logo

Fans de Tarragona

Fans de Tarragona és el nou programa musical de Tarragona Ràdio. Està dirigit per la Sílvia García i aquí hi tindran veu tots els grups musicals de la demarcació, a més de les formacions que arribin a Tarragona durant l’any. En definitiva, un repàs global a l’agenda musical tarragonina: perquè ningú no digui que Tarragona no es mou! Fans de Tarragona és el nou programa musical de Tarragona Ràdio. Està dirigit per la Sílvia García i aquí hi tindran veu tots els grups musicals de la demarcació, a més de les formacions que arribin a Tarragona durant l’any. En definitiva, un repàs global a l’agenda musical tarragonina: perquè ningú no digui que Tarragona no es mou!

Transcribed podcasts: 191
Time transcribed: 4d 5h 1m 54s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

No recibo ni un mensaje claro y resbalo. Resbalo cuando empiezo a creer, resbalo cuando al fin lo voy a hacer. Y caigo de cara y sin poner las manos
Un suelo en el que pueda caer. Un suelo que no me haga daño. No, no estem a 14, que estem a 24, encara que la seva gira sí que s'anomeni així. I ja ens arriba dins d'aquest Nadal que tot és possible a la nostra ciutat, dins de la sala QS, a l'espai Jove QS.
amb entrada totalment gratuïta, però això sí, com sempre us recordo, l'aforament és limitat, així que espavileu, si voleu estar allà a les 8, jo estaria una miqueta abans, per si de cas. El concert d'ells dels Nyeco, i via telefònica tenim a la seva veu, el Carlos Nyeco, bona tarda, benvingut, bones tardes. Hola, Silvia, bona tarda. Com estàs?
Pues bien, bien, bien, disfrutando de las fiestas con ganas de sábado ya y bien, todo muy bien. Te tengo que decir una cosa que estaba en dudas, ¿eh? Porque claro, hoy es 24 y la gente hoy, en tal día como el de hoy, está más pendiente de la mesa de Navidad, de estar pendiente de lo que pasa en su casa. Yo digo, ay, yo no sé si Ñeco hoy me cogeré el teléfono. Pero aquí te tengo y muchísimas gracias, ¿eh? No, no, no, no, no, felices fiestas. Igualmente.
Somos muy guilipo, que estamos en una cena navidad, como estamos metidos en el estudio, como que estamos viajando. Perfectísimo. Para nosotros son días aún de trajín. Hasta el sábado no cogemos vacaciones. Hasta el sábado, claro. Y el sábado será justo cuando acabe el concierto, una vez que salgamos todos por la puerta del Espais Jovaquese, ¿no? Correctísimo. Muy bien. ¿Has podido ver alguno de los conciertos que se han celebrado allí?
Que por vídeo estuve en una rueda de prensa hace poco y el sitio está muy bien. Sí, sí, sí. El sitio está muy bien. Es que desconocía que eso existía. Yo como cuando me fui, eso era un... Pues algo de la universidad atrás. Claro, un cachito de la universidad y ya está. Sí, sí, sí. Recuerdo que saltaba por allí por acortar, por ir a alzar al corazón más rápido. ¿Qué dices? Sí, sí, sí. Y ahora hay un colegio y no sé, todo es muy raro. Pero está precioso. Me lo enseñaron todo y está muy bonito, así que...
Sí, es verdad, afuero limitado, así que todos allí ya las siete y media. Y media, sí, sí, como muy tarde, ocho menos cuarto, por si las moscas, y si no que nos quedaremos de pie alrededor de... Pero bueno, es sábado, yo creo que podemos llegar todos bien, ¿eh? Es que venga pronto a ver un espectáculo de Raúl, de baile exótico y...
Espera, espera, espera. La sala está llena. Espera, espera, espera. Hacemos una pequeña tontería antes del concierto. Sí, sí está lleno. Y eso en esta gira ha pasado... Mira, tú vas a decir. Una, dos, tres, cuatro, cinco, seis, siete... Siete veces. ¿Siete veces? Sí. Vale. Ya terminamos un año que... Eso. No tenemos ganas que se termine. Claro. Bueno, nosotros ya sabes que vamos a pasárnoslo bien.
Pero sí, sí, es cierto que íbamos a repartir la gira entre 25 y 26 y tenemos una previsión de conciertos. Ha ido un poco de madre. O sea, el 25, muy bien, muy bien. Me encanta. Y el 26 era el año. Bueno, con más cositas, pero el 25 se lo ha comido.
Para que veas, ¿eh? Para que veas. Bueno, pues a ver qué pasa con el 26. Yo os pedí y deseo que tengáis estos y unos cuantos más, muchos más si puede ser, y a nivel internacional. Que también voláis por esas tierras, ¿eh? ¿Dónde es el sitio más lejano donde habéis estado este año, Carlos? Este año lejano... ¡Uf! Me tiene que ayudar, Silvia. Es que a ti te encanta el avión, por eso te lo decía. No, no, yo voy dormidísimo.
Sí, no, Milán... ¿Ves? Milán... Este año hemos estado en Palermo, en Milán, fuera, en Londres, fuera también... Tengo que mirarlo, ¿eh? Sí, sí, sí. Bueno, bueno, que habéis estado en un montón de sitios, que han tenido oportunidad de disfrutaros. Bueno, en Dublín, que fue larguito. Y ahora, pues, arrancamos... Bueno, terminamos en Tarragona, como tiene que ser.
El año y arrancamos ya en abril en Ciudad de México. Hay anunciadas dos fechas, son cuatro. ¿Qué dices? Sí, sí, está, está. ¿Os vais a Ciudad de México? Sí, bueno, Ciudad de México y... Vale, vale, vale. Hay dos fechas anunciadas, son cuatro, o sea, no sé si alguien se va a México para hacer un solo concierto, pero no es nuestro caso.
Y luego el que está anunciado también es en Amsterdam en noviembre, que muy probablemente este será el último ya que salgamos fuera de España. ¡Guau! En Ciudad de México, a ver, porque en esas fechas me toca currar mucho también por aquí por Tarragona Radio, que si no os llevaba las maletas, ¿eh? Os llevaba las maletas, ¿eh? Como aquel que no quede la cosa, ¿eh? 25, 26, 27, 28, 29 estaremos allí.
Es que nos pilla casi final de Sant Jordi y todas las previsiones. Sí. De cara más adelante. Bueno, yo siempre puedo hablar con los compañeros a ver si me hacen el favorcete. Es que tengo unos bolos. Yo tengo unos bolos con los amigos de Ñeco y no tienen quien les lleve las maletas. Y yo me he ofrecido voluntaria. Ellos me han dicho que sí. Pero me diréis que sí, ¿verdad? No, ¿por nosotros? Sí. Ah, pues me dijeron que sí y ya me voy con ellos. Ya está.
Muy preparando. Son cuatro conciertos, creo que estamos cinco días y haremos lo que hace todo el español que se tece. Comeremos, beberemos, cantaremos y nos volveremos.
Pero madre mía, qué bien espero y deseo que bien lo pasaréis, ¿eh? En zonas mexicanas, que a más a más allí, igual que pasa casi toda Latinoamérica, lo que tienen es que son muy fieles. Pasa también como con los japoneses. Como una vez que os han tomado cariño, no os sueltan, ¿eh? Formáis parte ya de su ADN, ¿eh? Casi, casi. Sí, además llevamos muchos años hablando en la UAM, que es, bueno, la radio de la Universidad de México. Sí. Y...
No sabíamos el alcance que eso tenía. Nos hacía gracia, lo sabíamos y ya está. Pero, claro, es una radio muy potente. Sonamos en el metro. Las cosas se han ido haciendo poco a poco. Y, bueno, nos hace mucha ilusión. No sé, hay veces que puedes tocar al lado de casa y vienen cinco personas. Y el hecho de un viaje tan largo...
y tener la seguridad que por lo menos los dos primeros van a ir muy bien, pues ya te da otro... No sé, te quitas presión. Bueno, va a ir bien.
Pero el sábado... Sí, este sábado, 27 de diciembre, de aquí a tres días, tres días... Cerrando un año precioso. Pues sí, pues sí, pues sí. Y después ya a relajarse durante ese tiempo y luego que venga todo lo que tenga que venir para el 2026. ¿Estaremos con el nido?
Estaremos con este vuestro último disco. ¿Tenéis ya alguna joyita que nos enseñaréis especialmente para ese concierto? Porque sé que de tanto en tanto se van escapando cositas. Estamos rematando el... Estamos haciendo cinco cosas a la vez. Entonces, mira, el sábado una vez termines... Bueno, el sábado también se sortean diez entradas dobles para el próximo partido del Nástic. Colabora el Ruti Nástic.
Y cuando termine el concierto haremos el sorteo y lanzaremos un par de canciones que son nuevas. Es decir, se tenían que haber estrenado hace un mes, pero estábamos en estudio, no quisimos parar y están hechas. Y ya acordé con Raúl y cuando termine el concierto la soltamos. Y dice, vale, vale.
Y bueno, no sé. Lo que iba a decirte, que sí, que sí, que son 10 entradas dobles para el partido Nástic-Teruel del día 11 de enero. A ver, que no piensen que a lo mejor sea para el día 3. No, serían para el siguiente, para el día 11 de enero, que es cuando juegan en casa.
El 3 nos toca ir a Torremolinos. Por eso, por eso, que toca afuera. O sea, que nos digan, ah, pues mira, que nos han dado las entradas. No, para el día 11 aquí en casa, Nastic Teruel. Eso sí, que la gente que les toque, por favor, que grites mucho, que haga mucho ruido. Para poder animar a nuestro Nastic, que ya lo necesita un poquito más, ¿eh? Todo cerquita de mi asiento y a disfrutar. ¿Qué dices? A tu lado estaremos.
No lo sé. Ay, ay, ay. Pero bueno, yo me muevo. A ver, yo no estoy sentado nunca. No hace gracia cuando veo los partidos por la TV que me veo sentado dos minutos. Luego ya veo a Silvia y a mis hijas solas. Yo no puedo estar... Los de protección civil ya me conocen, me dan por perdido y bueno, ya no discutimos ya, porque bueno...
Pero no, no, no, yo me voy moviendo por toda preferencia. Dice, ¿dónde está Ñeco? Allí abajo, y aquí arriba, y aquí al lado, y aquí... No puedo estar quieto, no. Bueno, ahora explícame, volvemos de nuevo al concierto, ¿eh? A las 8 de la tarde tenemos a Raúl haciendo de las suyas, a Silvia también, y cómo no, a ti. Si está lleno, nos veis 15 minutos antes. 15 minutos antes, si está lleno, Raúl... Ya estás haciendo de las suyas. Un espectáculo que solo se hace cuando hay solo autos.
Pero, Carlos, una cosa, entre tú y yo. Pero ya llegará tiempo, Raúl. Y te estoy haciendo un guiño, te estoy haciendo un guiño ahora aquí. No lo hemos salido a las 5 de la mañana. Es un desastre. Pero justo, justo. Ya podemos ir a tocar a Lorca como podemos ir a tocar a Marbella. Le da igual, tiene que llegar justo. Tiene que llegar justo porque mi salud coronaria para él no es importante.
Pero piensa que él no lo hace queriendo. Es una cuestión ya de su ADN. Él es así. Él es así. Pues bueno, como pinta muy bien la cosa, hay un par de sorpresitas preparadas.
Y nada, veremos el concierto de una hora, ¿no? Es hora, hora y cuarto. Bueno, muy bien. Los del Espais Jovaquese, por favor, por favor, Ñeco, ir cortando, ir apagando las luces, quitando a la gente de la sala.
Creo que ya lo preguntó Raúl. Es que siempre nos pasa lo mismo. Cuando estás a gusto, estás a gusto. Hay conceptos que detrás viene Mago de Oz o como la semana pasada, que detrás venía Costas y tal, y nos dijeron, si os pasáis un minuto, nos cortamos. ¿Qué dices? En los festivales pasa eso, pero esto es como una fiesta privada. Es como estar en casa. Es como un cumpleaños para mí. A lo mejor nos estiramos un poco. Y ya cerramos el Cell League. Es un año rodando con...
Con un serlit bastante parecido durante todo el año y ahora no arrancaremos exactamente en abril, arrancaremos un poquito antes, pero de aquí hasta allí vamos a dar una vuelta a todo. Porque el espectáculo ya está visto, llevamos mucho tiempo tocando lo mismo y nos apetece meterse a vía nueva.
Bueno, pues esperaremos a ver qué es o qué pasa. Cita obligatoria con vosotros en el Espaís Jovaquese. Ñeco, dale un tachuche muy fuerte de mi parte a Silvia, también a Raúl, y espero dároslo yo a los tres este sábado 27 a las 8 de la tarde. Sed puntuales, por favor, no vosotros, a la gente que nos está oyendo, sed puntuales, que os esperamos allí.
Y a Raúl también. Raúl, ven antes. Mira que no te toque estar encima del escenario. No me hagas mucho caso, voy muy despistada. Pero esta vez, como dice la canción, esta vez pronto. Vente pronto, Raúl. Esta vez, nada más.
Bueno, Silvia, felices fiestas, felices de las comidas, de todo, y un abrazo enorme. Sí, sí, sí, por favor. Pero felicitar las fiestas a todos los oyentes, a todo el equipo de Tarragona Radio, a ti en especial, y bueno, un beso muy grande de tus tres locos de Valencia que te quieren un montón. Y yo también, a vosotros sí lo sabéis. Gracias y hasta el sábado. Nos vemos a las 8. Hasta el sábado, Silvia. Adiós, adiós. Adiós.
Ya lo sé, algo sella y prefinta tus labios.
No hay espacio si no tienes margen, me rompo otra vez.
Recuerde que tú ya no estés.