logo

Fans de Tarragona

Fans de Tarragona és el nou programa musical de Tarragona Ràdio. Està dirigit per la Sílvia García i aquí hi tindran veu tots els grups musicals de la demarcació, a més de les formacions que arribin a Tarragona durant l’any. En definitiva, un repàs global a l’agenda musical tarragonina: perquè ningú no digui que Tarragona no es mou! Fans de Tarragona és el nou programa musical de Tarragona Ràdio. Està dirigit per la Sílvia García i aquí hi tindran veu tots els grups musicals de la demarcació, a més de les formacions que arribin a Tarragona durant l’any. En definitiva, un repàs global a l’agenda musical tarragonina: perquè ningú no digui que Tarragona no es mou!

Transcribed podcasts: 191
Time transcribed: 4d 5h 1m 54s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Quiero intentarlo una y mil veces y no soltarte de la mano. No es menos lo que te mereces, le hiciste a mi vida otros planos. Arquitecta con errores que nos hacen más humanos. Las paredes del camino las rompemos y soñamos. Si me dices, ven, sabes que lo dejo todo. Yo estoy pa' ti, dime dónde te recojo.
Si me di tendre sabe que lo dejo todo.
Las estrellas que encontramos bajo nuestras armaduras levantaron un te quiero bajo la luz de la luna. Tu labio sabor verano, piel con piel, alma desnuda. Poco a poco nos quemamos al mal tiempo, amor, locura. Si me dices, sabes que lo dejo todo.
Fins demà!
Perdóname mi niña si yo me equivoco, quiero quitarte la ropita poco a poco, desnudarte lentamente con mis manos hasta volverme el cocolón.
Doncs ja t'ho deia a l'inici del programa, Coco Loco, aquesta cançó que tenim l'oportunitat de presentar-vos avui, jo diria que gairebé en primícia, almenys per Tarragona, encara que a través de les xarxes, a través del YouTube, ja està esbombant-se i a més a més que té un calor i un color que només us saben posar l'Adri Antonio, Antonio... Doble A? Sí. Doble A, doble A. Com esteu? Bona tarda, Silvia, molt bé, era veritat. Molt bé, molt bé.
Que ve y que ve, cuando me va a trucar a Antonio, va a dir, Silvia, que tengo alguna cosita en marcha, una propuesta que hacer, tío. Pues vente. Tú ya lo sabes. Ya lo has visto. Cuando dices, ven, lo dejo todo. Y te vienes para acá. A disfrutar siempre aquí contigo, la verdad.
Bueno, explícame, ¿cómo conociste a Antonio? A ti ya te conocemos, aunque después si quieres nos hacemos un poquito... O me dices a mí... Bueno, explícame un poquitico de tu vida musical, porque más a más después comentamos y después hablamos de Adri, aunque sea un poquitico. Empiezo yo, no entiendo. Sí, sí, sí.
Bueno, mi vida musical ha venido dos o tres veces aquí. Pues ha ido encreciendo, que me viene de familia ya, por suerte. Mis abuelos, abuelos, padres, tíos, hermanos. Tienes una familia musical. Y bueno, son muy flamencos, yo también soy muy flamenco, pero yo me he desviado un poco por la rama flamenco pop, que es este estilo que tiene Coco Loco. Y aquí nos encontramos con Adri después de una amistad.
Y esa amistad que nace y crece, sigue y tenemos la oportunidad de presentar precisamente esta canción, este coco loco con él. Adri, bienvenido a Tarragona Radio por primera vez. Buenas tardes, ¿qué tal? Y ya espero y deseo que no sea la última, ¿eh? No, seguro que no. Ahora ya sabes a través del Google Maps cómo llegar hasta aquí, creo, ¿no? Ya sé dónde estáis, ya sé dónde estáis.
Ahora no te me pierdas, ¿eh? Ahora no te me pierdas. Bueno, ¿cómo os conocisteis? ¿Cómo fue que empezases a caminar musicalmente? No sé si con este cocoloco fue nuestra primera semillita. Ya nos conocíamos de antes. ¿Sí? Sí, a través de la música al final. Y aparte los dos somos jugadores profesionales de pádel. ¿Qué dices? Profesionales no, profesionales.
No, hombre, no. Es que él siempre dice, ha sido a raíz de la música, pues, de hablar ya, de una amistad musical, y siempre digo, Adri, ¿cómo empezó? Fue a salir de un partido de pádel. Un torneo, un campeonato mundial de pádel. Un campeonato de pádel. Oye, podríamos hacer Montemilla, ¿no? Pues venga, para adelante. Tendrías que vernos jugar, vamos.
Bueno, os defendéis. A ver, lo importante de aquí yo creo que es hacer deporte. Y participar. Exacto. Hacer deporte, moverse, dejar el sofá un rato. Sí, hombre, sí. Tengo que decir que lo importante es participar cuando sales del partido perdiendo. Ya no es lo importante participar. Estuvimos a punto de que Coco Loco no saliera.
No, hombre, no, es broma, es broma. Ostras, a ver, no me asustes, Adri, con estas cosas. Que tengo el corazón no sensible, hombre, no me digas estas cosas. A ver si la liamos. Pero el coco loco era una cosa que ya fluyó. O sea, que dices, ostras, es que esta canción la tengo aquí, que me están taladrando y tengo que ponerle un poquito más de historia, pero ya la tengo.
Bueno, ya veníamos hablando de hacer alguna cosita juntos. Vale, vale, vale. Y bueno, Cocoloco se puso una tarde cualquiera en el camino y fue para adelante, vamos. Eso sí, nos ha traído el Cocoloco, de verdad. ¿A tú qué refieres con eso de que tú nos ha traído el Cocoloco? En producción y bueno, todo lo que hay detrás, al final, de sacar una canción ha sido complicado, pero bueno, lo bonito también de...
del camino. Si es todo fácil, pierdo un poco la gracia. Claro, esos son los retos de alguna manera, ¿no? Son los retos de la vida. ¿Y qué retos os ha puesto esa canción? A ver, explícame. Yo no sé si... ¿Dónde empieza? Me comentabas que os rondaba, que estaba por ahí. Esto es lo positivo. Que hay algún momento que os tenéis que sentar y decir, ostras, o no sé si Antonio llama a Adri, si Adri llama a Antonio, y a partir de ahí empieza la cosa. Una tarde en casa...
Por mi parte salió ahí como un estribillo, una idea y se la compartí a Antonio. Antonio, ¿qué tal? ¿Qué te parece? Dime que te gusta. Dime que te gusta, que no te dejo jugar más a pádel, ¿eh? Ahí vamos, ahí vamos. Le dije, me gusta, no, vente ya que ya tengo la segunda parte aquí hecha. Y así fue, así fue, tal cual. Venga, pues vamos para el estudio.
Y nos pusimos... Fue la verdad que yo le pasé un cachito a él y al rato ya Antonio tenía ahí, había maquinado su cabeza. ¿Qué dices? Sí, sí, sí, fue... Es que es medio máquina, yo creo que se enchufa. Ahora cuando llega a la radio, estaba mirando los enchufes raros. El de Adri fue el de Adri, el de Adri fue el que me dijo, venga, mira esto, que esto está guay. Venga, vamos para adelante.
¿Y qué parte de la canción tú ya tenías en mente, Adri? Yo tenía la primera parte hasta el estribillo. Hasta el primer estribillo y luego ya fue que Antonio compuso sí, todo lo demás ya. Hay como una parte C también que hizo él, pero bueno, ha sido un poco todo conjunto porque de la parte que yo ya tenía luego la estuvimos comentando y se cambió alguna cosita y al final ha sido ponernos de acuerdo. Ha sido muy entre los dos.
¿Sabes lo que más me gusta de esta canción? Que normalmente cuando pensamos en rumba siempre pensamos en verano, siempre pensamos... Y no, no, la rumba tiene que estar todo el año. Sí. Y claro, da igual que tenga que ser diciembre, pero da lo mismo. Es que es un tema muy veraniego. Sí, pero que, bueno, a ver, exacto. No tiene temporada. La música no tiene temporada. Puede refrescar durante el verano la canción como tal y puede calentar el ambiente en invierno. Había un comentario que hizo una chica que ponía...
Hostia, gracias porque hemos vuelto al verano, el verano del invierno, alguna cosa así puso. Bueno, pero eso es genial. Sí, muy bien. Eso es lo que decía, porque normalmente la música de alegría, de felicidad, que es lo que nos da este coco loco, aunque la historia en sí yo no me parece que sea tan feliz. Bueno, acaba, acaba.
Bueno, pero claro, toda la andadura, digamos que toda la aventura que hay por aquí explicándola... Hay baches, hay baches. Hay algún pedrote, ¿eh? No, bache no, hay algún pedrote que le cuesta, pobre, ¿eh? Hay muros, hay muros en el camino. Sí, sí, sí. Aunque acabe bien, es lo que decía hace un momento Adelie también, que se ha tenido que luchar también la canción a través de la letra. Se nos han puesto cosas en contra, ¿eh? De la fecha del lanzamiento, pero cosas sin querer, pero que suceden.
O climatología que no nos ha dejado avanzar. Al final no es lo mismo trabajar uno solo que ya dos y él con su equipo, yo con el mío. Al final atar todo eso que siempre ha sido una maravilla. Pero claro, tiene más logística el mover a dos personas que a siete.
Pero bueno, se ha hecho, se ha tirado para lante, ha salido y está aquí, o sea, que es lo importante. Y tengo que deciros también a vuestro favor que habéis creído, yo creo que con mucha pasión, que es lo que tiene la música, con muchas ganas, y mira, tenemos la oportunidad de presentarla aquí,
que yo no sé cómo me comentabas de esa chica que os ha dicho gracias por traernos de nuevo el verano a este diciembre, pero ¿qué más os han dicho? Yo no sé, el feedback que ahora mismo a través de las redes sociales, que ahí está muy candente, que además tenemos ya unas cuantas reproducciones a través del YouTube y etcétera, etcétera, etcétera. Bueno, explicarme.
También lanzamos como un teaser. Ah, como un safe, que se dice ahora, una previa. Sí, pero es una previa en una mesa de un bar. Y esto tuvo bastante repercusión, la verdad. Me ha gustado mucho la gente, muy compartido.
Muy reposteado, muy... La verdad que la acogida de la gente es súper bien. Qué bueno, qué bueno. No sé si cuántos, que después hablaremos del videoclip, si tenemos algunos reels que todavía no han salido, aquellas tomas falsas que puede ser que también estén guardadas. Todo eso también se agradece. Sí.
Hay tomas falsas. Son las más divertidas. De verdad, te lo digo en serio. Hay que darles un tiempo. Primero que salga lo bueno y ya luego ponemos lo otro. Tanto que se escape a ver qué pasa.
Porque el videoclip, explicarme, ¿teníamos previsto grabarlo donde se grabó, todas estas tomas que estamos viendo? Fue un poco improvisado. Otro cambio, sí, otro cambio, porque teníamos pensado otra ubicación, ¿verdad? ¿También? Ahora ya ni me acuerdo. Sí, era zona Barcelona, Mare Magnum. Sí, zona Mare Magnum y de repente hicimos cambio. ¿Ada? Zona previa. De última hora.
Pero el puerto este que se ve súper bonito. Sí, sí, sí. Estáis muy cerca del mar. Fue un acierto, fue un acierto total. Ha quedado, aparte, el chico que desde aquí le mandamos un saludo, a Ricard Tejada, que es el cámara. Muy bien. Una maravilla, una maravilla siempre trabajar con él.
No, y además me imagino que también la producción después, cuando se han tomado muchas imágenes, ¿cuántas veces tuvisteis que cantar Coco Loco? Venga, va. No, no, no. Podríamos echarle un recuento, pero... Antonio, no me sirve uff. Venga, va. Porque además en un momento acabo de ver tres lugares diferentes. Y solamente este tres. Pues en cada lugar se hicieron muchas imágenes. En cada lugar unas tres o cuatro, la verdad.
¿Cuánta gente pasó que dice, no, no, ¿qué está pasando por delante de la cámara? Y os despista, porque claro, una cosa es cuando tú estás pendiente... Bueno, sí, no, porque a día de hoy ya no lo tenemos tan, a no ser que sea una imagen de primer plano que se cruce delante de la cámara, pero si es por detrás y tal, tampoco... Lo dejamos pasar un poco, sí que hay una toma... Más natural, más orgánico.
Hay una toma que se ve como en un... saliendo de un túnel, que hay el encuadre de la luz y, bueno, ya cosas técnicas de los cámaras. Pero yo quedo muy... eso ha quedado precioso, ¿eh? Sí, sí, sí, muy bien. Ya te digo, hemos tenido un equipazo ahí que lo ha sacado adelante, pero sí se cantó unas cuantas veces, ¿eh? También vemos amigos que os acompañan y que están precisamente tomando una cervecita ahí con vosotros. ¿Conoces tú alguno de por ahí? Sí, es que me ha parecido, por eso digo. Pero espero que me lo diga Antonio.
Explícame, ¿qué más sabes? Creo que tuvimos la oportunidad de tenerlo aquí con nosotros. Sí, vino aquí Nene Maya, mi primo Nene. Exacto, exacto. Que, bueno, pues este tema, como hemos dejado antes medio aparecer, pues yo trabajo con Nene, ¿no? Con Nene Maya en la producción y Adri trabaja con Raúl Espinar y Chusto Valo.
I hicimos, pues, una fusión, ¿no? Ahí de, oye, pues, ¿qué no nos juntamos los tres productores y con los chavales y hacemos...? Y así fue. Qué bueno. Y la verdad que muy positivo, porque nada de cero competencias, al revés, aportando ideas, puliendo ideas, y muy, muy positivo, la verdad. Muy contento. Claro, y a luchar, lo que decíamos hace un momento también, ¿no? De luchar y tirar hacia adelante este coco loco...
Que a más a más, este proyecto que tiene que subirse al escenario. Yo al menos, yo siempre, y ya sabes que Antonio, Adri, tú ya me conocerás, yo lo quiero en el escenario. Yo quiero que es donde vosotros tenéis la vida, donde se os puede ver al 100%. Saldrá, saldrá, saldrá seguro. Vamos a programar unos conciertos, la verdad, para este año. A ver si es verdad. Seguro, seguro. Hay que estar atento a las redes. Yo tengo el teléfono y aquí la mano, por si me queréis llamar de aquí un ratico. Ya sé que os tengo aquí, pero da igual, lo hacemos, lo hacemos.
¿Cuánto tiempo de grabación el videoclip? Vuelvo a él otra vez. Porque claro, habéis tenido que, lo que decíamos, se ven diversos sitios, un puerto... Un día entero casi, lo que da de luz. Lo que da de luz casi. Ahora claro, contando que en diciembre... Hace frío lo primero. Bueno, pero ya ibais... Arrancamos sobre las 11-12, ¿no? 11-12 para posicionarnos un poco tal...
Y acabamos como a la… Cuando se va el sol, si ya se ve la… Cinco o seis, una cosa así. Cinco y media, seis. Vale. O sea que… Tampoco fue súper larguísimo. No, no, pero fue muy fructífero, ¿eh? Sí, sí, sí. Yo ahora mismo estoy… Vamos por faena. Que no me lo creo, ¿eh? Yo, de verdad, con el videoclip muy contento. Sí, sí, es que es eso. Creo que es un trabajazo. Aparte, el cambio de ubicación fue todo un acierto a última hora y…
No, y además, que es lo que decías, tienes la oportunidad de tener a la gente a tu alrededor, que forma parte también de la familia, que se hace más amena, más divertida, la forma del cariño. Y hay momentos que parece que os conocéis de toda la vida y se nota que hay una composicidad que está... Mira, creo que es... Estuvo... Estuvo... Sí, en la zona también que estáis vosotros dos... Las imágenes del bar estuvieron entretenidas.
y también hay un momento que vosotros estáis los dos cantando mira, aquí esta zona también que también vais caminando y de repente nos miramos con amor y es ese feeling que se nota también en la canción bueno, que al final si tú no transmites eso creo que es un punto muy muy grande para transmitir a la gente y que le lleguen y conecten con la canción ese buen rollo y bueno, un poco lo que es la canción en sí
Y que es ahora mismo vuestra verdad, el tener la oportunidad de explicarla y de tenerla aquí, ¿no? Total, total. Pues nos quedan solamente nueve minutitos, porque el programa se nos acaba pronto. Y tenemos ahí una guitarra súper bonita.
¿Cantamos el tema? Por ejemplo... Yo venía a cantarlo. Los dos la cantáis. No lo quería decir. Yo he traído la guitarra, pero no ha sido para pasear. Porque siempre la lleva encima. Yo os he puesto un poquito de reverb por aquí. Venga. Para dar un poquito de color a la cosa. A ver. Vamos allá. Que no estaba planeado. No. No os ha notado nada. No os ha notado nada. No os ha notado nada.
La traía porque la llevo en las furgonetas. Y la lleva de serie, que yo creo que la tiene dentro de la buchaca mágica del Doraemon. Y se le pone grande en un momento. Guitarra de bolsillo. Sí, guitarra chiquitina, toca un botoncito y de repente aparece así de este color, de esta maravilla. Pues escuchamos un poquitico, ¿sí? Vamos. Venga, va. Vamos allá.
Quiero intentarlo una y mil veces y no soltarte de la mano. No es menos lo que te merece, le hiciste a mi vida otro plano. Arquitecta con errores que nos hacen más humanos. Las paredes del camino las rompemos y soñamos.
Si me dices, ven, sabés que lo dejo todo, que estoy pa' ti, dime dónde te recojo. Vámonos muy lejos y de cualquier modo me tienes loco, loco. Y si me dices, ven, sabés que lo dejo todo, que estoy pa' ti, dime dónde te recojo. Vámonos muy lejos y de cualquier modo me tienes loco, loco.
Las estrellas que encontramos bajo nuestras armaduras levantaron un te quiero bajo la luz de la luna.
Con pie, el alma desnuda Poco a poco nos quemamos Al mal tiempo, amor, locura Si me dices ven, sabes que lo dejo todo Que estoy pa' ti, dime dónde te recojo Vámonos muy lejos y de cualquier modo Me tienes loco, loco Y si me dices ven, sabes que lo dejo todo Que estoy pa' ti, dime dónde te recojo Vámonos muy lejos y de cualquier modo Me tienes loco, loco Que tú me tienes loco, loco Perdóname, mi niña
Perdóname mi niña si yo me equivoco, quiero quitarte la ropita poco a poco y desnudarte lentamente con mis manos hasta volverme poco loco. Sabes que me dices ven que yo te lo dejo todo, que estoy pa' ti dime dónde te recojo, vámonos muy lejos y de cualquier modo me tienes loco loco. Y si me dices ven sabes que lo dejo todo, que estoy pa' ti dime dónde te recojo, vámonos muy lejos y de cualquier modo me tienes loco loco.
Fins demà!
Ahora que continuaría y faríamos una otra y otra y otra y otra. Hombre, hombre. Es lo que decíamos ahora. Ahora esto ya está encendido. Ahora ya buen rollo ya. Mejor rollo aún. ¿Qué te ha parecido, Silvia? Pues fantástica, fantástica, fantástica. Además, la próxima vez te haré caso de una cosilla.
Te pondré un poquito más de micro y te pondré el otro micro en la guitarra. Es verdad, eh. Adri me la había acertado, eh. De hecho, te pongo la guitarra normalmente, pero es verdad, es verdad. Pero bueno, te he sentido muy bien. No, no te ha faltado guitarra. No, no, no. Me ha faltado un poquitico de ti en el micrófono. Un poco más de ti, ¿no? No, pero el micro, el micro. A ver, ya lo vamos a liar.
No, hombre, no. Vamos ahí a hablar de la cosa buena. De lo importante. Bueno, caminamos hacia el futuro con este coco loco. ¿Qué es lo próximo que tenemos que hacer con él? Bueno, me imagino que llegar a todos los medios de comunicación, televisiones, este vídeo tiene que verse en todo el mundo, si puede ser.
En eso estamos, en la promoción, que es lo que nos toca ahora en estas dos siguientes semanas, bastante promoción, mucha radio, mucho difundir, mucho compartir y llegar a los máximos oyentes posibles. Parte también del proceso de sacar música, tema de la promoción, porque es muy importante. Y Adri, también os tenéis que poner las pilas en las redes sociales, que ahora los grupos lo hacéis todo.
Pero cuando digo todo, es todo, todo, todo. Qué locura. Ya componemos, ya hacemos. Hacemos videoclips. Hacemos de todo. Aportamos las ideas de los arreglos también para el tema junto con los compañeros. Claro, claro. Estamos ahí en la grabación. En el vídeo tenemos también ahí la idea.
Rollo multiusos. Sí, sí, sí. La promoción. Que antes era compongo, hago la canción y la dejo hacer, que a partir de ahí ya se haga grande y que crezca, ¿no? Bueno, yo creo que también es que nos gusta. Hay mucha gente que solo compone o solo llega y graba la voz y... Pero también nos gusta ser parte de eso porque al final es un poco nuestro sello.
Sí, nos gusta estar en cada sesión que se hace de estudio. No es aquello que dices, ya me llamaréis para las voces. No, estamos en cada sesión, aunque sea para una edición. Hoy se va a grabar el bajo y el piano. Yo no toco ni el bajo ni el piano. Yo da igual, pero ahí está. Estaremos ahí.
Pero es una manera también... Mira, ahora me estaba imaginando como si... Algunas veces yo he hecho siempre el símil de que las canciones son como criaturas. Igual que pasa con los discos, que son criaturas. Tú las ves como nacen, como crecen y cómo se te van de las manos porque siguen su propio camino. Tú las reproduces, claro. Claro, es que tú las has hecho.
Exacto. Es tu forma, parte de ti, de tu esencia. Y es un poco... Estabas ahora haciendo el símil de que la acompañabais de la mano como si la cancioncilla fuera una niña y la estabais acompañando para que saliera a ver la luz. También es verdad que tenemos la suerte esa de trabajar ya con el equipo que... Es un equipazo, ¿eh?
No hay queja ninguna. Dime quién es vuestro equipo. Bueno, conmigo va Nene Maya, que ya lo he pronunciado. Nene, un recuerdo desde aquí. Un beso. Yo estoy con Raúl Espinar y Chusto Valo, que son los dos productores, y luego contamos ahí, estamos contando con musicazos también, Sergio Di Finiccio.
Juan, por allí, Alberto a la trompeta, un equipazo de maravilla, de lujo, vamos. Y aparte que se apuntan a un bombardeo, que es lo bonito también. Y el rollo está que al final nos conocemos también, ¿sabes? No es que aquello que diga, bueno, son sus productores y no...
Entre nosotros ya no conocemos, hay buen rollo. Es familia, es familia. Bueno, esto es solamente una pequeña semilla, lo que decíamos, de lo que todo puede llegar a venir, de cara a un futuro con Adri, Antonio, Antonio Adri, ¿podría ser? ¿De cara a un futuro? O ahora solamente esto es una colaboración y a ver qué pasa. Porque claro que vosotros tenéis cada uno vuestra carrera, claro.
Pero bueno, seguro que más adelante algo habrá. Bueno, estáis invitados los dos, ¿eh? Lo digo porque ya tenemos que acabar el programa aquí. Gracias. Cualquier cosa, Adri, gracias. Antonio, gracias. Porque aquí sois Adri y Antonio, que cada uno tiene su nombre y apellido, ¿eh? Que más a más es Adri Flores, Antonio Maya, y que has tenido un placer teneros con nosotros. Un gustazo para nosotros, vamos. Gloria bendita.
Que si us aburríis en casa, ja sé que tenéis un cachito de carretera hasta aquí. Venimos. Eso no es nada por venir aquí con vosotros. Os espero, eh, a los dos, eh. Un abrazo. Muchísimas gracias. Adiós. I nosaltres tornem demà. Adéu, adéu.
Las estrellas que encontramos bajo nuestras armaduras levantaron un te quiero bajo la luz de la luna. Tu labio sabor verano, piel con piel, alma desnuda. Poco a poco nos quemamos al mal tiempo, amor, locura. Dícteme, sabes que lo dejo todo. Estoy pa' ti, ve dónde te recojo. Vamos muy lejos y de cualquier modo me tienes loco, loco.