logo

Arxiu/ARXIU 2013/JA TARDES 2013/


Transcribed podcasts: 753
Time transcribed: 11d 8h 7m 46s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Ja tardes, les tardes de Tarragona Ràdio.
Molt bona tarda.
A la sintonia de Tarragona Ràdio aquí estem.
Com us dèiem, durant aquests dies estarem enllaunats per recordar alguns dels moments que hem viscut dins d'aquest el nostre programa, el Ja Tardes.
Com per exemple, avui mateix us oferim les entrevistes que van fer en el seu moment a Maica, la veu o una de les veus del programa La Voz.
Una gran cantant que va passar per aquí, per Tarragona Ràdio, per presentar-nos el seu treball discogràfic, No Return.
També vam poder parlar amb Lucas Mastiano.
Ell tenia actuació a la nostra ciutat i va venir acompanyat amb el seu grup, Los Xi.
Ens va tocar en directe una cançó que ens va posar la cara de gallina i que tornarem a recordar.
També vam tenir la sort de poder parlar amb Hombres G.
Sí, sí, amb el Dani dels Hombres G.
Amb l'excusa també d'un altre dels concerts que estaven apropet, apropet de la nostra ciutat.
Una altra de les entrevistes que escoltarem, i serà la darrera, amb còmplices, amb Peo Cardalda i també amb la Maria, la seva dona i companya de viatge d'aquests còmplices.
Els vam tenir via telefònica i ells tenien actuació a la vaqueria.
D'això ja fa, doncs mira, el mes d'octubre, per ser exactes, i ens ho vam passar molt bé.
Aquests són els quatre moments que us convidem a recordar aquí amb nosaltres, a Tarragona Ràdio,
durant aquestes festes, durant aquestes dates, i durant el dia d'avui.
Fins a les vuit de la tarda, els ja tardes, enllaunats per aquestes festes.
Esperem que hagi anat molt bé la nit de Nadal, el dia de Nadal i Sant Esteve,
i ara mirant cap al futur, demà mateix, nit de Capdany, any nou, els Reis,
la de coses que encara ens queden per viure i per gaudir.
Però, amb el vostre permís, ens posem en situació,
obríem la porta de Tarragona Ràdio,
d'això ja fa, doncs, un mes i mig, aproximadament,
donau-me la benvinguda a la Maica, que ens presentava el No Return.
Ja tardes, les tardes de Tarragona Ràdio.
No sé, parece que me tiembla todo, quisiera desaparecer,
però en mi piel no encuentro el modo.
Tal vez, he sido demasiado dura,
conmigo misma, y me encerré en un laberinto sin cordura.
Y mi piel con quemaduras de tu luna,
que hoy me dejan con la duda,
y en tus manos,
hoy la máscara que viste,
que mi existencia quiere desaparecer.
Adiós, te pongo por testigo,
adiós, no tengo que perderte,
adiós, no quiero más comensas,
encima de la mesa.
Adiós.
Después,
de tanto bailar con la pena,
me he dado cuenta que el silencio es la mayor de las condenas.
Quizás no tuve tiempo de buscarme,
siempre con miedo a no caer entre cadenas y coraje.
Y mi piel con quemaduras de tu luna,
que hoy me dejan con la duda,
y en tus manos...
Quan escoltem aquesta cançó,
no sé si et passa a tu,
a mi, el mateix camí,
que se'm posa la cara de gallina,
i a més ens dona una maica lluitadona,
una maica guerrera,
que encara que les parides siguin molt fondes,
les coses han de continuar tirant endavant.
Era la idea...
Maica, bona tarda, benvinguda.
Hola, bona tarda, què tal?
Era la idea d'aquesta cançó,
de dir, d'acord,
m'he trobat tot el que m'he trobat,
estic una miqueta avaldada,
però encara així,
que no m'arrendeixo,
que la història continua, no?
Doncs sí, aquesta cançó,
a més que res,
és un missatge.
Així,
me l'hem dit jo,
ho hem reflexat així,
la lletra és per ell i per meva,
i volíem que fos un missatge
i aquesta cançó és el que tu dius.
Per mi és la primera cançó
que jo he interpretat inèdita
després de les versions
i sempre que l'escolto,
doncs,
se'm cau una llagrimeta,
la veritat és que sí,
és un missatge molt emotiu.
La maica que la vam tenir
la setmana passada via telefònica,
com va anar per l'Heroi Merlin,
com va anar aquest dissabte?
Doncs molt bé,
perquè com vaig comentar,
va ser alguna cosa que va sorgir així d'improvist
i la veritat és que molt bé,
va ser un ambient molt acollidor,
va acollir bastant gent.
Jo, diferent, fins i tot.
Sí, sí.
No, que et preguntaven,
què fas per aquí?
Què fas per aquí, no?
Però és el que tu comentaves,
d'acostar la cultura a postos inesperats,
com una pastisseria i tal,
però va estar molt bé,
va venir bastanta gent,
la gent que no ho sabia es va acostar
i va estar molt bonic,
ho hem fet tres temes en acústic
i molt bé, molt bé,
la veritat és que vaig estar allí
quasi un parell d'hores
i molt bé, la veritat que molt bé.
I què et comentaven?
Comentaven aquest temps seguit,
esperàvem que guanyessis,
perquè jo crec que és,
encara que ja hi hagi passat
alguns mesos llargs.
Aquesta frase,
mira, ara mateix,
quan estava a baix fent un cafè
abans de pujar,
una noia que és de València
que m'ha dit que estava vivint aquí,
és professora,
la primera frase és,
ets la maica,
tenies que haver ganat-ho tu.
Veus?
Sí,
aquesta frase ja m'ha acompanyat tota la vida,
però bueno,
ja m'ho prenc com una frase còmica
o una anecdòtica,
però bueno,
això de guanyar o perdre...
Home,
pensa que va haver-hi moltíssima gent
i tu saps que van estar recolzant-te,
que deien,
ostres,
que estaríem allà per dir,
per favor,
que no se n'adonen o què?
Després d'un any,
després d'un any,
clar,
quan t'ho diuen a casa teva,
Reus, Tarragona,
la província,
inclús,
jo què sé,
per dir-te Castelló,
Lleida o Barcelona,
que estem a prop,
i tu saps que a través del Facebook
més enllà també.
Tu dius aquest amor de casa,
però quan ja vas al Bacete,
vas a Madrid,
vas a tal,
vas a Galícia,
i t'ho diuen
i dius que què passa aquí?
Ja no em toca més de creure tot,
però bueno,
això són coses que passen,
jo ja sempre dic,
guanyar o perdre allà
era el de menys.
Ara ho segueixes?
Ho segueixes aquesta nova temporada?
Cada dilluns,
estic martiritzant el meu cosí
i la meva millor amiga,
perquè ells s'avorreixen moltíssim,
perquè clar,
a ells no els agrada,
aquest any sí que és veritat,
jo ho segueixo perquè,
clar,
he estat allà
i m'agrada veure,
sí que m'enyoro molt a Melendi
perquè per mi era
una de les ànimes del concurs
i sí que ho segueixo i ja...
Amb el Melendi,
em perdona,
haurem de tenir tu i jo
una edat una mica més alta.
Ja saps per on vaig, no?
Sí.
Perquè ara ja
està amb la tercera edat.
Ah, sí, bueno.
Amb el rock,
però amb la tercera edat...
Hem de complir 70 anys.
Per això que ara no em serveix,
ni tu i jo
ni servim tot el camp de ella.
Ja no,
no ens servim.
No, no, no.
Sí que ho segueixo
i sí que hi ha alguna veu interessant,
però sí que és veritat
que jo crec que l'any passat
sempre els primers
sempre tenen...
El primer programa
de qualsevol cosa
sempre marca una etapa
i clar,
tu veus allà
i jo l'altre dia
ho comentava,
jo és que me'n recordo
de les audicions
de Paco,
de Neus
i te falta alguna cosa.
Te falta alguna cosa.
Sí, sí.
No, i a més a més
aquestes noves històries
de la repesca,
del robo,
que jo crec
que hi ha prou mala història,
depèn de com,
en algun moment d'anar.
És que això del robo
és el knock-out,
però el que passa
és que als Estats Units
la voz de Boys
té sis temporades
i això van començar
la tercera o la quarta
i aquí a Espanya
doncs hem anat
massa de pressa
suposo per enganxar la gent
i la gent s'està liant.
Si ja l'any passat
tenen un lío
amb les batalles
i el Singoff
i no sé què,
no sé,
ells sabran.
Bueno, això,
és el que t'anava a dir.
Deixem-los amb ells.
Sí, sí.
I en tot cas
el que m'agradaria
és centrar-me
en aquest no retorn.
Ara sí que podem entrar
en aquest disc,
en aquest treball discogràfic,
en aquesta criatura teva
que a més a més
mai m'ho he dit
perquè són suors,
llàgrimes segurament
que més d'una
i el que comporten
moltes criatures
també molta alegria, no?
Doncs sí,
va ser com dius tu,
suor, llàgrimes,
discussions entre parella
que en aquest cas són músics,
músics i jo,
productor,
a veure,
discussions no fortes
però sí,
canvies de puntos de vista.
Sí.
però la veritat és que
una vegada el temps
ja per allà a l'agost
quan es va fer
la primera maqueta
quan faltava
la mescla definitiva
el mastering
jo me vaig quedar
doncs descansada, no?
Per dir
això és el que jo volia fer
i és veritat.
O sigui,
hi ha cançons d'aquest disc
que jo
mai de la vida
hauria pensat
que això hagués quedat així
i estic molt satisfeta,
molt.
Cançons que ja tenies,
m'imagino,
cançons que no?
Cançons que van començar
a composar
al març.
Quan jo vaig...
Al març?
Jo no havia escrit
mai de la vida.
Jo tenia coses a casa
escrites però tonteries
com tu pots escriure
un diari
o una persona
un dia
per escriure un poema
o el que sigui.
Sí,
aquelles coses
que són...
Això va ser al març,
això va sortir al març
quan jo vaig fer...
Jo a febrer
vaig fer el primer
concert en banda
al Bacete,
vaig conèixer aquí
el que és el productor
el senyor Piti Martínez
i jo al març
quan va sortir
l'En tus manos
el 12 de març
i Universal
no feia la promoció
que havia de fer
jo veia que passaven
les dos, tres setmanes
que em van dir
es van plantar
a finals de març
i me'n recordo
que aquest senyor
em van dir
te voy a presentar
voy a hablar
con un compositor
per a que ell te haga
músiques
a ver si te pilla
el truco
i a ver
que se te ocurre
Així de directe
i em va enviar
la primera cançó
que em va enviar
és el track
número 3
i la segona
va ser
No Return
quan vaig escoltar
la tercera
la maqueta
dius
hòstia
que tinc un punt
un bon jove
i tranquil
però quan em va enviar
això
el No Return
vaig dir
aquest és el meu home
i va sortir així
vam fer
perquè aquest home
Piti va dir

en tus manos
està bien
però Melendi
no es va encargar de ti
i esto no puede ser
i nadie va a hacer nada
vamos a intentar
hacer algo
que te refleje
i així va a ser
Al març van començar
Et va arribar a sorprendre
de veure tan identificada
amb el que estava
escrivint aquell bon home
que no havíeu parlat mai
No l'havia vist mai a la vida
no sabia quina cara tenia
Només aquest home
Piti li va a dir
Antonio
Antonio
hazle una cancion a Maica
a ver que tal
ya que l'has visto en la tele
i sabes
yo no sabía ni como era
si alto, guapo, joven, viejo
Sí, sí, sí
I va ser així
i jo el vaig conèixer al juny
i al juny ja teníem
4 temes
4 temes al juny
Sí, sí
I va anar molt ràpid
perquè si
ha estat un flash
Va començar a escriure
i vam descartar
6 o 7 cançons
que les tenim en un calaix
que jo vaig dir
està molt bé
però no les veig
per fer un contínu amb el disc
perquè s'havien d'arreglar
clar, les maquetes és una cosa
i a 6 o 7 cançons
que mai se sap
si hi ha el segon
perquè si n'hi haurà un segon
estaran
i ja et dic
una passada
va ser una connexió
o sigui
aquest home i jo
va ser connexió
Són gaire bé
animats bessones
però en el temps, no?
Ja quan ens vam conèixer
va ser
la letxa
Sí, sí
molts quilòmetres
Què saps que et va comentar
només conèixer
ara allò que dius
que només et té davant
i diu
mira, me va inspirar això
a l'hora de tirar endavant
les lletres
me va inspirar
què et va dir?
No ho sé
ell me va dir
que la d'Andre John Rules
va ser
la tercera
va ser en plan
una cosa comercial
pastelilla
sí, a veure que te'l sortia
però la de No Return
va ser
jo quan la vaig veure
cantar la cançó d'U2
a la final
i òbviament
sempre deies
que un dels teus grups
és U2
vaig pensar en una cosa així
tipus U2
Coldplay
i em va sortir això
però jo dic
però és que t'ha salido
l'has bordado
l'has bordado
és que jo quan la vaig sentir
clar, me va enviar la maqueta
ell fent un tarareo
de melodia
perquè jo
que és una lletra allà
perquè ell no deia re
jo pensava
aquesta cançó
ara mateix la treu U2
amb la veu de Bono
i una altra lletra
i és igual
o sigui, era per la música
allà en si
era igual qui la cantés
i va ser
mira
fletxazo sin hablar
o sigui
què et sembla
si la sentim?
sí, sí
com'em





shoutin'
racing
of this rage
inside
you're at a line
tens tota la raó
tens tota la raó
estava aquí sentint-la atentament
les dues
i gaulint-la
jo a la gent només li dic això
suposo que
també, bueno
jo quan m'escolto
clar, cada u escolta una cosa diferent
jo quan m'escolto
escolto una cosa normal
perquè estic acostumada
a la meva veu
jo a la gent
sempre els dic
ja que sempre dieu
que la meva veu
és molt peculiar
és molt particular
en una cançó així
jo crec que el que s'ha de fer
és tancar els ulls
i escoltar
i ja està
és igual
és igual
l'idioma
és igual
és això
és la melodia en si
ja no és el que jo estic fent
és la creació musical
que ha fet aquest senyor
o sigui
l'Antonio
per mi és
és
bueno aquí discrepo
és el tàndem
sí, també és un tàndem
és veritat
que la música
et pot donar també
moltes històries
però la veu
et pot
encara deixar
de portar-te
cap a altres llocs
fins i tot insospitats
està clar
però jo crec que
bueno
va fer un treball
i bueno
ja l'Ivan Zebrián
l'arreglista
doncs ja va acabar
de rematar-ho tot
però sí, sí
molt bé
i a partir d'aquí
ja es va veure
que ja la cosa
anava en sèrio
que això se n'anava a gravar
on vau estar
enregistrant
aquest CD
on va ser
doncs es va gravar
al seu estudi
ell té un
ell és professor de guitarra
ell té una acadèmia
de música
a l'Orca
amb diverses persones
als estudios
al Banta
i ens va cedir
l'estudi gratis
i van gravar tot allà
sí, sí, no
va ser
aquest CD
aquest àlbum
tothom ha treballat gratis
en expectatives
que si es ven
jo vam dir
bueno
si es ven
fem una participació
vale
si no es ve
també
si no es ven
també
confiaven en tu
creia en tu
i era el que volien fer
no sé
els músics
que venien de fora
jo sé que els vaig pagar
òbviament l'hotel
i les dietes
que menys
però Antonius
a part de la composició
allà van estar
12 dies tancats
com a 15 hores per dia
gravant tot
i això no té preu
o sigui
per això t'ho dic
que no sé
els altres
CDs
d'artistes internacionals
que deuen ser
com a xurros
amb una multinacional
freda
per això t'ho vuc dir
que aquest disc
l'hem fet nosaltres
amb tot el carinyo
l'hem suat
i això ha estat
una germanor
increïble
per això encara
li tens més estima
i a més
si no recordo malament
vam poder veure
una miqueta
com va anar
la feina
a través del propi Facebook
amb fotografies
amb tots els protagonistes
que ara mateix
m'estàs explicant
però ja
allò que dius
els hi veiem la cara
de la gent que també
ho ha viscut amb tu
aquesta magnífica aventura
vam fer uns prèvies
al juny
es veu el Bateria
Muñoz
es veu Ivan
que és el noi
l'ombra de negro
com era llaman
per les gafes
es veu Antonio
que és l'home aquell
de les ulleres baixet
és el compositor
l'altre home
de ulleres d'Espiti
el productor
i el baix
el que tocava el baix
que era Òscar
sí, sí
vam fer un prèvi
perquè la gent
veia les cares
de qui estava treballant
allà
per amor a l'arte
perquè això sí que va ser
per amor a l'arte
hem parlat
d'aquesta cançó
de No Return
que va ser la que
més et va frapar
diguem-ho així
però hi ha 11
en aquest treball escogràfic
11 parletes
11 petits diamants
que jo no sé si
a l'hora de triar-ne
ens quedem de primer
amb No Return
però si haguessis de triar
una altra de les cançons
que també ja et va arribar molt
jo la més especial
a part de No Return
és Fairy Tail
que és la número 9
què ens diuen aquesta?
aquesta cançó
està dedicada
la lletra
està dedicada
al meu pare
a veure
explica'm això
meu pare
meu pare va morir
l'any 95
i mira
quan va arribar aquesta melodia
doncs m'ha inspirat
en ell
i la cançó és
quan penses en una persona
cada dia
l'intentes buscar
i saps que no hi és
que és una imatge
i Fairy Tail
és quanta odeada
hi ha un moment
que diu
I'm chasing a Fairy Tail
si t'ho dones compte
que estàs perseguint
algú que no trobaràs
que és un record
que és una imatge
sí que és veritat
que quan una persona
la recordes cada dia
no mor mai
però a fin de comptes
no hi és
i aquesta cançó
parla d'això
que vas conduint
i el veus
que el busques
i el veus
i no hi és
i que li vols cridar
perquè ho diu
i li vols explicar
el teu dia a dia
i aquesta cançó
és això
i aquesta sí que
és una cançó
que quan la mama
acabava de gravar l'estudi
van plorar tots
tots
ara no sé
anava a posar-la
però fica-la
fica-la
sí?
la posem?
sí, sí
doncs vinga
anem-hi
a name
to go
nowhere
the city streets
are filled
with foam
and rain
the story
is plain
to see
hope
seems to fade
every day
so many roads
to help
another dream
another time
another skinny soul
nobody knows
about you
drive through a highway
the night by my side
I cry out
your name
to the moonlight
but you'll never
come back
the storm
want to take me
away
the secret
to give me life
but so alone
and willing
to try
in every show
in every word
and every single day
it's you
I cannot hear
I cannot hear
what you say
a sign
a sign
you're not here
anymore
and you're out
of my head
I'm chasing
a fairy tale
a sign
that you're cleaning
my tears
with your breath
in my neck
again
holding up
your hand
only cause
it's you
a fade star
alone
and away
and you'll never
come back
but I need
a reason
to stay
afraid
for you
hope
seems to fade
every day
so many roads
to help
another dream
another time
another skinny soul
nobody knows
you're here
by my side
show me
the way out
to live
again
on my own
and all of me
it's you
to live
to live
to live
to live
to live
to live
to live
with us
and we'll be
repassant
aquest treball
discogràfic
que es diu
No Return
i estàvem
amb aquesta cançó
que és el que
deien també abans
escoltant-lo
clar, te dones
compte de la veu
ha sigut
que a l'hora
de gravar
de dir
vinga
tirem-ho endavant
ja tenim l'àlbum
anem per fer
la feina
i a partir d'aquí
dius
ara
a veure
aquesta cançó
ja la tenim
aquesta altra cançó
ja la tenim
i anem fent
no?
sí, sí
es va gravar
les cançons
abans d'ara gravar
saiem quines eren
ells van fer
clar, quan jo vaig arribar
vaig arribar
per gravar veu
vaig arribar
no passa res
vaig arribar
a gravar veu
i estava tot fet
però sí
tenim els temes
són aquests
i endavant
ja està
i ara que el tenim
ja físicament
on el podem trobar
com el podem aconseguir
quant hem de veure
en directe
que et volem veure
en directe
això
a sobre un escenari
deu ser bestial
doncs sí
a veure
el disc en digital
va sortir el dia 25
o sigui
està a iTunes
Play Store
Amazon
totes aquestes
i està disponible
en format físic
de moment
a veure
estem intentant
distribuir-lo a botigues
vam enviar a la distribuidora
disc medi
veurem
perquè això és així
si els centres comercials
tipus
Fnac
Carrefour
Mediamark
l'accepten
perquè això s'ha d'acceptar
i ho han de comprar
de moment també
el que estem fent
tot legal
perquè el disc és legal
està per esgai
i tels seus permisos
ho estic venent jo
o sigui la gent que ho demana
m'escriu un correu
un correu
que m'hem habilitat
el meu equip i jo
i ho demanen
i amb gastos d'enviu
jo ho envio signat
la gent que m'ho demana a mi
doncs com una mostra d'agraïment
ho envio signat
jo espero que aquesta setmana
com a molt la següent
que de la distribuidora
em donin alguna resposta
llavors a tots els punts del país
no només aquí
a casa meva
doncs es pugui vendre
també hauré de contactar
amb les botigues locals
sí de Reus, Tarragona
i companyia
i aquest és el procediment
de moment
també òbviament
quan es facin concerts
o vendrem el merchandising
concerts
a veure
volem començar
això és complicat
perquè la gira de sales
òbviament
ens estem muntant nosaltres
la data que ja et puc donar primera
és el 13 de desembre
a Bilbao
comencem a Bilbao
jo volia
que les primeres dates
fossin Reus
Barcelona
primer casa meva
i segon Barcelona
perquè és proximitat
i perquè és la segona ciutat
més gran de l'estat espanyol
però
no em preguntis per què
a Reus
hi havia una sala de concerts
però
no li han donat els permissos
li han hagut
a tornar a tancar
i només hi ha teatres
l'única opció que em queda
és
intentar anar al Teatre Bertrina
a veure què passa
però
la programació
estava feta
i és molt complicat

la tenen estable
i tancada
la gran majoria
Tarragona
tres quarts del mateix
i Barcelona
les sales que teníem mirades
doncs
el preu
és absolutament
desorbitat
el lloguer
o sigui
te poden demanar
1.000-1.500 euros
per lligar a una sala
i això és impossible
perquè si
entran 200 persones
i el preu mínim
són 10 euros
són 2.000
no arribes
ni a costos
és impossible
llavors comencem a Bilbao
el dia 13
després farem
les ciutats més importants
si no arribem
a un mínim d'entrades
jo soc molt sincera
jo no penso
fer un comunicat de premsa
dient
que l'artista
cancela los conciertos
perquè està enfermo
no
si no hi ha un mínim d'entrades
que és a dir
a partir de 100
s'ha de fer
encara que palmi els diners
menys de 100
se cancela
i és així
jo soc una persona
molt sincera
jo si estic malalta
estic malalta
però si no he venut
d'entrades
no diré
chicos que estoy malo
però me veis por la calle
no ha venido gente
no se han podido vender
no ha habido acogida
i hay que ser realistas
llavors començarem a Bilbao
tenim salas jugadas
Bilbao, Sevilla, Granada, Màlaga
en quan tingui Reus, Barcelona
i si pot ser Tarragona
també
jo
per supuesto
jo de Tarragona capital
no he actuat mai
i és la meva província
i a Reus
només vaig fer el Consell de Sant Pere
de 8 a l'estiu
i aquest és el plan
el primer des de Sembra
a Bilbao
a veure com funciona
pel nord sempre hi ha
bastant moviment
a Madrid
que volia fer-ho abans també
que serà la presentació
entre cometes
oficial
haurà de ser el febrer
però ara resulta
que la sala que teníem
l'ha tancat l'Ajuntament
sense cap motiu
la sala Caracol
que és important
va sortir el Público
els amos estan flipant
la gent s'ha volcat
dient
per què cierran aquesta sala
perquè és una sala
de les més importantes
buscarem una altra
no hi ha raó encara
no ho sabem
perquè s'ha tancat
el diari El Público
el digital ho deia
que és que ho tenien tot
i que van arribar
i fora
s'ha acabat
aquí a cabells
o sigui clar
l'amos està flipant
i tots estan flipant
perquè fa dos dies
va actuar Pablo López
o sigui que és una sala important
però bueno
a Madrid
hi ha 50.000 sales
no hi haurà problema
trobarem una altra
però bueno
que són d'aquelles coses
que dius
que són increïbles
perquè t'has trobat
que tenia una previsió
el meu mànager
tenia el 14 de febrer
que el món li va dir
mira
si el dia de los enamorados
te puedo dar
es afecha
fantástico
doncs ara ens trobem
que de golpe y borrazo
dilluns i marx
li van tancar la sala
però bueno
a la meva pàgina web
que és nova
que he de donar
les gràcies
al Club de Fans
de U2 de Tarragona
que són els que me l'han fet
U2 de Tarragona
i U2 de València
són d'aquí de la capital
els coneixem una miqueta
eh també
sí sí sí
doncs
ells
ells m'han fet la pàgina web
també és un volcat
diu
a www.maica.migbarbero.com
i en les dates
i aquí anirem actualitzant-ho tot
i al meu Facebook i Twitter
per començar
comencem el 13 de desembre a Bilbao
a Bilbao
sí sí
i com es comença
precisament això
vas cap a Bilbao
però t'ha d'acompanyar
la gent
la banda
sí sí
qui són
com es treuen
on s'atreuen els telèfons
d'un guitarrista
d'un bateria
doncs això ho va fer tot
el senyor Piti Martínez
que crac és aquest home
aquest home
no no
aquest home és un crac
és un crac
i és una persona
jo no m'havia trobat
mai a la vida
una persona com aquest home
o sigui
és bona persona
és atent
es preocupa per tu
per la meva salut
és una persona
i tot sense demanar res a canvi
o sigui
ell va comprar equip
per gravar el meu àlbum
i jo no ho sabia
m'ho va explicar
la guitarrista després
o sigui un munt de coses
és una persona
que ho dóna tot
i jo he tingut
una sort increïble
perquè això no ho fa ningú
sin pedir-ne a canvi
perquè una discogràfica
et demanarà molt a canvi
tot
tu demanarà a canvi
però aquesta persona
m'ha buscat el compositor
m'ha buscat el guitarrista
ell té una llista
me'n recordo
que dice
voy a formar a la banda
i les voy a decir
que esto es lo que hay
i que son los inicios
i que se va a cobrar tanto
i si me dice alguno
que no
no pasa nada
tinc una lista
con 20 de cada más
llavors
és una persona
que està pendent de tot
i és com el
no sé si dir-li
el meu germà gran
o el meu pare
com si fos el teu padrí

el meu padrí
una persona que
que confia en tu cegament
i que et creu en tu
en el que fas
i de la manera que ho fas

i aquí estem lluitant
mimal eh
mimal molt eh
molt molt molt
jo
ara està una mica així
perquè la setmana passada
va morir la seva mare
i jo no vaig poder anar
però bueno
és igual
ell ho ha buscat tot
ell me va presentar a la banda
i són els que surten els previs
i amb ells anirem
i a por todes
està tot molt malament
però hem d'anar a intentar-ho
ara sí
és que estan a casa
el que dèiem
estan a casa
ningú et vindrà a buscar
no
estan a casa
per molt que diguis
ah jo volia fer això
no no
hem de fer-ho
hem de fer-ho
hem de moure'ns
i com dius
en aquestes cançons
que també
s'ha de fer el cor fort
i tirar cap endavant
has vist que bé
m'ho faig de...
aquesta cançota
t'ha venido
t'ha venido el pelo
pim pam
pim pam
doncs això
que s'ha de fer el cor fort
i s'ha de treballar
i allò que es deia fa molts anys
ara es penes punyalars
i tirar cap endavant
que s'han de fer encara moltes coses
doncs sí
i esperar a veure
ostres a Tarragona
a Tarragona
que tinc ganes de veure't
a mi m'agradaria
Tarragona capital
a veure
és que és la capital
de la meva província
jo tinc moltíssimes ganes
el que deies tu
primer a casa
primer a Reus
i després
ja no haurem
obrir el ventall
jo no soc molt de política
i soc tots els llocs
però això de Reus-Tarragona
és per la gent
perquè t'has de fer a Tarragona
i no en Reus
ja saps el que passa
però bueno
si s'ha de fer primer a Tarragona
tampoc hi ha problema
perquè a Reus
també han tingut concert
gràcies al senyor alcalde
però van tenir
el concert a l'estiu
jo aniré
on pugui
i tot preparat per fer-ho
i on tinc acollida
a mi m'és igual
fer un concert a Reus
si a Reus venen 10 persones
i potser
o te vas a un poble
perdut de la manxa
i te venen 500
o sigui això és així
mai ho saps
no no no
i moltes vegades
ho han comentat
a molts grups
que han passat per aquí
per Tarragona Ràdio
que ens diuen
clar és que vas a un lloc
i te trobes 5
o 20
o 30
i després te trobes
en un altre lloc
que això saben
les teves cançons
que no havies ni pensat
que passaria
i que estan allà
volcats
i que tens allà
gairebé 1.000 persones
o 2.000 persones
que estan allà
oacionant-te
que no ho saps
no ho saps mai
no saps com va
jo espero que siguin
d'aquest nombre últim
que acabem de comentar
d'aquest 1.000
2.000
3.000
no mira
jo les sales
són de fonament mitjà
m'exemple
que les màximes
tenen 300
350
o la Caracol
que tenia 500
jo ja t'he dit
encara
jo només demano
200 per concert
ja està
ja està
doncs mai que
quan tinguis qualsevol notícia
saps
posa't en contacte
amb nosaltres
tornem a xerrar
a les vegades
que sigui necessari
quan vosaltres vulgueu
i moltíssimes gràcies
això s'ha de cremar
això s'ha de fer
s'ha de presentar
per tota Espanya
i si no funciona
quan passin uns mesos
com he d'anar a Gibraltar
perquè ja m'esperen
allí
sí que és veritat
que m'esperen
els baços oberts
que aniré allà
al gener
doncs intentarem sortir fora
i és així
i anar fent
i anar treballant
i ja està
i cap endavant
doncs de nou
moltes moltes moltes gràcies
no a vosaltres
per convidar-me
i fins ben aviat
gràcies
i un petó
fer-me
no
there's no variegated
good or great
it's not too late
I'm here to stay
My heart is strong
I'm gonna make a difference
I stand here on my own
My heart is strong
I'm gonna make a difference
I stand here on my own
My heart is made to stay
I am who I wanna be
I am who I need to be
My heart is strong
My heart is strong
My heart is strong
My heart is strong
Ja tardes, les tardes de Tarragona Ràdio
I am who I need to be
23 davant de l'Hospital de Santa Tecla, Tarragona
En Tarragona, en la zona residencial de la Vall de la Rebasada, Promociones José Luis, te ofrece una nueva promoción de viviendas en construcción, pisos de 2, 3 y 4 habitaciones, espacio comunitario y piscina, desde 141.000 euros.
Infórmate en Promociones José Luis, 977-2909-49 o visita nuestra web promocionesjoseluis.com. Te sorprenderás.
El teléfono al teléfono 977-62-5087.
Ah, i les primeres comandes tindran un petit obsequi.
Olis del Tarragonès, l'auténtic oli de Tarragona.
De nit o de dia, Toca Perón.
Toca Perón!
El teu restaurant a Tarragona.
A Toca Perón, el teu esmorzar, dinar o sopar, carta i menú de migdia i les nostres llesques de pa de pagès.
A Toca Perón, les teves tapes preferides.
Amb terrassa d'estiu per gaudir d'un bon combinat.
Toca Perón, el carrer del Portalet de Tarragona.
Reserves al 977-232-074.
Toca Perón!
Toca Perón!
Aires de festes.
Pensant en els seus regals d'empresa i familiars?
Tingui en compte el sabor tradicional de José Sirvent Garrigós.
José Sirvent Garrigós, més de 150 anys, oferint els millors torrons artesans a un certificat d'Origent de Xixona.
Gaudeixi de la nostra variada seleccions de torrons amb una àmplia gamma de productes parcelíacs.
L'esperem a les nostres botigues, als carrers Portalet 5, Rambla Vella 27-29 i Canyelles 9 de Tarragona.
José Sirvent Garrigós, des de l'any 1860, torrons de qualitat a la seva llar.
José Sirvent Garrigós els hi desitja unes bones festes i un feliz any 2014.
Vine a comprar els establiments identificats amb el cartell de la campanya d'aquest Nadal,
en la que et poden tocar caixa regal de caps de setmana d'oci.
És una iniciativa de Botiguers de Tarragona, Associació de Comerciants de la Part Alta,
Unió de Comerciants de Torreforta, Unió de Botiguers de Sant Pere i Sant Pau
i de l'Associació del Carrer Governador González,
amb el suport de l'Ajuntament de Tarragona i de la Generalitat de Catalunya.
Vine a comprar el teu comerç de proximitat i sortiràs guanyant.
Tributàlia Abogados les desea Feliz Navidad i Próspero Año Nuevo.
Tributàlia Abogados és especialista en la defensa de sus intereses
en los litigios y contenciosos contra la agencia tributària.
Tributàlia Abogados se encuentra en la Rambla Nova 69 de Tarragona.
Amb l'excusa de l'actuació que tenien a la vaqueria,
vam tenir amb nosaltres en Lucas Mastiano i los Xi.
Així és com sona l'entrevista.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.

Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Cl��.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Gràcies.
Hay gente en ningún lugar, hay gente por la ciudad, hay gente que ve mejor, hay gente que mira mal, hay gente que cree que, hay gente que piensa mal.
Y soy en el aeropuerto de Barcelona, de vuelta otra vez, buscando tu camisa, cuadros, esperando verte volver.
Hay gente vulgar aún, hay gente rebelde y hay, hay gente que cuenta bien los pasos al caminar.
Hay gente durmiendo en el tren, hay gente bebiendo en el bar, hay gente nadando en el mar, hay gente en cualquier lugar.
Y soy en el aeropuerto de Barcelona, de vuelta otra vez, buscando tu camisa, cuadros, esperando verte volver.
Pues si queréis verlo en directo, este sábado tenéis una cita en La Vaquería.
Ya sabes que llevamos toda la semana hablando de este concierto, hemos tenido a Oscar Boles aquí con nosotros.
Estamos detrás también de otro de los grupos que podráis ver encima del escenario como son los López Borneo,
que creo que, no sé por qué, Lucas Marciano ha coincidido más de algún día con ellos.
Ah, hablaré con él, que lo tengo aquí. Lucas Marciano, buena tarde, buenas tardes.
Buenas tardes, ¿qué tal? ¿Cómo estás?
Muy bien, ¿y tú?
Muy bien, muy contento de estar aquí en Tarragona.
Y además, yo le hacía ahora la entradita diciendo que López Borneo,
habéis coincidido más de una vez en el escenario.
Sí, bueno.
Porque además has visto las fotografías con la cantante de López Borneo y tú.
Sí, sí, bueno, nos hemos hecho muy colegas en los últimos meses y estamos compartiendo un montón de cosas.
Y bueno, somos músicos y el escenario es algo que compartimos mucho,
porque nos hace mucha ilusión tocar juntos y demás, así que es una buena época con los López Borneo.
Lucas Marciano caminaba en un principio en solitario, ahora te ha crecido la familia.
¿Qué ha pasado?
Bueno, sí.
Bueno, yo siempre fui de tocar con banda, ¿no?
Y había cerrado una etapa con mi banda de años, ¿no?
Que había sacado los cuatro primeros discos aquí en España.
Y después de un paroncito, de un año y pico ahí, empecé a conectar con los chicos acá.
Y bueno, ya Tarragona es casi mi segunda casa.
¿Eso es que te iba a decir?
Los sí, los sí a completo son todos de aquí.
Y bueno, vengo mucho por aquí y estoy encantado acá de estar con ellos.
Acá estoy con Yuri, el gran Jordi Vendrell.
Sí.
Cuando lo he visto entrar, digo, oye, ¿qué me suena?
Sí, sí.
Yo creo que alguna vez ha venido por la radio también.
Seguramente.
Alguna vez, alguna vez.
Pero así por encima, ¿eh? No me hagas caso, ¿eh? No me hagas caso.
Fue el responsable de que a mí me gustaba ahora el Jason Maras.
Ah, ¿sí?
Sí, porque me tocó aquí en directo una de sus canciones, el I'm Yours.
Qué bueno, qué bueno.
Y a partir de ahí quedé enganchada.
Mira, mira, lo conociste antes por él.
Antes lo conocí por su versión.
De cobrar derechos de auto, ¿eh?
Sí.
Además de verdad, ¿eh?
Sí, sí, sí.
Jordi, ¿qué tal?
Vemos, vemos, vemos.
¿Cómo ha sido?
¿Cómo fue la aventura de repente estar con Lucas Maciano en el escenario?
En realidad fue todo a través de las redes sociales.
Sí, exacto.
Qué malo es Facebook.
Muy malo.
Qué daño está haciendo Facebook.
No, Lucas buscaba a un contrabajista que cantase y puso el anuncio en...
O sea, lo puso en su página de Facebook.
Y una amiga en común que tenemos le puso mi canal de YouTube, empezó a mirar mis vídeos
y contactó conmigo.
Y a partir de ahí, hace dos años de esto.
Sí.
Y ahí vamos.
Hace dos años, ¿y a qué estáis?
Sí, lo que pasa es que hemos tenido varones, ¿no?
Sí, fue una...
Conocimos en un momento donde yo estaba acabando la etapa de mis discos y entré ahí como
en un tiempo que no sabía bien si me iba a quedar aquí en España, qué iba a hacer
y empecé a contactar con Jordi, empezamos a tocar juntos, hicimos algunos conciertos
y luego yo me piré a India y dejé todo por unos meses.
¿Necesitabas respirar?
Sí, sí, dejé todo, dejé la música, dejé todo.
Y me fui a India durante unos cuantos meses y es como ese coqueteo que tienes con alguna
chica que te gusta pero todavía no es el momento, ¿no?
Sí, esa chica soy yo.
Le mandaba mensajitos, cada tanto le mandaba mensajitos y decía, Jordi, que tengo muchas
ganas de hacer algo contigo.
Pero era como que no era el momento todavía.
Y él me decía, vale, nos vemos.
Pero no podíamos quedar todavía porque eso no estaba.
Claro, no, y estando en la India como que te cogía un poco lejos.
No, y luego cuando volví tampoco estaba.
Estuve una cosa que no estaba.
Tenía la cabeza, no podía ponerme a componer, no había caso de volver a conectar otra vez
con la música.
Me costó muchísimo después de haberme cortado un año y medio de estar fuera.
Y fue un día que viene a los López Borneo, yo nada que ver, me monté un restaurante
en Barcelona y digo, se acabó la vida de músico.
Voy a hacer una vida normal, voy a montar un restaurante.
Y estuve dos meses intentando ir todos los días y todo y empecé a componer otra vez
y empecé a volver loco.
Y cayeron los López Borneo que me han encantado, también me cayeron muy muy bien.
Y ahí le pusimos fecha a un concierto en Sala Bikini.
Entonces ya fue el momento como que ese coqueteo empezaba a materializarse.
Entonces le digo a Jordi, ¿por qué ya no nos vemos?
Tengo un bolo, ya lo vamos a ver, tengo un bolo y tengo canciones nuevas.
Y Jordi dice, esto ya se está poniendo serio, a ver que ya me quiere ver.
Ahora ya nos vamos a hacer el face to face, a ver qué pasaba, ¿no?
Bueno, ya nos habíamos visto antes de India, habíamos hecho un par de bolos que nos había encantado.
Y bueno, ese fue Sala Bikini.
Él contactó con sus amigos, bueno, con Jorge, con Dito y con Ángel,
que son integrantes de los Y, que hemos montado hace unos meses.
Y bueno, con el pretexto de la Sala Bikini empezamos a ensayar.
Unas o dos veces a la semana con el grupo y yo me venía una vez a Tarragona a pasar temas.
y así fue, el concierto fue un exitazo y ahí empezaron a salir cosas.
Bueno, con tu permiso, gracias a las musas que volvieron a visitarte.
Hombre, gracias.
Y que todo volvió otra vez a ponerse en marcha, que la maquinaria, no me imagino.
Sufrí, sufrí, sufrí, pensé que se había acabado todo.
Pero qué pasó en ese parón y medio, ¿por qué lo necesitabas?
Loco me volví, no sé.
Fue una, viste que las cosas...
Mira, después de 20 años de tocar sin parar, sin parar de tocar,
y saqué tres discos en Argentina, cuatro discos aquí.
Es que en un momento se me apagó la tele.
Te juro, se me apagó la tele y no sabía por dónde seguir,
si me había perdido, no sabía dónde estaba.
Y fue bueno, fue bueno porque me empecé a encontrar un poquito conmigo.
En realidad, la música es mi vida, yo siempre estuve ligado a la música.
Lo que pasa es que hay momentos que, bueno, si tú no paras,
la vida te pega a una hostia y tiene que parar.
Entonces ahí pensé mucho, reflexioné un montón sobre para dónde seguir,
qué iba a hacer, el viaje me ayudó muchísimo.
Y bueno, fue volver y tranquilizarme y dejar de pensar en la música
como para que las canciones empiecen a volver solas otra vez,
porque toda la vida estuve en mí, ¿no?
Entonces hoy, bueno, estamos encaminando a este proyecto tan bonito
que nos hace tanta ilusión, con amigos, con gente súper linda
que nos está acompañando y con canciones preciosas,
que la verdad que son lujas.
Estamos preparando el disco y hoy estuve montañando por la mañana
y nos estamos encontrando con sorpresas súper bonitas.
Y bueno, eso hace mucho bien, ¿no?
Pues sí, pues sí.
Y además, lo que decías tú antes, ¿no?
Y si la gente que te acompaña da ese buen rollo,
esa buena energía, ese punto de valor más añadido,
bueno, tengo unas ganas de que me traigáis el álbum.
Hay una energía muy bonita.
A la que os envío a los dos para buscarme el álbum, por favor.
¿Tú sabes el álbum que vamos a grabar?
¿Te han contado algo o no?
No, lo he visto.
He visto, o al menos, lo que me comentabas tú, que es la maqueta.
No, no sabes lo que vamos a decir.
Te lo voy a contar ahora.
Hay algunos vídeos que he intentado poner ahí el play
a través de tu página web.
Yo te voy a contar algo.
A raíz del viaje a India, yo me fui con Paco Zárate,
el bajista de La Caja de Pandora,
que es muy colega, que de hecho es el productor ahora del nuevo disco.
Yo sentí una energía muy bonita de movimiento,
al estar en movimiento, en viaje y liviano,
empecé a sentir muchas ganas de hacer cosas otra vez.
Y digo, el próximo disco me gustaría grabarlo en este rollo,
en Moviéndome.
Entonces hemos decidido montar un estudio móvil dentro de una caravana
y nos vamos ahora en diez días,
nos vamos a grabar un disco desde París hasta Transilvania,
en Rumanía.
¡Qué maravilla!
Claro, este es el proyecto.
Vamos a pasar por ocho países
y vamos grabando con músicos de la calle,
músicos de conservatorio, representativos de cada país,
hasta llegar a Rumanía para grabar con los gitanos del este,
queremos grabar trompetas y acordeones
en un par de canciones que tenemos en el disco.
Y esta es la propuesta y vamos a hacer un documental,
un libro de fotografía, un documental
y el disco va a salir de toda esta movida.
¡Qué viaje!
Que nos vamos en diez días, sí.
No os perdáis ningún detalle, grabando todo.
No, no, vamos a traer todo, sí.
¡Ostras, qué maravilla!
A ver, más o menos, ¿cuántos sois en caravana?
En caravana somos siete personas.
¿Ocho?
Y el ocho va a ser la persona que encontremos
en cada sitio para grabar,
porque es el disco número ocho,
son ocho países, ocho personas y ocho días.
Vale.
O sea, pero no repite, ese ocho no repite, ¿no?
No, ese ocho lo encontramos en cada país.
Vale, como aquí me habéis encontrado a mí,
digo, a lo mejor en mi bravo.
Ahora eres tú, ahora tú eres el ocho.
Pero ya a mí me dejáis aquí,
yo no quiero que me dejéis aquí.
Bueno, vente.
A mí me gustaría.
Hombre, gracias por la propuesta,
queda grabada, que lo sepas.
Si luego me lo puedo organizar.
Hombre.
Si no querés hacer un seguimiento
durante estos diez días,
vamos hablando por mail,
cada cuatro o cinco días,
te contamos dónde estamos,
qué vamos haciendo,
lo que fue pasando,
te grabamos algo.
Qué maravilla, ¿eh?
Sería una pasada.
Ya que no podés venir físicamente,
estás con nosotros desde aquí.
Pues yo te digo que no, ¿eh?
Sí, vale.
Hablamos, ¿eh?
Con Tito, con quien haga falta, con Jordi.
Sí, sí, sí.
Perfecto.
¿A quién tengo que embaucar
para que sigas haciéndose esto?
Toda Tarragona está siendo testigo
de esta conversación que ya se hizo personal.
Además de verdad, ¿eh?
Además de verdad, además de verdad.
Y este disco,
más o menos de cuántas canciones
estamos hablando,
porque ya las debes tener
al menos elegidas para decir,
esta canción me gustaría tocarla
en tal sitio.
Sí, estamos ya en proceso
de selección de canciones,
prácticamente están elegidas todas.
Y ahora pues ya ir viendo
cada canción,
qué instrumentos requiere
y dónde encontrar,
en qué país,
pues evidentemente nos vamos a Praga,
pues en Praga cogeremos las cuerdas,
seguro,
porque ahí el conserje toca el violín.
El conserje del hotel
y la que limpia nos graban.
Nos graban los violines y las violas.
Así que, nada,
iremos buscando un poco
los instrumentos
que más nos convengan
para cada tema
y ya seleccionar a los músicos
en cada país.
Sí.
Y tendrá en principio
12 canciones, ¿no?, el disco.
Sí, que tenemos un dilema ahora.
¿Por qué ya qué ha pasado?
Bueno, no,
porque tenemos 16 o 17
y tenemos que hacerla.
Y nos gustan todas.
Tenemos que caparnos canciones,
que eso es difícil.
Bueno, siempre se puede hacer,
que vosotros ya sabéis
que la carretera es una magia.
Sí, sí, sí.
No sabéis nunca
lo que te puedes llegar a encontrar.
Eso es lo bonito.
Por eso queremos hacerla.
Y puede ser que en un rincón
que no hayáis ni previsto pararse
o pararos, mejor dicho,
y allí te encuentras a alguien
que de repente saca un violín
Sí, sí, sí.
O saca una guitarra
o sencillamente con una caja
de cualquier hipermercado de turno
Esa es la historia.
Te hace un movimiento
y dices,
oye tú, apúntate con nosotros, ¿no?
Y que incluso dejamos abierto
también el efecto, ¿no?
Sorpresa de que pueda ocurrirse
alguna canción muy bonita
durante el viaje
y que sea parte del álbum.
O sea, por eso nos vamos
con algunas cosas atadas.
Algunos de los músicos
que queremos que graben
los tenemos concertados
desde aquí,
pero también dejamos
un 40% de aventura
que pueda pasar
lo que el viaje
nos vaya brindando, ¿no?
O sea, los músicos
que nos vaya brindando
el viaje,
las canciones,
los sonidos,
para eso nos vamos.
Además, además tenéis,
yo creo que la cosa
más maravillosa del mundo
como es la música, ¿no?
Sí, sí.
Como camino de ruta
en sí, ¿no?
Sí, sí, vamos
en música.
O sea...
Nunca mejor dicho.
El coche tiene que ser
el medio de transporte,
pero el sentimiento
en sí es la música,
no hay otra cosa.
Verdad, verdad.
Y dices, mira,
a lo mejor no hablas
el idioma de turno
de allí donde vais, ¿no?
Igual.
Pero la música
es la que hace el camino, ¿no?
De vuelta,
tanto de ida como de vuelta.
Sí, sí, sí.
No puedes entenderte
a lo mejor hablando
con algún rumano,
pero el tío puede sacar
su violín,
su trompeta
y la música es universal.
Puede tocar contigo
sin necesidad
de comprender las palabras,
¿no?
Lo que dices, sí.
Y además,
además casi casi se convierte
en, no sé si una jam session,
un poco de jam session, ¿no?
Va a ser un poco.
Porque, claro,
no conocerán las canciones,
¿no?
No tendréis que...
Habrá cosas que las llevaremos,
habrá algunos arreglos
que vendrán,
que los habremos escrito antes
para decir,
al cuarteto de cuerda,
decirle, mira,
violín, toca esto,
viola esto,
echalo esto.
Vale, vale, vale.
Pero sí que habrá un punto,
es lo que dice él,
un 60-40 de cosas.
De improvisación.
De hecho,
queremos que el disco
suene también muy bien.
Y fresco.
Por eso vamos a hacer
parte en estudio aquí,
con los G aquí,
todo lo que va a ser detalles,
violines,
acordeones,
trompetas,
sonidos,
se va a ir grabando
en viaje
y luego volvemos
y nos metemos en el estudio
y empezamos a armar un collage.
Y acabamos de rematar.
Y acabamos de rematar.
O sea,
que va a ser un disco
que va a sonar muy bien,
pero con la esencia de calle,
con el efecto calle.
O sea,
que nos quedan más o menos
unos tres meses largos,
más o menos.
Sí.
Tal vez un poquito más.
Lo presentamos,
lo decimos ayer.
En febrero, ¿no?
En febrero presentamos el disco, sí.
Bueno,
pues ya sabéis,
Tarragona Radio.
Sí,
no te preocupes.
Os hacéis por aquí.
Bueno,
como ya vendremos de la ruta.
Sí,
sí,
tú vas a ser ahí.
No,
no,
pero además de aquí nada,
de aquí nada Lucas
se empadrona en Tarragona,
no pasa nada.
Casi no.
Estoy a punto,
sí,
estoy a punto de venir a vivir.
Te digo una cosa,
esta tarde sufría por la entrevista.
¿Por qué?
Porque,
claro,
he visto que mañana tenéis actuación en Zaragoza.
En Zaragoza,
sí.
Y claro,
digo,
¿cómo lo hago venir hasta aquí?
Yo me voy a...
Teniendo actuación en Zaragoza mañana mismo.
No,
estuvimos en Zaragoza en Tarragona desde la mañana
y de hecho,
Jordi no sabía que yo me iba a quedar acá todo el día.
Y cuando acabamos el ensayo,
dice,
bueno,
chao,
y yo lo seguía.
Y me dice,
¿Dónde va?
con vos.
Digo,
voy contigo todo el día hasta las 7,
que me tengo que quedar aquí en Tarragona.
O sea,
mi casa en Tarragona es tu casa.
Hombre,
ya me gusta cómo ocupa,
¿eh?
Sí.
Gracias por avisarme,
me dice.
Que me cambiaste todos los planes del día.
Venga.
Sí,
no pasa nada.
Bueno,
es un día extraordinario.
Sí,
no,
no,
el tema es que no es extraordinario.
El tema es que es bastante a menudo,
pero no pasa nada.
Lucas,
no pasa nada.
Avísalo,
pobre muchacho,
no le des estos sustos.
La confianza tiene...
Yo es lo que tengo,
o sea,
tengo algunas cosas buenas,
pero soy muy pesado.
Bueno,
eso es lo que hace la confianza.
Sí.
Lo que comentábamos hace un momentito.
Esas cosas lindas también,
¿no?
Como lo sabes.
Sí,
sí,
la amistad y compartir la música
y compartir otras cosas también
hace que luego se grabe
y se sienta la música también
en el disco,
¿no?
El hecho que pasen estas cosas.
Te acerca,
¿no?
Te acerca,
ya dice,
hostia,
vete por ahí.
Pero eso también se logra,
se graba también.
No,
y luego después se lleva encima del escenario
y eso ya es la bomba.
Ahí ya con una mirada,
ya te acuerdas de todo.
Lo mal y lo bueno.
No,
no,
oye,
además después pasa que estos son complicidades
que a la larga todo sale.
Sí.
Y encima del escenario,
tú sabes a lo mejor que mirando a Jordi
y haciéndole baja un poco,
ella sabe que tiene que tirar hacia la derecha
y hacia la izquierda,
que no hace falta ir a más.
Aprendes a leerte la mente.
Sí,
eso es cuando están muchas horas juntos,
y luego pasa como los matrimonios,
que hay pequeños momentos
que te miras y...
Hay electricidad estática.
Pero tú y yo hemos tenido muy poco.
Sí,
eso que somos dos bastante especiales,
no lo hemos discutido.
Ya vendrá,
aunque sea solamente...
Yo creo que en carretera...
Cógete la cerveza,
que a mí me gusta más hoy otra cosa.
Ya está.
Ocho días en la misma caravana
algo va a pasar.
Primera que tenés unos cuantos para discutir.
O sea,
no solo conmigo.
Bueno,
hacemos una cosilla
que tenemos aquí yo casualmente,
habéis tenido las guitarras.
Sí.
Ah,
vale.
¿Quieres que toque?
Tengo una guitarra aquí.
Y como ya no he sentido
nada de esas canciones nuevas.
Bueno.
Dime,
no,
mejor tocar algo.
No digáis nada.
Mira,
esta canción se llama
Alta Tensión.
Ah.
Es una de,
bueno,
las que vamos a grabar en el disco
que la estamos tocando mucho últimamente
porque nos apetece
y nos gusta mucho.
Para ustedes.
Muy bien.
Después de años de vivir
entre barrotes de humo
tanta libertad
era mi peor cárcel
quería una vida normal
y luego el tiempo fue tramposo
y la tranquilidad me ponía nervioso
Quería una vida normal
¿Por qué, mi amor, no me buscas pelea?
No me buscas cosquillas, no me buscas pasión
¿No ves que no funcionó de esta manera?
Yo solo funciono con la detención
Aún recuerdo los infiernos
De relaciones pasadas
Tanta intensidad y noches de resaca
Quería una vida normal
Cuando tienes lo que quieres
Dejas de ver lo que tienes
Enfermo mi música y con ella mi mente
Quería una vida normal
¿Por qué, mi amor, no me buscas pelea?
No me buscas cosquillas, no me buscas pasión
¿No ves que no funcionó de esta manera?
Yo solo funciono con alta tensión
Porque, mi amor, no me buscas pelea
No me buscas cosquillas, no me buscas pasión
¿No ves que no funcionó de esta manera?
Yo solo funciono con alta tensión
¿Por qué, mi amor, no me buscas pelea?
No me buscas cosquillas, no me buscas pasión
¿No ves que no funcionó de esta manera?
No me buscas cosquillas, no me buscas pasión
Yo solo funciono con alta tensión
¿Por qué, mi amor, no me buscas pelea?
No me buscas cosquillas, no me buscas pasión
¿No ves que no funcionó de esta manera?
Yo solo funciono con alta tensión
Yo solo funciono con alta tensión
Yo solo funciono con alta tensión
Yo solo funciono con alta tensión
Yo solo funciono con alta tensión
Yo solo funciono con alta tensión
Yo solo funciono con alta tensión
Yo solo funciono con alta tensión
Yo solo funciono con alta tensión
¿Has visto que estábamos todos ahí?

Esa última nota
¡Gracias!
Otra, otra
¡Cuánta gente, eh!
De repente...
No los ves venir, eh
Aparecen
Y debajo de la mesa
Yo pienso que están ahí viviendo, eh
Yo creo que están ahí viviendo
De tanto en tanto le gusta la música
Salen, salen
Son gambusinos
Sí, yo creo que son...
O estoy entre los gremlins
Y por eso no mojo esa zona
No los voy a comer a partir de las 12 de la noche
Son amigos, son amigos
No, no, sí, eso sí
Pero que no me atrevo yo demasiado
A ver si después se reproducen más y la liamos
Que ya sabes cómo está el país ahora mismo
Como para darle comer a más gente
Estamos muy tocados
Qué bien suena esta canción
Gracias
Y parecía que no se había oído la canción
De lo que hablábamos hace un momento
Es verdad
Habías visto, eh
Mientras la estaba cantando
Yo lo he pensado también
Pensaba lo mismo
Digo, es que de todo lo que dije recién
O sea, es esta canción
Exactamente
Es que le hemos fiat al vuelo
Bueno, es que en realidad
Todo tiene una cronología, ¿no?
Que estemos aquí hoy cantando esta canción
Y hablando de lo que estamos hablando
Es fruto de que haya pasado lo que haya pasado, ¿no?
O sea, por eso hace dos años que estamos
Proyectando este disco
Teniendo ganas de hacer cosas juntos
Han pasado cosas
Y claro
Desde el disco
Desde la música
Hasta las vivencias que han transcurrido
Es todo parte de lo mismo, ¿no?
Ajá
Y debía estar ahí escrito en un rinconcito
Claro, no, no es que sea así
¿Qué pasa que dices?
Avísame
Avísame que me ha cogido un poco despistado

De todo lo que me tiene que venir todavía, ¿no?
Sí, sí, sí
Claro, exactamente
Si a veces con Luka las canciones
Dices, ¿cuándo escribiste esto?
Tengo ni idea
No tengo ni idea
¿Salieron?
La encontré en el teléfono
La encontré en el teléfono
Es como si aparecerían solas en el teléfono
Y a veces nos llevamos gratas sorpresas
¿Y en el móvil también?
En el móvil
En el móvil
Las grabo siempre
Las grabo en el móvil
Pero las grabo sin darme cuenta
Vale, vale
Estoy grabando todo el tiempo
Y descargo los archivos
Y los dejo en el ordenador
Siempre hago eso
Y cuando hay que grabar un disco
O todo
Ya empiezo a seleccionar
A escuchar
Y en realidad nunca tengo idea
Cuando la grabé
Ni a dónde, ¿no?
Pero
Es una forma bonita
Nunca me pongo a componer
Porque siempre que hay que hacer un disco
Ya tengo todas las canciones hechas
Claro, te lo decía
Porque como ahora vamos con los iPads
Y todas estas cosas

Claro, lo del teléfono
Parece que tenía que ser un segundo término

Pero a lo mejor me va con uno de estas tablets ahora enormes
Y cada vez que
Sí, sí
El tecnológico es Jordi
Es el Jordi, ¿no?
Sí, sí, yo soy más chapado del antiguo también
Tú eres de mi quinta en ese aspecto
Y yo el teléfono no me acostumo
Digo, para llamar
Para llamar y grabar cuatro cosas y dos fotos, ¿eh?
Sí, sí
No quiero más cosas, no quiero más
No quiero más
Me resisto

Bueno, tenemos concierto
Mañana mismo en Zaragoza

Familia, que muchísimas gracias
A ti
Me ha encantado poder hablar con vosotros
Jordi de recuperarte de nuevo
Que hace mucho tiempo que no sabíamos nada de ti
Sí, sí, sí
De Lucas, bienvenido a esta casa que ya es tuya
Gracias
Muy linda la entrevista
Y bueno, un beso grande para toda la gente
Gracias de nuevo
Gracias a ti
Un beso grande
El día menos pensado ya no me da lo que quiero
El día menos pensado ya no me da lo que quiero
Se te ha escapado el amor por la tangente de otro correo
Se te ha escapado el amor por la tangente de otro correo
Yo vengo de lejos
Yo vengo de lejos, vengo de un lugar distante
Donde el sol cada mañana pide permiso al salir
Donde la luna se pone si la autoriza la aurora
Y la aurora los amores y los amores a mí
La, la, la, la, la, la, la, la
Milongas mediterráneas
La, la, la, la, la, la, la, la
Milongas mediterráneas
Cuando los soles me queman y los amores me engañan
Yo canto cada mañana
Milongas mediterráneas
Ese Marcelo
Milongas que sabe tanto lo que tiene que saber
Milongas que sabe tanto lo que tiene que saber
Que un hombre no es más que un hombre
Cuando ama a una mujer
Que un hombre no es más que un hombre
Cuando ama a una mujer
No es hombre que tiene muchas
Y una vida de delimas
Hombre que tiene a una y la mantiene feliz
Por eso es que he decidido
Que he terminado el derroche
Embarcadito en tu cama
No me hace falta la noche
La, la, la, la, la, la, la
Milongas mediterráneas
Ja tardes, les tardes de Tarragona Ràdio
A Sastreria Pizarro
A Sastreria Pizarro fem liquidacions
Vestits d'home, americanes, pantalons, camises, jaquetons
I molts articles més
Fins al 60% de descompte
60%, 60% de descompte
A Sastreria Pizarro
Al carrer Mallorca número 1 de Tarragona
Telèfon 977-21-3617
Liquidacions
Sastreria Pizarro
Som professionals
A Olis del Tarragonès
Ja tenim el nou oli d'enguany
Nou oli d'oliva verge extra del molí de Perefort
Elaborat amb les olives arbequines de la nostra comarca
Te'l portem a domicili a preu de molí
Per a més informació i comandes podeu trucar al telèfon 977-62-5087
Ah, i les primeres comandes tindran un petit obsequi
Olis del Tarragonès
L'autèntic oli de Tarragona
La informació més actual a larepublicacheca.com
La televisió que va amb tu
Dos quarts de nou del matí, treballar
Set del vespre, gimnàs
Dos quarts d'onze de la nit, sopar romàntic
Aniries amb la mateixa roba a tots aquests llocs?
Doncs per què ho fas amb les mateixes ulleres?
A Natural Òptics Escofet t'ajudem amb l'1 igual a 2
Tria les teves millors ulleres graduades i emporta't unes altres de regal
Vine a Natural Òptics Escofet i descobreix els avantatges de l'1 igual a 2 Club
Natural Òptics Escofet
Rambla Vella 23 davant de l'Hospital de Santa Tecla, Tarragona
La farmàcia M.U.B. Vidal et presenta al seu centre Tecuida Tarragona a la Vall de la Rebessada
La cadena Tecuida amb més de 30 centres
Som la cadena número 1 en estètica i nutrició avalats per la farmàcia
Posem a la teva disposició els millors professionals, les darreres tècniques i tots els nostres productes
perquè obtinguis els resultats desitjats en els teus tractaments facials, corporels i fotodepilació
Més informació a tecuidatarragona.es o al 977-29-0101
Per Nadal, gaudeix de les nostres promocions i regala salut, bellesa i benestar
Ortopèdia Podologia Molina els ofereix els seus serveis en ortopèdia i podologia
Els nostres professionals l'assessoraran si en té dubtes
Molts anys d'experiència ens donen suport
Vostè ve al nostre centre perquè sap que serà ben atès
No oblidi que cap especialista pot obligar-lo a adquirir un article ortopèdic que vostè necessiti en una ortopèdia no escollida per vostè
Exerceixi el seu dret a escollir la seva ortopèdia
Estem a Reus, carrer Sanalies 34 i a Tarragona, avinguda Maria Cristina 13
Ortopèdia Podologia Molina, la millor elecció
Doncs aquí és ara la xerra que fèiem amb Lucas Mastiano i los Xi, amb el Jordi
Que bé que ens ho vam passar i la canso en directe, bueno ja has pogut sentir una meravella
I ara el que toca és passar per Cambrils
I és que al final del mes de juliol teníem la visita dels hombres que, sí, sí, ells estaven no només presentant un concert que era èpic en el seu moment
Si no, també ens parlaven d'un musical que ja està en cartellera, que ja es pot veure a Madrid
I que es diu Marta Tien un marcapassos, et sona, no, aquest títol?
Doncs aquesta era la conversa que fèiem amb el Dani de hombres que deixia fa uns quants mesos
El 23 de juliol de 2013
El 23 de juliol de 2013
El 23 de juliol de 2013
Algo me dice que...
Sé que tengo algunos enemigos
Pero esta noche no podrán contar conmigo
Porque voy a convertirme en hombre lobo
He jurado a mí mismo que no dormiré solo
Porque de hoy no pasa nada
Així començava aquest èpic concert de l'1 de juliol de 2003.
Va ser a les ventes i 10 anys més tard ens ho van continuar passant molt, però que molt rebé, amb els hombres G.
I tenim l'oportunitat de veure'ls a Tarragona.
Serà a final d'aquest mes de juliol, però abans que arribi aquest dia a Cambrils,
què et sembla si conversem amb ells i et sembla si parlem amb el Dani?
Dani, buenas tardes.
Buenas tardes.
Què tal, com estàs?
Hola, Silvia, muy bien.
Estava aquí de nostalgia un poco recordando ese 2003 y después el décimo aniversario que también continúa siendo apoteósico.
Lo rápido que pasa el tiempo, porque yo este lo recuerdo, el concierto de las ventas, como si hubiera sido antes de ayer.
Y fíjate que el 1 de julio se hicieron 10 años de ese concierto, ¿no?
Y eso que era justo cuando volvíamos, después de estar 10 años sin tocar, después de haber estado otros 7 años tocando el principio del grupo.
Pues no sé, es increíble cómo pasa el tiempo. Hay que aprovechar, hay que hacer de todo antes de vendirnos. Dime.
Yo no sé si ahora estáis viviendo otra, yo creo que se dice, una segunda juventud, de nuevo.
¿Estáis otra vez con esa pila cargada, con esa batería y además recibiendo todo el cariño de la gente?
O sea, que dices, ostras, ¿nos está volviendo a pasar?
Bueno, yo creo que estamos viviendo la mejor época nuestra, en todos los sentidos, en el musical y en el personal, ¿no?
Después de muchísimos años, aunque indudablemente cuando empezamos la primera época era, digamos, de las más bonitas, ¿no?
Porque era todo nuevo, ¿no? Todo lo que nos pasaba eran cosas nuevas, ¿no?
Ir a un estudio nuevo, ir a una ciudad nueva, una gira, un disco nuevo, una película, un programa de televisión, todo.
Pero esta etapa la estamos disfrutando muchísimo porque, por supuesto, ya tenemos la experiencia,
la gente ahora nos quiere muchísimo, estamos tocando mejor que nunca, está sonando el grupo mejor que nunca
y estamos disfrutando muchísimo de esta etapa en la que estamos haciendo lo que realmente queremos, ¿no?
No estamos obligados a hacer nada, no tenemos ni manager, ni compañía de discos y nos lo estamos pasando pipa.
Y después también seguramente que encontráis las nuevas generaciones que también aceptan a los hombres G
y que estáis ahí cogiendo lo que decíamos, la generación que os conoció, que vivió lo que era la plenitud de los hombres G
y ahora a través de hijos estáis continuando viviendo esa misma juventud, ¿no?
Sí, es increíble. Bueno, eso es el motor, digamos, la gasolina para que sigamos activos, ¿no?
La cantidad de gente que hay joven que ha descubierto en nuestra música, pues no sé si a través de sus hermanos mayores, sus padres,
pero es sorprendente ver la cantidad de gente joven que nos escribe, que nos manda tweets, que nos manda por Facebook,
que se sabe todas las canciones, que no sabía que existía tal disco, que no sé qué, o sea, es una pasada.
Yo creo que es lo mejor que le puede pasar a cualquier artista, ¿no?
Pues sí, pues sí. Y por cierto, ¿cómo estáis viviendo este verano 2013?
Bueno, pues...
Venís también de otro concierto apoteósico que hasta lo que es la realeza también nos da su apoyo a través de asistir a los conciertos.
Sí, sí, parece que también a ellos les gusta. Ya les hemos invitado para el musical para ver si quieren venir.
Y no, fue una sorpresa. Digo, bueno, pues encantados de que vengan a vernos. La princesa Leticia decía que era fan desde pequeñita, ¿no?
Sí.
Pero ya ha sido... Dice, es que vosotros no sabéis el momento que estoy viviendo ahora yo.
Y bueno, la verdad que el verano está muy bien. Estamos... Pues estamos disfrutando muchísimo porque estamos tocando todos los fines de semana,
cosa que, vamos, que lo firmamos ahora mismo, tocar todos los fines de semana, menos agosto que vamos a descansar
y que en agosto solamente tenemos dos conciertos porque queremos tomar vacaciones, ¿no?
Bueno, vamos a hacer una cosa. Hablamos un poquito del musical, después continuamos hablando de los conciertos
porque esta entrevista que se haga tan, tan previa al finales del mes de julio, que es cuando venís aquí a Tarragona,
tiene una razón de ser y es que os vais para Nueva York y para Los Ángeles.
Sí, estamos tocando... Tenemos un concierto en Los Ángeles y en el Staples Center.
Es un festival que se hace casi todos los años. Bueno, todos los años se llama El Reventón.
Es una emisora muy importante en Estados Unidos y lo organiza una vez al año y es un fiestón ahí.
Y este año es el segundo año que repetimos. Estamos el único grupo que repite.
Y estamos muy contentos. Ya están agotadas todas las entradas. Es un sitio de... Pues el Staples Center es donde tocan,
donde tocan, donde juegan los leikers, ¿no? Y son, pues no sé si entran 25 o 30 mil personas.
Y ya está todo vendido.
Y ya está todo vendido, sí, sí, está todo vendido. Está anunciado.
Y al día siguiente... Bueno, y luego, pues aprovechando que vamos a estar ahí, como Nueva York quería...
No estuvimos tocando el año pasado en la última gira que hicimos por Estados Unidos,
pues vamos a hacer dos fechas en una sala en Nueva York que se llama Stage 48.
Es una sala como de mil, mil quinientas personas.
Bueno.
Y ya nos volvemos para acá. Llegamos el 25, el 26, el 27 descansamos y el 28 estamos ahí con vosotros.
Es que vais pim, pam, pim, pam. Es lo que decías, ¿eh?
Sí, sí, hay que pensar.
¿Para qué sigue así, no? ¿Para qué sigue así el próximo año, no?
Yo sé que ahora ya nos cuesta más recuperarnos de un concierto o de un viaje, ¿no?
Pero...
Hombre, también tiran muchas más cosas ahora, Dani.
Sí, bueno, y ahora lo hacemos todo con mucha más tranquilidad. Antes era una burrada, antes era una salvajada.
Antes probablemente si hubiéramos llegado de Nueva York el 24, el 25 nos hubieran puesto un concierto.
O el mismo, 24 por la tarde.
Sí, sí, sí, ahora ya no. Ahora lo hacemos todo con mucha más calma y estamos disfrutando el momento y disfrutando los conciertos
y no hay que matarse a tocar y a tocar.
¿Y el planteamiento del musical? ¿Marta tiene un marcapasos? ¿Cómo fue?
Pues eso es igual, estamos ahora también compaginando las giras con... porque ahora en julio hemos comenzado ya los ensayos con todos, ¿no?
Con los actores, los músicos, los bailarines. Pues es un proyecto de hace 10 años, de cuando estamos tocando en las ventas.
¿Se le da ahí la idea?
Sí, ya nos propusieron la idea de hacer un musical, lo que pasa que en España no, digamos que no, no es que no estuviera bien visto,
pero los musicales no tenían la calidad que puedan tener ahora, ¿no?
No, y también no acaban de cuajar, ¿no? Es aquello que dices, faltaba alguna costilla.
Sí, bueno.
No acaban de mirarlo con buenos ojos, ¿no?
Y los que habían hecho de algún grupo español, pues no eran muy... excepto el de Mecano, que empezó a funcionar, pues ya digamos que ya hay una industria, ¿no?
De musicales, de gente que pueda hacer... y bueno, pues lo dejamos un poco apartado, ¿no?
En esa época, además teníamos muchísimo trabajo, estábamos recién vueltos de tirarnos 10 años sin hacer nada
y teníamos muchísimo trabajo aquí en América y lo dejamos apartado.
Y entonces fue como hace 4 o 5 años que ya se nos entregó un buen guión, estuvimos hablando con Andreu Castro,
que es una persona que... el primero, digamos, que tiró del hilo, ¿no?
Para hacer el guión y ya empezamos a hablar con productores y bueno, ha sido un proceso muy largo, ¿no?
Hasta empezar a ensayar, ¿no?
Hemos estado un año con castings, buscando a gente y...
Sí, es verdad.
Sí, sí. Y bueno, ya por fin, pues es muy complicado, es muy complicado hacer.
Si quieres hacer un gran espectáculo, ¿no?
¿Y se sabe alguna cosilla del guión? ¿Se puede desvelar algo o no?
Bueno, sí, algo se sabe. En la página web, en martatienmarcapasos.com, ahí más o menos viene la historia y ahí puedes ir descubriendo un poco.
La historia es muy divertida, es una historia de amor, con mucho humor, por supuesto con nuestras canciones.
Claro.
Sí, son veinti... pues no sé si llaman veinte, veinte canciones, al final veintiuna canciones.
Y ha sido difícil de elegir esas veinte canciones porque claro, tenéis unas cuantas.
Bueno, la suerte es eso lo que dices tú, ¿no?
Y a cada mejor, ¿no?
Tenemos unas cuantas y la mayoría son muy reconocibles, ¿no?
Claro.
Y además lo bueno es que no están metidas ahí con calzador, de repente, pues por cualquier motivo empieza a sonar, pues yo que sé, chico, tienes que cuidarte, ¿no?
Por ejemplo, sí.
O te quiero, o temblando, ¿no?
Sino que parece que están escritas para el musical, ¿no?
Parece que alguien ha hecho el guión y ha dicho, pues mira, pues ahora esta canción, vamos a hacer esta canción para este momento, ¿no?
Ah, pues mira, pues tenemos te quiero.
Ah, perfecto, no se falta hacerla.
Ya viene ahí bien puesta, ¿no?
Por supuesto.
Pues debe ser como un pequeño, me imagino al principio debía ser como un pequeño puzzle, ¿no?
Y ha habido...
Intentando ahí poner las piezas que encajaran perfectamente y a partir de ahí seguramente que trabajarlo, lo que viniera, ¿no?
Con la gente, buscar...
Bueno, sí, sí, ha habido momentos en que ha sido difícil porque el guión se ha cambiado, ha habido diez versiones del guión, ¿no?
Desde el principio hasta, digamos, hasta ahora, yo creo que la punto cero diez, la que yo, la versión, porque se ha ido cambiando la localización,
los personajes, algunos han caído, otros han surgido nuevos, entonces, pues esta canción la podía cantar tal, no sé bien.
Entonces, tienes que cambiar ahí...
Es un poco encaje de bolillos, ¿no?, el tema de un musical.
Pero bueno, yo creo que ya está todo encajado perfectamente, ya están ensayando todos los actores, los músicos,
y el día uno de septiembre, pues ya entramos en el teatro y vamos a estar un mes ahí ensayando y ahí es donde vamos a ver realmente qué es lo que falta, qué es lo que sobra
y, bueno, y con muchas ganas de empezar el día de octubre, ¿no?
Me imagino, me imagino.
Y para los castings, ¿también habéis estado ahí metiendo también un poquito de mano vosotros o no?
Sí, bueno, hemos estado supervisando, un poco echando una mano a... digamos que ellos tomaban la decisión y luego, pues, entre todos consensuábamos o tomamos la decisión final, ¿no?,
de los... pues porque eran castings muy largos, de varios días y, bueno, hemos estado en Sevilla, en Valencia, en Bilbao, en Barcelona estuvimos, en Madrid
y la verdad que nos hemos quedado sorprendidos de la cantidad, la cantidad de gente...
Válida, ¿no?, que tienen buena voz y...
que tienen voz, que cantan, que están preparados y gente muy joven, ¿no?
Gente que puede tener entre los 16 y los 25 años un montón de gente que está muy bien preparada,
que lo que quieren es trabajar en un musical, en un espectáculo, en baile, danza o lo que sea, ¿no?
Es impresionante. Nos hemos quedado muy sorprendidos, ¿no?, de la cantidad de gente que hay.
¿Habéis encontrado algún doble entre estos castings que se han estado haciendo del propio David, ¿no?
No, bueno, no, porque la verdad es que no es una historia sobre nosotros, ¿no?
Ah, vale. No...
No me lo he podido leer, ¿eh?
No, no, no, no te preocupes, no te preocupes.
La historia... la historia es de dos chicas que vienen de México a España a conocer a su padre
y una tiene un problema cardíaco que se llama Marta,
entonces... entonces conocen a otros dos chicos que viven en la playa y, bueno, y pasan un montón de cosas.
La historia se desarrolla en la costa, en una playa, hay un chiringuito, hay...
Pero va a estar muy... la escenografía va a ser impresionante, ya verás.
Ay, pues que yo recuerdo, claro, yo he pensado, musical, hombre es que Marta tiene un marcapasos...
Alguna cosa tiene que salir también de vosotros, ¿no?
No, nosotros vamos a poner las canciones, ¿no?
Y, por supuesto, supervisar la parte artística y, por supuesto, dar nuestro punto al musical.
Nosotros, pues queremos que haya mucho humor, sobre todo, que haya escenas divertidas,
que haya escenas románticas, que haya escenas muy emotivas
y cosas que no os gusten, pues no van a ir, por supuesto.
Hombre, me imagino, me imagino.
Y, por cierto, ¿cómo es el directo? Para aquellos que todavía no hemos podido veros,
¿cómo es el directo de Los Hombres G para este 2013?
¿Cómo se ha planteado, mejor dicho?
Es un gran directo, es un directo maravilloso.
Y está mal que lo diga yo, pero después de 30 años de carrera, pues eso,
es un grupo que tiene muchísimas tablas, cada día estamos sorprendidos porque suenamos mejor,
suena muy bien, los conciertos son divertidos, hacemos un repaso a toda nuestra carrera,
tocamos cerca de dos horas.
¿Dos horas?
Sí, sí.
Son unas cuantas, ¿eh?
Sí, sí.
Es que es el problema, teniendo 14 discos, pues es difícil, por supuesto van todos los hits,
todas las canciones que todo el mundo conoce, pero luego los fans te piden esta, te piden la otra,
y es muy complicado hacer un buen repertorio que le guste a todo el mundo,
pero yo creo que el 99,9% de la gente sale muy satisfecha.
Y además es aquellas cosas que, lo que decíamos antes, que revives momentos
momentos a través de las canciones de hombres que han formado parte de tu vida
y que quieres tenerlos siempre ahí latente, ¿no? Que no quieres dejarlos de lado, todo al contrario.
Sí, para mucha gente puede ser eso, un momento de recuerdo de un montón de vivencias, ¿no?
Hay mucha gente que nos dice, es que vosotros habéis sido la banda sonora de mi juventud o de mi, no sé,
me da pena que la gente deje de escuchar música, ¿no? Cuando se va haciendo mayor, ¿no?
Y mucha gente te dice, es que me habéis traído recuerdos y tal.
Luego, por supuesto, hay mucha gente que es joven, ¿no? Y dice, joder, es que yo pensaba que nunca se iba a ver en directo, ¿no?
Hombre, es que tuvimos aquel parón. ¿Qué pasó en aquel parón, Dani?
Bueno, pues pasó que necesitábamos descansar de nosotros mismos. Fueron siete años, desde el 85, bueno, aunque llevábamos dos años desde el 83,
pero que no eran profesionales, no estábamos de gira, ni nada. Desde el 85 hasta el 92 fueron siete años locos.
Sin apenas un día de descanso, yo creo que estábamos exprimidos, necesitábamos recuperarnos. Éramos como una esponja y estábamos exprimidos y de ahí no salía más agua.
Y necesitábamos volvernos a vivir un poco la vida también, ¿no? Porque todos teníamos veintipocos, ¿no?
Veintipocos. Sí, bueno, pues yo tenía 22, 25 años tenía, ¿no? Y necesitábamos vivir un poco la vida, que no habíamos vivido apenas nada.
Estamos todo el día metidos en una furgoneta y en un escenario tocando, ¿no? Y la verdad que nos vino muy bien, nos vino muy bien.
Yo estuve diez años trabajando en una compañía discográfica y en Warner y muy contento con lo que hice.
David estuvo en América, estuvo en España haciendo un par de discos en solitario y, bueno, él muy contento y Javi y David pues también haciendo sus cosas.
Y la verdad que eso nos vino muy bien para cuando volvimos, volvimos con mucha más fuerza, con muchas más ganas y, por supuesto, intentando no repetir errores que habíamos hecho en los primeros años, ¿no?
Yo me imagino, perdóname, Dani, me imagino que suena el teléfono, por ejemplo, no sé si es Javi o David o Rafa, quien te llama y te dice, oye, que volvemos.
Te desmayaste en ese momento y dijiste, a ver, espérate, espérate, esto dímelo poco a poco. No me lo puedes decir así, hombre.
Bueno, fue más meditado.
¿Sí o no?
Yo me encargué un poco de quedar los cuatro, ¿no?
¿Se fuiste tú el responsable?
Sí, encima fui yo.
Encima fui yo.
Sí, pues yo estaba trabajando en Warner y, bueno, ya me llamaban de México todos los días, que a ver cuándo nos juntábamos para tocar.
Es que allí os quieren muchísimo, ¿eh?
Os han querido, iba a decir, no, pero os quieren una barbaridad, ¿eh?
Sí, sí, en México, bueno, México fue el primer país que volvimos a tocar, ¿no?
Después de, pero, pero bueno, fue más, más, más, más reposado.
Digamos que les llamé a ellos, oye, que os tengo que contar una cosa, a ver si quedamos a comer y tal.
Y nos fuimos los cuatro a comer, estemos comiendo y tal.
Oye, y tal, y ¿cómo veis si hacemos un par de conciertos?
Entonces ahí, ahí fue más, más, más reposado, ¿no? Más que la sorpresa.
Claro, claro.
Y a partir de ahí, pero tú crees, Dani, tú sabes que lo que nos estamos metiendo otra vez, tú que estás ahí en la compañía.
Bueno, fíjate, sí, sí, desde luego, porque yo, yo pensaba que, pues, iban a ser, pues, unos diez conciertos y tal, y sacar un disco, y bueno, era como, pues, como, pues, como un, como un proyecto, ¿no?
Sí.
Como un, como un, como una acción de marketing de las que llevaba diez años haciendo, ¿no?
Pero, bueno, me di cuenta que, que también, que esto explotó, ¿no? Y que, y que fue una, una pasada y, no solamente en, en México ya empezaron todos los países, en Venezuela, en Colombia, en Ecuador,
otra vez, en, en, todo Centroamérica, estuvimos en, en Honduras, en Guatemala, en Salvador, en Panamá, en Costa Rica tocando, y, y ya luego empezó Estados Unidos, ¿no?
Como, que, que, que.
Sí, que se apuntó también.
Claro, porque nosotros al final, en México, y Perú, y, y Venezuela, pero Estados Unidos era como impensable, ¿no?
Ir a tocar a, pero ahora, después de todos estos años, hay una comunidad latina inmensa, y, y, y ahora podemos hacer, pues, 25, o, o, o, yo que sé, o 40 conciertos al año, en,
en, en Estados Unidos fácilmente, ¿no? Podemos tocar, hemos tocado en, en cualquier, no sé, en, hasta en Utah, ¿eh?
¡Ostras!
Hemos tocado en, en, en, en el estado de Utah, en Washington, ¿no?
Sí, sí, sí.
Y, y, y bueno, ya vi que, que esto se me iba de las manos, no podía compaginar el trabajo de, de la compañía con, con, con...
No, no, imagino que en el grupo en sí, claro, claro. Es aquello que dices, a ver, o estoy en la oficina hoy, estoy haciendo mi trabajo, o me voy de bolos y, y cojo otra vez la guitarra en serio y tiro para la mano.
No, me tiré así dos años, dos años así, y era muy complicado, muy complicado. Y encima la industria discográfica, digamos que empezaba a ir en su, su peor momento,
yo estaba viendo que, que era un, un, una industria que, que estaba, es un barco que estaba, que estaba, que estaba, que se iba a pique, ¿no?
Sí, sí.
Y, por supuesto, yo era, estaba mucho más feliz en, en un escenario tocando que, que en una, en una oficina, ¿no?
No, no, me imagino.
Y creo que tomé la, la, la buena decisión.
Yo creo que sí, ¿eh? Y que continúe, ¿eh? Que continúe por muchos años.
Bueno, ya han pasado, ya han pasado, esto fue en el 2005, justo con la gira, con, con el canto del loco, cuando decidí tomar esa decisión.
Sí.
Y, valga la redundancia, y han pasado ya, pues ya son ocho años.
Ya son ocho años.
Sí, sí.
De aquí a la hora tenemos otra vez los diez años aquí y otra, de esas buenas, ¿eh? Celebraciones, ¿eh?
Bueno, bueno.
A ver, a ver qué pasa.
No estaría mal.
Y se pueden recuperar de alguna manera, porque Dani, esto sí que me lo han preguntado, las películas vuestras,
aquel, aquel sufre mamonia, aquel suéltate el pelo, hay gente que me ha preguntado dónde puede conseguirlas,
porque a través de YouTube se ven imágenes, pero no se ve bien, y digo, pues si quieres que te diga la verdad, no tengo ni idea.
Bueno, las películas sí se reeditaron hace, pues precisamente cuando volvimos, hace, hace diez años,
y tuvieron muchísimo, tuvieron muchísimo éxito.
Pero, pero bueno, sí, habrá que volverlas a reeditar, porque, porque otra vez está la gente, pues eso, pidiéndolas, ¿no?
Porque a través de vuestra página sí tenemos la tienda, tenemos el nuevo merchandising del hombre es que, ¿no?
Y ahí encontramos, tal vez...
Y faltan las películas.
¿Ves? Ya está, ya está.
Ya hemos encontrado el qué, ¿eh? Donde podemos encontrar las de cara a un futuro.
Sí, sobre todo la primera, la primera, yo creo que es una gran película de la historia del cine español.
Bueno, fue la película más taquillera en su día.
Sí.
Y además he hecho con mucho cariño, porque se notó quién había detrás como director.
Sí.
Y se notó que había ahí la familia, ¿no?
Fue un acierto hacerla con Manolo, con el padre David.
Exacto.
Y es muy divertida la película, la ves ahora, y te ríes, y tiene unos gags, y...
Hombre, es que entre Javi...
Es muy inocente todo, es una maravilla.
Pero es que te voy a decir una cosa, Dani, entre Javi y Rafa, estáis liados vosotros también, ¿eh?
Sí.
Porque si continúan con esa chispa, como siempre...
Sí, sí, por supuesto, sí.
Yo creo que los que tenían lo que nos...
Intentan, hombre, sí, Javi, Javi, pues yo creo que es un actorazo cómico de...
Podría haber sido un gran actor cómico.
Sí, es verdad, ¿eh?
Sí, es verdad, ¿eh?
Tenía una vena artística para eso.
Y Rafa, bueno, Rafa, por supuesto, sigue así en sus...
Aunque ahora ya está más tranquilito, ya está con su familia, tiene sus hijos y tal,
pero bueno, pero siempre he sido Rafa, Rafa es Rafa.
Yo los que veía más tranquilos y aquellos que ponían un poquito de freno, tanto a Rafa
como a Javi erais vosotros dos, tanto tú como David, que era decir, frenar un poco porque
si no se os va, yo no sé si...
Claro, eso lo veíamos a través de la película, pero yo me imagino que en los conciertos y
en las salidas más o menos debía ir de la misma, ¿no?
Sí, la verdad que la película era un poco reflejo de cómo somos nosotros y además
es que los actores somos nosotros y no estamos actuando, estamos siendo como somos, ¿no?
Y yo la veo y digamos que David y yo poníamos un poco de cordura al grupo a veces, ¿no?
Sí, a ver, frenaros, frenaros compañeros, frenaros que todo tiene que ir bien, ¿no?
Exactamente, ¿no? Y decir, bueno, pues mañana hay que madrugar, pues vamos a descansar
un poco o vamos a, pues eso, cuando estamos grabando, pues tomárnoslo en serio, ¿no?
Que no es todo juerga, ¿no? Y a lo mejor sí, pues en ese sentido, David y yo éramos
los más serios, ¿no? Los más tranquilos.
Bueno, que ya va bien, ¿no? Que compensaba lo que era el grupo en sí.
Sí, es que...
Fantástico.
Es que es una...
Por eso tal vez os habéis llevado tan bien, ¿no?
El grupo, pues éramos cuatro, éramos un puzzle, ¿no? Y los cuatro, pues cada uno
tiene su función, que funciona muy bien, el grupo con los cuatro, ¿no?
Y yo creo que no funcionaría igual, pues si faltara uno o si fuéramos cinco, ¿no?
No sé, siempre hemos funcionado muy bien desde el principio, ¿no?
Desde el momento en que entró Rafa, porque al principio estábamos Javi, David y yo,
cuando teníamos 16 años, ¿no?
Sí.
Y ya cuando entró Rafa, pues empezó el grupo a hacer cosas y a funcionar y fue muy
rápido todo, ¿no? Y siempre los cuatro nos hemos llevado muy bien, ¿no?
después. Aunque llevemos tantos años juntos.
Ostras.
Dani, que yo continuaría hablando contigo, ya lo sabes.
Como puedes comprobar, no me gustan nada los hombres, ¿qué? Nada, nada de nada.
Bueno.
Tienes que sufrir mucho para hacer esta entrevista.
Es un placer, a mí no me importa.
Cuando quieras quedamos y volvemos a hablar.
Ey, me apunto, ¿eh?
Hacemos volumen 2.
Venga, yo me lo apunto.
Pero bueno, primero, venir de Estados Unidos, no os quedéis por ahí, por mucho que os digan
cosas de esas muy bonitas. No, no, que tenéis que actuar en Cambrils.
Sí, sí, por supuesto, ¿no?
Si nosotros además queremos venir cuanto antes para descansar y estar a tope para el concierto.
El día 29 de julio estaréis aquí en Tarragona, en Cambrils, que os esperamos...
28, ¿no?
28, sí.
Pues 28, perdón. Pues 28 que estaréis aquí en Cambrils, aquí en Tarragona.
Y después que continuáis hacia Marbella, Guadalajara...
Sí.
Y eso sí, en agosto una pequeña parada para coger un poquito de, que yo creo que dices, de color veraniego,
de poder disfrutar de la familia, que también se lo merecen, y después ya continuaréis una otra vez, ¿no?
Pues sí, pues sin parar, y luego tenemos el musical en octubre, y cuando ya se estrene el musical,
ya tenemos tiempo para... queremos meternos en el estudio para grabar unas cancioncitas,
que es lo que más nos gusta, grabar canciones, que es lo que...
Sí. Ya tenéis nuevas, ¿no? Espero.
Sí, sí, por supuesto, canciones nuevas para publicarlas, pues yo creo que para finales, para...
o para enero, para enero, febrero, queremos sacar unas cuantas canciones nuevas.
Pues nada, esperamos que cuando lleguen estas canciones nuevas, si puedes ser acompañadas ya del musical o a Posteriori,
que tengamos la oportunidad de hacer el volumen 2 con Tarragona Radio y el Dani.
¿Te parece?
Muy bien, me parece encantado, no tengo ningún problema.
Pues Dani, muchísimas, muchísimas gracias.
Nada a ti, Silvia.
Y hasta nada, hasta el día 28 de julio, que tenemos por aquí por Tarragona.
Venga, espero verte, ¿vale?
Primera fila, ¿eh?
Muy bien.
Aquella banda, la que chillará como una loca, que sepas que seré yo.
Venga, pues un besito.
Gracias, un beso, mi gordo.
Gracias.
Adiós.
Venga, pues un beso, mi gordo.
Venga, pues un beso, mi gordo.
Y tú me miraste a mí, cambiaste mi vida, justo ahí, solo porque te vi.
Venga, pues un beso, mi gordo.
Y ahora entiendo por qué el sol se ha quedado en mi jardín, porque el aire solo huele a ti.
Y yo que siempre presumí de mi amada soledad y que siempre quise huir y no perder mi libertad.
De pronto te vi, y tú me miraste a mí, cambiaste mi vida, justo ahí, solo porque te vi.
Ya tardes, les tardes de Tarragona Ràdio.
Ortopedia Podología Molina les ofrece sus servicios en ortopedia y podología.
Nuestros profesionales le asesorarán si tiene dudas.
Los muchos años de experiencia nos avalan.
Usted acude a nuestro centro porque sabe que será bien atendido.
No olvide que ningún especialista puede obligarle a adquirir un artículo ortopédico que usted precise en una ortopedia no elegida por usted.
Ejerza su derecho de elegir su ortopedia.
Estamos en Reus, calle Santa Lías 34 y en Tarragona, avenida María Cristina 13.
Ortopedia Podología Molina, la mejor elección.
A Marcalia Ribasart, marcs en una hora.
Un regal de Nadal diferent, original i exclusiu.
A Ribasart, convertim qualsevol record, petit o gran, en un element decoratiu per tota la vida.
Des de 1941 som professionals en emmarcació, decoració i disseny.
En només una hora tindràs una emmarcació personalitzada i exclusiva.
Enguany en marca el teu Nadal a Marcalia Ribasart.
Ribasart, que regeu-me primer número 5, telèfon 977-23-6284, ribasart.cat.
De nit o de dia, toca per on?
Toca per on?
El teu restaurant a Tarragona.
A toca per on?
El teu esmorzar, dinar o sopar.
Carta i menú de migdia.
I les nostres llesques de pa de pagès.
A toca per on?
Les teves tapes preferides.
Amb terrassa d'estiu per gaudir d'un bon combinat.
Toca per on?
El carrer del Fortalet de Tarragona.
Reserves al 977-232-074.
Toca per on?
Toca per on?
Aires de festes.
A Sasteria Pizarro fem liquidacions.
Vestits d'home, americanes, pantalons, camises, jaquetons i molts articles més.
Fins al 60% de descompte.
60%!
60% de descompte a Sasteria Pizarro.
El carrer Mallorca número 1 de Tarragona.
Telèfon 977-21-3617.
Liquidacions!
Sasteria Pizarro.
Som professionals.
Diuen el papa i la mama que aquest Nadal farem un munt de coses noves i divertides.
Què?
Anem a Porta Aventura?
Xxt!
Del 23 de novembre al 6 de gener viu un Nadal únic i ple de novetats.
Porta Aventura per Nadal.
Entrades més hotel des de 58 euros.
Consulteu-ne condicions al 902-2022-20 o a portaventura.com.
Nineta, arriba el part de Nadal amb el món dels inventors.
Podreu venir a jugar amb el guant de l'Ibori i amb mi.
Podrem escalar el rocòdrom.
Fer tombarelles al circ i patinar sobre gel.
I si voleu fer trepalleries podeu venir als meus callers.
Del 26 de desembre al 3 de gener al recinte firal del Palau de Congressos de Tarragona.
Més informació a www.tarragonins.cat
Doncs aquesta era la nostra conversa.
La que fèiem amb el Dani dels Hombres.
Ara ja tenim preparada per recordar l'entrevista que van fer els còmplices.
Ells arribaven a Tarragona amb un concert sota el braç dins de la vaqueria.
Tarragona Ràdio
Va ser a l'octubre.
Ni siquiera yo sé el lugar donde nací, ni cuántas ciudades han quedado atrás.
Todo se ha ido borrando como el dolor, como las nubes se deshacen al pasar.
Ni siquiera yo sé el lugar donde nací, ni cuántas ciudades han quedado atrás.
Todo se ha ido borrando como el dolor, como las nubes se deshacen al pasar.
Me siento junto a un río cuyo nombre no sé.
El agua se desliza, mansa y azul.
Al otro lado hay un hombre igual que yo.
Parece que llegará desde más allá.
Gloria a orilla nos miramos, dos viajeros que esperan unir una misma señal.
A Tarragona estem d'enhorabona.
Tenim l'oportunitat de gaudir aquest divendres, demà mateix, a dos quarts d'onze,
d'un concert acústic a càrrec dels còmplices.
I no només perquè venen a Tarragona, sinó també perquè ja són 20 anys.
Bé, i una miqueta més que es troben a la carretera i que estem més que contents de rebre'ls a casa seva,
que és a la nostra ciutat.
Via Telefònica, comptem amb els dos protagonistes, amb el Teo i la María.
Teo, María, hola, buenas tardes, bienvenidos.
Hola, buenas tardes.
Hola, buenas tardes.
Hola, família, ¿cómo estáis?
Pues muy bien.
Encantados, encantados de volver a Tarragona, sinceramente.
Además, hace ya, la última vez que recuerdo que pasaseis por aquí, por Tarragona
y además por nuestra emisora, Tarragona Radio, estábamos nosotros en la Rambla.
O sea, que esto ha llovido ya unos cuantos años, ¿eh?
Sí.
¿Qué ha pasado? ¿Qué ha pasado? ¿Que no os queremos demasiado por esta zona o qué?
No, que nosotros hemos estado más tranquilos también, yo creo.
Vale.
Es una cuestión de que distanciamos cada vez más los conciertos y los discos y todo esto,
pero bueno, ahora realmente sí que puede ser interesante volver a tocar a Tarragona,
al sitio, a la batería, al sitio este.
Además es aquello, ¿no? Que dices a los espacios pequeñitos, a la intimidad, ¿no?
Además, teniendo la oportunidad de teneros tan cerca y ser un concierto acústico, por lo que he sentido.
O sea, que estaréis, Teo, tú y María solamente, ¿no? En un principio.
Solamente, solamente. Y todos nuestros amigos de Tarragona que hemos veraneado en Torredembarra muchísimos años.
Sí.
Y ya no tenemos casa ahí, pero mis padres, mi madre se fue a los cielos y mi padre también y entonces ellos vendieron su casa,
pero que seguimos teniendo miles de amigos ahí, entonces estamos encantados.
¿Ya os habéis llamado a todos? ¿Ya se ha movido la revolución cómplice en Tarragona?
Somos un poco de desastre, si aún no hemos llamado, ni hemos puesto nada en Facebook, ni en los particulares, pero bueno.
Ya lo haremos, ya lo haremos.
Si te sirve...
Estamos indianos con tanto trabajo.
Si os sirve, yo ya he empezado a hacer mi movimiento por aquí, por la radio, ¿eh?
Pues dale, dale.
Y además aquello ya con el es por ti, ya se me ha escapado un montón de veces, desde que me enteré que veníais,
y el Toni de la vaquería me ha dicho, venga, venga, que eso se tiene que mover, que son cómplices,
porque hacer una cosa, que pasa es que, claro, ¿cómo hacemos un poco de biografía con vosotros?
Teniendo en cuenta que, claro, que sois cómplices, que hace un montón de tiempo que os tenemos ahí en el mundo de la música,
la de estadios que habéis llenado, la de discos que tenéis ya a la espalda,
y que además, lo que comentaba, que ya son 20 años, claro, en el 2010, ahora ya son 23 años de carrera musical, ¿no?
Claro, son más de 20 años, la verdad es que nos quitamos años, como todo el mundo.
Ah, ya me imagino, sois un poco coquetones ya, ya.
Como Flins, como Lola Flores, como todos.
O sea que, realmente, bueno, yo creo que eso es lo bueno, además.
Las carreras a largo plazo son las interesantes y siempre ha sido también nuestro planteamiento.
La verdad, está cambiado todo muchísimo desde los principios y lo que queda realmente es el directo, ¿no?
Por eso sí que directo estamos haciendo, pues, de vez en cuando,
al margen de que probablemente hagamos un disco nuevo el año que viene, un disco de versiones que estamos preparando.
Pero yo creo que el directo, con toda la debacle que se ha producido de la cultura en este país,
es lo que realmente vale y lo que realmente queda.
Y, por cierto, a ver, me dices que estáis preparando ya que, de cara a un futuro no demasiado lejano,
tenemos este nuevo trabajo discográfico.
Explícadme, ¿de qué irá?
¿Hacéis alguna avanzadilla en la vaquería este viernes?
La avanzadilla es que va a haber versiones por primera vez, pero también va a haber algún tema nuevo.
No podemos no meter temas nuevos porque hay ahí en el cajón y en la cabeza de ahora mismo también hay cosas.
Entonces, pero yo creo que va a ser un disco muy bonito.
Ya hemos hecho alguna cosa y la verdad encuentro que va a ser otro buen disco.
Hombre, eso esperamos, ¿eh?
Así de humilde.
No, no, claro que sí.
Oye, si no lo decimos nosotros, bueno, mejor dicho, no lo decís vosotros, ¿quién lo va a decir, no?
Que lo tenéis que cuidar, lo tenéis que ver, crecer y nacer y todas estas cosas que se hacen con los discos.
Es que la verdad es que si de algo podemos estar orgullosos a lo largo de nuestra carrera es de tener buenos discos.
O sea, unos han funcionado más, otros han sido menos gloriosos, pero siempre han sido buenos discos, la verdad.
Y seguramente que todo es hecho es con el mismo cariño, ¿no, María Teo?
Que eso no se puede evitar.
Hombre, sí, yo creo que cuando haces un disco es un proceso pues muy doloroso y muy, por otro lado, muy feliz, ¿no?
Pero yo creo que eso siempre conlleva el hacer discos, la creación, pues la verdad es que es un momento súper delicado.
Así como después te olvidas de él, cuando ya sales como que ya te liberas de todo.
Pero hacer discos también es una maravilla.
Y nosotros además que siempre hemos sido muy intensos con el tema de las canciones y un poco de...
Siempre hemos tenido todo así bastante mezclado, pues a la hora de hacer discos...
Y la verdad es que no habíamos hecho nunca un disco de versiones aún, ¿no?
Entonces nos apetecía muchísimo.
¿Y hacia dónde, hacia qué versiones camináis?
Curiosa.
Venga.
Hombre, es que me lo dejáis en bandaja de plata.
Esa es la que sí versión, es la que sí versión.
Pero no acabáis de soltarlo, ¿eh?
Son, a ver, lo único que te puedo adelantar...
Venga, dime, dime.
Son temas muy, muy, muy, muy importantes en nuestras vidas musicales y de todo, o sea...
Venga, María, suéltalo, suéltalo, María.
No, no, no te voy a soltar más.
Venga, que lo diga.
Es más, son más temas que nos tocaron la fibra humana más que la musical.
Vale.
Venga, lo dejamos ahí, venga.
Eso es lo que te puedo decir.
Te lo compro, te lo compro.
Te lo compro, así, así, pero te lo compro, ¿eh?
¿Os acompañará alguien en estas nuevas versiones de cómplices de estas canciones?
No, después de alguna colaboración te refieres.
Exacto, sí.
No, no, no.
Es que venimos de ese 20 años.
Por eso ya está.
¡Madre mía, eh!
¡Qué pasada!
Cuando he visto a toda la gente que tuvisteis ahí, en su momento, porque estoy hace dos,
tres años ya que salió este disco, digo, hombre, yo me hubiera encantado ver el making
of de las grabaciones de estas canciones.
Pues está hecho, ¿eh?
¿Ves?
Está hecho y es una, es súper heavy, es divertidísimo.
Hombre.
Lo tienes, lo tienes en cómplices oficial, en Facebook.
Vale, sí.
Ahí está.
Ah, pues lo buscaré, lo buscaré, porque me imaginé, digo, toda la gente, Navajita,
Melocos, Álvaro Urquijo, Mónica Naranjo, Los Picnois, El Sueño de Morfeo.
Montón de gente.
No, no, no, no.
Acuérdate, acuérdate, en Facebook.
Sí, sí, sí, sí, no entro de Facebook.
En Facebook, cómplices oficial.
Muy bien.
Sí, porque es verdad que pones en la palabra cómplices y claro, ahora se ha salido como
churros un montón de grupos.
Pero los únicos y oficiales sois vosotros, no hay más.
El primero que sale es el nuestro, ahora.
Hombre, claro que sí, aquí reivindicando, reivindicadores, claro que sí.
Es un poco como volver a los orígenes, esto de coger otra vez la guitarra y estar los
dos ahí encima del escenario.
¿Es como ese inicio de cómplices o no?
Es volver a ser caricadas, pero yo creo que ha sido una decisión y una actitud de toda
la gente de nuestra generación.
Yo creo que es un ejercicio súper sano y súper apetecible.
En un momento en el que todo se ha colocado en su sitio, desgraciadamente quiero decir,
porque la verdad es que el país ha tenido un retroceso muy importante en todo lo que
tiene que ver con la cultura, con las compañías de discos.
Y la verdad es que nosotros nos sentimos muy independientes y es lo que queremos ser.
Pues probablemente ese disco lo editemos nosotros mismos, no queremos que lo edique ninguna
compañía.
Las canciones son nuestras y el directo es nuestro también.
Pero yo creo que es una actitud generalizada.
A mí lo que me da pena son las nuevas generaciones y los nuevos grupos que sí que realmente tienen
grandes problemas para salir adelante ahora porque no hay canales ni hay nada de nada.
La radio no pone novedades, han quedado otras compañías, la televisión solo o te vas
de jurado si eres un veterano o...
O poca cosa más, sí, es verdad.
O poca cosa más y es muy penoso, muy penoso.
Incluso el rock catalán que tuvo un momento también...
Casi todo, ya te lo digo ahora, ¿eh?
... absolutamente tremendo con sopa de cabra y con...
Un saupet.
Y que ahora yo creo que también está muchísimo más, que cuesta todo muchísimo más, ¿no?
Y mira que tenemos internet, que teóricamente es esa ventana, nunca mejor dicho, a todo
el mundo, pero que bloquea todo bastante también, ¿no?
Se ha quedado un poco en casi nada, ¿no?
O sea, que sí, que es un... pero que tampoco es la panacea, tampoco nos creamos que tú
a través de la red puedes llegar a conseguir las cosas que se conseguían.
Está muy saturada la red ya, yo creo, ¿no?
Y también hay mucha gente que ahora lo que hace es buscar Latinoamérica, América
en general, e irse para allá y son aquellos que dices, ostras, pero si aquí yo lo tenía
más que vendido las cosas y lo difícil que nos lo están poniendo, ¿no?
Pero espera, es que nosotros somos un grupo que... o sea, hace poco metimos 10.000 personas
en Perú.
Por eso mismo.
Pero espera, pero no te creas que en Sudamérica está tan fácil, ¿eh?
No, no.
Está tan difícil como aquí.
¿También?
O sea, que sí, sí, sí, muy difícil.
Bueno, y para grupos nuevos ni te lo cuento.
O sea, nosotros que somos un grupo con peso por allá, nos está también costando, no te
creas, ¿eh?
Ostras.
Sí, sí.
No, porque esa que decíamos, ¿no?
Que parece que tengamos que tener tantas cosas a la vez y que todo tenga que ser tan
fácil y que no, no, que no lo es, ¿no?
No, no lo es, no lo es.
Qué va, qué va.
Bueno, pero hacemos una cosa.
Primero vamos a acabar con un buen sabor de boca porque mañana mismo estaremos en Tarragona.
a partir de las diez y media de la noche en la sala La Baquería, que podemos comprar
anticipadamente en el Tiquetea nuestra entrada y si no ahí mismo en la sala y podemos veros
y casi, casi tocaros.
Una vez que se acabe el concierto, ¿os vais rápido o sois de los que os quedáis un ratito
más por ahí por la sala para acabar de comentar la jugada?
¿Qué vais a hacer?
Nos solemos quedar un ratín.
Sí.
Siempre.
Bueno, ya me imagino.
No, no, y hacemos un casting y el que nos quiera tocar, pues ya hablamos.
Uy, ¿sabes que saldrán muchos voluntarios y voluntarias, eh?
Cuidado ahí, eh, cuidado ahí, que a eso ahí ha ido con doble, eh, con doble juego.
Pues María, Teo, de verdad que muchísimas gracias por estar con nosotros aquí en Tarragona
Radio.
Gracias a vosotros.
Que cuando tengáis ya ese disco nos aviséis de alguna manera, yo que sé.
Seguro, seguro que te vas a alterar.
Vale, y apunto.
Y que vengáis otra vez por aquí, si puede ser en persona.
Que la última vez pude hablar con Teo, aquello que te dice face to face, cara a cara, pero
María se me escapó, eh.
Que lo tengo apuntado, María, que lo tengo apuntado, eh, que lo sepas.
No estoy muy escurrida.
Pero la próxima a los dos, a ver si puede ser.
Venga.
Muy bien, muchísimas gracias.
Un besote muy gordo.
Un besazo.
Gracias.
Gracias.
I amb aquesta cançó dels còmplices, aprofitem per dir-vos adeu.
Aquest ja tardes enllaunat, tornarem a estar, però en directe, el dia 7, sí, sí, el 7 de
gener, tornarem a estar amb vosaltres, però aquest cop ja per viure l'actualitat, per estar
amb l'Avi Ramon, amb l'Àngelo Pera, i amb tot el que succeeixi en aquella data, aquí a Tarragona Ràdio.
Família, boníssima entrada d'any nou.
Compte amb el raïm, que us portin moltes, moltes coses als reis, i ens tornarem a sentir, com us dèiem, el dia 7 de gener.
Gràcies per escoltar-nos, que acabi de provar, i fins l'any vinent, gràcies.
Gràcies.
Vi
Te amaré, seremos cómplices.
Tú serás el puerto donde atracar.
Estaré contigo hasta el final.
Te abrazaré bajo la lluvia, veremos amanecer.
Mi noche es también la tuya, ya no hay tiempo que perder.
Te besaré y te amaré, serás mi cómplice.
Te besaré y te amaré, seremos cómplices.
Y te amaré, seremos cómplices.
Y te amaré, seremos cómplices.
Y te amaré, seremos cómplices.
Y te amaré, seremos cómplices.
Y te amaré, seremos cómplices.
Y te amaré, seremos cómplices.
Y te amaré, seremos cómplices.
Tres toda mi fortuna, pues contigo soy feliz.
Te besaré y te amaré, serás mi cómplice.
Te besaré y te amaré, seré mis cómplices.
Te besaré y te amaré, serás mi cómplice.
Te besaré y te amaré, seré mis cómplices.