fins demà!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
Fins demà!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
!
Tocamos!
Este sábado tocamos en Valencia y la semana siguiente nos vamos a...
tenemos un concierto en Los Ángeles y en el Staples Center.
Sí.
Es un festival que se hace casi todos los años.
Bueno, todos los años.
Se llama El Reventón.
Sí.
Es una emisora muy importante en Estados Unidos.
Y lo organiza una vez al año y es un fiestón ahí.
Y este año es el segundo año que repetimos.
Estamos el único grupo que repite.
Y estamos muy contentos.
Ya están agotadas todas las entradas.
Es un sitio de...
Pues el Staples Center es donde tocan.
Donde tocan.
Donde juegan los Lakers, ¿no?
Sí.
Y son...
Pues no sé si entran 25 o 30 mil personas.
Y ya está todo vendido.
Me estás diciendo.
Y está todo vendido.
Sí, sí.
Está todo vendido.
Está anunciado.
Y...
Y al día siguiente...
Bueno, y luego, pues aprovechando que vamos a estar ahí, como Nueva York quería...
No estuvimos tocando el año pasado la última gira que hicimos por...
Por Estados Unidos, pues vamos a hacer dos fechas en...
En una sala en Nueva York que se llama Stage 48.
Es una sala como de 1.000, 1.500 personas.
Bueno.
Y...
Y ya nos volvemos para acá.
Llegamos el 25, el 26, el 27 descansamos y el 28 estamos ahí en...
Con vosotros.
Es que vais...
Vais pim pam, pim pam.
Es lo que decías, ¿eh?
Sí, sí.
Hay que pensar.
Para que sigas así, ¿no?
Para que sigas así el próximo año, ¿no?
Yo sé que ahora ya nos cuesta más recuperarnos de un concierto o de un viaje, ¿no?
Pero...
Hombre, también tiran muchas más cosas ahora, Dani.
Sí, bueno, y ahora las hemos tocado con mucha más tranquilidad.
Antes era una burrada, antes era una salvajada.
Antes, probablemente, si hubiéramos llegado de Nueva York el 24, el 25 nos hubieran puesto
a un concierto.
Sí.
O el mismo 24 por la tarde.
Sí, sí, sí.
Y ahora ya no.
Ahora nos lo tomamos todo con mucha más calma y estamos disfrutando el momento y disfrutando
de los conciertos y no hay que matarse a tocar y a tocar.
Y el planteamiento del musical, Marta tiene un marcapasos, ¿cómo fue?
Pues eso es igual.
Eso estamos ahora también compaginando las giras con...
porque ahora en Julio hemos comenzado ya los ensayos con todos, ¿no?
Sí.
Con los actores, los músicos, los bailarines.
Pues es un proyecto de hace diez años, de cuando estábamos tocando las ventas.
¿Que salió de ahí la idea?
Sí, ya nos propusieron la idea de hacer un musical. Lo que pasa que, pues, en España
no... digamos que no... no es que no estuviera bien visto, pero los musicales no eran...
no tenían la calidad que puedan tener ahora, ¿no?
No, y también no acaban de cuajar, ¿no? Es aquello que dices, faltaba alguna cosilla.
Sí, bueno...
No acaban de mirarlo con buenos ojos, ¿no?
Y los que habían hecho de algún grupo español, pues no eran muy... excepto el de Mecano, que
que fue... que empezó a funcionar, pues...
Sí.
Ya, digamos que ya hay una... hay una... pues una industria, ¿no?
De... de... de musicales, de gente que pueda hacer...
Y, bueno, pues lo dejamos un poco apartado, ¿no?
En esa época, además, teníamos muchísimo trabajo, estábamos recién... recién vueltos
de... de... de... tirarnos diez años sin hacer nada, y teníamos muchísimo trabajo
aquí, en América, y... y... lo dejamos apartado.
Y entonces fue como hace cuatro, cinco años, que ya se nos entregó un buen guión, estuvimos
hablando con... Andreu Castro, que es una persona que... el primero, digamos, que tiró de...
del hilo, ¿no?
Para hacer... el... el guión, y... y ya empezamos a hablar con productores, y bueno, ha sido un
proceso muy largo, ¿no? hasta... hasta... empezar a... a ensayar, ¿no?
Hemos estado un año con castings, buscando a gente...
Sí, es verdad.
Sí, sí. Y, bueno, ya por fin, pues... es muy complicado, es muy complicado hacer.
Si quieres hacer una gran... un gran espectáculo, ¿no?
¿Y se sabe alguna cosilla del guión? ¿Se puede desvelar algo o no?
Bueno, sí, algo se sabe. En... en... en la página web, eh... martatienmarcapasos.com
Sí.
Ahí más o menos viene... viene la historia, él viene... y ahí, pues... puedes ir descubriendo
un poco... eh... la historia es muy divertida, es... es... es... es una historia de amor, eh... con... con... con mucho humor, con... con... con... por supuesto con nuestras canciones...
¡Claro!
¡Claro!
¡Claro!
Son veinti... pues no sé si llaman veinte... veinte... veinte canciones, al final veintiuna canciones...
Y ha sido difíciles de elegir esas veinte canciones porque, claro, tenéis... tenéis unas cuantas...
Bueno, en la suerte eso es lo que dices tú, ¿no?
Y a cada... y a cada mejor, ¿no?
Tenemos unas cuantas y... y la mayoría son muy reconocibles, ¿no?
¡Claro!
Y... y además lo bueno es que... eh... no están metidas ahí con calzador, de repente... pues por cualquier motivo empieza a sonar... eh...
Pues yo que sé, chico, tienes que cuidarte, ¿no?
Por ejemplo...
Eh... o... o te quiero, o... temblando, ¿no?
También...
Sino que parece que están escritas para... para el musical, ¿no?
Parece... parece que alguien, pues ha hecho el guión y ha dicho, pues mira, pues ahora esta... esta canción... vamos a hacer esta canción para este momento, ¿no?
Ah, pues mira, pues tenemos te quiero. Ah, perfecto, no te falta hacerla.
Ya viene, ya viene ahí bien puesta, ¿no?
Por supuesto.
Pues debe ser como un pequeño... me imagino al principio debía ser como un pequeño puzzle, ¿no?
Y ha habido...
Intentando ahí poner las piezas que encajaran perfectamente y a partir de ahí seguramente que trabajar lo que... lo que viniera, ¿no?
Con la gente, buscar...
Bueno, eh... sí, sí, ha habido momentos en que ha sido difícil porque el guión se ha cambiado... ha habido diez versiones del guión, ¿no?
Desde el principio hasta... hasta, digamos, hasta ahora... yo creo que la... la punto cero diez, la que llevamos... la versión...
Sí.
Porque... pues ha ido cambiando la localización, los personajes, algunos han caído, otros... otros han surgido nuevos, entonces... pues esta canción la podía cantar tal, no sé qué...
Tienes que cambiar ahí... es un poco encaje de bolillos, ¿no? El... el... el tema de... de... de un musical de...
Pero bueno, yo creo que ya está todo... todo encajado perfectamente, los... ya están ensayando todos los actores, los músicos...
Y... y el día uno de septiembre pues ya entramos en el... en el teatro...
Sí.
Y vamos a estar un mes ahí ensayando y ahí es donde... donde vamos a ver realmente qué es lo que falta, qué es lo que sobra...
Y... y... y bueno, y con muchas ganas de... de empezar el... el día de octubre, ¿no?
Me imagino, me imagino. Y para los castings también habéis estado ahí...
metiendo también un poquito de mano vosotros, ¿no?
Sí, bueno, hemos estado supervisando, un poco echando una mano a...
Digamos que... que ellos tomaban la decisión y luego pues... entre todos consensuábamos...
o tomamos la decisión final, ¿no? De... de los... pues porque eran castings muy largos...
de... de varios días y... y bueno, hemos estado en Sevilla, en Valencia, en Bilbao, en Barcelona estuvimos...
y... en Madrid y... y la verdad que... nos hemos quedado sorprendidos de la cantidad, la cantidad de gente...
Válida, ¿no? Que tienen buena voz y...
Sí, bueno... que tienen voz, que cantan, que están preparados y gente muy joven, ¿no?
Gente... gente puede tener... entre los 16 y los 25 años un montón de gente que... que está muy bien preparada,
que lo que quieren es trabajar en un... en un musical, en un espectáculo, en... en... en baile, danza o lo que sea, ¿no?
Es... es... es... es impresionante. Nos hemos quedado muy sorprendidos, ¿no? De la... de la... de la cantidad de gente que hay.
¿Habéis encontrado algún doble entre este... entre estos castings que... que se han estado haciendo del propio David, o...?
No, bueno, no, porque la verdad es que no... no es una historia sobre nosotros, ¿no?
Ah, vale. No...
No me lo he podido leer, ¿eh?
No, no, no... no te preocupes, no te preocupes.
La historia... la historia es de... de dos chicas que vienen de México a España a conocer a su padre...
y una tiene un problema cardíaco, que se llama Marta, entonces...
Entonces conocen a otros dos chicos que viven en la playa y, bueno, y pasan un montón de cosas.
La historia se desarrolla en... en la costa, en... en una playa, en... hay un chiringuito, hay...
Sí.
Pero va a estar muy... la escenografía va a ser impresionante, ya verás.
Ay, pues es que yo recuerdo, claro, yo pensaba, musical, hombre, es que Marta tiene un marcapasos...
Alguna cosa tiene que salir también de vosotros, ¿no?
Mmm... no, nosotros... nosotros vamos a poner las canciones, ¿no?
Y ya está.
Y, por supuesto, supervisar la parte artística...
Vale.
Y... y... y por supuesto dar nuestro punto de... de... al musical, nosotros...
pues queremos que haya mucho humor, sobre todo, que haya... escenas divertidas, que haya escenas románticas, que haya escenas muy emotivas...
y... y cosas que nos gusten, pues no van a ir, por supuesto.
Hombre, me imagino, me imagino.
Y, por cierto, ¿cómo es el directo? Para aquellos que todavía no hemos podido veros, ¿cómo es el directo de Los Hombres G para este 2013?
Bueno...
¿Cómo se ha planteado, mejor dicho?
Es un gran directo, es un directo maravilloso, y está mal que lo diga yo, pero después de treinta años de carrera, eh... pues eso...
Es un grupo que... que tiene muchísimas tablas, eh... cada día... estamos sorprendidos porque sonamos mejor...
Suena muy bien, los conciertos son... divertidos, eh... hacemos un repaso a toda nuestra carrera, tocamos... eh... cerca de dos horas, eh...
¿Dos horas?
Sí, sí...
Son unas cuantas, eh... ¿Cuántos minutos, eh?
Es que es el problema, que... teniendo... teniendo... catorce discos, o... pues... eh... es difícil... por supuesto van todos los hits, todas las canciones que todo el mundo conoce...
Sí...
Pero luego los fans, pues, te piden esta, te piden la otra, ¿no? Y es... y es... y es muy complicado hacer un... un buen repertorio que le guste a todo el mundo, ¿no?
Pero vamos, yo creo que... que el noventa y nueve coma nueve por ciento de la gente sale muy satisfecha...
Pero no, sí... y además es aquellas cosas que... lo que decíamos antes, ¿no?
Que... que revives momentos a través de las canciones de Hombres G, que han formado parte de tu vida...
Y que quieres tenerlos siempre ahí, latente, ¿no? Que no quieres dejarlos de lado, todo al contrario...
Sí, para mucha gente puede ser eso, un momento de... de... de... pues, de recuerdo de un montón de... de vivencias, ¿no?
Hay mucha gente que nos dice, es que vosotros habéis sido la banda sonora de mi... de mi juventud, o de mi... no sé...
Sí, sí...
Me da pena que la gente deje de escuchar música, ¿no? Cuando... cuando se va haciendo mayor, ¿no?
Y... y... y mucha gente te dice, es que me habéis... me habéis traído recuerdos y tal...
Y luego, por supuesto, hay mucha gente que es... que es joven, ¿no? Y dice, joder, es que yo pensaba que nunca os iba a ver en directo, ¿no?
Hombre, es que tuvimos aquel parón... ¿Qué pasó en aquel parón, Dani? ¿Qué pasó?
Bueno, oye, pues... pasó que necesitábamos descansar de... de... de nosotros mismos, de... en esos... fueron siete años, desde el 85...
Bueno, aunque llevamos dos años, desde el 83, pero que no eran profesionales, no... no estábamos de gira ni nada...
Sí...
Pero desde el 85 hasta el 92 fueron siete años locos, sin... sin... sin... sin apenas un día de descanso... eh...
Agotamiento sería, ¿no?
Sí...
Necesitábamos recuperarnos el... el... éramos como una esponja y... y estamos exprimidos y ya... de ahí no salía más... más... más... más agua...
Y... y necesitábamos volvernos a... vivir un poco la vida también, ¿no? Porque... porque todos teníamos veinti... pues...
Veintipocos, ¿no? Veintipocos...
Sí, veinti... bueno, pues yo tenía veintidós... veinti... veinticinco años tenía, ¿no?
Sí...
Y... y necesitábamos vivir un poco la vida, que no habíamos vivido apenas nada...
Estábamos todo el día metidos en una furgoneta... y... y en un escenario tocando, ¿no?
Y... la verdad que nos vino muy bien... nos vino muy bien... yo estuve diez años trabajando en... en... en una compañía discográfica...
Sí...
Y... en Warner y... muy contento con lo que hice, David... estuvo... en América, estuvo en España haciendo... un par de discos en solitario y...
Es verdad...
Y... y... y... bueno, él... él... él muy contento y... y los... Javi y David, pues también, ¿no? Haciendo sus cosas...
Y... y... y la verdad que eso nos vino muy bien para... pues para... cuando volvimos... volvimos con mucha más fuerza, con mucha más...
con mucha más ganas y, por supuesto, intentando no... no... repetir errores que habíamos hecho en... en los primeros años, ¿no?
Como...
Yo me imagino... perdóname, Dani...
Me imagino que suena el teléfono... por ejemplo, no sé si es Javi o David o... o Rafa quien te llama y te dice... oye, que volvemos...
Te desmayaste en ese momento y dijiste... a ver, espérate... espérate... esto... dímelo poco a poco...
No... no me lo puedes decir así, hombre...
Bueno, fue mal meditado...
¿Sí o no?
Yo no...
Yo... me encargué un poco de... de quedar los cuatro, ¿no?
¿Y fuese tú el responsable?
Sí, encima fui yo...
Vale...
Encima fui...
Sí, pues yo estaba trabajando en... en... en Warner y...
Sí...
Y bueno, y ya me llamaban de... y me llamaban de México todos los días...
que a ver cuando nos... nos juntábamos para tocar...
Es que... allí os han... os quieren muchísimo, ¿eh?
Os han querido, iba a decir, no, pero os quieren...
Sí...
Una barbaridad, ¿eh?
Bueno, México fue el primer país que... que volvimos a tocar, ¿no?
Después de...
Claro...
Pero... pero bueno...
Fue más... más... más... más reposado...
Digamos que les llamé a ellos...
Oye, que os tengo que contar una cosa... a ver si quedamos a comer y tal...
Y nos fuimos los cuatro a comer...
Estamos comiendo y tal...
Oye, y tal...
Y... ¿cómo veis si... si hacemos un par de conciertos?
Sí...
Entonces ahí...
Ahí fue más... más... más reposado, ¿no?
Más que la sorpresa...
Claro, claro...
Y a partir de ahí...
Pero tú crees, Dani...
Tú sabes que lo que nos estamos metiendo otra vez...
Tú que estás ahí en la compañía...
Fíjate, sí, sí...
Desde luego...
Porque yo... yo pensaba que...
Pues iban a ser... pues unos... diez conciertos y tal...
Y sacar un disco...
Y bueno...
Era como... pues... como... pues como un... como un proyecto, ¿no?
Sí...
Como un... como un... como un... como un...
Como un... como un... como un... como un...
Como un... como un... como un...
Como un... como un... como un... de marketing...
De las que llevaba diez años haciendo, ¿no?
Pero... bueno... me di cuenta que... que... que... que...
Que... que... que... que... que... que... que...
Estuvimos en... en... en... en México ya empezaron todos los países...
En Venezuela, en Colombia, en Ecuador otra vez...
En todo Centroamérica... estuvimos en... en Honduras, en Guatemala...
En Salvador... en Panamá... en Costa Rica tocando...
Y... y... y ya luego empezó Estados Unidos, ¿no? Como... que...
Que... que... que se apuntó también...
Y a gente hispana que hay allí...
En México y...
Y...ety...
Y... y Venezuela...
Pero Estados Unidos era como impensable, ¿no?
Era tocar a...
Pero ahora...
Después de todos estos años hay una comunidad latina inmensa y ahora podemos hacer 25 o 40 conciertos al año en Estados Unidos fácilmente.
Podemos tocar hasta en Utah, en el estado de Utah, en Washington.
Y bueno, ya vi que esto se me iba de las manos. No podía compaginar el trabajo de la compañía con...
No, no, imagino que en el grupo en sí, claro, claro. Es aquello que dices, a ver, o estoy en la oficina hoy, estoy haciendo mi trabajo, o me voy de bolos y cojo otra vez la guitarra en serio y tiro para la mano.
Me tiré así dos años, dos años así y era muy complicado, muy complicado. Y encima la industria discográfica, digamos que empezaba a ir en su peor momento.
Yo estaba viendo que era una industria que estaba... Es un barco que estaba... Que se iba a pique, ¿no?
Y por supuesto yo estaba mucho más feliz en un escenario, tocando, que en una oficina, ¿no?
No, no, me imagino.
Y creo que tomé la buena decisión.
Yo creo que sí, ¿eh? Y que continúe, ¿eh? Que continúe por muchos años.
Bueno, ya han pasado, ya han pasado, esto fue en el 2005, justo con la gira con El canto del loco, cuando decidí tomar esa decisión.
Sí.
Y valga la redundancia, y han pasado ya, pues ya son ocho años.
Ya son ocho años.
Sí, sí.
De aquí a la hora tenemos otra vez los diez años aquí y otra de esas buenas, ¿eh? Celebraciones, ¿eh?
Bueno, bueno.
A ver, a ver qué pasa.
No estaría mal.
Y se pueden recuperar de alguna manera, porque Dani, esto sí que me lo han preguntado, las películas vuestras,
aquel Sufre Mamoni, aquel Suéltate el Pelo, hay gente que me ha preguntado dónde puede conseguirlas,
porque a través de YouTube se ven imágenes, pero no se ve bien.
Y digo, pues si quieres que te diga la verdad, no tengo ni idea.
Bueno, las películas sí se reeditaron hace, pues precisamente cuando volvimos, hace diez años,
y tuvieron muchísimo éxito.
Pero bueno, sí, habrá que volverlas a reeditar, porque otra vez está la gente, pues eso, pidiéndolas, ¿no?
Porque a través de vuestra página sí tenemos la tienda, tenemos el nuevo merchandising del hombre es G, ¿no?
Y ahí encontramos, digamos, tal vez...
Y faltan las películas.
¿Ves? Ya está, ya está.
Ya hemos encontrado el qué, ¿eh?
Donde podemos encontrarlas de cara a un futuro.
Sí, sobre todo la primera. La primera yo creo que es una gran película de la historia del cine español.
Bueno, fue la película más taquillera en su día.
Y la ves ahora ahí.
Y además he hecho con mucho cariño, porque se notó quién había detrás como director.
Sí.
Y se notó que había ahí la familia, ¿no?
Fue un acierto hacerla con Manolo, con el padre David.
Exacto.
Y es muy divertida la película, la ves ahora, y te ríes, y tiene unos gags, y...
Hombre, es que el tres Javi...
Es muy inocente todo, es una maravilla.
Pero es que te voy a decir una cosa, Dani.
Entre Javi y Rafa, estáis liados vosotros también, ¿eh?
Sí.
Porque si continúan con esa chispa, como siempre...
Sí, sí, por supuesto.
Yo creo que los que tenían lo que nos...
Yo creo que los que tenían lo que nos...
Hombre, sí, Javi, pues yo creo que es un actorazo cómico de...
Podría haber sido un gran actor cómico.
Sí, es verdad, ¿eh?
Sí, es verdad, ¿eh?
Tenía una vena artística para eso.
Bueno, y Rafa, bueno, Rafa, por supuesto, sigue así en sus...
Aunque ahora ya está más tranquilito, ya está con su familia, tiene sus hijos...
Claro.
Y tal, pero bueno, pero siempre ha sido Rafa...
Rafa es Rafa.
Yo los que veía más tranquilos y aquellos que ponían un poquito de freno a...
tanto a Rafa como a Javi erais vosotros dos, tanto tú como David.
Que era decir, frenar un poco, porque si no se os va.
Yo no sé si...
Claro, eso lo veíamos a través de la película, pero yo me imagino que en los conciertos y en las salidas,
más o menos debía ir de la misma, ¿no?
Sí, la verdad que la película era un poco reflejo de cómo somos nosotros, y además es que los actores somos nosotros...
Claro, es que no hay más, ¿no?
Y no estamos actuando, estamos siendo como somos, ¿no?
Y yo la veo y sí, y digamos que David y yo poníamos un poco de cordura al grupo a veces, ¿no?
Y a ver, frenaros, frenaros compañeros, frenaros, que todo tiene que ir bien, ¿no?
Exactamente, ¿no?
Y decir, bueno, pues mañana hay que madrugar, pues vamos a descansar un poco, o vamos a, pues eso,
cuando estamos grabando, pues tomárnoslo en serio, ¿no?
Que no es todo juerga, ¿no?
Y a lo mejor sí, pues en ese sentido, David y yo éramos los más serios, ¿no?
Los más tranquilos.
Bueno, que ya va bien, ¿no?
Que compensaba lo que era el grupo en sí.
Sí.
¡Fantástico!
Es que es una...
Por eso tal vez os habéis llevado tan bien, ¿no?
Porque siempre había un equilibrio.
Éramos un puzzle, ¿no?
Y los cuatro, pues cada uno tiene su función, que funciona muy bien, el grupo con los cuatro, ¿no?
Y yo creo que no funcionaría igual, pues si faltara uno o si fuéramos cinco, ¿no?
No sé, siempre hemos funcionado muy bien desde el principio, ¿no?
Desde el momento en que entró Rafa, porque al principio estábamos Javi, David y yo,
bueno, tenemos 16 años, ¿no?
Sí.
Y ya cuando entró Rafa, pues empezó el grupo a hacer cosas y a funcionar y fue muy rápido
todo, ¿no?
Y siempre los cuatro nos hemos llevado muy bien, ¿no?
Después, aunque llevemos tantos años juntos.
Ostras, Dani, que yo continuaría hablando contigo, ya lo sabes, como puedes comprobar,
no me gustan nada a los hombres, ¿eh?
Nada, nada de nada.
Bueno.
Tienen que sufrir mucho para hacer esta entrevista.
Es un placer, a mí no me importa.
Cuando quieras quedamos y volvemos a hablar.
Ey, me apunto, ¿eh?
Hacemos volumen dos.
Venga, yo me apunto.
Pero bueno, primero, venís de Estados Unidos.
No os quedéis por ahí, por mucho que os digan cosas de esas muy bonitas.
No, no, que tenéis que actuar en Cambrils.
Sí, sí, por supuesto.
¿Qué os esperamos?
Si nosotros además queremos venir cuanto antes para descansar y estar a tope para el
concierto.
El día 29 de julio estaréis aquí en Tarragona, en Cambrils, que os esperamos...
28, ¿no?
28, sí.
Pues 28, perdón.
Pues 28 que estaréis aquí en Cambrils, aquí en Tarragona, y después que continuáis
hacia Marbella, Guadalajara, y eso sí, en agosto una pequeña parada para coger un
poquito de, que yo que dices, de color veraniego, de poder disfrutar de la familia, que también
se lo merecen, y después ya continuaréis una otra vez, ¿no?
Pues sí, pues sin parar, y luego tenemos el musical en octubre, y cuando ya se estrene
el musical, ya tenemos tiempo para, queremos meternos en el estudio para grabar unas cancioncitas,
que es lo que más nos gusta, grabar canciones, que es lo que...
Ya tenéis nuevas, ¿no?
Espero.
Sí, sí, por supuesto, canciones nuevas para publicarlas, pues yo creo que para finales,
para... o para enero, para enero, febrero, queremos sacar unas cuantas canciones nuevas.
Pues nada, esperamos que cuando tengan, que lleguen estas canciones nuevas, si pueden
ser acompañadas ya del musical o a posteriori, que tengamos la oportunidad de hacer el volumen
dos con Tarragona Radio y el Dani.
¿Te parece?
Muy bien, me parece encantado, no tengo ningún problema.
Pues Dani, muchísimas, muchísimas gracias.
Nada a ti, Silvia.
Y hasta nada, hasta el día 28 de julio, que tenemos por aquí por Tarragona.
Espero verte, ¿vale?
Primera fila, ¿eh?
Muy bien, venga.
Aquella banda la que chillará como una loca, que sepas que seré yo.
Venga, pues un besito.
Gracias, un beso, mi gordo.
Gracias.
Adiós.
Y tú me miraste a mí, cambiaste mi vida, justo ahí, solo porque te vi.
Venga, pues un besito.
Fins demà!
Fins demà!
Fins demà!