logo

Arxiu/ARXIU 2004/ENTREVISTES 2004/


Transcribed podcasts: 1247
Time transcribed: 13d 21h 6m 0s

Unknown channel type

This graph shows how many times the word ______ has been mentioned throughout the history of the program.

Doncs hola, bon dia, estem efectivament davant de l'Oteu Restaurant a Canadà,
aquí a la carretera de València, el 211,
i ens acompanya el seu responsable, José Oliva. Molt bon dia.
Hola, buenos días.
Responsable i propietari, que per tant serà la persona que demà dinar aquesta nit al turisme
a rebre aquest reconeixement per la trajectòria de l'Oteu Restaurant,
que si parlem una mica de la història recent, ha canviat molt, no? La fassomia?
És molt diferent del que veiem ara, tal com era abans.
Ui, tanto que ha canviat.
Si no, remontamos a los años 60, cuando era un bar de carretera.
Luego se hizo lo que es dos plantas con 32 habitaciones.
A partir de ahí estuvieron, pues no sé, unos 20 años con esa misma forma.
Luego sí, una vez ahí ya se cogió y este establecimiento, pues, tuvo problemas,
lo que es en los antiguos propietarios, y fue a subasta.
Dentro de esa subasta fue cuando nosotros, pues, nos quedamos con ellos.
Nosotros ya lo teníamos alquilado.
Y en los años 86 es cuando la subasta, pues, se hizo y nosotros nos quedamos.
A partir de ahí, pues ya sí que viene una andadura de reformas,
de actualizaciones, de superación, y tratándose de toda esta superación,
en los años 90, fue cuando, pues, hicimos nosotros una primera fase nuestra,
en la que se hizo 12 habitaciones y un salón-restaurante de 350 metros.
A partir de ahí, pues, bueno, ya teníamos nosotros en mente, pues, bueno,
que eso era nuestra vida.
Y a los años 96, la pensión Minguel, que estaba al lado, pues,
los propietarios suyos decidieron de venderla, nosotros nos quedamos con ellos.
Y otra forma de intentar superar, de intentar hacer una cosa actualizada.
Nosotros hicimos una primera reforma en esa adquisición, sobre los años 99.
De ahí, habilitamos lo que es la primera planta.
Luego, cuando pudimos, dentro de nuestras posibilidades, en los años 2002,
reestructuramos lo que fue la segunda e hicimos la unificación de los dos edificios.
En medio de esto fue cuando, de hotel, hostal, pasó a hotel, de una estrella y...
¿Cómo se hace esto? Porque esto es complicado.
Pasar de ser hostal a ser hotel, a ver, es fácil para quien lo hace,
pero para que te lo reconozcan es muy difícil, ¿no?
No, no es fácil. Lo que pasa que, pues, la vida vas haciendo,
te van saliendo dificultades, la vas solteando,
y unas veces tienes suerte, otras veces no tanta de ellas,
pero no es fácil. Cuando es fácil, cuando ya están hechas,
el vas visto, sí que se ve fácil.
Pero, bueno, lo hemos superado.
Ha sido un trabajo duro.
Hoy, pues, bueno, se ve ese trabajo reconocido por otras personas,
que es una satisfacción muy grande.
Y, por último, pues, fue en el año 2002 que ya se hizo la unificación total
y nos dieron lo que es las tres estrellas,
que dentro de esas tres estrellas, pues, claro, ha habido muchísimo que reformar.
Era una pensión, no daba lo que eran las medidas que nos exigen,
los baños no estaban, en fin, que ha sido todo un tiempo de reforma, actualizaciones.
Hoy por hoy, pues, bueno, podemos decir que estamos a la altura
de los días que transcurrimos y esperemos que podamos seguir más todavía.
Para conceder las tres estrellas, que...
Bueno, ¿esto quién lo concede? Porque esto mucha gente no lo sabrá.
Yo no lo sé. ¿Quién las concede, las estrellas?
A ver, las estrellas lo concede turismo.
Entonces, turismo, una vez que tú haces esta reforma, solicita, va,
te hacen una inspección, te miran si reúnes todas las condiciones que requieren,
y si no, pues, te dicen, mira, esto hay que hacerlo así.
Nosotros, pues, tuvimos la suerte de que nos iban asesorando
y todas las reformas que fuimos haciendo en su día,
pues, nos íbamos adaptando a la ordenanza y a la actualidad.
También nos exigieron habitaciones para menos válido,
entrar en menos válido y todo esto,
a medida que hemos ido haciendo lo que es la reforma,
pues, se ha ido susanando.
y simplemente, pues, bueno, para mí ha sido más difícil
en el sentido de que tenía una cosa fuera de contexto
y he tenido que ir adaptándola.
Pero hasta ahora es camino fácil cuando he llegado.
Y ahora lleguen los premios,
con este reconocimiento de mañana, de la nit del turismo,
serán demá de la nit que rebreu aquest premi,
que valgo la pena, per tant, doncs, aquest esforç.
¿Cómo heu fet, però, per conjugar, d'una banda,
l'oferta de l'hotel amb el carterímic al costat,
que és la cartera, la cartera de València?
La proximitat a la cartera us ha beneficiat, us ha afectat?
¿Cómo ha anat eso?
Vamos a ver, mira, esto es como todo.
No ha beneficiado en el sentido de tranquilidad
y, pues, bueno, más comodidad para la clientela,
de que, lógicamente, pues, por la noche es menos ruidosa,
pero no ha perjudicado en el sentido de que nosotros,
antes, cuando teníamos lo que es la carretera actual,
que luego hicieron el vial,
pues, bueno, hay un tanto por ciento de turismo de paso,
el turismo que pasa por la noche hace noche y el otro día continúa viaje.
Este lo hemos perdido.
Pero, bueno, por lo que uno va bien, por lo otro va mal.
Esto es simplemente cambiar un poco el sistema y adaptarse.
I la ubicación, perquè esteu, a veure,
no esteu ben bé a Tarragona, tampoc no esteu ben bé a Salou,
esteu a cavall entre un lloc i l'altre,
perquè, per aquells que no coneguin la cartera de València
o punt exacte, es troba, més o menys,
on hi ha la cruia de Torreforta, una mica més amunt, no?
Que hi ha una fábrica coneguda,
o un magatzem de cerveses com ho coneguda, va a Maté.
Bueno, lo que pasa que...
Sí, un poquitó más adelante.
Lo que pasa que nosotros no estamos en Tarragona,
no estamos en Salou.
Estamos en un punto medio
en el que sí no acapara muy bien lo que es la zona industrial.
También nosotros dependemos de ella.
Pero nosotros estamos en Salou
cuando Salou está lleno.
Entonces ya sí que somos de Salou.
Tarragona, somos de Tarragona
cuando hay eventos y cosas de esas
y entonces Tarragona se llena,
también estamos.
Cuando no, estamos aislados.
De moment, però, rebreu aquest premi
per part de Tarragona,
de Salou, no sé si no ho rebuquem,
ja vindran, no?
Per part de Tarragona,
en aquesta nit del turisme de demà.
José Oliva,
gràcies per atendre'ns aquí,
a l'hotel Restaurant Canadà.
Estem demà mateix a la porta.
Suposem que a aquesta hora,
doncs, ja feina, no?
Com és normal,
amb un instal·lament d'aquestes característiques.
i esperem que demà deixi molt bé aquest premi,
la nou brava de nou moment.
Gràcies.
i gràcies a vosaltres
per haver-nos dado la oportunitat
de agradecerle a totes les persones
que han fet possible
que aquest premio caiga sobre nosaltres,
que, de totes formes,
és una estimulació
per poder seguir en la lucha
i fer més de lo que hem fet.
A buscar les quatre estrelles, no?
Bé, no, jo contré.
Això és molt difícil, ja.
Jo contré, ja me apaño.
Funcionándola,
adaptándonos a ella bé
i que la gent salga satisfecha,
ja és suficiente.
Gràcies a vosaltres.
Us oliva, gràcies.
Hasta pronto.